ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ Ο,ΤΙ ΣΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ !

[xhmeia]

καλησπερεςςςςςςςς
αν μπορεις Moodymooday για βοηθα κ μενα ,θα στα πω οσο καλυτερα μπορω ....ελπιζω μην σε κουρασω γλυκια μου
Εχω φοβια με τ αεροπλανα ,αλλα δεν ξερω αν ειναι πραγματικη η φοβια μου ,αφου δεν εχω ταξιδεψει ποτε μ αυτο το μεσο .Δεν φοβαμαι μην σκοτωθω ,αφου η λογικη μου γνωριζει πως με τα πουλμαν η τ αυτοκινητα ,τα τροχαια ειναι κατι συνηθισμενο αλλα ομως μπαινω πανευκολα γιατι νοιωθω πως οτι ωρα θελω μπορω να και να βγω .Δοκιμασα να τον ξορκισω το φοβο μου .
Εκλεισα εισητηριο κ πηγα στο αεροδρομιο με προορισμο καπου που ηθελα πολυ πολυ να παω (με περιμενε αγαπημενο προσωπο )Ολα καλα μεχρι   πριν να μπω στην εισοδο .Ααανετη η κυρια Νατασα(τρομαρα μου )
Απο την ωρα που μπηκα κ πριν ακομη παω να παραλαβω το εισιτηριο ...ταχυπαλμιες ,στομαχι κομπος,κρυος ιδρωτας  κ ταση να τρεξω ........να ξεφυγω ,να παωω σπιτι μουυ .Εκανα κ το πρωτο τσεκιν ,με καταλαβε η υπαλληλος οτι φοβομουν μου μιλησε πολυ ομορφα ,μου εδωσε καλη θεση κλπ μιλησα τηλ με φιλο με ηρεμησε κ εκατσα για ενα τσιγαρο κ ΜΟΥ μιλουσα ....ωραια θα ειναι γρηγορα θα φτασεις ,τοσος κοσμος γυρω .........τελικα??
(μην γελασει κανεις αλοιμονο σας αλλα κ αν γελασετε αντε οκκκκκκεικκκκκκ κ εγω γελαω τωρα αλλα εκεινη η μερα ηταν τραγικη κ απογοητευτηκα απο μενα και απογοητευσα  κ αλλο προσωπο  .....)
ΤΕΛΙΚΑ? περπατωντας ΑΡΓΑ -ΑΡΓΑ (ασυνηθιστο για μενα )
να μην με παρει ειδηση κανεις (λες κ ολοι με ηξεραν )
αλλα μεσα  μου τρεχοντας ,εφυγα ενοιωθα πως θα ερθουν με το ζορι να με κλεισουν μεσα στο αεροπλανο κ εγω δεν ειχα επιλογη δεν θα μπορουσα να ξεφυγω .......επισης φροντισα μην περασω μπροστα απο την υπαλληλο ,(γελοιο ε? )εφυγα ,βγηκα εξω ,εκλαψα ,πηρα ταξι κ στην ερωτηση του ταξιτζη απο που ερχομαι ειπα...."απο πουθενα" κ δεν ξαναμιλησα ενω ειμαι πολυ ομιλητικη κ κοινωνικη κ μονο οταν εφτασα σπιτι μου ηρεμησα ..........Πωσ στο     καλο να ξεπερασω αυτη τη φοβια???Ειμαι αρκετα δυναμικη κ με χαλαει αυτο ......Επισης φοβαμαι τα ασανσερ κ καθε χωρο που θεωρω οτι αν γινει κατι δεν θα μπορω να βγω ..............
Moodymooday ευχαριστω κ μονο που θα το διαβασεις ))))))))0

[Moody]

Αγαπητή φίλη Νατάσσα....
θα σου περιγράψω πώς μια ασθενής μου ξεπέρασε ακριβώς τους ίδιους φόβους της. Δουλέψαμε μαζί με μια μέθοδο εστίασης (Focusing).

Το Focusing΄είναι μια μέθοδος που βασίζεται στην απλή αρχή : Όταν νιώθουμε ένα συναίσθημα, πχ φόβο - θυμό κλπ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΑΣ ΦΟΒΟΣ η ΕΝΑΣ ΘΥΜΟΣ. Υπάρχει ένα κομάτι μας που φοβάται, θυμώνει κλπ.

 Η πελάτισσά μου , λοιπόν, εστιάσθηκε, με τη βοήθεια μου, στο κομμάτι της εκείνο που φοβόταν τα αεροπλάνα. Μπόρεσε να το αφουγκρασθεί, να το αναγνωρίσει, να κάνει έναν εσωτερικό διάλογο μαζί του και να σχετισθεί μαζί του. (Όλα αυτά γίνονται με συγκεκριμένα βήματα και την καθοδήγησή μου). Έτσι, όταν χρειάστηκε να ανέβει σε αεροπλάνο ή να μπει σε ασανσέρ΄, ήταν σε θέση να εστιάζεται στο φοβισμένο της κομμάτι, να το φροντίζει, να το καθησυχάζει...Γιατί είχε ένα πολύ δυνατό κομμάτι μέσα της που δεν φοβόταν . Κι αυτό το δυνατό κομμάτι της μπορούσε να ..."αναλαμβάνει τη φροντίδα" του μικρού φοβισμένου της κομματιού.

Δεν ξέρω αν σε μπερδεύω μ' όλα αυτά. Μπορείς να ζητήσεις διευκρινήσεις. Αλλά το σίγουρο είναι οτι όταν ανακαλύψουμε μέσα μας τα ...διάφορα κομμάτια μας είναι πιο εύκολο να τα δεχτούμε και να πάμε παρακάτω μ αυτά.

Όσο για σένα Chris, αν νιώθεις οτι δεν μπορείς να δεχτείς τη "συγνώμη" και να προχωρήσεις παρακάτω...δεν είναι ανάγκη να προβληματίζεσαι.  Εγώ, στη θέση σου, θα προβληματιζόμουν μόνο αν αυτό το άτομο σήμαινε κάτι για μένα και αν είχα επενδύσει στη σχέση μου μαζί του. Τότε, όταν θα μου περνούσε ο θυμός, ίσως να το ρωτούσα να μου πει τι νομίζει για όλα όσα συνέβησαν μεταξύ μας...Απ' ό,τι καταλαβαίνω , ίσως είναι νωρίς για σένα να νιώσεις κάτι άλλο από θυμό, απόρριψη, οργή...Κι όταν είμαστε βουτηγμένοι σε τέτοια αρνητικά συναισθήματα δεν μπορούμε να πάρουμε απόσταση και να δούμε και την πραγματικότητα του άλλου.

Δεν πιστεύω οτι οι ουσιαστικές σχέσεις χάνονται, ακόμα κι αν γίνει κάτι στραβό. Αν είναι να χαθεί...τότε δεν ήταν ουσιαστική...

[xhmeia]

Χριστινακι να πω κ εγω την αποψη μου σ αυτο που ρωτησες .
Αφου δωσω ευκαιριες για να μαι -οσο μπορω σιγουρη -οτι δεν με μειωσε απο δικη του ανασφαλεια ,για να μαι σιγουρη οτι δεν ηταν αμυνα ...
κ αν οντως ειχα πεσει εξω ως προς την κριση μου σ αυτον κ ηθελε να με χειριστει τελικα ...απλα φευγω με καποια απογοητευση βεβαια αλλα φευγω ......κ επειδη με θεωρω καλο παιδι δεν το θρηνω κ για πολυ ...αυτος/η εχασε ....υπαρχουν η θα ερθουν αλλοι φιλοι εξισου καλα παιδια ,που με χρειαζονται ,με εκτιμουν κ μπορω να δωσω κ εγω με τη σειρα μου ,να εκτιμησω κ να μου δωσουν με σεβασμο κ ειλικρινεια .......
βαζω πλεον  Χ οταν δεν αξιζει τον κοπο αλλα ειπαμε αφου δωσω ευκαιριες να μαι σιγουρη οτι δεν θα βαλω το Χ αδικα κ απο καποια παρεξηγηση ,γιατι τοτε θα εχω χασει κ εγω κ ο αλλος.......
Ακολουθα το ενστικτο σου, αν αξιζει να δωσεις ευκαιρια λοιπον  ))))))))))

[xhmeia]

Moodymooday σ ευχαριστω .Αν καταλαβα καλα .........
Αυτο κυριως μ απογοητευει οτι το δυνατο κομματι μου -που υπαρχει -δεν μπορεσε να βοηθησει το αδυναμο που φοβοταν ...........

[chriastina]

καλησπέρα!
κατ αρχήν να ευχαριστήσω όσες απάντησαν στην ερώτησή μου.....

στάθηκα/διχάστηκα στην πρόταση της Τρις και στην τελαυταία πρόταση της Χημείας.....Καλή μου Τρις,σίγουρα όποιος επιχειρεί να με χειριστεί δεν είναι φίλος αλλά το ένστικτό μου μού λέει πως πρέπει να δώσω μια ακόμα ευκαιρία,όπως με παροτρύνει και η Πόλλυ,διότι ενώ δεν γνωρίζω ακόμα εαν αυτή η "σχέση" ήταν ουσιαστική,moody,κάτι μέσα μου μού λέει πως μέσα απο αυτό το γεγονός και μέσα απο αυτόν τον άνθρωπο θα ανακαλύψω πολλά για τον εαυτό μου,ίσως όσα και εκείνος για τον ίδιο.....

ακριβώς επειδή τώρα,moody,δεν νιώθω θυμό,απόρριψη ή οργή, μπορώ να το συζητώ μαζί σας... εξάλλου όσοι με γνωρίζουν καλά θα ξέρουν πως είχα πάρει την απόφασή μου πολύ πριν μιλήσω μαζί σας,αναζητώντας -ίσως- μια επιβεβαίωση πως δεν θα είμαι πολύ μ@μ@κ@ς εαν ξαναμιλήσω μαζί του... μα κι αν ακόμα αλλιώς μου τα λέγατε,εγώ πάλι θα ακολουθούσα τον ένστικτό μου.... τι να κάνω? ένας Κριός είναι πάντα ξεροκέφαλος!  :lol:  ....αλλά αγαπησιάρης ξεροκέφαλος! σωστά Τρις μου? :wink:

[Moody]

Νατάσσα, το δυνατό σου κομμάτι φοβάμαι πως ως τώρα δεν το έχεις συνειδητοποιήσει ή δει. Και είναι φυσικό, αφού το πλημμύριζε ο φόβος. Το θέμα, λοιπόν, είναι να το δεις οτι υπάρχει, περιορίζοντας το φόβο σου στο αδύναμο κομμάτι σου....Αν θες βοήθεια, στη διάθεσή σου....

Chris, νομίζω πως κανένας δεν θα σε έλεγε μ...α αν έδινες ευκαιρία. Το θέμα είναι οτι χρειάζεται χρόνος και σε σένα και σε κείνον. Έπεσε πολύ θυμός, από όσο καταλαβαίνω και...μάλλον κάπως άγαρμπα κι από τις δυο πλευρές. Χρειάζεστε χρόνο κι οι δυο....

Το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς δεν βρίσκεται τυχαία στο δρόμο μας. Όλοι μαθαίνουμε από τους άλλους για μας....

[Nikos28]

Σ' ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου...  :wink:

Αν θέλεις, πες μου τι είναι ο ''παραγνωρισμένος θρήνος''.

Απ' ό,τι καταλαβαίνω, το όλο ζήτημα έχει να κάνει με τη συζήτηση. Όσο περισσότερο συζητάει κανείς για κάτι που τον απασχολεί, τόσο περισσότερο βλέπει το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις και τόσο περισσότερο αυξάνονται και οι πιθανότητες να το λύσει.

Με άλλα λόγια ο λόγος εξορκίζει τα αρνητικά βιώματα, εκ-λογ-ικεύοντάς τα... σωστά;

[Moody]

Σκέφτομαι ένα πολύ συνηθισμένο παράδειγμα. Όταν χάνουμε - πεθαίνει - ο σκύλος μας ή ΄΄ενα κατοικίδιο. Συνήθως ακούμε από όλους "δεν πειράζει" "εδώ πεθαίνουν τόσα παιδάκια κάθε μέρα" "μα...για ένα ζώο κάνεις έτσι" και δεν μας επιτρέπουν να πονέσουμε με την ησυχία μας.

Αυτός ο πόνος, αυτός ο θρήνος, μαζεύεται και γίνεται "παραγνωρισμένος".

Με αποτέλεσμα να μεταφέρουμε σε άλλες σχέσεις πχ τον φόβο της απώλειας....

Πόσες φορές βλέπεις κάποιον δικό σου να υποφέρει για μια απώλεια και δεν τον αφήνεις να θρηνήσει γιατί εσύ - ουσιαστικά- δεν το αντέχεις, αλλά βιάζεσαι να τον παρηγορήσεις, να του αλλάξεις θέμα συζήτησης ή να του πεις κάτι θετικό....

Ο λόγος εξορκίζει , γιατί μας επιτρέπει να ερχόμαστε κοντά με το πρόβλημα, να το αναγνωρίζουμε οτι υπάρχει, να το "τιμάμε" και όχι να κάνουμε οτι δεν το βλέπουμε....

[Nikos28]

Άλλη ερώτηση...  

Πριν καιρό διάβαζα σ' ένα βιβλίο με τίτλο ''Η Αέναη Ευφορία'' για τη συσχέτιση που κάνει ο συγγραφέας του (Πασκάλ Μπρυκνέρ) ανάμεσα σε (πολλές) περιπτώσεις κατάθλιψης ή, γενικότερα, ψυχολογικών διαταραχών και της ''ευφορίας'' που προβάλλεται απο τα ΜΜΕ και, ειδικώτερα, την τηλεόραση.

Τι έχεις να πεις γι' αυτό; Υπάρχει τέτοια συσχέτιση; Τι πιστεύεις απο τη μέχρι τώρα εμπειρία σου;

[junkie]

HELP HELP HELP Mood....

Θέλω να με βοηθήσεις στο δικό μου πρόβλημα....

Λοιπόν θέλω να μου πεις τι να κάνω και πως να συμπεριφερθώ σε κάποιο άτομο που καταλαβαίνω πως δεν με συμπαθεί και αυτό χωρίς να υπάρχει λόγος..Δείχνει σε όλους ότι και καλά με συμπαθεί αλλά μόλις γυρίσω το βλέμμα μου αλλού με επεξεργάζεται από πάνω μέχρι κάτω με άγριο μάτι και πολλές φορές μέσα από σπόντες και δήθεν αστεία με προσβάλει αλλά ποτέ μα ποτέ δεν απάντησα..Έχω καταλάβει ότι με "ζηλεύει" χωρίς να υπάρχει λόγος και με μισεί(αυτό βλέπω από τα άγρια βλέμματα που μου ρίχνει)...  Τι πιστεύεις ότι θα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω για να βάλω αυτό το άτομο στη θέση του και να μην ξανασχοληθεί μαζί μου???        


ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!111 ]

[febre]

Nomizo to kalitero pou exeis na kaneis einai na to agnoiseis, h
enallaktikh lysh na katseis mazi tou na ta kouventiasete.

[antiope]

για να δωσω μια απαντηση...ασε junkie...κατι αναλογο επαθα πριν κατι μηνες με μια φιλη πολυ καλη εδω και 8 χρονια...δεν ξερω τι μπορει να αλλαξε αλλα αφου καταφερα να κανω  εγω κατι τετοιο με ατομο που γνωριζα καιρο ..δεν θα ειναι δυσκολο και γα ενα ατομο που δεν ειναι τοσο κοντινο...ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ...η καλυτερη λυση για μενα...γιατι να χαλιεμαι????απλως το συγκεκριμενο ατομο εχει σβηστει απο το μυαλο και τη ζωη μου...αλλωστε υπαρχουν τοσοι ανθρωποι γυρω μας που θα εκτιμυσαν πραγματικα μια καλη σχεση και οχι πραγματα δηθεν...

that's all...!!!

[junkie]

Έχω κουβεντιάσει και σα να μην συμβαίνει τίποτα. Πραγματικά δεν ξέρω τι πρόβλημα έχει μαζί μου εφόσον εγώ δεν το ενοχλώ το συγκερκιμένο άτομο...Τέτοια κακία πρώτη φορά την έχω αντιμετωπίσει στην ζωή μου....  Περιμένω και άλλες γνώμες!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Moody]

Τι σημαίνει για σένα αυτό το άτομο, junkie, και πόσο σημαντική είναι για σένα η συμπεριφορά του απέναντί σου?? Εν ολίγοις, τι είναι αυτό που σε κάνει να του δίνεις τόση δύναμη στη ζωή σου??? Απάντησε σ' αυτά και μετά θα πάμε παρακάτω , αν θες....

Η πλασματική ευτυχία που προβάλλουν τα ΜΜΕ και ο ορισμός της ευτυχίας έτσι όπως μας δίνεται....είναι πολύ εύκολο , όταν κάποιοι από μας τη συγκρίνουμε με την δική μας πραγματικότητα να νιώθουμε τελείως μακριά της...Κι αυτό, σε κάποιους ευαίσθητους , δημιουργεί κατάθλιψη. Έτσι δεν είναι? Όλα λες και συνομωτούν για να απομακρυνθούμε από τον εαυτό μας, την ψυχή μας και τις πραγματικές ανάγκες μας. Μήπως θα πρέπει κάποτε να αντισταθούμε, Νίκο? Να γυρίσουμε λίγο προς τα μέσα μας?

Δεν είναι τυχαίο που επαγγέλματα σαν το δικό μου είναι σε μεγάλη ζήτηση όσο "αναπτύσσονται" οι κοινωνίες....

[Nikos28]

Ναι, συμφωνώ μαζί σου. Η μόνη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι στον τρόπο αντίστασης: Δε θα έρθει μόνο γυρίζοντας προς τα ''μέσα'' αλλά  παρεμβαίνοντας και στο ''έξω''.... Τέλος πάντων, αυτό είναι άλλη ιστορία.


Κάτι ακόμα: Πώς αποδεικνύεται η μεγάλη ζήτηση που έχει το επάγγελμά σου; Ξέρω ότι η αύξηση αυτής της ζήτησης πάει πακέτο με τη γενικότερη ''ανάπτυξη'' (κάτι τέτοιο, άλλωστε, ισχύει και με τη δική μου δουλειά), απλώς θα ήθελα να με παραπέμψεις σε κάποιους δείκτες ή στατιστικά στοιχεία που θα δίνουν μια πιο πλήρη εικόνα και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και σαν πηγή.
Ευχαριστώ  :wink: