SANTORINI - ANAGENNISIS

[anagennisis]

Χείλια, φρουροί της αγάπης μου που ήταν να σβήσει
χέρια, δεσμά της νιότης μου που ήταν να φύγει
χρώμα προσώπου χαμένου κάπου στη φύση
δέντρα... πουλιά... κυνήγι...
 
Κορμί,  μαύρο μες στο λιοπύρι σαν το σταφύλι
κορμί πλούσιο καράβι μου, πού ταξιδεύεις;
Είναι η ώρα που πνίγεται το δείλι
και κουράζομαι ψάχνοντας τα ερέβη...
 
(Η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, ΡΙΜΑ, ΣΤΡΟΦΗ

[Anonymous]

ALLOS GIA  :kremala:   :kremala:   :kremala:   :kremala:   :kremala:   :kremala:   :kremala:   :kremala:   :kremala:   :kremala:   :kremala:  

:hah:  :hah:  :hah:  :hah:  :hah:  :hah:  :hah:  :hah:

[anagennisis]

Σε θάλασσες απέραντου γαλάζιου σε φαντάζομαι
να πλέεις μέσα στα πελάγη του ακαθόριστου
κι όταν στην ακτή κοιτάζεις σα χαμένος
εγώ να σου κουνώ το χέρι  και σαν
άλλη σειρήνα να σε καλώ χωρίς φωνή
μόνο με βλέμμα λαμπερό όλο σιωπή
με βλέμμα που σε ψάχνει και σε βρίσκει
να προσπαθείς να τρέξεις χωρίς να ξέρεις πού.
Και σαν σε βλέπω να ρχεσαι μες στη σιωπή μου
όλες τις  λέξεις που έκρυβα πάντα μες στη ψυχή μου
νιώθω πως θέλω να στις πω , να στις φωνάξω κιόλας
κι η θάλασσα από μπλε κόκκινο χρώμα βαθύ να πάρει
το χρώμα του πάθους , του έρωτα ανομολόγητου ή όχι
μη σε νοιάζει , μόνο να τον νιώσεις δεν είναι άπιαστος
είναι απλώς αέρινος , με σύννεφα λευκά ντυμένος
κι αντί για βέλη και φτερά δυο χείλη σου προσφέρει
ένα φιλί διστακτικό , δυο χέρια να σ αγγίζουν
τις ώρες που θα θες τη θάλασσα σου να αποχωριστείς
και στην ακτή με μια σειρήνα στιγμές να μοιραστείς ..