Θυμάσαι?

[Shadowlord]

το πρωτο μας φιλι...? :wink:  

[Jezebell]

...καθε μερα...με το που ξυπναω και κατευθειαν σε σκεφτομαι...μου ερχεται εκεινη η γευση...και η ιδια ανυπομινησια να σε ξαναφιλησω...

[Shadowlord]

:roll:  

[voliwtisa]

...το πρώτο μας ταξίδι?

Mου ήρθαν στο μυαλό εκείνες οι εικόνες και η διάθεσή μου άλλαξε...

Θυμάσαι μήπως πότε είπες ότι θα ξαναπάμε?  

 :wink:

[orxidea]

Αναμνήσεις... αναμνήσεις...αναμνήσεις...Δεν μπορώ δυστυχώς να τις αγγίξω... Απλά γίνομαι θεατής. Δεν μπορείς να ανέβεις πάνω στη σκηνή και να τις αγγίξεις με αποτέλεσμα να με κάνει να θέλω να μου επιστραφούν. Έλα όμως που δεν μου ανήκουν μάλλον δεν μας ανήκουν. Είναι νεκρές. Εγώ απλά τις θυμάμαι πάντα από την καταθλιπτική τους πλευρά.

Από την άλλη, οι αναμνήσεις είναι η ιστορία μας. Και ειδικά αν είναι καταγεγραμμένες στον σκληρό δίσκο του μυαλού πως μπορείς να κάνεις delete? Και γιατί στο φινάλε να το κάνεις?
Έτσι κι εγώ απόψε έκανα μια στάση στα παιδικά μου χρόνια. Στα χρόνια της αθωότητας...στα χρόνια του αυθορμητισμού.Στα χρόνια εκείνα που δεν υπήρχε τόση παγωνιά στις καρδιές των ανθρώπων...[/i][/color]

[voliwtisa]

Θυμάμαι τις ώρες
να κυλούν δειλά-δειλά
Θυμάμαι τις μέρες
να γλιστρούν σε μια αγκαλιά


Θυμάμαι το κύμα
να κτυπά στον παλμό της καρδιάς
Θυμάμαι τη νύχτα
να κοιτά, να ζηλεύει εμάς

Και θυμάμαι τους δυο σ' ένα σώμα
να μου λες μείνε λίγο ακόμα
Και θυμάμαι να γράφεις στην άμμο
Μαζί σου αν δε ζω, ας πεθάνω
Θυμάμαι να φεύγεις
και μόνος μου να 'μαι.



Αχ...αξέχαστο το καλοκαίρι που πέρασε... :king:  :queen:

[SoRta_FaiRytALe]

Τιποτα δε ΘΥΜΑΣΑΙ..

[barby]

[size=24][/size]ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ?

[pingo]

Θυμήσου όταν έλεγες θυμήσου...
ότι είμουν στη ζωή σου
όνειρο αληθινό...
Θυμήσου όταν έλεγες κρατήσου...
κι εγώ έκανα μαζί σου
μια βουτιά μεσ'το κενό...

[Rakendytos]

Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
Με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
Όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
Παθαίνουν αμνησία..
Δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
Πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
Θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
Σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά..
Γύρω μου το τζάμι έχει σπάσει
Και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
Τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω, Θα περιμένω, Θα περιμένω
Ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω..

[broxopios]

θυμασαι....


που εβαλα τα κλειδια μου;;

[isabella]

..ολα αυτα που σου εχω πει;

[heinrich]

εδώ καταβάλουμε σοβαρές προσπάθειες να ξεχάσουμε...

και αυτό το κρασί δεν βοηθάει καθόλου

[voliwtisa]

Ένα Aλτσχάιμερ θα σε σώσει...

[sevenseas]

Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία
και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία?
τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη.

Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.
Τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω
το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.

Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει
είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει
και ότι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία
είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία.

Ο πρώτος προβοκάτορας απ' όλους στη ζωή μου
είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει την φωνή μου.
ʼλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη
σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει.

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα.