Η ΑΡΑΧΝΗ

[matesalato]

Καθομουν ωρες μες στην πληξη μου και χαζευα,οπως το κανουν ολοι αυτοι που κουραστηκανε.Απο τα τοσα που ελπιζουν οτι ζησανε στο χλιαρο κενο του να μη σκεφτομαι καθομουνα παρατηρωντας μια αραχνη που αιωρειτο.Εκεινη κατι σκεφτοτανε φανταζομαι.Γιατι ολο ανεβαινε το σιχαμενο ιστο της εμενε ακινητη συσπωντας τις κεραιες και επειτα,ακαθεκτη ορμουσε στο κενο.Μυγα η ζωυφιο δεν περασε,οσο ειδα.Ομως η θηρα προχωρουσε διχως θηραμα.Με τη σοφια εκεινου που γνωριζει πως το ανυπαρκτο θελει δραστηρια τεχνη να το αδραξεις...

Καλημερα σε ολους!!!

[Morena79]

tis kaluteres/wraioteres skepseis tis exw kanei xazevontas  

kai den kserw gia thn araxnh alla genika xreiazetai "drastiria texnh" gia na "kataktiseis" oti apozhtas sth zwh.. apo to psixoulo mexri mia aftokratoria oloklhrh!

[pixie]

Υπάρχουν και αράχνες που στήνουν δόλια τα δίχτυα τους, μπροστά στα μάτια μας πολλές φορές, αιχμαλωτίζοντας ελεύθερες συνειδήσεις, όνειρα, αξίες, ιδέες, εξιδανικεύσεις.

Σε τυλίγει ο ιστός αυτός, σου φράζει σιγά-σιγά τον δρόμο... είναι περίτεχνος, πασχίζεις να ξεμπλέξεις - είναι και μια δυνατή πρόκληση να νικήσεις τους νόμους του κοπαδιού- παγιδεύεσαι όμως χειρότερα αναζητώντας τα κύματα μιας καθαρής ανάσας.
 

Ώσπου κάθε οπτιμισμός παραλύει...

[Nikos Apomakros]

[quote user="Morena79" post="89245"]tis kaluteres/wraioteres skepseis tis exw kanei xazevontas  

kai den kserw gia thn araxnh alla genika xreiazetai "drastiria texnh" gia na "kataktiseis" oti apozhtas sth zwh.. apo to psixoulo mexri mia aftokratoria oloklhrh![/quote]


Χωρίς να λέω ότι έχεις κατά βάθος άδικο, θα επισημάνω ότι παρόλ' αυτά,
οι "Forrest Gump" μοιάζει να έχουν κατακλύσει πλέον τον πλανήτη...

Η "βλακεία" αποτελεί πολλές φορές τον πιο αστείρευτο και κολλώδη ιστό...

Όπως είπε κι ο Αινστάιν (και μπορώ να συναισθανθώ τους λόγους
ή σαν ένας ακόμη βλάκας έτσι νομίζω)
"Two things are infinite.
The universe and human stupidity.
And I'm not sure about the universe..."



Σκέφτομαι τα θετικά του να είσαι βλάκας κι ελπίζω, αν δεν είμαι ήδη, να γίνω.
Αν αυτό με κάνει βλάκα... Επιτέλους! Αν απλά ακούγομαι βλάκας, τουλάχιστον
ήρθα ένα βήμα πιο κοντά ή έστω ίσως ξεγελάσω κανά μαντρί και με βάλει μέσα.

Την ζηλεύω τη βλακεία. Αν όντως είμαι τελικά βλάκας, ε δικαιολογούμαι.

Είναι ωραία να είσαι βλάκας. Κατ'αρχήν, ανήκεις στη πλειοψηφία (ισχύς εν τη ενώσει).
Η ανησυχία, η αγωνία κι ο φόβος συνήθως απουσιάζουν. Πόσο μάλλον η συναίσθηση.
Η σιγουριά είναι στα ύψη. Η αυτοπεποίθηση παρομοίως. Η άγνοια είναι πλέον εργαλείο.
Είσαι δικαιολογημένος για όλα. Μέχρι που απαλλάσσεσαι λόγω βλακείας (αν και όλοι θα
έπρεπε να είναι δικαιολογημένοι, οι βλάκες είναι οι μόνοι που τυγχάνουν τέτοιας αντιμετώπισης).
Το χειρότερο είναι ότι ο βλάκας δεν εμπνέει φόβο. Κι όμως, ο "έξυπνος" που αψηφεί
τον βλάκα, στην πραγματικότητα είναι πιο βλάκας. Γι' αυτό και τελικά δικαιώνεται.

Το σύμπαν κινείται υπέρ του βλάκα. Έτσι νομίζω. Είναι τα συστατικά του χαρακτήρα του
τέτοια ώστε τελικά να επιτυγχάνει τις ευνοϊκότερες συμπτώσεις. Σας μιλάω εκ πείρας.

Ένας βλάκας.

[pixie]

Aλλά δεν είμαστε ήδη μέσα στην αγέλη? Δεν ακολουθούμε τις στοιχειώδεις αρχές? Δεν είμαστε κρυμμένοι πίσω από τους μηχανισμούς ενός προσχεδιασμένου συστήματος? Και υπάρχει κι ο φόβος να σε εξορίσει το κοπάδι που στοιχεία του πάντα θα βρίσκεις οικεία και θ'αγαπάς γιατί μέσα σ' αυτό γεννήθηκες.
Να σε χλευάσει... να σε κλειδώσει σε μια βουβή μόνωση...

Το θέμα λοιπόν δεν είναι να σε δεχτεί κάποια αγέλη, αλλά κατά πόσο εσύ έχεις τη δύναμη να βυθιστείς στους ορίζοντες, να σπάσεις τα δεσμά σου και να πας παντού ζώντας λεπταίσθητες χροιές. Να πετάξεις στο Άγνωστο, στα χρώματα, στο ανείπωτο, στο άπιαστο... Να βρεις τον τρόπο να κάνεις πραγματικότητα αυτό που θέλεις περισσότερο κι ας είναι κόντρα στον ιστό της κοινωνικής επίφασης αρκεί να βρει η ζωή το νόμισμά της.

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="369029"]

Το θέμα λοιπόν δεν είναι να σε δεχτεί κάποια αγέλη, αλλά κατά πόσο εσύ έχεις τη δύναμη να βυθιστείς στους ορίζοντες, να σπάσεις τα δεσμά σου και να πας παντού ζώντας λεπταίσθητες χροιές. Να πετάξεις στο Άγνωστο, στα χρώματα, στο ανείπωτο, στο άπιαστο... Να βρεις τον τρόπο να κάνεις πραγματικότητα αυτό που θέλεις περισσότερο κι ας είναι κόντρα στον ιστό της κοινωνικής επίφασης αρκεί να βρει η ζωή το νόμισμά της.[/quote]

Κι ακριβώς εκεί αντιτίθεσαι στο

[quote user="pixie" post="368950"]Άλλωστε οι επιδοκιμασίες που έρχονται από τους άλλους είναι που έχουν την πραγματική αξία.[/quote]

βγάζοντας με από τον "κόπο" να φέρω παραδείγματα που εύκολα και ξεκάθαρα αναιρούν το άνωθι.

[papadia]

pixie wrote: [View Post]
    Άλλωστε οι επιδοκιμασίες που έρχονται από τους άλλους είναι που έχουν την πραγματική αξία.οι



     ....μεγαλυτερη αξια εχουν οι επιδοκιμασιες που ερχονται απο τον ιδιο σου τον εαυτο...

         αυτη ειναι η μεγαλη δυναμη κ την εχουν λιγοι...

         κ αυτες εχουν πραγματικη αξια....

[Nikos Apomakros]

[quote user="papadia" post="369033"] ....μεγαλυτερη αξια εχουν οι επιδοκιμασιες που ερχονται απο τον ιδιο σου τον εαυτο...

         αυτη ειναι η μεγαλη δυναμη κ την εχουν λιγοι...

         κ αυτες εχουν πραγματικη αξια....[/quote]


Κι όμως, διαφωνώ παρομοίως και με αυτό.
Υπάρχει ένας παράγοντας με ιδιαίτερο ρόλο σε αυτό που ονομάζουμε "αξία" (το "πραγματική αξία"
το ξεχνάμε τελείως, δεν υπάρχει).

Ο παράγοντας αυτός είναι ένα περίεργο μίγμα το οποίο νομίζω εκφράζουμε αρκετά καλά
χρησιμοποιώντας τη λέξη Εκτίμηση.


Για να το πω όσο πιο απλά γίνεται,

οι επιδοκιμασίες που έχουν για μας μια κάποια αξία, δεν εξαρτώνται ουσιαστικά από το που προέρχονται
αλλά από την εκτίμησή μας απέναντι σε αυτό, άρα από την αξία που εμείς ήδη του δίνουμε.

Αν για παράδειγμα δεν έχω σε καμμία εκτίμηση το πλήθος γύρω μου, τυχόν επιδοκιμασίες ή
αποδοκιμασίες εξ' αυτού μου είναι αδιάφορες. Παρομοίως αν δεν έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον
εαυτό μου (την κρίση του) ή έχω σε ιδιαίτερα μεγάλη εκτίμηση την Pixie, το να με επιδοκιμάζω
ενώ ταυτόχρονα με αποδοκιμάζει η Pixie είναι ανούσιο γιατί η επιδοκιμασία μου δεν θα έχει την
απαραίτητη για μένα αξία.


Το μπέρδεμα δεν είναι όμως καν εκεί. Το κομφούζιο έρχεται όταν αντιληφθεί κανείς ότι η Εκτίμηση
που τρέφει κάποιος για κάποιον, για κάποιους ή για κάτι, είναι συνήθως συνδεδεμένη με την Εκτίμηση
που αυτοί τρέφουν για εκείνον. Υπάρχει δηλαδή μια ιδιαίτερα μπερδεμένη ανταλλαγή Εκτίμησης,
χαοτικοί συσχετισμοί και διαδράσεις όπου σε γενικές γραμμές (συνήθως και ΟΧΙ πάντα) όταν κάποιος
μας υποτιμά τείνουμε να υποτιμούμε κι εμείς τον ίδιο και κατ' επέκταση την λανθασμένη προς εμας
εκτίμησή του.

Αν διαρκώς μας υποτιμά κάποιος, είναι σχεδόν βέβαιο (αν όχι με μαθηματική ακρίβεια) ότι η τυχόν
εκτίμησή μας στο πρόσωπό του και ειδικά όσον αφορά στη κρίση του απέναντί μας, θα εκλείψει.
Και το τονίζω. ΔΕΝ εκλείπει απαραίτητα η εκτίμηση που του έχουμε ως άνθρωπο, σε άλλες πτυχές
του χαρακτήρα και της ζωής του κτλ, αλλά η εκτίμησή μας απέναντι στη κρίση του και ειδικά όσον
αφορά στο πόσο δύναται εκείνος να εκτιμήσει σωστά εμάς.

Συμπέρασμα. Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται (ίσως άστοχο αλλά μ' αρέσει χαχαχ)

ΥΓ: Ώρα για καφέ γιατί επιστρέφει ο πονοκέφαλος.

[pixie]

[quote user="papadia" post="369033"]....μεγαλυτερη αξια εχουν οι επιδοκιμασιες που ερχονται απο τον ιδιο σου τον εαυτο...

         αυτη ειναι η μεγαλη δυναμη κ την εχουν λιγοι...

         κ αυτες εχουν πραγματικη αξια....[/quote]

Ποια ακριβώς είναι αυτή ''η μεγάλη δύναμη'' που ''την έχουν λίγοι'' και πώς την ορίζεις? :roll:
Γιατί το βρίσκω λίγο επικίνδυνο αυτό...
Δεν είναι κομμάτι της ανθρώπινης προσπάθειας που αφορά την εσωτερική πορεία κάθε ανθρώπου με στοιχειώδη νοημοσύνη?
Κάθε άνθρωπος δεν βαδίζει πάνω σε προσωπικές βαθμίδες επίγνωσης, ο καθένας με τον τρόπο του και τον χρόνο του?
Δλδ. αν εγώ λέω καθημερινά στον εαυτό μου ''Μπράβο βρε Μάγια είσαι σπουδαία, καλοί είναι όλοι αλλά εσύ καλύτερη...  :mryellow:  :lol: '' η αξία μου σε επίπεδο ατομικής συνείδησης θα μεγαλώνει και αντικειμενικά?


Και πρόσεξε... είναι βεβαίως σωστό να αγαπάς τον εαυτό σου, αλλά υπάρχει και το στοιχείο του εγωκεντρισμού που πολλές φορές σε τυφλώνει κι όλα αυτά για τα οποία επιδοκιμάζουμε εαυτόν στην ουσία να μην είναι τίποτα άλλο από απλά ψήγματα του υποκειμενισμού μας.

[jcdenton]

[quote user="Nikos Apomakros" post="369026"]οι "Forrest Gump" μοιάζει να έχουν κατακλύσει πλέον τον πλανήτη...[/quote]


Ο Forrest ήταν βλάκας (χαζός θα ήταν ο όρος που θα προτιμούσα περισσότερο), αλλά ήταν καλοπροαίρετα βλάκας. Οι περισσότεροι απ' αυτούς που έχουν κατακλύσει τον πλανήτη δεν είναι καλοπροαίρετοι. Είναι επίτηδες βλάκες, για να απαιτούν χωρίς να υποχρεώνονται σε τίποτα.

Μπορεί να ακούγεται βλακώδες (όχι κατά το ζώωδες kuria), αλλά είναι η ταπεινή μου γνώμη.

[Nikos Apomakros]

[quote user="jcdenton" post="369479"][quote user="Nikos Apomakros" post="369026"]οι "Forrest Gump" μοιάζει να έχουν κατακλύσει πλέον τον πλανήτη...[/quote]


Ο Forrest ήταν βλάκας (χαζός θα ήταν ο όρος που θα προτιμούσα περισσότερο), αλλά ήταν καλοπροαίρετα βλάκας. Οι περισσότεροι απ' αυτούς που έχουν κατακλύσει τον πλανήτη δεν είναι καλοπροαίρετοι. Είναι επίτηδες βλάκες, για να απαιτούν χωρίς να υποχρεώνονται σε τίποτα. [/quote]

Δεν διαφωνώ ή δεν ξέρω αν διαφωνώ, κυρίως γιατί δεν μπορώ να συγκεντρωθώ αυτή τη στιγμή. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι κάποιες ισορροπίες, διαφορές, διαχωριστικές γραμμές είναι πολύ λεπτές κι ανεπαίσθητες.

Για παράδειγμα...

Είναι συχνό φαινόμενο να συγχέουμε τον βλάκα με τον καλοπροαίρετο και τον καλοπροαίρετο με τον βλάκα. Το ερώτημα όμως είναι, πόσο πραγματικά καλοπροαίρετος μπορεί να είναι κάποιος (συνεχόμενα) βλάκας και πόσο πραγματικά βλάκας μπορεί να είναι κάποιος (συνεχόμενα) καλοπροαίρετος (ένας "chaotic good" όπως λέγαμε στα RPG).

[titica]

Βλάκας και καλοπροαίρετος δεν υπάρχει νομίζω. Η καλή προαίρεση είναι συνήθως απόδειξη σοφίας και ανθρώπινης καλλιέργειας που ένας βλάκας ή ένας μισοηλίθιος ή κάποιος με άδειο κρανίο δεν διαθέτει. Τουλάχιστον συνειδητά.

[Nikos Apomakros]

[quote user="titica" post="369694"]Βλάκας και καλοπροαίρετος δεν υπάρχει νομίζω. Η καλή προαίρεση είναι συνήθως απόδειξη σοφίας και ανθρώπινης καλλιέργειας που ένας βλάκας ή ένας μισοηλίθιος ή κάποιος με άδειο κρανίο δεν διαθέτει. Τουλάχιστον συνειδητά.[/quote]

Ακριβώς. Το "πρόβλημα" με τον βλάκα είναι ότι αποτελεί στην ουσία ένα έρμαιο των περιστάσεων
πολύ περισσότερο από έναν άνθρωπο με μεγαλύτερη αντίληψη. Αυτό συνεπάγεται ότι η δράση του
είναι στην ουσία συμπτωματικά καλοπροαίρετη (αν και όταν είναι) και όχι συνειδητά επιλεγμένη,
αφού αυτό προϋποθέτει μια αντίληψη που δεν διαθέτει.

Από την άλλη πλευρά, συγχέουμε τον "βλάκα" με τον "καλοπροαίρετο" γιατί πολλές φορές
συνέπεια της βλακείας, ανάμεσα σε άλλες, είναι και η έλλειψη συμφεροντολογισμού, καθώς
και η έλλειψη της "ικανότητας" να δρας με μακροπρόθεσμο σχέδιο ή με τρόπο που να μην είναι
εμφανής ο εγωκεντρικός σου στόχος (πχ πονηρά) κ.α.

Το τυχόν ιδιαίτερα μειωμένο "ego" που ένας βλάκας διαθέτει δεν είναι κατόπιν συνειδητοποίησης
μιας ανώτερης αρχής, δηλαδή ένα ιδεολογικό συμπέρασμα, που τον κατευθύνει σε μια ιδιαίτερη
εναρμόνιση με το τι υπάρχει παράλληλα με τον ίδιο, αλλά μια αδυναμία κατανόησης του τι
ακριβώς συμβαίνει τριγύρω και τι σχέση ακριβώς ο ίδιος έχει με όλο αυτό.

[jcdenton]

[quote user="titica" post="369694"]Βλάκας και καλοπροαίρετος δεν υπάρχει νομίζω. Η καλή προαίρεση είναι συνήθως απόδειξη σοφίας και ανθρώπινης καλλιέργειας που ένας βλάκας ή ένας μισοηλίθιος ή κάποιος με άδειο κρανίο δεν διαθέτει. Τουλάχιστον συνειδητά.[/quote]


[quote user="Nikos Apomakros" post="369702"]Ακριβώς. Το "πρόβλημα" με τον βλάκα είναι ότι αποτελεί στην ουσία ένα έρμαιο των περιστάσεων
πολύ περισσότερο από έναν άνθρωπο με μεγαλύτερη αντίληψη. Αυτό συνεπάγεται ότι η δράση του
είναι στην ουσία συμπτωματικά καλοπροαίρετη (αν και όταν είναι) και όχι συνειδητά επιλεγμένη,
αφού αυτό προϋποθέτει μια αντίληψη που δεν διαθέτει.

Από την άλλη πλευρά, συγχέουμε τον "βλάκα" με τον "καλοπροαίρετο" γιατί πολλές φορές
συνέπεια της βλακείας, ανάμεσα σε άλλες, είναι και η έλλειψη συμφεροντολογισμού, καθώς
και η έλλειψη της "ικανότητας" να δρας με μακροπρόθεσμο σχέδιο ή με τρόπο που να μην είναι
εμφανής ο εγωκεντρικός σου στόχος (πχ πονηρά) κ.α.

Το τυχόν ιδιαίτερα μειωμένο "ego" που ένας βλάκας διαθέτει δεν είναι κατόπιν συνειδητοποίησης
μιας ανώτερης αρχής, δηλαδή ένα ιδεολογικό συμπέρασμα, που τον κατευθύνει σε μια ιδιαίτερη
εναρμόνιση με το τι υπάρχει παράλληλα με τον ίδιο, αλλά μια αδυναμία κατανόησης του τι
ακριβώς συμβαίνει τριγύρω και τι σχέση ακριβώς ο ίδιος έχει με όλο αυτό.[/quote]


Δεν συμφωνώ. Η ιδιότητα του καλοπροαίρετου ή κακοπροαίρετου χρειάζεται μεν μια στοιχειώδη αντίληψη, αλλά η αντίληψη δεν είναι το παν. Κατ' αρχήν μιλάμε για βλάκες, όχι για διανοητικά καθυστερημένους. Οπότε το κατά πόσο ένας βλάκας έχει αντίληψη, είναι αμφισβητούμενο (μπορεί να έχει 10, 40 ή 55 τοις εκατό της αντίληψης) αλλά όχι απαράδεκτο (ακόμη και καθυστερημένος να είναι, έχει κάποια επίγνωση των πράξεων και των λόγων του, απλά όχι όπως ο κοινός νους. Κανείς δεν είναι στο 0% της επίγνωσης).

Επιπλέον, καλοπροαίρετος ή κακοπροαίρετος γίνεσαι όχι μόνο από το κίνητρο, αλλά και από τα μέσα που χρησιμοποιείς. Κοινώς ο καλό- ή κακόπροαίρετος κρίνεται κι από το πως χειρίστηκε το κάθε τι.

Στο παράδειγμα του (συμπαθέστατου κατ' εμέ) Forrest, που ανέφερε ο Nikos, έχουμε το εξής: ο Forrest έχει συναισθήματα, έχει γνώση τι είναι κακό ή καλό (προστατεύει τη φίλη του όποτε της επιτίθονται), απλά τα βλέπει όλα συγκεχυμένα, μπερδεμένα. Αυτή η έλλειψη καθαρού νου, σε συνδυασμό με την έλλειψη πρωτοβουλιών, τον καθιστούν βλάκα.

Είναι, όμως, καλοπροαίρετος γιαί δεν θέλει να σε βλάψει, κι αν το κάνει (όπως όταν έκανε τόπι στο ξύλο, κάποιον που την "έπεσε" στην Τζένυ) αποσκοπούσε σε κάτι καλό (να προστατεύσει την Τζένυ). Θα μπορούσε να είναι κακοπροαίρετος σπάζοντας στο ξύλο όσους πλησιάζανε την Τζένυ, θεωρώντας την κτήμα του.

Εν ολίγοις (ή πολλοίς όπως ανέπτυξα) πιστεύω πως ένας βλάκας έχει αντίληψη, έστω και μειωμένη, και μπορεί να είναι καλοπροαίρετος ή κακοπροαίρετος.



ΥΓ Επαναλαμβάνω πως οι κακοπροαίρετοι βλάκες που ανέφερα στο προηγούμενο post, είναι οι "δήθεν" βλάκες, αυτοί που έχουν ορθότατη αντίληψη αλλά το "παίζουν" βλάκες, για να εκμεταλλεύονται τους υπόλοιπους. Δυστυχώς έχω γνωρίσει αρκετούς. Συγγνώμη αν κούρασα με το κείμενό μου.

[Nikos Apomakros]

Αν και διαφωνώ πλήρως, χαίρομαι που ήταν μια υγιέστατη ανταλλαγή απόψεων, κάτι δλδ αρκετά σπάνιο.