ΜΠΑΧΑΡΙΚΑ

[Jezebell]

Κάρδαμο


   

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Lepidium Sativum ή Nastrurtium Officinalis ή Cardamomum Elletaria γνωστό και ως Λεπίδιο Εδώδιμο, Νεροκάρδαμο ή "Σπόρος τού Παραδείσου". Μικρό φυτό που συναντιέται σε λιβάδια, κοντά σε καλλιέργειες και γενικά όπου υπάρχει υγρασία (πηγές ποτάμια, ρυάκια, λίμνες), σε πολλά μέρη της χώρας μας. Είναι φυτό που ζει από ένα έως δυο χρόνια με πολύ μικρά λευκά άνθη. Ανθίζει τους καλοκαιρινούς μήνες και έχει πολύ χαρακτηριστική μυρωδιά. Αυτή την εποχή έχει και περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες, τις οποίες χάνει με τον καιρό.

Χρησιμοποιείται όλο το φυτό, σε σαλάτες και ως ρόφημα. Από την αρχαιότητα είναι γνωστές οι θεραπευτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες. "Καρδάμωσε" λέμε για κάποιον που ανέκτησε τις δυνάμεις του.

Στις Αραβικές χώρες το βάζουν στον καφέ για να πετύχουν καλύτερη γεύση και σα σύμβολο φιλικής διάθεσης. Οι σπόροι μασιούνται για να δροσίσουν την αναπνοή και σε κάποιες τελετές της Τάντρα, το χρησιμοποιούν για να συμβολίσουν το γιόνι- τα γυναικεία γεννητικά όργανα. Καλό είναι να αποφεύγεται κατά την εγκυμοσύνη γιατί έχει χρησιμοποιηθεί ως εκτρωτικό.

Στο εμπόριο κυκλοφορεί με τη μορφή σπόρων (τους οποίους αλέθουμε για το μαγείρεμα) ή σε σκόνη, η οποία όμως γρήγορα χάνει το άρωμά της. Καλό είναι να το πλένουμε πριν τη χρήση για να φύγουν τα παράσιτα που προσκολούνται πάνω του στο φυσικό του περιβάλλον.

[Jezebell]

Κάρυ


   

Καρύκευμα το οποίο υπάρχει σε μορφή σκόνης μίγμα κονιοποιημένων μπαχαρικών που προέρχεται από την Ινδία. Μπορεί να περιέχει διάφορες αναλογίες και συνδυασμούς από κόλιανδρο, κάρδαμο, πιπέρι καγιέν, πιπέρι μαύρο, κανέλα, μουστάρδα, τζίτζερ, κουρκουμά, τσίλι, μοσχοκάρυδο, σκόρδο, γαρύφαλλο και άλλα. Στην Ινδία και Ινδονησία το κάρυ ετοιμάζεται ειδικά για κάθε φαγητό και είναι πάντα διαφορετικό και ως προς τα υλικά και ως προς τις αναλογίες και διαφέρει από περιοχή σε περιοχή. Μαγειρεύεται πάντα με λάδι ή λίπος για να αποκτήσει όσο περισσότερο άρωμα και γεύση γίνεται.

Με το κάρυ αρωματίζονται διάφορα φαγητά με κρέας, λαχανικά, ρύζι και αυγά ιδιαίτερα στην Ινδική, Ινδονησιακή και Κινέζικη κουζίνα. Στην Δύση κυκλοφορεί με την μορφή μιας κίτρινης σκόνης που υπάρχει σε δύο μορφές, απαλή και δυνατή. Το δυνατό κάρυ όμως απαιτεί κάποιο θάρρος! ! !

[Jezebell]

Κάρο
   

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Carum και κυρίως από τα είδη C. Carri (Caraway στα Αγγλικά) και C. Copticum.

Πρόκειται για διετή ποώδη αρωματικά φυτά με ταξιανθίες λευκών ή κτιρτινόλευκων μικρών λουλουδιών� της Ευρώπης και της Δυτικής Ασίας αντίστοιχα. Γνωστά από την αρχαιότητα, καλλιεργούνται για τους καρπούς τους οι οποίοι χρησιμοποιούνται αποξηραμένοι και έχουν χαρακτηριστικό άρωμα όμοιο με τον γλυκάνισο και με πολύ έντονη γεύση.

Χρησιμοποιείται σε φαγητά με κρέας, σε τυριά, σαλάτες, σούπες, σε λαχανικά, τουρσιά, στην αρτοποιία και στην ζαχαροπλαστική αλλά και στο κάρυ. Στην χώρα μας είναι γνωστό ως κύμινο αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό κύμινο. Περιέχει αιθέριο έλαιο το οποίο χρησιμοποιείται στην φαρμακοποιία αλλά και στον αρωματισμό αλκοολούχων ποτών.

[Jezebell]

Κορίανδρος (Κόλιανδρος)


   

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Coriandrum Sativum, γνωστό και ως Κοριός ή Κουτβαράς. Συναντιέται στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι μικρό φυτό το οποίο ζει πολλά έτη με όμορφα μικρά λευκά ή κόκκινα λουλούδια. Το φυτό δεν έχει όμορφη μυρωδιά παρά μόνο όταν αποξηρανθεί.

Γνωστό από την αρχαιότητα, πιθανολογείται ότι καλλιεργούνταν στους κήπους της Βαβυλώνας, προσφερόταν ως λιχουδιά με το κρασί και είναι γνωστό συστατικό του "Νερού της Καρμέλ" που φτιάχνανε οι μοναχοί της Καρμέλ.


Αποξηραμένοι καρποί
Σε αρχαίους τάφους της Αιγύπτου έχουν βρεθεί καρποί του φυτού. Πολύ γνωστό στην Ανατολή, κατά το μεσαίωνα, χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή ερωτικών ελιξιρίων, κάτι που κατά κάποιο τρόπο γίνεται και σήμερα.

Στη μαγειρική χρησιμοποιείται σαν διορθωτικό της γεύσης, συνοδεύει τέλεια κρέατα και μανιτάρια. Στην Αλγερία παστώνουν τα κρέατα με αλατοπίπερο και κορίανδρο. Χρησιμοποιείται στην αρτοποιία, τη ζαχαροπλαστική, αλλά και την οινοποιία για την κατασκευή λικέρ και ως αρωματικό της μπύρας.

[Jezebell]

Κουρκουμάς


   

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Curcuma Longa και ανήκει στην οικογένεια των Ζιγγιβερίδων. Μικρό πολυετές φυτό με αρωματικό ρίζωμα που θυμίζει εκείνο του πιπεριού αλλά με πιο έντονη πικρή γεύση. Συναντιέται ως ιθαγενές φυτό στην Ινδία και την Ινδονησία καθώς και στα νησιά του Ινδικού Ωκεανού, στην Κίνα και την τροπική Ασία.

Πολύ ενδιαφέρουσα και ενδεικτική για τον Ινδικό πολιτισμό είναι η παραγωγή του μπαχαρικού. Το ρίζωμα βράζεται και εκτίθεται στον ήλιο για μια εβδομάδα περίπου μέχρι να ξεραθεί. Στη συνέχεια γυαλίζεται με τρίψιμο στο χέρι και αλέθεται μέχρι την παρασκευή σκόνης. Περιέχει αιθέριο έλαιο το οποίο λαμβάνεται κατόπιν απόσταξης. Στους αρχαίους χρόνους χρησιμοποιήθηκε ως καρύκευμα αλλά και ως άρωμα και χρωστική.

Ρίζα κουρκουμά

Εξαιτίας του έντονου πορτοκαλοκίτρινου χρώματός του και της συγγένειας του με τη ζαφορά, το μεσαίωνα χρησιμοποιούνταν και ως υποκατάστατο της ζαφοράς.

Είναι κύριο συστατικό του κάρυ, της αγγλικής μουστάρδας και επίσης χρησιμοποιείται σε καρυκεύματα, τουρσιά, βούτυρο για λαχανικά και σε φαγητά με πουλερικά, ρύζι, ψάρι και αυγά. Συχνή χρηση μπορεί να προκαλέσει έλκος στομάχου σε ήδη ευπαθή άτομα ή στην καλύτερη περίπτωση ευαισθησία.

Στην Ασία, οι γυναίκες το χρησιμοποιούν ως καλλυντικό (κουρκουμάς διαλυμένος σε νερό) γιατί αφήνει μια λαμπερή χρυσίζουσα χροιά στο δέρμα.

[Jezebell]

Κρεμμύδι


   

Λαχανικό αλλά και μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Allium Cepa και προέρχεται μάλλον από τη νοτιοανατολική Ασία. Φυτό το οποίο μπορεί να φτάσει μέχρι και τα δυο μέτρα ύψος. Δεν έχει φύλλα παρά μόνο βλαστό και άνθη τα οποία εμφανίζονται στην κορυφή σαν ταξιανθία και είναι μικρά λευκοπράσινα. Οι βάσεις των φύλλων του φυτού διογκώνονται και σχηματίζουν τον υπόγειο βλαστό, που αποτελεί το γνωστό κρεμμύδι(το λαχανικό). Γνωστό και με τα ονόματα Κρόμμυον ή Αλλιον το κοινό.

Πιθανολογείται ότι το φυτό ήταν γνωστό σε κάποιους λαούς (Ινδία, Κίνα, Μέση Ανατολή) πριν ακόμη ο άνθρωπος αποκτήσει γραπτή ιστορία. Το όνομα του κρεμμυδιού στα αγγλικά και τα γαλλικά έχει τη ρίζα "onio", η οποία πιθανότατα προέρχεται από τη λατινική "unus" που σημαίνει "ένας". Δεν είναι τυχαίο ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν το βολβό ως σύμβολο του Σύμπαντος και στην Ελλάδα αναφέρεται στα χρόνια του Ομήρου. Επίσης στην Ελληνική λαογραφία αναφέρεται οτι όσο περισσότερα "στρώματα" έχει το κρεμμύδι τόσο πιο βαρύς θα είναι ο χειμώνας.

Στο κρεμμύδι αποδίδονται πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες αλλά χρησιμοποιείται και ως αρωματικό (όπως ο εμφιαλωμένος χυμός κρεμμυδιού). Θεωρείται παράγοντας μακροζωίας. Στη Βουλγαρία, που η χρήση του είναι καθημερινή υπάρχουν περισσότεροι αιωνόβιοι και σε πολλές περιοχές τής Τρανσυλβανίας ο καρκίνος είναι άγνωστος, κάτι που η λαϊκή σοφία αποδίδει στον ίδιο λόγο.

Αναφέρονται και έντονες αφροδισιακές ιδιότητες- μάλιστα ο Νεφζαβί αναφέρει στον "Αρωματισμένο κήπο" -16ος αιώνας- ότι ο Αμπού ελ Χεϊλούκ είχε στύση για τριάντα ημέρες συνέχεια γιατί έφαγε κρεμμύδια! Αυτά όμως συμβαίνουν στη λογοτεχνία...

Το κρεμμύδι περιέχει αιθέριο έλαιο και σε αυτό οφείλει την έντονη μυρωδιά του, η οποία όπως είναι γνωστό προκαλεί έντονη δακρύρροια. Μπορεί βέβαια να αποφευχθεί αν ξεφλουδίζουμε τα κρεμμύδια κάτω από τρεχούμενο νερό.

Υπάρχουν πάρα πολλά είδη κρεμμυδιών και η χρήση του είναι σχεδόν καθημερινή σε κάθε κουζίνα. Το πράσινο (χλωρό) κρεμμύδι, γνωστό και ως ανοιξιάτικο (κρεμμυδάκι) χρησιμοποιείται ωμό σε σαλάτες και σάλτσες, σα γαρνίρισμα και ως αρωματικό σε έτοιμα γεύματα. Κυκλοφορεί επίσης και με τη μορφή σκόνης, πολλές φορές συνδυασμένο με αλάτι.

Ο ζωμός του χρησιμοποιείται και σαν "αόρατο μελάνι" και, όπως συμβαίνει με το χυμό τού λεμονιού, μπορεί ότι γραφεί με κρεμμυδόζουμο να διαβαστεί μόνο αν το χαρτί ζεσταθεί.

[Jezebell]

Κρόκος (Ζαφορά)


Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Crocus Sativus, γνωστό και ως Σαφράνι ή Μαμελούκος. Το συναντάμε στην Μικρά Ασία και στην Κασπία Θάλασσα, ενώ στην Ελλάδα καλλιεργείται η ποικιλία Crocus Sativus Cartwrightiatus στην Μακεδονία.

Γνωστό από την αρχαιότητα, υμνήθηκε για το υπέροχο χρώμα του που θυμίζει το χρώμα του ήλιου όταν ανατέλλει. Παλιά (κυρίως στην Ασία) το χρησιμοποιούσαν για να βάφουν το ύφασμα και τα χαλιά, καθώς και σε πολλές αγιογραφίες για να πετύχουν ένα λαμπερό κίτρινο χρώμα. Ενα γραμμάριο τής χρωστικής που περιέχει αρκεί για να μετατρέψει σε κίτρινη βαφή 100 κιλά νερό! Στο Θιβέτ το χρώμα της ζαφοράς είναι ιερό.

Ακριβό μπαχαρικό, με πικρή γεύση, χρησιμοποιείται σε μικρές ποσότητες- μόλις 2 ή 3 κλωστές ή λίγη σκόνη- γιατί επιπλέον σε μεγάλες δόσεις (μόλις μερικά γραμμάρια) θεωρείται τοξικό και μπορεί να προκαλέσει ακόμη και θάνατο.

Σήμερα χρησιμοποιείται από διάφορες βιομηχανίες για το χρωμάτισμα τροφίμων όπως τυριά, ζυμαρικά κ.ά. Για να παράγουμε 1 κιλό ζαφορά χρειαζόμαστε γύρω στα 150.000 λουλούδια κρόκου. Ο κρόκος αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά τού κάρυ.

Στις χώρες της Ανατολής χρησιμοποιείται πολύ για τις διεγερτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες και στην Ισπανία θεωρείται απαραίτητο μπαχαρικό για πολλά φαγητά και ιδιαίτερα στα θαλασσινά.

Ινες κρόκου

Η ζαφορά κυκλοφορεί με τη μορφή ινών ή σκόνης και μπορεί να βάψει τα πάντα κίτρινα- συμπεριλαμβανομένου και του μάγειρα! Θεωρείται ισχυρό εκτρωτικό, γι' αυτό πρέπει να αποφεύγεται κατά την εγκυμοσύνη και όταν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και ίσως τις γνώσεις κάποιου ειδικού. Στην Κρήτη, οι κοπέλες έβαφαν τα μαλλιά τους με κρόκο για να τα διατηρούν κατσαρωμένα, κάτι σαν φυσική περμανάντ και λάκ μαζί.

[Jezebell]

Κύμινο


Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Cuminum Cyminum. Μικρό ετήσιο ποώδες φυτό το οποίο έχει μικρά λευκά ή ρόδινα άνθη. Συναντιέται στις χώρες της Μεσογείου αλλά και στην Ινδία, την Κίνα και το Μεξικό, σε λιβάδια και βοσκότοπους. Διαθέτει πολύ χαρακτηριστικό άρωμα, δυνατό και βαρύ, με γεύση επίσης πολύ έντονη που θυμίζει το Κάρο. Αυτός είναι και ο λόγος που το Κάρο συγχέεται με το κύμινο χωρίς όμως να υπάρχει βοτανική σχέση των δύο φυτών.


Σπόροι
Παλαιότερα, το κύμινο χρησιμοποιούνταν πολύ στη λαϊκή ιατρική, σήμερα όμως χρησιμοποιείται μόνο στην Κτηνιατρική. Οι ιαματικές του ιδιότητες αναφέρονται και στην Παλαιά Διαθήκη.

Αποτελεί σημαντικό συστατικό πολλών καρυκευμάτων όπως του τσίλι, του κάρυ και σαλτσών. Στη μαγειρική χρησιμοποιούνται τα μικροσκοπικά του σπόρια και το αιθέριο έλαιο του χρησιμοποιείται για την παρασκευή αλοιφών και ερωτικών ελιξιρίων.

[Jezebell]

Λεβάντα


   

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Lavandula Vera, γνωστό και ως λαμπρή ή χαμολίβανο. Φυτό πολυετές, ποώδες και θαμνώδες με γκριζοπράσινα φύλλα, τα οποία καλύπτονται από λευκό τρίχωμα και μπλε ή μοβ άνθη που βρίσκονται στην κορυφή των βλαστών διαταγμένα σα στάχυα. Ολα τα μέρη του φυτού καλύπτονται από μικροσκοπικές τρίχες, οι οποίες διαθέτουν ελαιοφόρους αδένες, στους οποίους οφείλεται και το πολύ χαρακτηριστικό άρωμά του. Ανθίζει από τον Απρίλιο ως τον αύγουστο. Συναντιέται από την Ινδία μέχρι την Αμερική, στη Νότια Ευρώπη και σε όλες τις Μεσογειακές χώρες, σε υψόμετρα από 700 έως 1000 μέτρα.

Το αιθέριο έλαιο της λεβάντας λαμβάνεται μέσω απόσταξης και είναι άχρωμο ή κίτρινο. Η ζήτησή του είναι τόσο μεγάλη ώστε στη Γαλλία παράγονται κάθε χρόνο 1,5-2 χιλιάδες τόνοι. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στην παρασκευή καλλυντικών αλλά και κάποια "κατώτερα" έκδοχα του στη ζωγραφική της πορσελάνης, στη σαπωνοποιία, στην παρασκευή βερνικιών και στον αρωματισμό διαφόρων προϊόντων.

Σπόροι

Από την αρχαιότητα αποδίδονται στη λεβάντα φαρμακευτικές ιδιότητες αλλά και αφροδισιακές. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι δε, τη χρησιμοποιούσαν στα λουτρά.

Οι σπόροι της είναι κάπως πικροί και καυτεροί και στη μαγειρική χρησιμοποιούνται περισσότερο μαγειρεμένοι.

Το αιθέριο έλαιό της σε μεγάλες δόσεις είναι ναρκωτικό και μπορεί να προκαλέσει ακόμη και θάνατο. Μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί άφοβα εξωτερικά για την αντιμετώπιση τής πιτυρίδας.

[Jezebell]

Μαιντανός


   

Καρύκευμα που προέρχεται από τα φυτά Petroselinum Sativum Petroselinum Crispum γνωστό και ως Περσέμολο ή Μακεδονίσι. Διετές φυτό το οποίο ευδοκιμεί κυρίως στις μεσογειακές χώρες, αν και υπάρχουν ποικιλίες που αντέχουν και σε ψυχρότερα κλίματα. Τον πρώτο χρόνο ζωής εμφανίζονται τα βαθυπράσινα κατσαρά ή πολύπτυχα φύλλα του που χρησιμοποιούμε στη μαγειρική, φρέσκα ή αποξηραμένα. Τον άλλο χρόνο το καλοκαίρι εμφανίζονται τα κιτρινοπράσινα άνθη που διατάσσονται στις κορυφές των βλαστών. Ακολουθεί η καρποφορία.

Από τα καλύτερα καρυκεύματα για τις σαλάτες, τις σούπες και τα ψάρια. Στην Ευρώπη είναι από τα πιο αγαπητά αρωματικά και θεραπευτικά φυτά.

Στην αρχαία Ελλάδα δεν τον προτιμούσαν πολύ, σε αντίθεση με τη Ρώμη που τον εκτιμούσαν ιδιαίτερα. Στις γιορτές φορούσαν στεφάνια από μαϊντανό για να αποφύγουν το μεθύσι!

Υπάρχει μία ποικιλία του, το Ρ crispum var. tuberosum, το οποίο καλλιεργείται για την ρίζα του (μεγάλη λευκή διογκωμένη ρίζα) η οποία τρώγεται βραστή σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Μπορεί κανείς για οικιακή χρήση να αποξηράνει μαϊντανό (συλλέγεται τους καλοκαιρινούς ή φθινοπωρινούς μήνες) και να τον φυλάξει σε καλά σφραγισμένα γυάλινα βαζάκια. ή μπορούμε ακόμη να βάλουμε ένα ματσάκι μαϊντανό σε ένα μπουκάλι με ελαιόλαδο για να το χρησιμοποιούμε για ψητά ψάρια. Η φρεσκάδα του εξαλείφει την μυρωδιά του σκόρδου και του κρεμμυδιού στην αναπνοή.

Πρακτικοί θεραπευτές χρησιμοποιούσαν ένα πυκνό αφέψημα του για διακοπή της κύησης. Το φυτό θεωρείται θανατηφόρο για τα μικρά πουλιά και τα πτηνά αλλά οι λαγοί και τα κουνέλια το αγαπούν ιδιαίτερα. Θεωρείται ότι τον χρησιμοποίησαν οι μάγισσες σας ένα από τα υλικά για την παρασκευή του μαγικού φίλτρου. Υπάρχουν κείμενα που αναφέρουν ότι έφτιαχναν μία κρέμα με μαϊντανό με την οποία άλειφαν ερωτογενείς περιοχές του σώματός του για να προκαλούν ερωτική επιθυμία.

[Jezebell]

Μαντζουράνα
   

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Origanum Majorana γνωστό και ως Σάψυχο ή Ορίγανο το αμάραντο. Ευδοκιμεί κυρίως στα βουνά και σε γκρεμούς αλλά απαντιέται και σε κήπους. Χρησιμοποιούνται οι ανθισμένες κορυφές του φυτού αλλά είναι προτιμότερο να συλλέγονται τα κλαδιά πριν ανθίσουν εντελώς. Η ανθοφορία διαρκεί από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο.

Η μαντζουράνα είναι γνωστή από πολύ παλιά. Οι Αιγύπτιοι την χρησιμοποιούσαν σαν φαρμακευτικό φυτό. Οι αρχαίοι Σύριοι έφτιαχναν ένα άρωμα, το ''Αμαρακινόν'', που θεωρείται ότι είχε τόσο έντονη μυρωδιά που προκαλούσε πονοκέφαλο. Ισως στην αρχή της Ομοιοπαθητικής να οφείλεται το γεγονός ότι το αφέψημα του θεραπεύει τον πονοκέφαλο. Είναι γνωστό ότι οι τραγουδιστές όλων των εποχών έπιναν ένα αφέψημα μαντζουράνας με μέλι για να διατηρήσουν την φωνή τους.

Οι σπόροι της μαντζουράνας χρησιμοποιούνται σαν μπαχαρικό στην αλλαντοποιία και σε διάφορα παρασκευάσματα κρέατος, αλλά επίσης σε σούπες, σάλτσες, προϊόντα αρτοποιίας και στον αρωματισμό χώρων (ντουλαπιών, συρταριών κτλ). Σε κάποια χωριά της Αγγλίας χρησιμοποιούν τις ανθισμένες κουφές του φυτού στην παραγωγή σπιτικής μπύρας και συγκεκριμένα για τον αρωματισμό και την συντήρησή της.

[Jezebell]

Μάραθος

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Foeniculum Vulgare, Foeuiculum Officinalis, γνωστό και ως φινόκιο ή φοινίκουλο. Στη χώρα μας καλλιεργείται το είδος Foeniculum Sativum. Είναι αυτοφυές ποώδες φυτό και συναντιέται σε ηλιόλουστες χέρσες περιοχές. Τα άνθη του είναι κίτρινα και τα φύλλα του κυανά πράσινα. Ανθίζει τους καλοκαιρινούς μήνες.

Γνωστό από την αρχαιότητα, το χρησιμοποιούσαν στη αρχαία Ελλάδα ως θεραπευτικό και το θεωρούσαν σύμβολο της επιτυχίας. Στην Κίνα, την Ινδία και αλλού το χρησιμοποιούσαν ως αντίδοτο για τις δηλητηριάσεις από δήγματα φιδιών και σκορπιών καθώς και ως αντίδοτο στά δηλητηριώδη μανιτάρια.

Στο μεσαίωνα εκτιμήθηκε περισσότερο ως αρωματικό κρεατικών και ψαριών. Περιέχει αιθέριο έλαιο -οι σπόροι του φυτού- και θεωρείται ότι η χρήση του σε φαγητά και ροφήματα αυξάνει την ερωτική επιθυμία.


Σπόροι
Θεωρείται ότι διευκολύνει την παραγωγή γάλακτος στις γυναίκες που θηλάζουν, καθώς επίσης και ότι καταπολεμά την κακοσμία του στόματος.

Χρησιμοποιείται σε σαλάτες, σούπες, φαγητά με κρέας και ψάρι και στα ψωμιά. Το αιθέριο έλαιό του χρησιμοποιείται σε λικέρ (ιδιαίτερα στο Αψέντι τών Αλπεων), στο Ρατάφια (λικέρ από φρούτα) και στη "σκόνη τού Κοντέλ" μαζί με γλυκόριζα.

Στο μάραθο αποδίδονται και καλλυντικές ιδιότητες και φημίζεται για την τονωτική και αντισηπτική του δράση.

[Jezebell]

Μελισσόχορτο
   

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Melissa Officinalis γνωστό και ως Μελισσάκι. Είναι πόα, με μικρά λευκά άνθη και οδοντωτά ανοιχτοπράσινα ή κιτρινωπά φύλλα. Ανθίζει τους καλοκαιρινούς μήνες. Το φυτό έχει τη μυρωδιά του λεμονιού εξαιτίας ενός αιθέριου ελαίου που περιέχει. Το όνομά του το οφείλει στο οτι προσελκύει τις μέλισσες.

Του αποδίδονται αρκετές θεραπευτικές ιδιότητες μεταξύ των οποίων και αυτή κατά της γήρανσης και της σεξουαλικής ανικανότητας. Αναφέρεται κάποιος άγγλος φυσιοδίφης που έζησε 116 χρόνια και το απέδιδε στο ότι κάθε πρωί έπινε αφέψημα από μελισσόχορτο και μέλι.

Γνωστό στην αρχαία Ελλάδα αλλά και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στη Χιλή είναι αρκετά διαδεδομένο ως ρόφημα γιατί θεωρείται ότι "βοηθάει" στο αδυνάτισμα. Οπως και τον κορίανδρο τον χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί της Καρμέλ για την παρασκευή κρασιού.

Στη μαγειρική χρησιμοποιείται στη μαγιονέζα, σε συνταγές που έχουν φρέσκο τυρί ή κρέμα, σε σάλτσες και σε σαλάτες, ακόμη και σε μερικά επιδόρπια με φρούτα.

[Jezebell]

Μέντα (Δυόσμος)
   

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Mentha Piperita συγγενές με το δυόσμο (Mentha Viridis) και το φλουσκούνι (Mentha Pylegium). Αλλη ποικιλία συναντιέται με το όνομα Mentha Rotundifolia. Γνωστό επίσης και ως Γλήχων, Γλυφώνι ή Καλαμίθρα. Είναι ποώδες ημιαυτόφυτο και συναντιέται σε χέρσες περιοχές και αναχώματα σαν αγριόχορτο αλλά εύκολα καλλιεργείται επίσης και σε κήπους. Εχει όμορφα ιώδη λουλούδια και φύλλα σκούρα πράσινα. Ανθίζει το καλοκαίρι αλλά συλλέγεται το φθινόπωρο.

Σε μερικές χώρες της Μέσης Ανατολής υποδέχονται πάντα τους καλεσμένους με ένα φλιτζάνι τσάι μέντας, δυνατό, ζεστό και πολύ γλυκό.

Χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα ως σήμερα σαν αρωματικό στη μαγειρική, την οινοποιία και στη φαρμακοποιία. Οι αρχαίοι Ελληνες έτριβαν το τραπέζι με δυόσμο πριν από το γεύμα. Επισης αρωμάτιζαν το νερό τού μπάνιου. Από τον 6ο αιώνα πρωτοσυναντούμε κρέμες καθαρισμού δοντιών με δυόσμο. Τα ποντίκια φαίνεται να αποφεύγουν τη μυρωδιά τους γι' αυτό και χρησιμοποιείται για την απομάκρυνσή τους.

Πολλές Αραβικές φυλές από την αρχαιότητα τη χρησιμοποιούσαν σε μορφή ροφήματος για τη σεξουαλική διέγερση αλλά σε αρκετά μεγάλες ποσότητες διότι αλλιώς έχει την ακριβώς αντίθετη δράση. Ακόμη και ο Σαίξπηρ την αναφέρει, μαζί με την λεβάντα και το δεντρολίβανο, σαν διεγερτικό για τους κυρίους της μέσης ηλικίας.

Το φυτό περιέχει αιθέριο έλαιο το οποίο έχει αρκετές θεραπευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται ευρύτατα στη βιομηχανία αρωμάτων. Πρέπει να αποφεύγεται κατά το θηλασμό γιατί θεωρείται ότι συμβάλει στη διακοπή του γάλακτος.

Χρησιμοποιείται κυρίως σε γλυκά και ποτά αλλά και σε πολλά φαγητά και σάλτσες.

[Jezebell]

Μοσχοκάρυδο (Μυριστική)


   

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το αειθαλές δέντρο Myristica Fragrans και συναντιέται στα νησιά Μολούκας, στην Ινδονησία και στα νησιά των Μπαχαρικών, τα οποία θεωρούνται χώρα καταγωγής του. Η μοσχοκαρυδιά είναι ένα δέντρο που μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 20 μέτρα ύψος. Η καρποφορία του αρχίζει 8 χρόνια μετά τη σπορά, η μέγιστη απόδοσή του είναι σε ηλικία 25 ετών και συνεχίζει έως και την ηλικία των 60 ετών -ίσως και περισσότερο. Ο καρπός μοιάζει με το βερίκοκο και στο εσωτερικό του βρίσκεται το μοναδικό καφέ σπέρμα περιβαλλόμενο από ένα πορφυρό περίβλημα, το μασίς. Μετά τη συγκομιδή, τα μοσχοκάρυδα μεταφέρονται στον τόπο επεξεργασίας, όπου το μασίς αποχωρίζεται και ξηραίνεται και τα σπέρματα ξηραίνονται στον ήλιο και γυρίζονται δυο φορές την ημέρα για δυο περίπου μήνες. Κατά την ξήρανση η ψίχα μαραίνεται και αποχωρίζεται από το περίβλημά της. Σπάζοντας το κέλυφος, συλλέγεται μόνο η ψίχα.


Μοσχοκάρυδο
Το μοσχοκάρυδο περιέχει αιθέριο έλαιο, το οποίο χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στη σαπουνοποιία και ως καρύκευμα. Εχει επίσης θεραπευτικές ιδιότητες. ΟΙ Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν ως θυμίαμα και γύρω στα 1600 μ.Χ. απέκτησε ιδιαίτερη εμπορική σημασία ως ακριβό μπαχαρικό στο Δυτικό κόσμο.

Το μοσχοκάρυδο έχει έντονη και κάπως γλυκιά γεύση ενώ χρησιμοποιείται για να δώσει άρωμα σε πολλά αρτοσκευάσματα, σε προϊόντα ζαχαροπλαστικής, σε κρέατα, λαχανικά, σάλτσες, τυριά και σε cocktails όπως τα εγκ-νόγκ. Κυκλοφορεί σε σκόνη, πιο γευστικό όμως είναι τριμμένο από το φρέσκο καρπό.