Θες να δείς τι είναι Μοναξιά? Ελα να δεις τι σου χω για μετά

[LoVeDePy]

:roll: Εγώ ούτε αν έχει 4 ρόδες κοιτάω... ούτε τίποτα.... να μην είναι μαμάκας.. (και σόρυ για την λέξη)

Μόνο αυτό με νοιάζει.....

[minoraki]

Μη σου πω στο φινάλε... πως υπάρχουν και άτομα.. οχι εμφανίσιμα... που και μόνο που μιλάνε μας μαγεύει η ομιλία τους...... και μας κάνουν.... ]συμφωνω απολυτα μαζι σου ντεπυ......ηταν κοντουλης, χοντρουλης και με γυαλακια.....δεν ειχε χρηματα, αλλά διεθετε εμφυτη φινετσα......ευγενεια ψυχης.....υπεροχο λογο.....σε μαγευε οταν μιλουσε!!!!

[LoVeDePy]

Μα έτσι είναι βρε μινοράκι..... τα μοντέλα τι να τα κάνουμε? Ούτε σε καλλιστεια θα τα στείλουμε ούτε θα κερδίσουμε κάτι  από αυτό....

Σκοπός είναι να μπορούμε να συνεννοειθούμε μαζί του και να μπορούμε να βγάλουμε μια άκρη...  :roll:

[Jezebell]

Αν σας ρωτούσα ποίος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος εκτός από τον θάνατο που απόψε κάθεται στο θεωρείο τι θα μου απαντούσατε?
Ναι? « η μοναξιά» Εσείς κύριε? « η τρέλα» Η κυρία πίσω? « η προδοσία» Η δεσποινίς? «η απόρριψη» Ο νεαρός? « οι άλλοι»
Και φυσικά αν σας ρωτούσα όλους κάτι διαφορετικό θα μου απαντούσατε σωστά? Αλλά πάνω κάτω όλοι φοβάστε αυτά που είπαν οι διπλανοί σας. Απόψε λοιπόν μαζί μας είναι η μοναξιά και η προδοσία.
Βάλτε δυνατά τη μουσική. Έχετε χορέψει ποτέ σε μια νύχτα που τα μικροσκοπικά φώτα της πόλης πληγώνουν τα μάτια σας? Έχετε χορέψει τρελοί από την προδοσία και τα λόγια του τραγουδιού να τα βάζει η μοναξιά? Έχετε χορέψει ξέφρενα σε ένα ρυθμό οργής και τρέλας? Απόψε εγώ θέλω να χορέψω. Ελάτε μαζί μου, χορέψτε μαζί μου.
Απόψε θα δοθεί το τέλος.
Καλεσμένη νο 11
Μοναξιά
Ρούχα μεταξωτά και σκούρα μοβ. Ύφος μπλαζέ σοφό. Ακόμα και τώρα μετά από ώρες αναμονής στο υπόγειο είναι γοητευτική. Σε κάποιους από μας είναι γνώριμη σύντροφος πολλές φορές καταπιεστική και απρόσκλητη αλλά πάντα στο τέλος έχει κάτι να σου πει. Γι άλλους είναι εχθρός γι αυτό κι απόψε είναι εδώ. Εγώ την γνώρισα σαν φίλο μέχρι που έγινε το άλλο μου εγώ και τρόμαξα μα ήταν πια αργά. Ξέρετε όταν δεν την επιθυμείς μπορεί να βρεις και τρόπο να την διώξεις αλλά όταν πια την αγαπάς τότε, τότε είναι αργά. Ας της ανάψει κάποιος το τσιγάρο της.
Πείτε μου μπορείτε άραγε να πείτε σίγουρα τι είναι η μοναξιά? «καμιά φορά μες την απέραντη βουή την αποζητώ την εύχομαι» « κι εγώ όταν ζητάνε όλοι να τους δώσω κάτι θέλω λίγο από τη μοναξιά μου» «εγώ τη σιχαίνομαι τη θεωρώ τον χειρότερο συμβουλάτορα» «εγώ την φοβάμαι, σε στιγμές μοναξιάς έκανα τις χειρότερες σκέψεις μου» «εγώ όταν την νιώθω ,νιώθω πως είμαι ανεπιθύμητος, προφανώς για να μη με θυμάται κανείς δεν με θέλουν»
Η μοναξιά είναι η εικόνα του εαυτού μας αγαπητοί μου λέω εγώ. Όταν νομίζουμε πως οι άλλοι δεν μας εκτιμούν όπως ο κύριος τότε τη φοβόμαστε γιατί είναι η απόδειξη της αναξιοσύνης μας. Όταν είμαστε αδύναμοι θλιμμένοι τότε φοβόμαστε ότι εκείνη φταίει για τις τρομερές μας σκέψεις. Όταν φοβόμαστε τους άλλους όταν μας πνίγει ο κόσμος την αποζητάμε, όταν πονάμε για έναν χωρισμό τη θεωρούμε εχθρό γιατί μας κάνει να συνειδητοποιούμε πόσο από τη ζωή μας ανώφελα απερίσκεπτα χαρίζαμε. Όταν όμως η εικόνα μας είναι καθαρή όταν αγαπάμε και εκτιμάμε τον εαυτό μας η «μοναξιά» λέγεται στιγμές πολύτιμες με τον εαυτό μας. Δεν μας επιλέγει δεν την επιλέγουμε είναι απλά μια ώρα της ημέρας. Νομίζω πως έτσι είναι ή θα έπρεπε να είναι. Συμπέρασμα πεθαίνει η μοναξιά απόψε. Πεθαίνει σε μια μοναδική νύχτα για φόνους. Μοναδική και ουχί μοναχική. Κλείστε την μόνη της σε ένα κλουβί κι αφήστε την να δούμε ποια είναι η αποψινή της συμβουλή? ..στον εαυτό της.

[Enia]

Όχι Στέλιο! Για εμένα ΔΕΝ υπήρξε άνθρωπος να νοιαστεί πραγματικά. Δεν λέμε απλώς να με προσέξει, να με φλερτάρει, να μου δώσει λίγο σημασία ή να ψάχνει να καλύψει δικά του κενά. Εννοούμε να νοιαστεί, να νοιαστεί για εμένα.
Κατηγορηματικά όχι, δεν υπήρξε, για πολύ μεγάλο διάστημα.

Και για να μείνω στο θέμα, νομίζω πως καλά τα λέει η Σταυρούλα... Τη μοναξιά θα την βρούμε όλοι στο δρόμο μας. Όλοι μας πρέπει να μπορούμε να ζήσουμε μόνοι. Και για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη μοναξιά μας πρέπει να τα έχουμε καταρχάς καλά με τον εαυτό μας.
Κι αν λέω πως δεν βρέθηκε κάποιος να με νοιαστεί, σε καμμία περίπτωση δεν μπορώ να κατηγορήσω κάποιον για το ότι ήμουν μόνη μου. Είναι ένα γεγονός που έπρεπε να αποδεχτώ. Κι όπως είπα πριν, όταν απελπισμένα αναζητάς κάποιον, τότε είναι που δεν τον βρίσκεις.

Μην τα βάζουμε λοιπόν ούτε με τη μοναξιά, ούτε με τους 'άλλους' που δεν είναι μαζί μας -όποιοι κι αν είναι αυτοί κάθε φορά. Σίγουρα έχει πολλά πράγματα να μας μάθει η μοναξιά μας -και περισσότερα όταν ΔΕΝ την έχουμε επιλέξει...

[balland]

Όχι Στέλιο! Για εμένα ΔΕΝ υπήρξε άνθρωπος να νοιαστεί πραγματικά. Δεν λέμε απλώς να με προσέξει, να με φλερτάρει, να μου δώσει λίγο σημασία ή να ψάχνει να καλύψει δικά του κενά. Εννοούμε να νοιαστεί, να νοιαστεί για εμένα.
Κατηγορηματικά όχι, δεν υπήρξε, για πολύ μεγάλο διάστημα.

Οταν απορριπτεις καποιον εξαρχης κ τον αποφευγεις με καθε τροπο,
δεν γινεται να ξερεις αν νοιαστηκε πραγματικα η αν προλαβε να το
κανει κ να στο δειξει!οποτε μην εισαι τοσο σιγουρη οτι δεν υπηρξε ποτε κανενας..

[Enia]

Ξέρεις κάτι και μου το λες με τρόπο!? :tongue:

[Moody]

Ίσως να διαχωρίζαμε τις έννοιες μοναξιά και μοναχικότητα. :wink:

[balland]

Ξέρεις κάτι και μου το λες με τρόπο!? :tongue:

καλο μου δεν χρειαζεται να ξερω κατι..
ειναι απλη λογικη..
παραδεχτειτε τα αυτονοητα απλα...

[Enia]

Ε?  :roll:

'Μοναχικός' δεν είναι αυτός που έχει επιλέξει να είναι μόνος? Που το θέλει? Στάση ζωής ίσως? Που μάλλον έρχεται σταδιακά γιατί εμείς το προκαλούμε.
Ενώ 'μοναξιά' κάτι που μας 'επιβάλλεται'...? Κάτι που νιώθουμε παρά τη θέλησή μας και συνήθως μια κατάσταση στην οποία ξαφνικά βρισκόμαστε (ή ξαφνικά συνηδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε).

[Moody]

Συμφωνώ μαζί σου καλή μου Enia ως προς τη μοναχικότητα.
Η μοναχικότητα μπορεί να μας οδηγήσει στη μοναξιά.
Για μένα η μοναξιά είναι ΄μια κατάσταση που μπαίνουμε γιατί δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Κάτι σαν...δίνη που μας ρουφάει και είμαστε ανήμποροι να κάνουμε κάτι για να σωθούμε. Κάτι που δεν επιλέξαμε, αλλά με κάποιο τρόπο "φροντίσαμε" να φτάσουμε σ' αυτό....
Οι ασθενείς μου, (είναι παιδιά σε απεξάρτηση από τα ναρκωτικά) λένε πως είναι σαν ένας κουβάς με τρύπιο πάτο. Ότι κι αν μπει, βγαίνει και χάνεται πολύ γρήγορα.
Αυτό περιγράφουν ως μοναξιά. :cry:

[Argiro]

Ποσο λιγο (ΚΑΘΟΛΟΥ) ξερεις τους αντρες....

Έτσι λες; Τους άντρες τους ξέρω καλύτερα από τις γυναίκες. Ξέρω ότι δεν είναι καθόλου ισχυρό φύλο, ξέρω πως είναι πιο ευαίσθητοι από τις γυναίκες, αλλά ξέρω επίσης πως προτιμούν να κάνουν σχέσεις επιδερμικές για να μην είναι μόνοι, παρά να καθίσουν να περιμένουν κάτι καλύτερο. Και δύσκολα κάθονται χωρίς σεξ για μεγάλα διαστήματα.

[Argiro]

Για το πορτοφολι η για το 2θεσιο αμαξι κ το σπιτι στο πηλιο σας κανουν?

Όχι, δεν μας κάνουν. Ούτε με το πορτοφόλι μπούμε να κουβεντιάζουμε ούτε με το αμάξι ούτε με τους τοίχους του σπιτιού. Και αν ο κάτοχός τους δεν ξέρει να μιλήσει για τίποτε άλλο πέρα από το ποδόσφαιρο ούτε και με αυτόν μπορούμε να κουβεντιάσουμε. Αν είναι να μιλάμε μόνες μας τι να το κάνουμε το πορτοφόλι και το αμάξι του; Προτιμούμε έναν κακάσχημο χωρίς σπίτι και αμάξι, που έχει όμως αισθήματα και ευαισθησίες και που μπορεί να είναι σίγουρος κανείς πως δεν θα τραβήξει την ουρά του στις δυσκολίες. Και μη μου πεις πως δεν υπάρχουν άντρες που τραβάνε την ουρά τους στα δύσκολα... Αν ένας άντρας ξέρει να αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν σε μια σχέση και η γυναίκα τις δικές της δεν πρόκειται να πεινάσουν.

[balland]

στην πεινα πρωτες οι γυναικες την κανουν με δρασκελιες...

αλλα ας γυρισετε καλυτερα στο αρχικο θεμα...
οπως ειπα παραπανω,
καλο ειναι να παραδεχομαστε καποια πραγματα..

[Argiro]

στην πεινα πρωτες οι γυναικες την κανουν με δρασκελιες...

αλλα ας γυρισετε καλυτερα στο αρχικο θεμα...
οπως ειπα παραπανω,
καλο ειναι να παραδεχομαστε καποια πραγματα..

Σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα έχω πικράν πείρα... Ας το λοιπόν καλύτερα και πες τα κάπου αλλού αυτά, όχι σε εμένα. Στου κρεμασμένου το σπίτι δεν μιλάνε για σχοινί, όπως λέει και η παροιμία... και, όπως είπες κι εσύ, καλό θα είναι να παραδεχόμαστε κάποια πράγματα...