ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ Ο,ΤΙ ΣΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ !

[Moody]

Καλή μου xhmeia καλώς σας βρήκα...και αν πέρασε η αδιαθεσία δεν έχουν περάσει άλλα που με απασχολούν....
Τελικά, διαπίστωσα για άλλη μια φορά οτι αρρωσταίνουμε τη στιγμή ακριβώς που ανοίγουμε την πόρτα στην ασθένεια. Κι αυτό γίνεται όταν έχουμε περάσει περιόδους δύσκολες και μετά αφηνόμαστε....
Τέλος πάντων
Η ζωή είναι ωραία και πρέπει να εμπιστευόμαστε όλα όσα μας φέρνει. Ακόμα και τις απογοητεύσεις....
 :?

[xhmeia]

Ποτε δεν σταματα κατι να μας απασχολει ετσι δεν ειναι ?
Κ ναι η ζωη ειναι ωραια κ πρεπει καθε στιγμη να παλευουμε να μην μας παιρνει απο κατω δυνατο χαμογελο κ προχωραμε
Εσυ βεβαια εισαι η ειδικη αλλα μηπως θα βοηθουσε αν ελεγες τι σε απασχολει κ ισως μεσα στις απαντησεις μας βρεις  κατι μικρο αλλα σημαντικο ?

Φιλικα  
Νατασα

[Moody]

Πολλες φορές προσπαθώ να καταλάβω τι λάθος κάνω στα μηνύματα που στέλνω... :twisted: και δεν μιλώ για τα sms στα κινητά.... :twisted:

 :x Ενώ προσπαθώ να ακούω και να ενσυναισθάνομαι αυτόν που μου μιλάει, όταν εγώ επικοινωνώ μαζί του, κάτι δεν κάνω σωστά και δεν στέλνω το σωστό μήνυμα...



Βέβαια, δεν συμβαίνει με όλους όσους επικοινωνώ αυτό. Κι αυτό, μάλλον με παρηγορεί. Αλλά δεν με ησυχάζει....

Ευχαριστώ, πάντως, για το νοιάξιμο....

[xhmeia]

μαλλον καταλαβα λαθος?
 :roll: δεν σε απασχολει κατι ?
συγγνωμη  

[Moody]

Να...βλέπεις τώρα? Ούτε κι εσύ κατάλαβες.... Κάτι κάνω λάθος γμτ! :x

Εννοούσα πως με απασχολεί  ακριβώς αυτό που γράφω πιο πάνω ....

Χτες βράδυ είχα έναν ...."καυγά" με τη μαμά μου. Συνειδητοποίησα οτι δεν άκουγε τίποτα από όσα της έλεγα....

Σαν να μιλούσα σε κατεβασμένα ρολά....

Γι αυτό αναρωτήθηκα τι κάνω λάθος.... :?:

[chriastina]

έλα βρε καλό μου moodaki,
πρώτη φορά είναι που δεν ακούνε? πιστεύω ειδικά σε ότι αφορά τους γονείς πως σπάνια ακούνε.... βλέπεις νομίζουν ότι ξέρουν και το καλό μας... άρα τι λέμε εμείς? :evil:
όσο για την επικοινωνία σου με τον κόσμο γενικότερα,θα έλεγα πως όλοι
αντιμετωπίζουμε το ίδιο θέμα.....
θέλεις και μια προσωπική εκτίμηση? πχ στο παράδειγμα με την xhmeia μας....μπήκες αμέσως στην απάντηση και με 2 λόγια προσπάθησες να της πεις το πρόβλημά σου.... με 2 λόγια που εσύ καταλαβαίνεις,που εσύ χρησιμοποιείς τακτικά...."στέλνω λάθος μηνύματα"  :roll: φέξε μου φιλενάς!!!  :lol:

(αυτά για σήμερα....ο πυρετός μου τραβάει την ανηφόρα)

[Moody]

Μου αρέσει το υποκοριστικό....

Ελπίζω να έπεσε ο πυρετός ...έστω λίγο

Τελικά, το σκεφτόμουν πολύ από χτες....Το θέμα είναι οτι στην επικοινωνία υπάρχουν δύο. Ο πομπός και ο δέκτης.

Αν ο ένας από τους δυο έχει πολλά συναισθήματα και ένταση , δεν μπορεί να ακούσει.

Αν ο άλλος δεν έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει ακριβώς να πει....τότε σίγουρα θα δώσει λάθος μήνυμα....

[size=18]Αλλά, ρε γμτ, πόσες φορές μπορούμε να είμαστε εντελώς ξεκάθαροι ή εντελώς "καθαροί" από τα δικά μας προβλήματα?[/size]

Γι αυτό...τείνω να πιστέψω πως ο μόνος που μπορεί να ακούσει είναι ο ψυχοθεραπευτής....

Δουλειά του είναι! :wink:

[chriastina]

καλός ο "ψυχο-αποτέτοιος",δεν λέω, αλλά είναι μερικές φορές που θέλεις να μοιραστείς πράγματα και με την οικογένεια ή και με τους φίλους..... εγώ πιστεύω πως την μεγαλύτερη "ευθύνη" την έχει εκείνος που ζητά να επικοινωνήσει,ο "πομπός", αν ισχύει και το:

[size=18]δεν ξέρω τι θέλω και το θέλω τώρα![/size]

μαμησέτα.....!
 :wink:

[spellbound]

[size=18]δεν ξέρω τι θέλω και το θέλω τώρα! [/size]


Δηλαδη εγω μπορω να πιτανω τωρα με την ησυχια μου :roll:  :roll:  :roll:

[Nikos28]

Δεν ξέρουμε τι θέλουμε και δε θα ησυχάσουμε αν δεν το αποκτήσουμε...

Κι αν μας ρωτήσει κανείς αν πράγματι θέλουμε να το αποκτήσουμε, εμείς θα του πούμε ότι ''η απάντησή μας είναι ίσως-κι αυτό είναι οριστικό''!

:-)

[xhmeia]

Να...βλέπεις τώρα? Ούτε κι εσύ κατάλαβες.... Κάτι κάνω λάθος γμτ! :x
Εννοούσα πως με απασχολεί  ακριβώς αυτό που γράφω πιο πάνω ....
Χτες βράδυ είχα έναν ...."καυγά" με τη μαμά μου. Συνειδητοποίησα οτι δεν άκουγε τίποτα από όσα της έλεγα....
Σαν να μιλούσα σε κατεβασμένα ρολά....Γι αυτό αναρωτήθηκα τι κάνω λάθος.... :?:

τωρα νομιζω καταλαβα   δεν γινετε να καταλαβαινουν ολοι οσα λεμε
Ειναι απλο εσυ ειπες "αποδεξου το προβλημα "
Εγω λεω ,αλλαξε τροπο επικοινωνιας κ αν δεν πιασει κ αυτος απλα το δεχεσαι .
Το αστειο με τη δικη μου μαμα, ειναι οτι εγω δεν μπορω να επικοινωνησω μαζι της, αλλα τα παω μια χαρα ως μεσαζων μεταξυ αυτης κ της αδελφης μου .
Οταν μιλαει με την αδελφη μου εκει να δεις ασπρο -μαυρο
Λεει κατι η αδελφη μου ,τσαντιζεται η μανα μου τα ξαναλεω εγω ΤΑ ΙΔΙΑ  αλλα με το δικο μου τροπο κ τα καταλαβαινει
Λεει κατι η μανα μου ,τσαντιζεται η αδελφη μου ......της εξηγω τι ηθελε να πει κ τα καταλαβαινει
Ενω οσον αφορα τις δικες μας συζητησεις ....τζιφοςςςςςςς
ειμαι ξεκαθαρη στο τι θελω ,τι μ αρεσει ,απλα δεν της αρεσουν τα θελω μου κ θελει να θελω ,τα δικα της θελω ...ε μπασταααααα
εχω μια μαμα χρυση, αλεγκρα , να σου δωσει την ψυχη της ,αλλα ειναι αυταρχικη κ  ανακατευεται κ αυτο με χαλαει κ με πολυ διαφορετικο χαρακτηρα απο το δικο μου
την αγαπω ,αλλα εχω αποδεχτει οτι δεν μπορω να συνεννοηθω μαζι της κ δεν επικοινωνω (νομιζω ποτε δεν επικοινωνησα πραγματικα )μαζι της απλα μιλαω  περι ανεμων κ υδατων ............

[Moody]

Αν ανοίξουμε θέμα για τη σχέση μητέρας - κόρης...νομίζω πως θα είχε πολύ ενδιαφέρον...Αν , βέβαια, δεν φοβόμασταν να μοιραστούμε πράγματα εδώ....
Για μένα, το πιο συγκλονιστικό είναι η στιγμή που διαπίστωσα οτι έχω απίστευτα κοινά σημεία με τη μάνα μου....
Εκεί...φρίκαρα τελείως....
Αλλά, όλα είναι κατανοητά και πιθανά να συμβαίνουν....

[spellbound]

Γιατι να φρικαρεις??  ειναι λογικο να παιρνουμε στοιχεια και απο τους δυο γονιους.
πανω απ ολα ειναι η διαφορετικοτητα με την οποια εχουν μεγαλωσει οι δικοι μας.  αλλη εποχη εκεινοι, αλλη εμεις  

αλλα βιωματα και δυσκολιες αντιμετωπισαν εκεινοι και αλλα εμεις.

Μουντυ, δεν την γνωριζω φυσικα τη μητερα σου, αλλα ισως καποτε να ηταν αλλοιως και με το περασμα του χρονου και τις δυσκολιες που αντιμετωπισε να αλλαξε.

προσωπικα χαιρομαι που εχω πολλα στοιχεια απ τη μαμα μου και που οσο μεγαλωνω τοσο περισσοτερο της μοιαζω (μακαρι να ηταν εν ζωη ακομα)

και θα λυπηθω αφανταστα αν καποτε η κορη μου "φρικαρει" επειδη μου μοιαζει (γιατι μου μοιαζει σε πολλα στοιχεια, αλλως τε μεγαλωσαμε μαζι απο τα 4 της )

αυτα τα περι προσωπικων δικων μου παντα..

φιλακια

[Moody]

Έχει πολύ ενδιαφέρον η τοποθέτησή σου Κατερίνα...

Κι αυτό, γιατί μιλάς  έχοντας και τους δυο ρόλους. Της μητέρας και της κόρης.

Και αυτά που γράφεις είναι πολύ όμορφα, απλά και σαφή .

Πρέπει να είσαι περήφανη γι αυτές τις τόσο σημαντικές - τις πιο σημαντικές - σχέσεις της ζωής σου.

Υπάρχει, όμως , πάντα και η άλλη πλευρά.

Εκείνη που βιώνουν πολλές από μας. Που η μητέρα τους ήταν ουσιαστικά απούσα από τη ζωή τους. Ή εκείνη...που η κόρη τους είναι στον δικό της κόσμο και αρνείται να τις έχει στη ζωή της....

Μπορώ να πω πολλά παραδείγματα...Αλλά δεν θέλω να πάρω το χώρο εδώ.

Κράτα , λοιπόν, το πιο σημαντικό.

[size=18]Είσαι τυχερή που είχες και έχεις  τόσο υγιείς σχέσεις. Σπάνιο και ευλογημένο[/size].

[spellbound]

Μουντακι μου...  αυτα περι μαμας και κορης...
καλα που δεν ανεφερες πατερα εκει τα πραγματα αλλαζουν... :?