ΔΕΚΑ ΕΙΚΟΝΕΣ και ΤΡΕΙΣ ΜΠΑΛΑΝΤΕΣ

[Moody]

[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ[/size]


Είναι που η φθινοπωρινή βροχή
δεν μπορεί να γεμίσει
το κενό της απουσίας σου.

Είναι που σου λέω "σ΄αγαπώ"
σ' όλες τις γλώσες των λουλουδιών
των πουλιών και των δέντρων
κι εσύ δεν μ' ακούς.

Είναι που το φεγγάρι όλο μεγαλώνει
και κυλάει ανελέητο καταπάνω μου

Κι άλλη δεν έχω έπαλξη απ' το γυμνό σου σώμα

Απ' αυτό το ταραγμένο φθινόπωρο
που σκέφτομαι να το καρφώσω
μ' όλη μου τη δύναμη
ανάμεσα στις άδειες νύχτες μου

Και τότε

"Φυλάξου, αγάπη μου" να σου φωνάξω.

[Moody]

[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΔΕΥΤΕΡΗ[/size]


Σε νοσταλγώ
Όπως νοσταλγούν λιμάνι
τα πλοία που ναυάγησαν.
Σε νοσταλγώ
Και δεν μπορώ να εμποδίζω τις ώρες μου
να σ' ακολουθούν μέρα και νύχτα.

Γιατί είσαι το πιο φωτεινό άστρο
που ανέτειλε μέσα μου
- η ανοιχτή πληγή του απρόσιτου -

Είσαι ο νοτιάς
που με στρέφει στον ουρανό
και ξεσηκώνει όλες τις επιθυμίες μου
Ανοίγοντας παντού παράθυρα στη μνήμη.

Τι δεν έχεις από μένα πάρει?

Τα δάχτυλά σου ξερίζωσαν από μέσα μου τα σπλάχνα
αφήνοντας εκτεθειμένη τη ζωή μου
στα μάτια του οποιουδήποτε θυμού

Κι η πιο βαθεία συωπή σου
άνοιξε αυτό το βάραθρο στο στέρνο μου

Κι έτσι μπαίνω
από των ματιών σου την αστροφεγγιά
- σαν κραυγή που βγήκε από την κρύπτη της-
και βγαίνω πάντα
στην πιο πέρα Αθανασία.

[spellbound]

εγω ως καλο παιδι (πινοκιο) δεν λεω τιποτα εως οτου μας πεις τι στην ευχη θελεις παλι να σου πουμε!!  ...........

[Moody]

Καλέ μου πινόκιο...
Απλώς...ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ κάποια ποιήματα που έγραψα...
Δέκα εικόνες και τρία τραγούδια (μπαλάντες)....Η μία εκ των οποίων είναι για σένα....- όπως ήδη γνωρίζεις-....΄
Δεν θέλω τίποτα...
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ!

[spellbound]

Α! Εγω ελεγα πως μου κανεις παλι τεστ ντραιβ !!!!!            

[Moody]

Δεν έχεις ανάγκη εσύ....
Άντε! Πάμε να παίξουμε.....

[Moody]

[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΤΡΙΤΗ[/size]


Έλα και άνοιξε τη σφραγισμένη πόρτα
της άνοιξής μου.

Ανάσυρε από το βάθος της ψυχής μου
όλα τα στοιβαγμένα τριαντάφυλλα των αιώνων
Τα πιο φωτεινά χρώματα.

Παραμέρισε τα πέπλα της λύπης μου

Βγες στα σύνορα της νύχτας
και πότισε το δέντρο της καρδιάς μου
και θα δεις στο νερό που κυλάει
να καθρεφτίζεται ξανά το πρόσωπό σου.

Το χέρι σου θα δεις ν' αγγίζει τα όνειρά μου
και το ασημένιο μαχαίρι του πάθους μου
θα δεις
να ταξιδεύει προς εσένα.

Θα καταλάβεις πόσες αιφνίδιες πτώσεις αστεριών
χρειάστηκαν για να ρθεις
και να ριζώσεις μέσα μου.

[spellbound]

καλα παιξαμε...
αλλα δε μου φευγει απ το μυαλο τετοιες μερες ουτε στιγμη βρε Μουντι..

[Moody]

Το ξέρω...
Αυτό που είναι συνέχεια στο μυαλό σου είναι η ανάγκη σου να έχεις ξανά ότι είχες τότε...
Μείνε μ' αυτό. Κάτι καινούργιο γεννιέται μέσα σου. Που τώρα θα το δεις με άλλη ματιά. Και μάλλον ετοιμάζεσαι γι αυτό...
Δώρο σου στέλνει από κει. Απλά, θα πρέπει να δεις τι δώρο είναι....
Κάνε υπομονή...
Τα καλύτερα θα ρθούν.
(Ίσως οι ΕΙΚΟΝΕΣ μου να σε αγγίζουν...Μιλούν για κάτι που χάθηκε...Αλλά που πάντα είναι εδώ. Μέσα μου...μέσα σου....)

[Moody]

[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΤΕΤΑΡΤΗ[/size]


Αν κάποια μέρα από το στήθος μου
πετάξεις μακριά

Αν μ' εγκαταλείψεις, κυπαρίσι
σε ρεματιά που γυρεύει τον ήλιο

Αν αφήσεις τα χέρια σου
να τα πάρει από πάνω μου
το πρώτο φύσημα του ανέμου

και γίνουνε φτερά κύκνων
που κολυμπούν στις λίμνες όλων των λυπημένων

Τότε
Δεν θα χωράω πια στη νύχτα

[Moody]

[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΠΕΜΠΤΗ[/size]


Όσο δεν έρχεσαι ν' αγγίξεις τα φτερά σου
στη φλόγα μου να λαμπαδιάσουν

Τόσο θα βρίσκομαι στα ίχνη σου

Θα γίνω παράπονο
και πληγή να ματώνω

Θα σε περιμένω
Να ρθεις να με γιατρέψεις

Κι όσο δεν έρχεσαι

Ένα ποτάμι από όνειρα θάσαι
που αντί για αίμα
θα κυκλοφορεί στις φλέβες μου

[Moody]

[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΕΚΤΗ[/size]


Αγαπώ την ασάλευτη σιωπή σου
όταν αιωρείται τρεμάμενη
στο τελευταίο φως του δειλινού.

Έχει βαθειά στο στήθος της
την νοσταλγία των χελιδονιών
που λιώνουν το χειμώνα
κι όλο γυρεύουν μια ρωγμή να αναχωρήσουν
για τη φωλιά τους.

Αγαπώ τα χέρια σου
όπως ορθώνονται στην καταιγίδα
να προστατεύσουν το όραμά μου.

Το ταξίδι του κορμιού σου μ' ανοιχτά πανιά
και νάμαι εγώ ο άνεμος που τα φυσάει.

Η θύμησή σου
έχει χαράξει τα πελάγη των ονείρων μου
κι έχει εξαγριώσει
της νύχτες της αγρύπνιας μου.

Το ξέρουν οι κλειδωμένες πόρτες της σιωπής μου
που τις άνοιγες μια - μια με τ' αντικλείδια σου
και βγαίνανε στο φως τα διψασμένα όνειρα.

Κι είχαν στο βλέμα τους
τον ουρανό των καταρτιών σου
να πηγαίνουν.

[minoraki]

αλλα δε μου φευγει απ το μυαλο τετοιες μερες ουτε στιγμη βρε Μουντι..

ειναι συνεχως μεσα στο μυαλο.....ειτε ειναι τετοιες μερες...ειτε οχι...!!!!!!!

[Moody]

[size=18]ΕΙΚΟΝΑ ΕΒΔΟΜΗ[/size]


Αφού είσαι ένα κατακόκινο σπλάχνο
ανέμου μέσα μου

Αφού είσαι ένας λυγμός πάντοτε όρθιος
και αλύγιστος
μες στη σιωπή σου

Πώς μπορώ χωρίς εσένα
να ξανασκύψω στο βυθό μου?

[minoraki]

Κάνε υπομονή...
Τα καλύτερα θα ρθούν.

.....<<.....τα καλυτερα ειναι αυτα που ακομα δεν εχω γευτει.....αφου κρυβεται στο αυριο ο,τι εχω ονειρευτει....>>!!!! υπομονη και επιμονη.....μαλλον αυτα χρειαζομαστε στη ζωη για να προχωρησουμε.....