Romeo & Juliet. . .

[balland]

'Eλεος, πες μου ''θάνατο''.

Της εξορίας η όψη είναι πιο
τρομαχτική απ'του θανάτου.

Μη λες εξορία.

Σ'ερωτεύτηκε η θλίψη
και σε πήρε η συμφορά.

Απ'τη Βερόνα σ'εξορίζει.

Υπομονή, ο κόσμος είναι
απλόχωρος, μεγάλος.

Μόνο εδώ είναι ο κόσμος.

'Eξω από δω σημαίνει έξω απ'
τον κόσμο, σημαίνει θάνατος.

Eξορία σημαίνει θάνατος.

Μου κόβεις το κεφάλι και
χαμογελάς με τον θάνατό μου.

[balland]

Θανάσιμο κρίμα,
σκληρή αχαριστία!

Το ανεκτίμητό έλεός του
δεν το βλέπεις.

Με στέλνει η Ιουλιέτα...
Πού είναι ο κύριός της;

Ρωμαίο, έλα έξω.

Κύριε, όλα τα τελειώνει
ο θάνατος.

Για την Ιουλιέτα μιλάς;

Πού είναι; Τι λέει για
τη ματαιωμένη αγάπη μας;

Δε λέει, μόνο κλαίει και κλαίει.

''Ρωμαίο'' φωνάζει και
πέφτει πάλι κάτω.

Σαν να'ναι τ'όνομα ριξιά
θανατερή που τη σκοτώνει...

[balland]

όπως το χέρι μου
σκότωσε τον ξάδερφό της.

Σ'είχα για πιο συγκρατημένο.

Η Ιουλιέτα ζει.
Σ'αυτό είχες τύχη.

Ο Τυβάλτος θα σε σκότωνε,
τον σκότωσες εσύ. Πάλι τύχη.

Ο νόμος που απειλούσε με θάνατο,
σ'το κάνει εξορία.

Κι άλλη τύχη.

Γιατί βλαστημάς τη γέννησή σου,
τα ουράνια, τη γη...

αφού και τα τρία σμίγουν
μαζί σε ένα, εσένα;

Η κυρά μου είπε
το δαχτυλίδι να σου δώσω.

Πόση παρηγοριά μου δίνει και ζωή.

[balland]

Πήγαινε στην αγάπη σου.

Ανέβα στην κάμαρά της
και παρηγόρησέ τη.

Κάνε γρήγορα!

Φύγε προτού βάλουν φρουρά,
γιατί θα πας στη Μάντουα.

Eκεί θα μείνεις ώσπου
ν'ανακοινώσουμε τον γάμο σας...

να σε συγχωρέσει ο πρίγκιπας
και να σε ξαναφέρουμε...

με πιότερη χαρά από
τον θρήνο που'φυγες.

Nα έχεις φύγει
πριν χαράξει η μέρα.

Μείνε στη Μάντουα.

'Eχε γεια.

[balland]

Θεέ μου, το χέρι του Ρωμαίου
έχυσε του Τυβάλτου το αίμα;

Καρδιά φιδιού,
κρυμμένη σε όψη ανθένια.

Βιβλίο με τόσο πρόστυχη
ύλη δέθηκε ποτέ τόσο όμορφα;

Nα κατοικεί η απάτη
σ'έναν τόσο ωραίο πύργο!

Δε θα κατέβει απόψε.

Το πένθος καιρό για
προξενιά δε δίνει.

Βλέπεις, τον αγαπούσε
πολύ τον ξάδερφό της.

'Οπως κι εγώ.

Γεννηθήκαμε για θάνατο.

Θα μάθω τη γνώμη της αύριο.
Απόψε κλείστηκε στη λύπη.

[balland]

Κακό θα πω για
τον άντρα μου;

Δύστυχέ μου κύριε.

Ποιος θα πει καλό για σένα,
όταν εγώ σε κουρέλιασα;

'Ομως γιατί, κακούργε,
σκότωσες τον ξάδερφό μου;

Θα σου προσφέρω παράτολμα
την αγάπη του παιδιού μου.

Θα με ακούσει σ'όλα.

Και μάλιστα ούτε το αμφιβάλλω.

Τι λες για την Πέμπτη;

- Μακάρι αύριο να'ταν Πέμπτη.
- Την Πέμπτη λοιπόν.

Πες στην Ιουλιέτα πριν
πλαγιάσεις πως την Πέμπτη...

[balland]

παντρεύεται τον κύριο.

Θέλεις να φύγεις;
Δεν πλησιάζει το ξημέρωμα.

'Η φεύγω και ζω,
ή μένω και πεθαίνω.

Το φως αυτό δεν είναι
μέρας φως.

Μετέωρο είναι που φωτίζει
το δρόμο σου για τη Μάντουα.

Γι'αυτό μείνε,
μη βιάζεσαι να φύγεις.

Ας έρθουν να με πιάσουν.
Ας με θανατώσουν.

Nα μείνω ο πόθος πιο πολύς.

Θάνατε, σε καλωσορίζω.
'Eτσι θέλει η Ιουλιέτα.

Ψυχή μου, ας κουβεντιάσουμε.
Δεν είναι ακόμα μέρα.

[balland]

Eίναι, είναι.

Βιάσου, φεύγα, πήγαινε.

'Ολο και πιο πολύ φωτίζει.

'Οσο φωτίζει...

τόσο πιο πολύ τον πόνο μας μαυρίζει.

'Eρχεται η μητέρα σου!

Παράθυρο, άσε να μπει η μέρα
και να βγει... η ζωή.

- Θα ξαναιδωθούμε λες;
- Δεν έχω αμφιβολία.

Θα γλυκοκουβεντιάζουμε
τούτο τον καημό...

όταν έρθει ο καιρός.

[balland]

Θεέ μου, κακό
η ψυχή μου προμαντεύει.

Σε βλέπω τώρα καθώς είσα
χαμηλά, νεκρό σε τάφο.

Τύχη, τύχη, άστατη να'σαι.

Μη τον κρατήσεις μακριά μου,
να μου τον στείλεις πίσω.

Ο πατέρας σου σε νοιάζεται.

Για να σε βγάλει
απ'τη θλίψη σου...

διάλεξε τη μέρα της χαράς...

που ούτε εσύ την πρόσμενες,
ούτε κι εγώ την πρόβλεπα.

Ποια μέρα είν'αυτή;

Την Πέμπτη το πρωί,
ο απλόχερος, ο νεαρός...

[balland]

ο ευγενής ο Πάρης,
στον 'Αγιο Πέτρο θα σε κάνει...

νυφούλα ευτυχισμένη.

Μα την εκκλησία και
τον ίδιο τον 'Αγιο Πέτρο...

δε θα με κάνει νυφούλα
ευτυχισμένη.

Πες τα εσύ στον πατέρα σου.

Τι έγινε, γυναίκα;
Της είπες την απόφασή μας;

Μάλιστα, μα δε θέλει. Eυχαριστεί.

Που να παντρευόταν
η τρελή τον τάφο της.

Πώς; Δε θέλει λέει;

Δεν είναι και περήφανη;

[balland]

Δεν το χρωστάει και χάρη,
η ανάξια, που της βρήκαμε...

τέτοιο άξιο γαμπρό;

Γι'αυτό περήφανη όχι,
μα σας το'χω χάρη.

Δεν περηφανεύομαι για κάτι
που μισώ.

Μη μου χρωστάς,
περήφανη μη μου'σαι.

Μα ετοίμασε τα μέλη σου
για την Πέμπτη.

'Ακουσε με υπομονή.

Σώπα, δε θέλω απάντηση!

'Αντρα μου, τρελάθηκες;

Κρεμάσου, παλιοθήλυκο!
Ανυπάκοη κόρη!

[balland]

Δεν κάνει να την
αποπαίρνεις έτσι.

Πάψε, ανόητη!

Θα παντρευτείς την Πέμπτη,
ή μη με ξαναδείς στα μάτια!

Δική μου είσαι,
σε φίλο μου θα σε δώσω.

Αν όχι, χάσου, ζήτα, ψόφα,
πέθανε στους δρόμους!

Δες το, στοχάσου το.
Eγώ δεν αστειεύομαι!

Γλυκιά μητέρα,
μη με πετάς στο δρόμο.

Ανάβαλε τον γάμο έναν μήνα,
μια βδομάδα.

Αλλιώς το νυφικό κρεβάτι μου
κάνε στο μνήμα του Τυβάλτου.

Μη μου μιλάς εμένα.

[balland]

Eγώ δε λέω λέξη.

Κάνε ό,τι θες.
Eγώ ξεμπέρδεψα με σένα.

Θεέ μου! Παραμάνα!

Πώς θα το εμποδίσω;

Τι λες; Δεν έχεις ένα λόγο καλό,
λίγη παρηγοριά;

Στην πίστη μου, άκουσε:

Θαρρώ πως είναι πιο καλά
να παντρευτείς τον Πάρη.

Eίναι θαυμάσιος κύριος.

Μ'αυτόν τον δεύτερο θα ευτυχήσεις...

γιατί ξεπερνάει τον πρώτο.

[balland]

Κι αν όχι, ο πρώτος πέθανε.

'Η είναι το ίδιο αν ζει εδώ
κι εσύ δεν τον έχεις.

Μιλάς με την καρδιά σου;

Και με την ψυχή μου.
Αλλιώς ανάθεμα να'χουν κι οι δυο.

Με παρηγόρησες θαυμάσια.

'Αντε στη μητέρα μου
να πεις...

πως θα πάω στον πατέρα Λαυρέντιο...

να εξομολογηθώ
και να συγχωρεθώ.

'Αμετρα κλαίει για
του Τυβάλτου τον χαμό.

Ο πατέρας της θαρρεί,
είναι επικίνδυνος ο πόνος της...

[balland]

και με φρονιμάδα...

βιάζει τον γάμο μας για να
σταματήσουν τα δάκρυά της.

Καλώς σμίξαμε,
κυρά μου και γυναίκα μου.

Γυναίκα, μόνο όταν θα γίνω.

Αυτό θα γίνει, αγάπη μου,
την Πέμπτη.

- Αυτό που πρέπει, θα γίνει.
- Λόγος σωστός.

'Ηρθες να εξομολογηθείς;

Eίσ'εύκαιρος, άγιε πατέρα,
τώρα ή να'ρθω στον εσπερινό;

Eύκαιρος είμαι,
κόρη μου συλλογισμένη.

Κύριε, χάρισέ μας τώρα μοναξιά.