Ποιος ερωτας................

[kaith]

Ο ερωτας των πεζοδρομιακων η ο ερωτας των ιερων μυστηριων;Κι αν ενοουν τον δευτερο, τοτε γιατι να τον κατηγορουν ,
γιατι να μην τον εκτιμουν ,να μην τον ευλαβουνται μαλιστα;
Ας μην διστασουμε να πουμε οτι τα αισθησιακα παθη και μυστηρια ειναι το ιδιο ιερα με τα πνευματικα μυστηρια και παθη.
Ποιος θα το αρνιοταν αυτο;Αν υπαρχει πραγματι, κατι ανυποφορο,αυτο ειναι ο εξευτελισμος, η εκπορνευση των μυστηριων που
ζουν μεσα μας.Ας πλησιασουμε μονο τον ιδιο τον ευατο μας με βαθυ σεβασμο η ακομη και με ευλαβεια για οσα η διμιουργικη
ψυχη, το εσωτερο μας θειο μυστηριο θετει μπροστα μας.
Τοτε θα ειμαστε ολλοι υγιεις και ελευθεροι.Η ασελγεια ειναι απεχθης γιατι μειωνει την ακεραιοτητα μας και την υπερηφανεια μας.
Η διμιουργικη ,αυθορμητη ψυχης μας σπρωχνει σε επιθυμιες και βλεψεις.Αυτες οι εσωτερες παροτρυνσεις ειναι η αληθινη μοιρα μας,και
αυτης της μοιρας η εκπληρωση ειναι το εργο μας.Μια μοιρα υπαγορευμενη εξωθεν,απο την θεωρια η απο τις περιστασεις ,ειναι μια
ψευτικη μοιρα.Τιποτα απο οτι πηγαζει απο την βαθεια,παθητικη ψυχη δεν ειναι κακο,η δεν μπορει να ειναι κακο.

ΝΤΑΒΙΤ Χ. ΛΩΡΕΝΣ

Εσεις τι εχετε να πειτε;

[jcdenton]

Πιστεύω πως ο έρωτας είναι κάτι που φυτρώνει εκεί που δεν το περιμένεις. Αυτό, αναπόφευκτά, σημαίνει πως δεν ξέρεις πως και τι θα σου "βγει".

[Nikos28]

Ο έρωτας είναι μια ροζ φούσκα που περιβάλλει το ένστικτο της αναπαραγωγής.

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...

[jcdenton]

Για κάποιους είναι κάτι παραπάνω, για άλλους κάτι λιγότερο

[Anonymous]

o syggrafeas exei apolyto dikio , mas leei me apla logia oti , oti einai aythentiko kai phgazei apo thn psyxh mas den einai amartolo , h ekporneysh ton aisthimaton einai otan ta xrhsimopoioume gia mia aplh ikanopoihsh ton genethsion ormon mas me mia opoiodhpote thilikia....
symfono apolyta , ego malista exo balei kai password an h lytria den einai dynath de douleyei to susthma.....
xexexexe

[jcdenton]

Κι αν η λύτρια έχει καλό αποκωδικοποιητή;

[jcdenton]

Summer?

[isabella]

Την έχει αράξει άνετος και ωραίος μέσ' την ψυχή μου.
Που και που ρίχνει κανέναν υπνάκο, έτσι για να κρατιέται, λεει, δυνατός και ακμαίος. «Τι' σαι συ ρε παιδί μου;», τον ρώτησα, «τι παριστάνεις μέσα μου;».
«Είμαι το χάπι για την αθανασία της ψυχής σου», έτσι μου' πε. «Δίνε», μου λεει, «δίνε με πάθος την ψυχή σου σ' ότι κάνεις.
Κοίτα τους ανθρώπους στα μάτια, άγγιξε τους, αγάπα τους μέχρι να πονέσεις, αφέσου στο σωτήριο κλάμα σου..και μην φοβάσαι.
Η συγκίνηση είναι η περιούσια της ψυχής σου.
Αυτή την κάνει αθάνατη».
Αυτά μου'πε, αυτά σου λεω.
Τον λένε λεει «ΕΡΩΤΑ» και δεν είναι ποτέ απών.
Που και που μόνο ρίχνει κανέναν υπνάκο, έτσι για να κρατιέται δυνατός κι ακμαίος..

[jcdenton]

Ο έρωτας είναι το δυνατότερο συναίσθημα

[kaith]

στελλα μου τον περιεγραψες ακριβως οπως του πρεπει!!! και το κυριοτερο με κοκιννα γραματα ολλο φωτια και παθος

[jcdenton]

Καίτη Παθιάρα η Στέλλα μας, έτσι;

[kaith]

αχ αυτο το κοριτσι δεν ξερω πια τι θα κανω μαζι του

[minoraki]

Ο έρωτας είναι μια ροζ φούσκα που περιβάλλει το ένστικτο της αναπαραγωγής.

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...

νικολα, εδω δεν με βρισκεις συμφωνη μαζι σου.....
ο ερωτας ναι μεν ειναι το μεσον για την αναπαραγωγη, αλλά ειναι και η ιδια η ζωη.....αυτος μας ανεβαζει, αυτος μας κανει να χαμογελαμε, να γινομαστε καλυτεροι, να απελευθερωνουμε να συναισθηματα μας, να ζουμε πραγματικα.....υπαρχει κατι πιο ομορφο απο το να ειναι ενας ανθρωπος ερωτευμενος?

[Nikos28]

Μα εγώ δεν είπα ότι ο έρωτας δεν είναι όμορφος. Ούτε οτι ταυτίζεται με το ένστικτο της αναπαραγωγής- απλώς, αυτό είναι η αφετηρία του...

Μια φούσκα είναι, που αργά η γρήγορα σπάει. Και δίνει τη θέση της σε άλλα, ευγενέστερα και πιο ανιδιοτελή συναισθήματα...

[isabella]

Όταν πέθανε ο Νάρκισσος, τα αγριολούλουδα απαρηγόρητα ζήτησαν από το ποτάμι σταγόνες νερού για να τον κλάψουν.

- Κι αν όλες οι σταγόνες του νερού μου ήταν δάκρυα, απάντησε το ποτάμι, πάλι, ούτε εμένα δε θα μου φτάνανε για να τον κλάψω, γιατί τον αγαπούσα.
-Μα πώς να μην τον αγαπάς; είπαν τα αγριολούλουδα, ήταν τόσο ωραίος!
-Αλήθεια; Ήταν ωραίος; ρώτησε το ποτάμι.
-Εσύ, το ξέρεις αυτό καλύτερα από όλους, είπαν τα αγριολούλουδα.Κάθε μέρα καθρεφτιζόταν με τις ώρες στα νερά σου..........
.............................................
-Εγώ τον αγαπούσα, είπε το ποτάμι, γιατί όταν έσκυβε πάνω μου ,μέσα στα μάτια του ,έβλεπα να καθρεφτίζονται τα νερά μου.