ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ Ο,ΤΙ ΣΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ !

[Enia]

Καλά ναι... δεν νομίζω πως μπορούμε να πούμε ότι κάτι είναι λάθος και κάτι άλλο σωστό... Εξαρτάται από τις εκάστοτε ανάγκες του καθενός. Αρκεί να ξέρει πραγματικά τι θέλει και να σέβεται και τον άλλον (τους άλλους ενίοτε!) που έχει δίπλα του.
Πάντως δεν νομίζω πως μια 'εφήμερη αγκαλιά' είναι κατακριτέα...

[Moody]

¨Εχετε δίκιο...όλοι...άλλωστε, συμφωνώ πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος... Καμιά φορά, όμως, σε οδηγούν τα πράγματα αντί να τα ελέγχεις και κάνεις ... πατάτες.
Και τώρα μπαίνει άλλο ερώτημα :

 :arrow: Μήπως δεν μας είναι εύκολο να λέμε ή να ακούμε το "όχι", γι αυτό τα κάνουμε...μούσκεμα?

Στη δική μου περίπτωση , δεν μου ήταν εύκολο ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Και , αναρωτιέμαι, μήπως τελικά τα αποτελέσματα αυτού του φόβου του "όχι" είναι πιο οδυνηρά για τον άλλο και για μας. Και η απόρριψη, που προσπαθούμε να μη δείξουμε ή να αποφύγουμε, έρχεται ούτως ή άλλως....

Τώρα, όλα αυτά είναι ρητορικά. Γιατί, ο καθένας μας ξέρει τι είναι αυτό που τον πονάει ή τι κάνει και οι άλλοι πονάνε...

Απλά, σας τα μοιράζομαι γιατί τα σκέφτομαι έντονα από προχτές και είδα την ανταπόκρισή σας και ΤΕΛΙΚΑ είναι χαρά να μοιράζομαι μαζί σας πράγματα :?

[spellbound]

το οχι ειναι μια πολυ σκληρη λεξη, ειτε την λες ειτε την ακους.

το σιγουρο ειναι πως ειναι ευκολοτερο να το πεις εσυ η να τα κανεις μανταρα μια ωρα αρχυτερα παρα να το ακουσεις ....

ειναι δυσκολη η εποχη που ζουμε, πισωπλατες ερχονται απο παντου... και οπως ελεγε η γιαγια μου φυλα τα ρουχα σου για να χεις τα μισα.

δυστυχως δεν την ακουσα αρκετες φορες και με πηρε και με σηκωσε που λενε.

τελικα, πιο καλη η μοναξια απο σενα που δε φτανω
μια σε  βρισκω μια σε χανω, πιο καλη η μοναξια...

[Nikos28]

Εγώ δεν ισχυρίστηκα ότι το εφήμερο σεξ ή η εφήμερη σχέση είναι λάθος, ούτε-πολύ περισσότερο-ότι είναι πράξη ακολασίας. Στην παλέτα της ανθρώπινης ψυχής υπάρχουν εκατοντάδες χρώματα, με χιλιάδες αποχρώσεις και εκατομμύρια συνδυασμούς μεταξύ τους... Αν κάτι με δίδαξε μέχρι τώρα η ζωή, είναι να μην καταδικάζω ποτέ κανέναν. Διότι κάποτε έκανα κι εγώ πράγματα που πιο παλιά αποδοκίμαζα.

Ωστόσο, κάνοντας την αυτοκριτική μου, κατάλαβα ότι τελικά η εφήμερη, με ημερομηνία λήξης, σχέση δε συμφέρει. Τόσο απλά. Κι ο λόγος είναι σαφής: Γεννάει περισσότερα προβλήματα απ' όσα (υποτίθεται πως) καταπολεμάει. Δεν είναι θέμα ηθικής, είναι θέμα εσωτερικής δύναμης και αυτοπειθαρχίας.

Τα ένστικτα (και ιδιαίτερα το πανίσχυρο ένστικτο της αναπαραγωγής) είναι σαν τη φωτιά: Όσο είναι υπο περιορισμό, ζεσταίνουν. Αν τεθούν εκτός ελέγχου, καίνε.

[Moody]

Φίλε Νίκο, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σύμφωνη με βρίσκεις με όσα γράφεις....Λες και είναι δικό μου το κείμενό σου....
Σ' ευχαριστώ

[Nikos28]

Είναι αυτό που λέμε ''ενσυναίσθηση''... έτσι δεν είναι;  :lol:  :lol:  

Κι εγώ σ' ευχαριστώ για τα ερεθίσματα που μου έδωσες, ώστε να γράψω όσα έγραψα...  :wink:

[Moody]

Πράγματι..."ενσυναίσθηση"....
Πόσο συχνά μπορούμε να ακούμε ή να επικοινωνούμε ενσυναισθητικά? Πόσο απίστευτα δύσκολο είναι όταν μπλέκονται συναισθήματα, κρίσεις, γνώμες, ερμηνείες....
Πόσο..."καθαροί" πρέπει να είμαστε για να καταφέρουμε να είμαστε ενσυναισθητικοί....
Και πόση πραγματικά καλή επαφή πρέπει να έχουμε  με τον εαυτό μας....
Δώρα, είναι όλα αυτά, Νίκο...Και μακάρι να τα συναντάμε συχνά ...

[Nikos28]

Όντως, είναι δύσκολη υπόθεση η ενσυναίσθηση. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερο εμποτιζόμαστε απο στερεότυπα και προκαταλήψεις, τόσο περισσότερο μπαίνουμε σε ένα ''λούκι'' σκέψης και συμπεριφοράς και τόσο πιο δύσκολο γίνεται να ερχόμαστε κάθε φορά στη θέση του άλλου.

Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ως ένα βαθμό η ενσυναίσθηση είναι χάρισμα. Το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι αυτό το χάρισμα ενεργοποιείται και απο τον εκάστοτε συνομιλητή μας, ανάλογα με το πόσο καλός ακροατής είναι και κατά πόσο μιλάμε στο ίδιο μήκος κύματος... δε συμφωνείς;

[Enia]

Πότε η ενσυναίσθηση από 'χάρισμα' μπορεί να γίνει 'κατάρα'?

[Moody]

Θα σου μιλήσω για μένα.
Η ενσυναίσθηση γίνεται κατάρα όταν δεν με αφήνει να νιώσω θυμό για κάτι, αλλά μπαίνω στη διαδικασία να δικαιολογώ και να ...κατανοώ....

[minoraki]

Είναι αυτό που λέμε ''ενσυναίσθηση''... έτσι δεν είναι;  :

εαν καταλαβα καλα με το ενσυναισθηση, ισως εννοουσες το ενστικτο ή την διαισθηση?
εαν ειναι ετσι, τοτε θα ηθελα να πω οτι το ενστικτο και η διαισθηση ειναι συναισθηματα που αναπτυσσονται με την παροδο των ετων.....οσο πιο πολυ μεγαλωνει ενας ανθρωπος, τοσο πιο πολυ αναπτυσσει αυτα τα δυο συναισθηματα.....ειναι απλα θεμα εμπειριων και γνωσεων!!!!
αυτα εχω να πω.....και ελπιζω να καταλαβα καλα τι θελει να πει ο νικολας!!!!!

[Enia]

Moody, μας βοηθάς λίγο να καταλάβουμε τον όρο 'ενσυναίσθηση'? και τι διαφορά του από τη 'διαίσθηση'?

Εγώ 'ενσυναίσθηση' καταλαβαίνω αυτό που κάνει κάποιος όταν 'διαβάζει΄ τους άλλους με τις αισθήσεις του, και όχι πχ. βάσει αυτών που λένε. Όταν 'διαβάζει πίσω από της γραμμές'.

Και προσωπικά νομίζω πως αυτό κάνω συνέχεια. Το κακό είναι πως έτσι περιμένω να με αντιμετωπίζουν και οι άλλοι. Όταν ρώτησα πότε μπορεί να είναι κατάρα σκεφτόμουν τη δικιά μου περίπτωση, που πολλές φορές δυσκολεύομαι να εκφράσω με λόγια αυτό που θέλω, και περιμένω τους άλλους να το διαισθανθούν (να το 'μαντέψουν' όπως θα έλεγαν κάποιοι!).
Κι έπειτα, καμμιά φορά μπορεί οι αισθήσεις μας να μας γελάσουν, οπότε καλό είναι να μπορούμε να ακούμε πραγματικά και απόλυτα αυτό που λέει ο άλλος, χωρίς να το ερμηνεύουμε μέσα από προσωπικές εμπειρίες.

[Moody]

"....Κι έπειτα, καμμιά φορά μπορεί οι αισθήσεις μας να μας γελάσουν, οπότε καλό είναι να μπορούμε να ακούμε πραγματικά και απόλυτα αυτό που λέει ο άλλος, χωρίς να το ερμηνεύουμε μέσα από προσωπικές εμπειρίες...."

Ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να κατανοούμε τον κόσμο του άλλου έτσι ακριβώς όπως ο άλλος τον βλέπει.

Είναι βασική προϋπόθεση στην ψυχοθεραπευτική σχέση και οι ψυχοθεραπευτές εκπαιδεύονται για να μάθουν πώς να ενσυναισθάνονται.

Στις διαπροσωπικές σχέσεις, τα συναισθήματα, η κρίση, η γνώμη για τον άλλον, είναι εμπόδια για μια πραγματικά ενσυναισθητική ακρόαση....

Πάντως, άλλο είναι η ενσυναίσθηση και τελείως άλλο η διαίσθηση.

Η διαίσθηση μας οδηγεί σε προσωπικές ερμηνείες, και καμιά φορά - πολύ συχνά- δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα του άλλου , αλλά με τη δική μας....

[Nikos28]

Τον όρο ''ενσυναίσθηση'' τον έχω στο μυαλό μου ως την ικανότητα που έχει κάποιος να έρχεται (νοερά και ψυχικά) στη θέση του άλλου, να ταυτίζεται μαζί του. Δεν ξέρω αν, απο τεχνικής άποψης, ο ορισμός αυτός είναι πλήρης (αν δεν είναι ας με διορθώσει η Moodymooday), πάντως έτσι τον κατανοώ. Είναι μια μορφή μέθεξης, μια προσεγγιστική απόδοση του αγγλικού όρου empathy (πρόσφατη, αν κρίνω απο το γεγονός ότι, ως λέξη, απουσιάζει απο το λεξικό του Μπαμπινιώτη).

Τελικά, η ενσυναίσθηση είναι όντως χάρισμα. Δεν είναι εύκολη υπόθεση να ''σκοτώνει'' κανείς (έστω και για λίγο) τον εαυτό του προκειμένου να ταυτιστεί με κάποιον άλλον. Κάτι τέτοιο προυποθέτει άριστη ικανότητα ακρόασης, μετριοπάθεια και, πάνω απ'όλα, καλοσύνη.

Ο ''ενσυναισθώμενος'' είναι ένας ηθοποιός του νου και της ψυχής, όπως ακριβώς και ο μεταφραστής είναι ένας ηθοποιός του γραπτού λόγου.

[Enia]

Εμ, πείτε μου εξ αρχής empathy να καταλάβω!
(πω πω κατάντια, φτου μου!  :cry:  :x )