Ολυμπιακή Θρησκεία

[junkie]

Κοσμογονία - Θεογονία Η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων ταυτίζεται σχεδόν με ένα μέρος της Μυθολογίας τους. Η θρησκεία αυτή δεν είναι στείρα ειδωλολατρική, είναι ένα δημιούργημα των αρχαίων Ελλήνων, στο οποίο έδωσαν όλα τα προϊόντα της γόνιμης φαντασίας τους, της αισθητικής τους και της φιλοσοφικής τους σκέψεως. Εμβαθύνοντας στα γεγονότα, που περιγράφονται, βρίσκει κανείς επεισόδια παρόμοια με αυτά που υπάρχουν στην Παλαιά Διαθήκη, ιδίως όσον αφορά τη δημιουργία του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι το κίνητρο που οδήγησε τους αρχαίους Έλληνες σε ορισμένα συμπεράσματα για τη δημιουργία του κόσμου ήταν το ίδιο. Ίσως μάλιστα πολλά γεγονότα να συνέβησαν πραγματικά αν και αργότερα αλλοιώθηκαν από τη φαντασία και τους δόθηκαν μυθικές προεκτάσεις. Πάντως έτσι και αλλιώς η θρησκεία και η μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων είναι κάτι συναρπαστικό και για το σημερινό ακόμη αναγνώστη.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως πριν δημιουργηθεί οτιδήποτε στον κόσμο, δεν υπήρχε παρά μόνο το Χάος, άπειρο βαθύ και σκοτεινό.

Μέσα σ' αυτό το απέραντο Χάος, από την πνοή της αγάπης, που θερμαίνει τις ψυχές των ανθρώπων, γεννήθηκε η θεά Γη, η γη μας. Μετά από το Χάος έγινε το Έρεβος, το απέραντο και αιώνιο σκοτάδι που βασιλεύει κάτω από τη γη. Ύστερα από το Έρεβος έγινε η Νύχτα, μυστηριώδης και απρόσιτη. Πάνω από τη Γη έγινε ο Αιθέρας, ο ζωογόνος αέρας που την περιβάλλει και τέλος η Ημέρα, με τη φωτεινή και χαρωπή λάμψη της.



Η μητέρα Γαία, μητέρα των πάντων, γέννησε τον πρώτο θεό]





[/color]





Ο Δίας
Ο Δίας αναγνωριζόταν ως πατέρας των θεών και των ανθρώπων. Ρύθμιζε τα ουράνια φαινόμενα και όριζε τους νόμους που κυβερνούνται οι άνθρωποι. Κρατούσε με το ένα του χέρι τον κεραυνό και με το άλλο το σκήπτρο, που στην κορφή είχε έναν αετό. Οι άνθρωποι τον σέβονταν και τον φοβούνταν, γιατί αυτός φρόντιζε τις οικογένειες, αγρυπνούσε στην κατοικία κάθε θνητού και προστάτευε από κάθε κακό τους ξένους και τους διαβάτες.
Γυναίκα του Δία ήταν η Ήρα, στην οποία δεν ήταν πάντα πιστός. Η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από ερωτικές περιπέτειες του Δία με διάφορες θεές ή θνητές. Έτσι με την Αλκμήνη γέννησε τον Ηρακλή, με τη Σεμέλη τον Διόνυσο, με τη Λήδα την Ελένη και τους Διόσκουρους, με την Ευρώπη το Μίνωα και το Ροδάμανθυ, με τη Δανάη τον Περσέα κλπ. . Επίσης παιδιά του Δία ήταν οι Ώρες (από τη Θέμιδα), οι Χάριτες και η Περσεφόνη, ο Απόλλων και η Άρτεμης από τη Λητώ κ.ά.

Οι περισσότερο γνωστοί τόποι λατρείας του Δία ήταν η Ολυμπία, όπου τελούνταν προς τιμήν του κάθε τέσσερα χρόνια οι Ολυμπιακοί αγώνες και το αρχαιότερο μαντείο, το μαντείο της Δωδώνης στην Ήπειρο. Στην Ολυμπία βρισκόταν και το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, έργο του Φειδία, ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου.




Η Ήρα
Η θεά Ήρα ήταν αδελφή του Δία, κόρη του Κρόνου και της Ρέας, και συγχρόνως γυναίκα του. Η Ήρα συμβόλιζε και προστάτευε τον ιερό θεσμό του γάμου και ότι είχε σχέση με τη γυναικεία φύση. Ευλογούσε και βοηθούσε τις γεννήσεις. Η αρχαία μυθολογία παρουσιάζει την Ήρα σεμνή, μετρημένη και πιστή γυναίκα, αλλά συγχρόνως και ζηλότυπη. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου μύθοι που ν' αναφέρονται αποκλειστικά στην Ήρα. Συνδέεται το πρόσωπό της σχεδόν πάντα με τους μύθους για το Δία. Πάντως η Ήρα δεν παρουσιάζεται ως θεά υποταγμένη στον κυρίαρχο σύζυγό της. Είχε ισχυρή γυναικεία προσωπικότητα και μόνο αυτή τολμούσε να του φέρει αντίρρηση.
Κυριότερος τόπος λατρείας της Ήρας ήταν το Άργος, για τούτο και αυτή εμφανίζεται στην Ιλιάδα σαν αντίπαλος της Τροίας. Στο Ηραίο του Άργους (ναός της Ήρας) υπήρχε περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμά, έργο του Πολυκλείτου.




3. Ο Ποσειδώνας

Ο θεός Ποσειδώνας, ένα από τα τρία παιδιά του Κρόνου, ήταν αδελφός του Δία και θεός της θάλασσας. Σπάνια κατοικούσε στον Όλυμπο, γιατί προτιμούσε τα βάθη του Ωκεανού. Καθόταν σε περίφημο άρμα που το έσερναν αθάνατα άλογα και στο χέρι του κρατούσε την περίφημη τρίαινα, που του έδωσαν οι Κύκλωπες.

Όταν θύμωνε ο Ποσειδώνας, βύθιζε την τρίαινα στη θάλασσα και την ανατάραζε ολόκληρη απ' άκρη σ' άκρη. Ήταν πικρή στιγμή για τους ναυτικούς ο θυμός του θαλασσοκράτορα θεού. Παρόμοια επεισόδια ζωγραφίζει στην Οδύσσειά του ο Όμηρος. Τελικά όμως ο Ποσειδώνας ηρεμούσε και αποσυρόταν στο βυθό της θάλασσας μαζί με τη γυναίκα του, την Αμφιτρίτη.

Ως θεός της θάλασσας ο Ποσειδώνας λατρευόταν κυρίως σε ακρωτήρια και παραθαλάσσιες περιοχές. Ήταν θεός επίσης και των πηγαίων υδάτων. Ιερά σύμβολα του Ποσειδώνα ήταν το δελφίνι και το πεύκο, και έμβλημά του η τρίαινα.




4-5. Δήμητρα - Περσεφόνη

Η θεά Δήμητρα ήταν η θεά της γεωργίας και προστάτευε τα δέντρα, τα φυτά και τα σιτηρά. Ήταν πρώτη που έκανε τη γη να δίνει πλούσιους καρπούς και δίδαξε στους ανθρώπους πώς να καλλιεργούν το σιτάρι, το κριθάρι και τα άλλα φυτά, που από το όνομα της θεάς ονομάστηκαν δημητριακά.

Η θεά Δήμητρα είναι κάπως απομονωμένη από το δωδεκάθεο στους αρχαίους μύθους και αυτό γιατί δεν είναι καθαυτό ελληνική θεά. Οι Έλληνες παρέλαβαν τη λατρεία της από τους Πελασγούς, που αρχικά κατοίκησαν στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τη μυθολογία η Δήμητρα γέννησε τον Πλούτο.

Σαν κόρη της Δήμητρας αναφέρεται η Περσεφόνη, που την έκλεψε κάποτε ο Πλούτωνας και την έκανε γυναίκα του. Οι δύο αυτές θεές λατρεύονταν κυρίως στην Ελευσίνα. Η λατρεία της Δήμητρας, και κυρίως τα Θεσμοφόρια, είχε αυστηρό γυναικείο χαρακτήρα και απαγορευόταν η παρουσία ανδρών. Επίσης για τη λατρεία της Δήμητρας τελούνταν τα περίφημα Ελευσίνια Μυστήρια, τελετές με αποκρυφιστικό χαρακτήρα, που δεν ξέρουμε τι ακριβώς γινόταν σ' αυτές.





6-7. Απόλλωνας και Άρτεμη

Ο Απόλλωνας και η Άρτεμη ήταν αδέλφια, δίδυμα παιδιά του Δία και της Λητώς. Κατά την παράδοση τα δύο παιδιά γεννήθηκαν στη Δήλο.

Ο Απόλλωνας ήταν θεός των τεχνών, κυρίως, όμως θεός της μουσικής. Όταν οι Μούσες τραγουδούσαν τι συνόδευε στο τραγούδι με την περίφημη λύρα του. Μόνο ένας άνθρωπος καυχήθηκε ότι τραγουδούσε καλύτερα από τον Απόλλωνα, ο Μαρσύας και αυτόν τον νίκησε ο θεός και τον τιμώρησε. Γιος του Απόλλωνα ήταν ο θεός της Ιατρικής και μεγάλος γιατρός, ο Ασκληπιός.

Πιο φημισμένος όμως ήταν ο Απόλλωνας σαν θεός της μαντικής τέχνης. Όταν θέλησε να ιδρύσει το μαντείο του στους Δελφούς ο δράκοντας Πύθωνας τον εμπόδισε, αλλά ο Απόλλωνας τον νίκησε και τον σκότωσε. Όταν εξαγνίστηκε από το φόνο αυτό και πήρε το όνομα "Φοίβος" (εξαγνισμένος), γύρισε στους Δελφούς και πήρε το μαντείο κάτω από την προστασία του.

Ο Απόλλωνας στην Ελλάδα λατρευόταν και σαν νομοθέτης θεός, πράγμα που συνδέεται με το χρησμοδότης. Τιμωρούσε τους ενόχους και επέβαλε ποινές, κυρίως σε περιπτώσεις ανθρωποκτονίας. Επίσης ο Απόλλωνας συνδεόταν με το πρόσωπο του Ήλιου και ήταν θεός του φωτός.

Η αδελφή του Απόλλωνα η Άρτεμης ήταν θεά του κυνηγιού. Περνούσε τον καιρό της μέσα στα δάση, έχοντας συντροφιά τις Νεράιδες, κυνηγώντας, με το περίφημο τόξο της. Ήταν θεά παρθένος και προστάτευε τα ζώα του κυνηγιού και τα νεογνά τους. Έμβλημά της και ιερό της ζώο ήταν το ελάφι.

Στη λατρεία της Άρτεμης αναφέρεται ότι γίνονταν αρχικά και ανθρωποθυσίες. Π.χ. η θυσία της Ιφιγένειας στην Αυλίδα. Περίφημος ναός της Άρτεμης υπήρχε στην Έφεσο, ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου.






8. Η Αθηνά

Η Αθηνά ήταν κόρη του Δία από την πρώτη γυναίκα του, τη Μήτι, που την κατάπιε ο Δίας για να μη μπορέσει να γεννήσει, γιατί το παιδί της θα έπαιρνε το θρόνο του πατέρα της.

Έτσι η Αθηνά βγήκε από το κεφάλι του Δία, που του το άνοιξε με τσεκούρι ο Ήφαιστος, πάνσοφη.

Η Αθηνά ήταν η θεά της σοφίας λοιπόν. Δίδαξε στους ανθρώπους πολλές τέχνες. Στον Αθηναίο Εριχθόνιο το ζυγό των αμαξών και των αρμάτων. Στον Ιάσονα την κατασκευή του πρώτου ελληνικού πλοίου, της Αργούς της Αργοναυτικής εκστρατείας. Βρήκε αυτή τις σάλπιγγες και τους αυλούς. Δίδαξε επίσης στις γυναίκες την τέχνη της υφαντικής και της ραπτικής. Όλα σχεδόν τα επαγγέλματα των ανθρώπων έχουν την αρχή τους στην Αθηνά.

Η Αθηνά ήταν η θεά προστάτιδα της Αθήνας. Μάλιστα, όπως αναφέρεται, μάλωσε και με τον Ποσειδώνα για να πάρει την Αθήνα στην προστασία της. Γι' αυτό και οι Αθηναίοι της έκτισαν μεγαλόπρεπο ναό, τον Παρθενώνα και τελούσαν προς τιμή της τα Παναθήναια και άλλες εορτές. Στον Παρθενώνα υπήρχε περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμά της.




9. Ο Άρης

Ο Άρης, ο θεός του πολέμου ήταν γιος του Δία και της Ήρας. Τον ακολουθούσαν πάντα δύο πιστοί του ακόλουθοι, ο Δείμος και ο Φόβος, καθώς και η Έριδα (θεά της φιλονικίας) και η Ενυώ (θεά του ολέθρου). Ο Άρης ήταν ωραίος και δυνατός, νέος και πάνοπλος. Αγαπούσε τον πόλεμο και τις μάχες, γι' αυτό ήταν μισητός στους ανθρώπους και η λατρεία του ήταν περιορισμένη. Στη Σπάρτη μόνο υπήρχε το άγαλμα του Άρη του Ενυάλιου και αυτό γιατί οι Σπαρτιάτες ήταν λαός φιλοπόλεμος.

Όταν ο Άρης σκότωσε τον Αλιρρόθιο, δικάστηκε, όπως αναφέρει η παράδοση, στην Αθήνα, σε μια περιοχή όπου αργότερα συνεδρίαζε εκεί το αθηναϊκό δικαστήριο, στον Άρειο Πάγο, που πήρε το όνομά του από το θεό.

Η μυθολογία αναφέρει ότι ο Άρης είχε σχέσεις με την Αφροδίτη και ότι πολλές φορές ο Ήφαιστος, ο νόμιμος σύζυγος, της Αφροδίτης τους είχε δει ο ίδιος. Πάντως από τον Άρη και την Αφροδίτη γεννήθηκαν η Αρμονία και η Ομόνοια.



10. Η Αφροδίτη

Η Αφροδίτη, η ωραιότερη απ' όλες τις θεές του Ολύμπου γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας και γι' αυτό πήρε αυτό το όνομα. Άλλοι όμως έλεγαν ότι είναι κόρη του Δία και της Διώνης.

Η Αφροδίτη ζούσε στον Όλυμπο, αλλά η παράδοση λέγει ότι καταγόταν από την Κύπρο, γι' αυτό και ονομάστηκε Κύπρις. Εξάλλου στην Κύπρο βρίσκονταν τα μεγαλύτερα κέντρα λατρείας της θεάς. Η Αφροδίτη ήταν η μητέρα του Έρωτα και θεά της ομορφιάς και της χάρης της γυναίκας. Μπορούσε να εμπνέει τον έρωτα στις καρδιές των ανθρώπων και ιδιαίτερα στις γυναίκες. Οι μύθοι παρουσίασαν γενικά την Αφροδίτη σαν γυναίκα εκδικητική.

Η Αφροδίτη λατρευόταν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας καθώς και στις φοινικικές αποικίες και πλήθος ιερειών ήταν αφιερωμένο σ' αυτήν. Σύζυγος της Αφροδίτης, κατά τη μυθολογία, ήταν ο Ήφαιστος. Η Αφροδίτη γέννησε πολλά παιδιά, κανένα όμως με το νόμιμο άνδρα της.

Σύμβολα της θεάς η μυρτιά, το τριαντάφυλλο, η παπαρούνα, το μήλο, το ρόδι, το κυδώνι, το σπουργίτι, το περιστέρι και ο κύκνος.






11. Ήφαιστος

Ο θεός Ήφαιστος γεννήθηκε άσχημος και γι' αυτό η μητέρα του η Ήρα, μη μπορώντας να τον υποφέρει, τον πέταξε στη γη. Από τότε έμεινε και χωλός. Ο Ήφαιστος έπεσε στη θάλασσα, όπου τον παρέλαβαν οι Νηρηίδες και τον μεγάλωσαν. Μεγαλώνοντας έγινε περίφημος σιδηρουργός και εγκατέστησε το εργαστήριό του στο βουνό Αίτνα της Σικελίας. Με τα διάφορα μέταλλά του έκανε καλλιτεχνήματα με ασύγκριτη ομορφιά. Κάποτε έφτιαξε έναν χρυσό θρόνο και τον έστειλε στη μητέρα του την Ήρα. Μόλις κάθησε η Ήρα, αόρατες αλυσίδες την έδεσαν χωρίς κανείς να μπορεί να τις λύσει. Προσπάθησαν να μεταπείσουν τον Ήφαιστο, αλλά το κατάφεραν μόνο αφού τον μέθυσαν πρώτα.

Ο Ήφαιστος, ο θεός της φωτιάς, έδωσε το όνομά του στα ηφαίστεια. Από αυτόν πήρε ο Προμηθέας τη φωτιά και την έδωσε στους ανθρώπους και ο ίδιος κατόπιν έφτιαξε τις αλυσίδες που έδεσαν τον Προμηθέα. Ο Ήφαιστος ήταν αυτός που κατασκεύασε τα ορειχάλκινα και χρυσά ανάκτορα του Ολύμπου.



12. Ο Ερμής

Ο Ερμής ήταν γιος της Μαίας, κόρης του Άτλαντος, και του Δία και γεννήθηκε στο όρος Κυλλήνη. Ήταν θεός έξυπνος, εφευρετικός, αναιδής και κλέφτης. Μόλις γεννήθηκε, ο Ερμής είδε μία χελώνα. Της πήρε το όστρακο, τοποθέτησε σ' αυτό 7 χορδές και κατασκεύασε τη λύρα.

Από την Πιερία έκλεψε κάποτε τα βόδια, που φρουρούσε ο Απόλλωνας, και τα έκλεισε σε μια σπηλιά στην Πύλο. Με κανένα τρόπο δεν παραδεχόταν την κλοπή, στο τέλος όμως ομολόγησε και για να αποφύγει την τιμωρία χάρισε στον Απόλλωνα τη λύρα.

Ο Ερμής ήταν αγγελιοφόρος και κήρυκας των θεών. Φορούσε φτερωτά πέδιλα και κρατούσε το "κηρύκειο". Είναι ο θεός προστάτης του εμπορίου (κερδώος Ερμής) και των γραμμάτων (λόγιος Ερμής). Ο Ερμής συνόδευε και τις ψυχές των νεκρών στον Άδη (ψυχοπομπός). Γιος του Ερμή ήταν ο Πάνας, ο τραγοπόδης θεός των δασών.



13. Η Εστία

Η Εστία, ήταν η θεά της φωτιάς, που ζέσταινε τα σπίτια. Ήταν πρωτότοκη κόρη του Κρόνου και της Ρέας και αδελφή του Δία. Στη μέση κάθε αρχαίου σπιτιού υπήρχε πάντα στημένος ένας βωμός προς τιμήν της. Η λατρεία της Εστίας συνδεόταν με τη λατρεία του Ξένιου Δία και όποιος ξένος κατέφυγε στο βωμό ενός σπιτιού, κανείς δεν μπορούσε να τον διώξει, ούτε είχε τίποτα να φοβηθεί.

Επειδή η Εστία βοήθησε στην καταστροφή των Γιγάντων, ο Δίας την ανακήρυξε μια από τις δώδεκα θεότητες του Ολύμπου.

Πρώτη η Εστία επινόησε την κατασκευή των σπιτιών, τη δίδαξε στους ανθρώπους και έγινε η προστάτιδα της οικογενειακής γαλήνης και ευτυχίας.

Στο κέντρο της Αθήνας, που ήταν το Πρυτανείο, βρισκόταν ένας μεγάλος βωμός όπου έξι κοπέλες, οι Εστιάδες Παρθένες, συντηρούσαν άσβεστη τη φωτιά. Οι Εστιάδες έμεναν στην υπηρεσία αυτή είκοσι χρόνια. Αν έσβηνε η φωτιά, την άναβαν πάλι από ένα κάτοπτρο και τιμωρούσαν την Εστιάδα. Το σβήσιμο της φωτιάς ήταν κακό σημάδι και προμηνούσε εθνική συμφορά.







Άλλες θεότητες

Οι αρχαίοι Έλληνες, εκτός από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, πίστευαν και σε πολλούς άλλους κατώτερους θεούς της γης, της θάλασσας και του κάτω κόσμου.

Ο πιο αγαπητός από τους θεούς της γης ήταν ο Διόνυσος. Ο Διόνυσος ήταν γιος του Δία και της Σεμέλης και προστάτης και θεός του κρασιού. Ήταν επίσης προστάτης του θεάτρου και της αμπελουργίας προ πάντων και αυτός δίδαξε στους ανθρώπους πως να φτιάχνουν το κρασί. Ακόλουθοι του Διονύσου ήταν ο Πάνας, οι Σειληνοί, οι Σάτυροι και οι Μαινάδες.

Οι Σάτυροι, αδελφοί των Ορεστιάδων Νυμφών ήταν δαίμονες των δασών και των ορέων. Ήταν οκνηροί και δειλοί και μόνη τους απασχόληση είχαν να ακολουθούν το Διόνυσο στα όργιά του. Οι Σειληνοί ήταν μεγαλύτεροι στην ηλικία από τους σατύρους και είναι δαίμονες των ποταμών και των πηγών. Έχουν αυτιά, ουρά και οπλές αλόγων. Περίφημος μουσικός ήταν ο Σειληνός Μαρσύας που θέλησε κάποτε να συναγωνιστεί το θεό Απόλλωνα. Κατ' άλλους, ο Σειληνός ήταν ένα πρόσωπο, τροφός και παιδαγωγός του Διονύσου, γέρος, με γελοία εμφάνιση, με μεγάλη κοιλιά, φαλακρός και συνεχώς μεθυσμένος.

Οι Αθηναίοι, για να τιμούν το Διόνυσο, τελούσαν μια περίφημη γιορτή, χαρακτηριστική για την ευθυμία της. Σε τέτοιες γιορτές απαγορευόταν κάθε χρήση βίας. Κατά τα, Διονυσιακά μυστήρια, που γίνονταν νύχτα, οργίαζαν.

Ιερά σύμβολα του Διονύσου ήταν το σταφύλι και ο κισσός.

Ο Πάνας ήταν γιος του Ερμή και της Μαίας. Ήταν ο θεός προστάτης των βοσκών, γιατί ήταν βοσκός και ο ίδιος. Είχε πόδια τράγου και η παράξενη μορφή του προξενούσε φρίκη και στην ίδια τη μητέρα του. Όταν τον έβλεπαν οι άνθρωποι τους έπιανε ένας παράξενος φόβος, που τον ονόμασαν πανικό.

Ο Ερμής τον πήρε στον Όλυμπο, όπου η θέα του διασκέδαζε τους θεούς. Ο Πάνας γύριζε στα δάση, τα βάραθρα, τους γκρεμούς παίζοντας ένα παράξενο μουσικό όργανο, τη σύριγγα.

Μια άλλη θεά της γης ήταν η Περσεφόνη, η κόρη της Δήμητρας, θεά της άνθισης. Την άρπαξε κάποτε ο Πλούτωνας και την πήρε γυναίκα του. Από τότε η Περσεφόνη έμενε έξι μήνες στη γη και έξι μήνες στον Άδη και οι περίοδοι αυτοί αντιστοιχούσαν στην άνοιξη και το καλοκαίρι, στο φθινόπωρο και το χειμώνα.

Ο Πλούτωνας ήταν αδελφός του Δία και του Ποσειδώνα, θεός του Άδη, σκοτεινός και δύστροπος. Μένει στα υπόγεια βασίλεια, που για να φτάσει κανείς εκεί πρέπει να περάσει την Αχερουσία λίμνη με βάρκα που οδηγεί ο Χάροντας. Την είσοδο του Άδη φυλάγει ένας τερατώδης σκύλος, ο Κέρβερος.

Εκτός από αυτούς τους θεούς, κάθε δέντρο, πηγή, ποταμός κ.τ.λ είχε το θεό του, όπως πίστευαν οι αρχαίοι. Ήταν μια πραγματική θεοποίηση της φύση, θεοποίηση του κάθε πράγματος, που θαύμαζαν ή δεν μπορούσαν να εξηγήσουν.

Θεοί της θάλασσας.

Στα βάθη της θάλασσας, κατά τους αρχαίους, κατοικούσαν κι άλλοι θεοί. Ο παλιότερος θαλάσσιος θεός ήταν ο Νηρέας, γιος του Πόντου. Ο Νηρέας ήταν πατέρας των Νηρηίδων και είχε γυναίκα του την Ωκεανίδα Δωρίδα. Ζούσε στα βάθη της θάλασσας και ήταν περίφημος για την ευθυκρισία και τη δικαιοσύνη του. Έδωσε, κάποτε, όπως μας λέει ο Πίνδαρος, την έξοχη συμβουλή "Πρέπει να επαινεί κανείς το κατόρθωμα του εχθρού του".

Εκτός αυτού, το Νηρέα τον θεωρούσαν μεγάλο σοφό και είχε το χάρισμα να προφητεύει. Από αυτόν έμαθε ο ήρωας Ηρακλής που βρίσκονταν τα μήλα των Εσπερίδων.

Οι Νηρηίδες, οι κόρες του, ήταν, κατά την παράδοση, 50 ή και 100 κοπέλες. Οι πιο γνωστές ήταν η Θέτιδα, η μητέρα του Αχιλλέα, η Αμφιτρίτη, η γυναίκα του Ποσειδώνα, η Γαλάτεια και άλλες. Οι Νηρηίδες ζούσαν στα βάθη της θάλασσας μέσα στο πατρικό τους ανάκτορο και κάθονταν πάνω σε χρυσούς θρόνους. Περνούσαν τον καιρό τους υφαίνοντας και κάνοντας άλλες γυναικείες εργασίες. Οι αρχαίοι φαντάζονταν τις ωραίες Νηρηίδες να παίζουν και να χορεύουν στα κύματα μαζί με τα δελφίνια και τους τρίτωνες.

Ο παλαιότερος όμως θεός όλων στη θάλασσα ήταν ο Ωκεανός, ένας από τους Τιτάνες. Κατά τη μυθολογία ο Ωκεανός ήταν ένας μεγάλος ποταμός, γύρω από την επίπεδη (όπως νόμιζαν) γη. Δεν είχε ούτε πηγές ούτε εκβολές, τα νερά του δεν έτρεχαν αδιάκοπα. Αυτός χώριζε την ουράνια σφαίρα στο υπέργειο και στο υπόγειο ημισφαίριο. Από αυτόν ανέτελλε η Ηώς, ο Ήλιος, και τ' αστέρια και πέρα από αυτόν απλωνόταν ο Άδης. Πολλοί θεωρούσαν τον Τιτάνα Ωκεανό σαν πηγή των πάντων.

Οι Ωκεανίδες ήταν κόρες του Ωκεανού και της Τηθύος. Ήταν πάνω από τρεις χιλιάδες και ζούσαν στις θάλασσες. Είχαν μορφή μισή γυναίκας και μισή ψαριού και οι πιο γνωστές ήταν η Ευρυνόμη, η Δωρίς και η Πέρση.

Γιος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης ήταν ο Τρίτων. Είχε σώμα ανθρώπινο που κατέληγε σε ουρά ψαριού, βαθυπράσινα μαλλιά, βράγχια και δόντια θηρίου.

Ο Τρίτωνας, κατά την παράδοση, σκοτώθηκε από το Διόνυσο, σε κάποια εποχή οργίων του. Σύμβολα του Τρίτωνα ήταν η θαλάσσια κόγχη, η τρίαινα και το κουπί.

Εκτός από αυτούς και άλλους κατώτερους θαλάσσιους θεούς, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν θεοποιήσει όλα σχεδόν τα θαλασσινά παράδοξα και τα θαλάσσια τέρατα όπως π.χ. τη Μέδουσα κ.ά. Λαός με πλούσια θαλασσινή πείρα, όπως οι Έλληνες, είχε οπωσδήποτε ένα αξιόλογο θαλάσσιο πάνθεο.

[NOSFERATOU]

Eιτέλους καί ένας πού σέβεται αυτόν τόν ανθρωποκεντρικό πολιτισμό.Εναν πολιτισμό μέ έννοιες πανω από τις κοινοτυπίες πού μάς βομβαρδίζουνε...

ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ........