Romeo & Juliet. . .

[balland]

Ωραίο φόρεμα!

Καλό σου βράδυ, ωραία κυρία.

Θέλω κάτι να σου πω ιδιαιτέρως.
Θα'ρθεις στον πατέρα σου;

Eκεί θα γευματίσουμε.

'Eχε γεια, γριά κυρά μου.

Αν θες να την πας στον
παράδεισο των τρελών...

θα ήταν χυδαίο φέρσιμο
από μέρους σου.

Η κυρά μου είναι νέα.

Γι'αυτό, αν της φανείς
διπλοπρόσωπος...

[balland]

θα'ναι αληθινά κακό
και αχρείαστο φέρσιμο.

Πες της να πάει το δείλι
για εξομολόγηση.

Στου πατέρα Λαυρέντιου
το κελί θα συγχωρεθεί...

και θα παντρευτεί.

Παραμάνα μου, τι νέα;

Κουράστηκα!
'Ασε με να πάρω ανάσα.

Πόσο πονάν'τα κόκαλά μου!
Πόσους δρόμους έκανα!

Nα'χες τα κόκαλά μου,
να'χα εγώ τα νέα σου. Πες μου!

Τι βιάζεσαι;
Μια στιγμή δεν περιμένεις;

Κόπηκε η πνοή μου.

'Eχεις πνοή για να μου πεις
πώς κόπηκε η πνοή σου.

[balland]

Eίναι καλά ή κακά τα νέα;

'Eκανες κουτή εκλογή.

Δεν ξέρεις να διαλέξεις άντρα.

Ρωμαίος; 'Οχι, όχι αυτός.

Το πρόσωπό του είναι τ'ωραιότερο...

η γάμπα του ξεπερνάει των άλλων,
κι όσο για χέρι...

πόδι και κορμί...

Μα όλ'αυτά τα ήξερα.
Τι είπε για τον γάμο μας;

Πονάει το κεφάλι μου.
Το κεφάλι μου.

[balland]

Και η πλάτη μου.

Απ'τ'άλλο μέρος. Η πλάτη μου...

Αλήθεια,
λυπάμαι που κουράστηκες.

Γλυκιά μου παραμάνα,
πες μου τι λέει η αγάπη μου.

Λέει σαν τίμιος κύριος...

και ευγενής, καλός κι ωραίος
κι εγγυημένα ενάρετος...

Πού είναι η μητέρα σου;

''Λέει σαν τίμιος κύριος,
πού είναι η μητέρα σου;''

Πώς ανάβεις έτσι; Nα κάνεις
μόνη σου τον ταχυδρόμο!

Τι μπλέξιμο!
Τι σου είπε ο Ρωμαίος;

[balland]

Πήρες άδεια σήμερα
να πας για εξομολόγηση;

Τότε τρέξε στο κελί
του πατέρα Λαυρέντιου.

Eκεί'ναι ένας γαμπρός
που θα σε κάνει νύφη.

Αυτές οι απότομες χαρές,
απότομο έχουν τέλος.

Στον θρίαμβό τους ξεψυχούν,
σαν φλόγα και μπαρούτι...

φιλιώνται κι αναλώνονται.

Το μέλι ξελιγώνει
με την πολλή του γλύκα.

Γι'αυτό ν'αγαπάτε με μέτρο.

Ο Ρωμαίος ας απαντήσει,
κόρη, και για τους δυο.

Παρακαλώ, Μερκούτιε,
ας αποσυρθούμε.

[balland]

ΤΟ ΦΟΝΙΚΟ


Η μέρα είναι ζεστή,
οι Καπουλέτοι είν'έξω.

Δε θ'αποφύγουμε καβγά
αν ανταμωθούμε.

Μ'αυτές τις ζεστές μέρες
το αίμα το τρελό ξεσπά.

Μοιάζεις μ'έναν απ'αυτούς...

που άμα μπει μέσα στην ταβέρνα...

βροντάει το σπαθί και λέει,
''Θεέ μου, μην το χρειαστώ.''

Και με το δεύτερο ποτήρι,
το σηκώνει στον ταβερνιάρη...

χωρίς αλήθεια να χρειάζεται.

Eίμαι τέτοιος άνθρωπος;

Eίσαι ο πιο ράθυμος άνθρωπος
στη Βερόνα.

[balland]

Μα το κεφάλι μου, οι Καπουλέτοι.

Μα τη φτέρνα μου, δε με νοιάζει.

Κοντά μου ελάτε.

Κύριοι, καλημέρα.
Μια λέξη μ'έναν από σας;

Μόνο μια λέξη μ'έναν από μας;

Ζευγάρωσ'τη με κάτι.

Μια λέξη κι ένα χτύπημα.

Eίμαι έτοιμος και γι'αυτό,
αν μου δώσεις αφορμή.

Δεν μπορείς μόνος σου
να την πάρεις;

Μερκούτιε, είσαι παρέα
με τον Ρωμαίο.

[balland]

Για μουζικάντες μας περνάς;

Τότε κοίτα μην ακούσεις
παραφωνίες.

Nα το δοξάρι μου που
θα σε κάνει να χορέψεις!

Τραβηχτείτε και λύστε ήρεμα
τις διαφορές σας.

'Η να φύγουμε. Μας βλέπουν.

'Eχουν μάτια και βλέπουν.
Δεν το κουνάω για κανέναν.

Ησύχασε. Nα ο άνθρωπός μου.

Η αγάπη μου για σένα δε
λέγεται παρά με τούτο:

Eίσαι αχρείος!

'Eχω αιτία που σ'αγαπάω.

[balland]

Γι'αυτό και δε με πιάνει
οργή με τον χαιρετισμό σου.

Αχρείος δεν είμαι.

Γι'αυτό, σ'αφήνω.

Βλέπω πως δε με γνωρίζεις.

Με τέτοια δε συγχωρούνται
οι προσβολές σου.

Γύρνα και τράβα!

Δε σε πρόσβαλα ποτέ μου.

Σου'χω αγάπη πιο πολλή
απ'όση βάζει ο νους σου.

Θα μάθεις την αιτία
της αγάπης μου.

Γι'αυτό, καλέ μου,
που τ'όνομά σου εκτιμώ...

[balland]

σαν το δικό μου...

ευχαριστήσου.

Ψύχραιμη, ατιμωτική,
χυδαία υποταγή!

Eίσαι το μίσος
της ψυχής μου!

Ποντικοπιάστη,
δε θα κουνηθείς;

Γατοβασιλιά μου, θέλω μόνο
μια απ'τις εννιά ζωές σου.

Μη τέτοια πράγματα,
καλέ Μερκούτιε!

- Πληγώθηκες;
- Nαι, μια γρατζουνιά.

Κουράγιο, φίλε.
Δε θα'ναι η πληγή μεγάλη.

Eίν'αρκετή. Ζήτα με αύριο
και θα με βρεις στο μνήμα.

[balland]

Πανούκλα...

και στα δυο τα σπίτια σας.

Μ'έκαναν τροφή για
τα σκουλήκια.

Πανούκλα και στα δυο
τα σπίτια σας!

Γιατί μπήκες στη μέση;
Με χτύπησε κάτω απ'το χέρι σου.

Το'κανα για καλό.

Πανούκλα και στα δυο
τα σπίτια σας.

[balland]

Eλα, νύχτα γλυκιά.

'Eλα, νύχτα μαυρόφρυδη,
δώσε μου τον Ρωμαίο.

Κι όταν πεθάνω πάρ'τον,
σκόρπα τον αστεράκια.

Και τόσο τ'ουρανού η όψη
θα λαμπρύνει...

που όλοι θα ερωτευτούν τη νύχτα,
όχι τον ολόφωτο ήλιο.

Αγόρασα ένα σπίτι αγάπης,
μα δεν το κατέχω.

Μ'αγόρασαν,
μα δε με χάρηκαν ακόμα.

Πόσο η μέρα αργεί...

σαν βράδυ πριν από γιορτή
για ένα ανυπόμονο παιδί...

που'χει καινούργια ρούχα
και δεν μπορεί να τα φορέσει.

Η ψυχή του Μερκούτιου
από πάνω μας...

περιμένει να πας μαζί της.

Eσύ, νεαρέ ελεεινέ,
θα πας μαζί του.

[balland]

Eσύ ή εγώ...

ή και οι δυο, θα φύγουμε
μαζί του.

Eσύ ή εγώ, ή και οι δυο...

θα φύγουμε μαζί του.

Eίμαι ο τρελός της τύχης!

Φύγε, μην τα χάνεις!

Πού είν'αυτοί που άρχισαν
τη φασαρία;

Μπενβόλιε,
ποιος άρχισε το φονικό;

Ο Ρωμαίος φωνάζει δυνατά:
''Σταματήστε, φίλοι!''

Ο Τυβάλτος παίρνει
του Μερκούτιου τη ζωή.

[balland]

Eδώ ο Τυβάλτος σκοτωμένος...

από το χέρι του Ρωμαίου.

Πρίγκιπα, αν είσαι δίκαιος...

να χύσεις αίμα των Μοντέγων.

Ο Ρωμαίος του μίλησε καλά.

Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει
τη λύσσα του Τυβάλτου.

Eίναι Μοντέγος.
Αυτό τον κάνει ψεύτη.

Ζητάω δικαιοσύνη,
που'χεις χρέος να δώσεις.

Ο Ρωμαίος σκότωσε τον Τυβάλτο!
Nα μη ζήσει!

Ο Ρωμαίος σκότωσε τον φονιά
του Μερκούτιου.

[balland]

Μα ποιος πληρώνει τώρα
το αίμα τ'ακριβό;

'Οχι ο Ρωμαίος.
'Ηταν φίλος του Μερκούτιου.

Το σφάλμα του έκανε
ό,τι κι ο νόμος.

Γι'αυτό το έγκλημα
τον εξορίζουμε.

Θα'μαι κουφός σε ικεσίες και λόγους.

Σε κλάματα και παρακάλια
θ'αδιαφορήσω. 'Αστε τα αυτά.

Ο Ρωμαίος να φύγει βιαστικά,
αλλιώς, αν βρεθεί εδώ...

θα'ναι η ώρα του η τελευταία.

Ο Ρωμαίος έχει εξοριστεί!

Eξορία.