πιο καλή η μοναξιά

[Teo]

[size=20]Τα έχεις δοκιμάσει με λίγο tabasco?[/color][/size]

[galileo001]

για να δουμε ποσα απιδια πιανει ο σακος σου


θεσσαλονικείς έτσι και αλιιως δεκτοί... και λιγο νερο να δροσιστουμε



[size=24]τελικα έμαθες να βαζεις φωτό ή απλά βάζεις μόνο φωτιές??[/size]




 :twisted:  :twisted:  :twisted:

[Anonymous]

Χάσαμε τον βασικό λόγο του θέματος με τα (_(_)πατατάκια
Και χάνοντας αυτό χάνουμε την ουσία........
(τα πονηρά μυαλά ας μι προσθέσουν και το +.... ]

επί της ουσίας λοιπόν.........

ναι.........

μέχρι και τέσσερις λένε οι επαΐοντες ότι είναι σχέση..............




 :shock:




 :shock:

[Atma]

γαλιλεε καρντια μου, μια καλη κοπελα μου εξηγησε και εβαλα..μα δεν την ειδες? που κοιτας αλλου???      



σ αρεσει?? ειναι ο πινακας της κρεββατοκαμαρας μου...ο ζωγραφος η αδερφη μου  :wink:
( ολα τα απλυτα μου στα φορα )

τελικα γαλιλεε να τον δεχθουμε τον σκου??

οχι και τπτ αλλο, μπαινοντας στο θεμα σου κατι πατησα στο πατωμα
και εβγαλε μια κραυγη χεχεχεχε

ελπιζω να μην σε πονεσαααααααααα θκουυυυυυυυ

[skou70]

oxi...entaksei...tha evgaza krauges an patouses ta "patatakia" mou lol

[Eleni]

ψιθηρος στην μοναξια

Η ζωή μου ξανά έχει αλλάξει
Σε καινούργια τραβήγματα μπήκε
στα κλεφτά σου φιλιά ξαναβρήκε
ότι ως τώρα με είχε τρομάξει
 μα χαλάλι μικρό μου χαλάλι
 τόσο σπάταλος είναι ο πόνος
δεν με νοιάζει που χάνεται ο χρόνος
 και η καρδιά μου μυαλό δεν θα βάλει

το κορμάκι αυτό που λατρεύω
σατανάς στις δικές μου τις φλόγες
 θα φωτίσει αυτό που πιστεύω
πως καίγεται σε άλλη αγκαλιά
του Φλεβάρη του Μάρτη τα χιόνια
του εργένη κριμένα σεντόνια
 θα μου δώσουν αυτά που γυρεύω
 ένα ψίθυρο στην μοναξιά

 Χαμηλώνουν της νύχτα οι νότες
στην ψευδαίσθηση που άλλαζε χρώμα
 μια μάχη χρωστάμε ακόμα
της καρδιάς οι τρελοί πατριώτες
πως μου λείπεις να ξέρω δεν φτάνει
και γουλιά τη γουλιά κολυμπάει
με τους άλλους πνιγμένους να πάω
ως εκεί που το κόλπο δεν πιάνει

 το κορμάκι αυτό που λατρεύω
σατανάς στις δικές μου τις φλόγες
 θα φωτίσει αυτό που πιστεύω
πως καίγεται σε άλλη αγκαλιά
του Φλεβάρη του Μάρτη τα χιόνια
του εργένη κριμένα σεντόνια
 θα μου δώσουν αυτά που γυρεύω
 ένα ψίθυρο στην μοναξιά

.το κορμάκι αυτό που λατρεύω ,
 το κορμάκι αυτό που γυρεύω

[Teo]

Χωρίς λόγια!

[atomant]

«Ερωτας είναι η αιτία»... που «λάθος δρόμο πήραμε, καρδιά μου»

γιατί «δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία»


και όσο κι αν «αυτός ο άλλος είναι ευεργέτης μας μεγάλος»,


«πες της ότι την αγαπώ ακόμα»

και «τι κι άντρας που είμαι, φοβάμαι»,

παρότι «πιο καλή η μοναξιά»...


Ενα ποτ πουρί  που ακόμα αναζητά «τι είν' αυτό που το λένε αγάπη»...

[spellbound]

]

[Velerefontis]

         

[Atma]

την  μοναξια αν ξέρεις πως να της συμπερφεθεις παυει να ποναει


Να η δικιά μου  μοναξιά:

....Και είναι φορές που κουρασμένη , αράζω σε αυτήν την πολυθρόνα ,απέναντι από τον άδειο τοίχο , εδώ στο ξύλινο δωμάτιο.

Αυτός ο τοίχος , είναι σημαντικός.

Πάνω σε αυτόν , σε ονειρεύομαι.

Σε ονειρεύομαι.

Σε ξέρω.

Σε βλέπω.

Πάνω στο άδειο λευκό του: έναστρη , ολόγυμνη , ματωμένη , πανσέληνη , ορθάνοιχτη , ερμητική , σιωπηλή , ωκεάνια , παφλασμένη , χρυσή , ρόδινη , γαλανή , κατάμαυρη , αρχαία στους αιώνες που πέρασαν , βρέφος της στιγμής που θα έρθει , σε ονειρεύομαι νύχτα και μέρα.

Κι όταν τελειώνει τ' όνειρο , ανάβουν τα φώτα μου , ξεμυτούν από τις γωνιές αργά ,έρχονται κοντά μου , με τριγυρίζουν , με σηκώνουν ψηλά και με πάνε ήσυχα - ήσυχα στο κρεβάτι μου που έχει κρύα σεντόνια , να κοιμηθώ , να κλείσω τη ματιά μου , να γύρω στο άλλο πλευρό της ζωής μου , το πολύβουο , το κουραστικό , τα ανώφελο , για αυτό κοιμάμαι
πάντα  μ' ένα κουτί ασπιρίνες αγκαλιά και κάθε που ξυπνώ το βρίσκω άδειο.

…Πως περνάει ο καιρός , μέρες , μήνες χρόνια. Οι αιώνες;
    Θυμάμαι τους αιώνες , πιο εύκολα από τα χρόνια.  
   Νομίζω.
Λάσπη , μεγάλα νερά , σαύρες και πτηνά , έντομα υπέρβαρα μιας νήπιας εποχής , κρύσταλλα που διαθλούσαν το φως των ήλιων δημιουργώντας σκιές παιχνιδιάρες κι άτακτους ιριδισμούς στα μάτια των ερπετών πλασμάτων.

Τότε , ήσουν χωρίς να Υπάρχεις.
Τότε , ήμουν χωρίς να Υπάρχω.
Και φωνή , έχω για σένα μόνο:
''…πως είναι όταν μια φωνή είναι ίδια με ένα σώμα που είναι ένα με τα φορέματά του που είναι ίδια με το βλέμμα του που είναι ίδιο με τα χέρια που μ αγγίζουν με παλάμες γεμάτες ουρανό με χειρονομίες ίδιες με τις λέξεις μια εφηβικής κοιλιάς-αδιόρατη καμπύλη- σ ένα αυγουστιάτικο κορμί που γνώρισα Ιούνιο που έχει τη μυρουδιά του σταριού  που έχει τη γεύση των φρούτων στα χείλη; Είναι πως όταν όλα γίνονται ένα πως όταν όλα συμφωνούν και συνταιριάζουν τότε , είσαι Εσύ…''




Ελπίζω να μην κούρασα και να μη παρεξηγηθώ

[galileo001]

[size=18]δεν την φοβαμαι
τις ασπιρινες δεν τις παιρνω
το φως που δινει η πανσεληνος σου
ειναι αρκετο
για να φωτισει τους ουρανιους μου δρομους
και να με κανει να δω
πως εκει στην ακρη αυτου του δρομου
υπαρχει μια ψυχη
που ποναει δυο φορες
οταν εγω ποναω μια
και αισθανεται διπλη οταν εγω ειμαι μονος
και μου προσφερει απλοχερα την παρουσια της
μεσα στα γαλαζια ονειρα μου


δεν σε φοβαμαι μοναξια οσο θα εχω εκεινη [/size]

[Atma]

Και φωνή έχω για σένα μόνο:
''…Όταν είναι Νύχτα πίνει νερό.
     Αν έχει Πανσέληνο το παράθυρο είναι ανοιχτό.
    Αν όχι , ανοίγει το παράθυρο  κι αφήνει το νερό
                                     να τρέξει από τα χείλη της.
   Κάποτε , αυτό συναντάει τη ρώγα του αριστερού μου στήθους.
                Έτσι , έρχεται  και η Πανσέληνος ….''

Και ξυπνώ
Κι ανοίγω τα μάτια μου αργά και πηγαίνω  στον καθρέφτη ,κοιτώ το πρόσωπό μου , κόκκινα τα χείλη μου.
Κι όταν σε θυμάμαι   ναι  ,γελάω ,γελάω ακούω τη φωνή σου : γέλα ψυχή μου , γέλα  γλυκέ μου γέλα …κι όμως κανείς ποτέ δεν μου είχε πει πως είμαι όμορφη σαν γελάω , προτιμούν το βαθυστόχαστο πένθος , δεν είχαν ούτε θα αποκτήσουν ποτέ το κουράγιο να ποτίζουν το Γέλιο του Άλλου  , τους ταΐζει καλά η οδύνη του.
Περιμένω , όταν έρθεις , να μου το πεις.
Προσμένω  την ώρα να φορέσω το καλό μου  βλέμμα , το πιο φωτεινό γέλιο , τις μαεστρικές μου κινήσεις σε μια χάρη vivace , τα έχω όλα φυλαγμένα , στ απόκρυφα συρτάρια μαζί με τα σιδερωμένα ρούχα , το σκουλαρίκι μου και τα πιο μακριά μαλλιά που είχα ποτέ.
 
 
 
Και αν δεν έρθεις;

Και αν μείνεις πάντα εκεί; Στην άλλη όχθη της ζωής μου;

Κι αν δεν σε βρω μα κι αν σε βρω και δεν μπορέσω να σε δαμάσω;

Να με δαμάσεις;

Να εξημερωθούμε.

Πόσα αν; και να ;

Το ρολόι μου.
Το ρολόι μου είναι σβηστό.
Πώς να με ακούσεις πώς να σε ακούσω όταν δεν έχω Χρόνο;  Πώς να με ακούσεις όταν δεν με ακούω;

[Ventouza]

...Από σένα που δε φτάνω.... :?

[voliwtisa]

Να είχε χρώμα η μοναξιά στο χαρτί να ζωγραφίσω
Να την κάνω θαλασσιά και αγέρα πελαγίσιο
Να της βάλω και πανιά για ταξίδι τελευταίο
Λιμανάκι στο Αιγαίο την δική μου αγκαλιά !!
Πιο καλή η μοναξιά από σένα πού δεν φτάνω
Μια σε βρίσκω μια σε χάνω ?..πιο καλή η μοναξιά !!
Να ήταν πέτρα η μοναξιά σκαλοπάτι να τ?ανέβης
Να χαθείς στην λησμονιά για να μη σε δω που φεύγεις
Και να γίνεσαι καπνός σαν τσιγάρο πού τελειώνει
Τώρα πια θα είσαι μόνη και θα είμαι μοναχός

 :?