Ένοχες σκέψεις με ποτό και μουσική υπόκρουση !!!!!

[aiollus]

Ένοχες σκέψεις σημαδεμένες, σε Βαθύ Μώβ φόντο.......

Λόγια είπαμε πολλά........
Περνά ο καιρός και χάνεται, προσπερνάμε χωρίς να κοιτάζουμε πίσω. Δεν έχουμε την δύναμη να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον στα μάτια. Πέρασε ο καιρός και τα λόγια που ανταλλάξαμε, οι υποσχέσεις που δώσαμε και οι όρκοι αποδείχτηκαν κενά λόγια. Λέξεις χωρίς νόημα. Τι κι αν βρεθήκαμε για λίγο; Τι κι αν είπαμε πολλά;

Σαν επιταγές χωρίς αντίκρισμα που έφτασε η μέρα λήξης αλλά το ισοζύγιο ήταν κενό. Ακάλυπτες επιταγές, ασκεπείς λέξεις.
Σου είχα πει πως σε νιώθω κοντά μου. πολύ κοντά μου. Πίστεψα τα λόγια μου. Τα έκανα οδηγό μου στο Όνειρο, είχα ανάγκη να πιστέψω σε κάτι. Σε κάτι μεγάλο.

Σε έναν έρωτα. Πίστευα ότι έτσι θα ζούσα, θα ξύπναγαν μέσα μου όλα τα συναισθήματα και θα γέμιζαν το κενό. Θα έδιωχναν την μοναξιά μου.

Όλες οι ώρες που τριγυρνούσα στους έρημους δρόμους ......μέσα σε εκείνους τους έρημους δρόμους.....εκεί που η σκέψη μου ξεφεύγει........ εκεί στο άπειρο ...... δίχως όρια..........
όλες οι ξέφρενες πορείες που ακολουθούσα από ανάγκη ........ από εκείνη την ανάγκη να εκτονώσω ........όλα τα συναισθήματα........που χρόνια τώρα .....μέσα μου ήταν πνιγμένα............

Την ανάγκη να γεμίσω τον χρόνο.......εκείνο τον χρόνο που αδυσώπητα και σιωπηλά κυλούσε χωρίς ....... να μπορεί να με οδηγήσει στο τέλος........στον τελικό προορισμό μου ........

Πίστεψα ότι με οδήγησαν σε σένα. Ότι επιτέλους έφτασα στην Ιθάκη της αγκαλιάς σου. Αλλά όχι, ήρθε ο χρόνος να μου αποδείξει ότι έκανα λάθος ακόμα μια φορά.
Τα λόγια σου καρφώθηκαν σαν μαχαίρια στην καρδιά μου.

Η ειρωνεία που διέκρινα στις λέξεις σου κουρέλιασαν την ψυχή μου. Θόλωσε το μυαλό μου, ο εγωισμός φούντωσε και με τύφλωσε. Τίποτα πια δεν μπορούσε να με βγάλει από τον πύργο του. Ούτε η χροιά της φωνής σου, ούτε η εικόνα σου που πριν από λίγο σκιρτούσα εμπρός της. Τα μάτια σου έχασαν την λάμψη τους για μένα. Έγιναν σκοτεινές τρύπες που ξέρναγαν βέλη και τρυπούσαν το κορμί μου.
Μόνο αυτό μας έμεινε πια. Ο εγωισμός, αυτό το αδηφάγο συναίσθημα που είναι βαθιά ριζωμένο μέσα μας.

Ότι κι αν πω, ότι κι αν πεις έχουμε φύγει μακριά. Προσπεράσαμε αλλά δεν προλάβαμε να γνωριστούμε. Σε μια στροφή του δρόμου συναντηθήκαμε.

Τα μάτια γέμισαν, οι καρδιές σκίρτησαν. Κι όμως αυτό δεν έφτανε. Οι εικόνες που πλημμύρησαν την ψυχή ξεθώριασαν από την επιδρομή του εγωισμού μας. Σαν κουρσάρος ξεμπάρκαρε ξαφνικά αφήνοντας την λυσσασμένη θάλασσα και λεηλάτησε τα πάντα.

Βίασε την αγάπη πριν προλάβει να ανθίσει, πριν αρχίσει να σκορπά τα μεθυστικά της αρώματα.
Μας προσπέρασε ο καιρός, τον προσπεράσαμε κι εμείς με την σειρά μας.

Τι να σου πω, τι να μου πεις..........
Τώρα τα λέει όλα η σιωπή. Δεν είσαι πια εδώ, δεν είμαι πια εδώ. Τι κι αν μου μιλά η μορφή σου, τι κι αν μου μιλάν τα μάτια σου. Τώρα μόνο η σιωπή σκορπά ήχους.

Τρέχω πάλι στους δρόμους, τα φώτα τους με καλούν. Με σαγηνεύει η ερημιά τους, με τυφλώνει το σκοτάδι της ψυχής μου.
Με προσπερνάς και γω πονώ. Παίρνεις μαζί σου την φλόγα που σιγόκαιγε στην καρδιά μου.

Σε προσπερνώ και συ πονάς. Ξέρω ότι πονάς και εσύ. Πονάω διπλά τώρα. Πονάω και για σένα. Είναι άδικη η ζωή όταν αγγίζει καρδιά, ψυχή. Όταν δεν ακούει ποτέ κανείς την αγάπη. Ούτε εγώ, ούτε κι εσύ.
Ότι κι αν πεις, ότι κι αν πω...........

Τι να μου πεις, τι να σου πω? Προορισμός στο ταξίδι μου εσύ. Μια λέξη, μια ανάγκη υπεκφυγής από τον πόνο σου, από την λέξη που θες να πεις μα ποτέ δεν βγαίνει. Κάπου εκεί που μπορείς να δεις ένα όνειρο, τόσο δυνατό, τόσο φωτεινό, τόσο σιωπηλό. Κι η σκέψη να αντικαθιστά αυτό που εσύ προσπαθείς να αποφύγεις, την καρδιά σου.

Τι να μου πεις, τι να σου πω? Πόσα λόγια να κρύψεις κάτω από εκεί που κανείς δεν μπορεί να αποφύγει, κάτω από ένα φεγγάρι με μια σκοτεινή πλευρά και άλλη μια φωτεινή. Μια πλευρά αλήθειας και μια πλευρά σιωπής. Μια πλευρά που εσύ, εκείνη και κανείς άλλος δεν θα δει. Τι να μου πεις, τι να σου πω.........

Λόγια πολλά. Λέξεις κενές. Πώς να ορίσω το νόημα με λέξεις;
Πώς να σου πω ότι ακόμα σ αγαπώ.
Κίτρινο από τα φώτα μέσα στους δρόμους. Κίτρινες οι σκιές του φεγγαριού. Κιτρίνισαν τα φύλλα της καρδιάς μου. Η σιωπή κερνά με ήχους το φεγγάρι.
Τι κι αν πονάς, τι κι αν πονώ; Με προσπερνάς, σε προσπερνώ.......

Λόγια πολλά, λέξεις κενές, πώς να ορίσω εγώ το χθες? Εγώ κι εσύ κάπου εκεί, με ένα μήνυμα που έφυγε γιατί δεν χαθήκαμε στον δρόμο. Γιατί τα δυο μας μονοπάτια είναι αμφίδρομα. Γιατί μόνο από τα ίδια μονοπάτια μπορούμε να γυρίσουμε.

Λόγια πολλά, λέξεις κενές, γιατί κάπου μέσα στις τελίτσες βρήκες το νόημα των λέξεων.

Ότι κι αν πω ότι κι αν πεις, κάπου εδώ μέσα υπάρχει αυτό που άφησες για δευτερόλεπτα να χαθεί, για να κάνεις την αρχή ακροβατώντας στο τέλος.
Ότι κι αν πω ότι κι αν πεις.........

Εγωισμοί. Πώς να σου πω ότι δεν θέλω; Δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις;
Μια μάσκα με κλειστές τις οπές των ματιών, τυφλωμένος τώρα από τα λόγια της στιγμής. Όλα νεκρά, ακόμα και η ψυχή νεκρώθηκε κι ο πόνος οδηγεί.

Τρέχω ξανά μα κάτι λείπει. Λείπει η σκέψη σου απ το μυαλό, μα είσαι εκεί. Στέκεις στην σκιά, αγέρωχη, στητή και με κοιτάς.
Πώς να ξεφύγω από τα μάτια σου; Όσο κι αν με πονάν τα λόγια, όσο κι αν με τυραννάν οι λέξεις. Με προσπερνάς μα σε κοιτώ.
Σε προσπερνώ και με κοιτάς. Ότι κι αν πω, ότι κι αν πεις, εγώ θα είμαι πάλι εδώ.

Εδώ θα σαι κι εσύ.
Τι κι αν πονάς, τι κι αν πονώ. Λόγια κενά στον άνεμο. Τα παίρνει μαζί της η βροχή.
Τι να μου πεις, τι να σου πω. Εγώ εδώ, κι εσύ εδώ.


Άστο λοιπόν και μη μιλάς ......φύγε για εκεί που είναι να πας ....άσε τα άλογα της ψυχής σου ελεύθερα να καλπάσουν .......και να καταβροχθίσουν εκείνα τα γεμάτα πόνο χιλιόμετρα της ζωής σου ........που απλώνονται μπροστά στο άπειρο της ματιάς σου .......μην κοιτάξεις πίσω, δεν θα βρεις κάτι ..........άδικα ψάχνεις .......Όλα γίναν θρύψαλα και μάταια θα αναλώσεις την ενέργεια σου .........Φύγε λοιπόν για εκεί μακριά ........εκεί που η ψυχή δεν σου μιλά ...........

Ότι κι αν πεις, ότι κι αν πω λόγια απλά μες το μυαλό.
Μια αγάπη δυνατή, είμαστε ακόμα στην σκηνή............

Σ.Σ. Ακόμα ένα βράδυ με ποτό και μουσική υπόκρουση με απόψη, έβγαλε κάποια συναισθήματα σε τρεις φίλους.

Μετά τιμής
Σπύρος, Γιώργος, Σωτήρης.

[minoraki]

αιολε....γιατι τοσο πονος και απαισιοδοξια?  

[kodikas]

πω πω..

κουραστικα μονο με το που το διαβασα..

που να το καταλαβαινα κιολας.. :shock:


καμια περιληψουλα για μας τους φτωχοι παιζει;;