ΜΟΝΑΞΙΑ!!

[Kastoras]

συμβιβαστειτε με τη μοναξια ζηστε την .....
φθινοπωρο εξω να ακους τις σταλες και μεσα απολυτο κενο....
σκεψεις χωρια σκορπισμενες ατακτες να χοροπηδουν ολογυρα...
και καπου στο βαθος να ακους τα τυμπανα να ουρλιαζουν....
εχουμε πολεμο μωρο μου !!!

[Nikos28]

Οταν εισαι μοναχικος νιωθεις πως δεν ανοικεις σε κανενα.. πως διαφερεις..πως δεν σε καταλαβαινουν..δεν τους καταλαβαινεις..

Σωστός ο Οδυσσέας...  


Και όλα αυτά που περιγράφεις εμπεριέχουν μια διαστροφική ηδονή...
Κατά βάθος, είναι ηδονικό να αισθάνεσαι καταραμένος, απόβλητος και ξένος απο τη συνομοταξία του Homo Sapiens, να αισθάνεσαι μια σκιά που ανήκει παντού και πουθενά!

Είναι ηδονικό να συμπορεύεσαι με τον Περιπλανώμενο Ιουδαίο και τον Φρανκενστάιν, να αναπαύεσαι με το Δράκουλα, να είσαι φίλος με τους αρουραίους και τις νυχτερίδες, να ιππεύεις όλους τους αποδιοπομπαίους τράγους της ιστορίας και να κυνηγάς μια χίμαιρα...


Υπάρχουν φορές που μέσα απο τη μοναξιά χάνεις τον εαυτό σου - για να τον ξαναβρείς αργότερα, μέσα απο την κάθαρση.

[reporter345]

Αν γνωρίσεις καλά τη μοναξιά τότε θα εκτιμήσεις και θα αγαπήσεις την όμορφη παρέα.

[vasilis]

Αν οι ανθρωποι ηξεραν τι θα πει μοναξια δεν θα λεγανε ποτε αντιο

[Sara]

Γιατί πρέπει να μένει για πάντα εδώ η μοναξιά?
δε γίνεται να πηγαινοέρχεται?
Η μοναχικότητα ισως μου αφησει μόνιμη τη μοναξιά..αλλά και τότε:
''Η μοναξιά είναι το μόνο πράγμα που έχω του χεριού μου.''

[Labelle]

Αν γνωρίσεις καλά τη μοναξιά τότε θα εκτιμήσεις και θα αγαπήσεις την όμορφη παρέα.

 :thumright: Simfwnw ki apafksanw!!!!!!!!!!

[Nikos28]

''Στην Εποχή της Ντισκοτέκ
  κανείς δε μένει μόνος...
  όλοι μ΄όλους χορεύουνε,
  κι έτσι περνά ο χρόνος!''

 Keep dancing...  :wink:

[Argiro]

Είναι ηδονικό να συμπορεύεσαι με τον Περιπλανώμενο Ιουδαίο και τον Φρανκενστάιν, να αναπαύεσαι με το Δράκουλα, να είσαι φίλος με τους αρουραίους και τις νυχτερίδες, να ιππεύεις όλους τους αποδιοπομπαίους τράγους της ιστορίας και να κυνηγάς μια χίμαιρα...

Eεεεε... για σιγά... Κι εμείς είμαστε μοναχικοί, αλλά ούτε με το δράκουλα αναπαυόμαστε ούτε με αρουραίους και νυχτερίδες συμπορευόμαστε ούτε αισθανόμαστε καταραμένοι!!! :shock:  Εσύ τα λες αυτά ή τα διάβασες κάπου και σου άρεσαν; Το εαυτό σου δεν τον χάνεις όταν επιλέγεις να είσαι μόνος, αλλά όταν επιλέγεις να κολλάς σε ακατάλληλες σχέσεις που σε πισωγυρίζουν, προκειμένου να αποφύγεις να είσαι μόνος.

[Nikos28]

Είναι ηδονικό να συμπορεύεσαι με τον Περιπλανώμενο Ιουδαίο και τον Φρανκενστάιν, να αναπαύεσαι με το Δράκουλα, να είσαι φίλος με τους αρουραίους και τις νυχτερίδες, να ιππεύεις όλους τους αποδιοπομπαίους τράγους της ιστορίας και να κυνηγάς μια χίμαιρα...

Eεεεε... για σιγά... Κι εμείς είμαστε μοναχικοί, αλλά ούτε με το δράκουλα αναπαυόμαστε ούτε με αρουραίους και νυχτερίδες συμπορευόμαστε ούτε αισθανόμαστε καταραμένοι!!! :shock:  Εσύ τα λες αυτά ή τα διάβασες κάπου και σου άρεσαν; Το εαυτό σου δεν τον χάνεις όταν επιλέγεις να είσαι μόνος, αλλά όταν επιλέγεις να κολλάς σε ακατάλληλες σχέσεις που σε πισωγυρίζουν, προκειμένου να αποφύγεις να είσαι μόνος.

Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, Αργυρώ...  :wink:

Όλοι είμαστε διαφορετικοί.

Ο καθένας ακολουθεί τα δικά του, μοναδικά μονοπάτια.

[Argiro]

Το θέμα είναι να μπορείς να ξεχωρίζεις ποιο είναι εκείνο που σε φθείρει και ποιο αυτό που σε εξελίσσει. Δεν νομίζω πως συμπεριλαμβάνεται στην εξέλιξη κανενός το να αναλώνεται στην αυτολύπηση και ειδικά όταν πρέπει να μένει μόνος κάποιο διάστημα μέχρι να βρει αυτό που πραγματικά τον καλύπτει. Και στο κάτω κάτω, ακόμη και αν δεν το βρει δεν χάθηκε πια και ο κόσμος -άλλωστε κανείς δεν μπορεί ποτέ να καλύψει όλες τις ανάγκες του και σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνει ένας άνθρωπος που έχουν αξία για εκείνον και τους άλλους γύρω του.

[Nikos28]

Πού την είδες την αυτολύπηση βρε Αργυρώ...;  :?

Ξέρεις σε τι αναφέρομαι; Τι έχω στο μυαλό μου και τα έγραψα όλα αυτά;  :roll:

[download]

Ένα τραγούδι λέει
Μοναξιά μου όλη
Μοναξιά μου τίποτα

Νομίζω εκφράζει αρκετά τα δικά μου συναισθήματα για την μοναξιά

[Enia]

'ΕΝΑ τραγούδι'... 'ΕΝΑ...'!? :shock:  ω μι γκοντ, το νιώθω το χάσμα γενεών... πάω στοίχημα πως είσαι γεννημένος πολύ μετά το '80  

Πυξ Λαξ, άλμπουμ: Στίλβη - 1998

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Όλγα Βλαχοπούλου
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ & Μάκης Χριστοδουλόπουλος ( Ντουέτο )

Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν

Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες

Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα

Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις

Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του

[aiollus]

μοναξια

Είναι η νέα μάστιγα του αιώνα. Άνθρωποι κλεισμένοι σε κελιά, στην ουσία κρατάνε το κλειδί της εξόδου μέσα τους, αλλά παρόλα αυτά παραμένουν μέσα. Μοναξιά πολλών επιπέδων, ατομική, οικογενειακή, ομαδική.Η καθημερινότητα έχει περιορίσει την ελευθερία των ανθρώπων στο εσωτερικό τους πεδίο αλλά και σε συνδυασμό με τους άλλους ανθρώπους.
Πολλές φορές μπορεί μια οικογένεια να τρώει μεσημεριανό αλλά το μόνο κοινό που έχουν είναι το είδος του φαγητού ενώ στην πραγματικότητα ο καθένας είναι στο δικό του πλασμένο κόσμο και τις περισσότερες φορές οι επικοινωνία ανύπαρκτη και όλοι βυθισμένοι σε μοναχικά βάθη.
Από την άλλη τα παιδιά βιώνουν την δική τους μοναξιά μέσα στο σπίτι , λόγω του χάσματος οι γονείς τα χαρακτηρίζουν ‘’μαύρα πρόβατα’’ χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν ότι όταν δεν μπορείς να καταλάβεις κάτι το μόνο δεν πρέπει να κάνεις είναι να το αμφισβητείς.
Η μοναξιά στις μέρες μας βρίσκεται παντού ακόμα και στις σχέσεις, το ζευγάρι βλέπει ότι ασυνείδητα έχουν βάλει πολλά σκαλοπάτια προτεραιοτήτων και η σχέση με το σύντροφο έχει πέσει στο τελευταίο, δεν βλέπουν στο βάθος το γκρεμό που έχουν σκάψει και αναβλύζουν δικαιολογίες του στυλ ‘’μας έφαγε η καθημερινότητα, η συνήθεια, τα χρόνια, οι δουλειές’’ και μετά από κάποιο καιρό κοιτάζονται στον καθρέφτη και αναρωτιούνται γιατί χώρισαν. Στην ουσία ο καθένας είχε σχέση με την μοναξιά του.

[pixie]

'Ισως οι άνθρωποι πουθενά δεν νιώθουν τόσο μόνοι όσο ανάμεσα στο πλήθος ή μέσα σε μια σχέση...
Κι αναφέρομαι βέβαια στην μοναξιά που δημιουργείται από την αδιαφορία των άλλων!

Ο μοναδικός ίσως τρόπος για να ξεφύγει κάποιος από τη μοναξιά, είναι να συνειδητοποιήσει πως κάποιος άλλος είναι πιο μόνος από εκείνον!

 
Γενικά η μοναξιά είναι ένα είδος δοκιμασίας, που από μέσα της όμως, αποκαλύπτεται ο άνθρωπος, εκείνος που έχει δεχτεί να πληρώσει το τίμημα και κάποια στιγμή μετουσιώνεται σε αληθινό άνθρωπο...

Είναι σαν ένας καθρέφτης... Μέσα σ' αυτόν τον καθρέφτη γνωρίζουμε τον βαθύτερο εαυτό μας!

Για μένα, λοιπόν, η μοναξιά μπορεί να είναι έως και θείο δώρο από τη στιγμή που μέσα της αγκαλιάζουμε τον εαυτό μας και ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις αλήθειες μας και τα λάθη μας. Συνεπώς, μήπως πρέπει να τη δούμε και ως ένα καλό έρεισμα για να συνειδητοποιήσουμε και να διορθωθούμε?


pixie