Γιουπι- για-για- γιουπι- γιουπι- για..

[Nikos28]

Νίκο, απλούστατα πηγαίνει στα ΚΑΠΗ και ρίχνει τις γυροβολιές του
αντάμα με τους συνομηλίκους του εσωτερικού του κόσμου.  :twisted:  :lol:

Υ.Γ: Επιπλέον δίνει και συμβουλές για μάσκες ομορφιάς στα γερόντια. ΟΚ;

Χμμμ...σωστά.

Εξ άλλου, η γριά η κότα δε λέμε...  :wink:


Μου φαίνεται πρέπει να φτιάξουμε άλλα ΚΑΠΗ γι' αυτές τις ιδιάζουσες περιπτώσεις: Κ-έντρα Α-ποκατάστασης Π-ασχόντων Η-λικιακώς.
Πώς σου φαίνεται;  

[Nikos28]

το θεμα δεν ειναι το ποσο εισαι αλλα το ποσο αισθανεσαι...........

Τι γίνεται αν κάποιος δείχνει νεώτερος και αισθάνεται μεγαλύτερος απ' όσο είναι;

αναλογως σωματικα η τι λεει η ψυχουλα του??

Σώμα και ψυχή, πηγαίνουνε μαζί.

Αναλόγως και των δύο...

Τί γίνεται όταν άλλα δείχνει το ένα και άλλα νοιώθει το άλλο;

[heinrich]

Η μεγαλύτερη αδικία στη ζωή είναι το πως τελειώνει:
Μετά απo χρόνια μόχθου και δουλειάς αντί να επιβραβευθείς....πεθαίνεις!
Eπρεπε ο κύκλος της ζωής είναι ανάποδος.
Πρώτα θ' έπρεπε να πεθαίνεις (να φεύγει αυτό το κακό από την μέση).
Μετά ζεις σε γηροκομείο.
Μόλις γίνεις αρκετά νέος σε διώχνουν  από το γηροκομείο και πηγαίνεις στο γραφείο όπου αποκτάς αμέσως Jaguar καιχρυsό Cartier.
Εργάζεσαι για σαράντα χρόνια έως ότου γίνεις αρκετά νέος για να χαρείς την συνταξιοδότηση σου.
Τότε το ρίχνεις στα πάρτι, το σεξ και το αλκοόλ, και είσαι έτοιμος πια για λύκειο.
Πάς στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις, δεν έχεις πια ευθύνες.
Γίνεσαι μωρό, όλοι σε φροντίζουν, επιστρέφεις στην μήτρα όπου περνάς τους τελευταίους εννέα μήνες σου επιπλέοντας ευχάριστα...και ξαφνικά
τελειώνεις την ύπαρξή σου με έναν οργασμό. .."

[Evitaki]

το θεμα δεν ειναι το ποσο εισαι αλλα το ποσο αισθανεσαι...........

Τι γίνεται αν κάποιος δείχνει νεώτερος και αισθάνεται μεγαλύτερος απ' όσο είναι;

αναλογως σωματικα η τι λεει η ψυχουλα του??

Σώμα και ψυχή, πηγαίνουνε μαζί.

Αναλόγως και των δύο...

Τί γίνεται όταν άλλα δείχνει το ένα και άλλα νοιώθει το άλλο;

επικρατει αυτο που ειναι πιο εντονο...................

[Shadowlord]

Η μεγαλύτερη αδικία στη ζωή είναι το πως τελειώνει:
Μετά απo χρόνια μόχθου και δουλειάς αντί να επιβραβευθείς....πεθαίνεις!
Eπρεπε ο κύκλος της ζωής είναι ανάποδος.
Πρώτα θ' έπρεπε να πεθαίνεις (να φεύγει αυτό το κακό από την μέση).
Μετά ζεις σε γηροκομείο.
Μόλις γίνεις αρκετά νέος σε διώχνουν  από το γηροκομείο και πηγαίνεις στο γραφείο όπου αποκτάς αμέσως Jaguar καιχρυsό Cartier.
Εργάζεσαι για σαράντα χρόνια έως ότου γίνεις αρκετά νέος για να χαρείς την συνταξιοδότηση σου.
Τότε το ρίχνεις στα πάρτι, το σεξ και το αλκοόλ, και είσαι έτοιμος πια για λύκειο.
Πάς στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις, δεν έχεις πια ευθύνες.
Γίνεσαι μωρό, όλοι σε φροντίζουν, επιστρέφεις στην μήτρα όπου περνάς τους τελευταίους εννέα μήνες σου επιπλέοντας ευχάριστα...και ξαφνικά
τελειώνεις την ύπαρξή σου με έναν οργασμό. .."

Καπου εδω ειχαμε ενα θεο!!Να διαβασει παρακαλω την παραπανω αποψη και να την πραγματοποιησει παραυτα!!!

[Bijoux]

μη ξεχνάτε στο τέλος τέλος δεν είναι τα χρόνια που μετράνε στη ζωή, αλλά
η ζωή που δίνουμε στα χρόνια

[kodikas]

Ζώντας με ένα επιβαλλόμενο πρότυπο «πήγαινε με το ρεύμα , αν δεν θέλεις να σε φάνε ζωντανό»
ξεχνάμε ότι οι μόνες απολαύσεις για τις οποίες αξίζει να πασχίσουμε,
είναι αυτές που μας ξυπνούν από τον λήθαργο

Χρειάζεται να αναθαρρήσουμε φιλαράκο.
Να ακουμπήσουμε πράγματα που μας είναι πρωτόγνωρα,
να είμαστε δεκτικοί σε σενάρια που ως τώρα τα περιφρονούσαμε ή φοβόμασταν να εξετάσουμε.
Να απαλλαγούμε από κάθε στείρα λογική που μας έχουν φυτέψει στο μυαλό
και να ενεργοποιήσουμε τη διαδικασία υπέρβασης του εαυτού μας.

Ζωή δεν σημαίνει μόνο αυστηρότητα και ευθυκρισία.
Σημαίνει και ενεργοποίηση των αισθήσεων.
Για να έχουμε λιγότερους εφιάλτες να στοιχειώνουν τα θέλω μας.

Επανεκτιμώντας την αυτοεκτίμησή μας, τη σιγουριά μας, τους φόβους και τις ανασφάλειές μας
και αποφασίζοντας τι είναι πιο σημαντικό για μας, διαχειριζόμαστε ενοχές και  πανικούς  
και ξορκίζουμε τις συναισθηματικές κρίσεις του παρελθόντος.

Παύουμε να φοβόμαστε χωρίς να ξέρουμε τι φοβόμαστε.
Κατανοούμε ότι σαν άνθρωποι, η μόνη ευκαιρία που έχουμε είναι η ελευθερία της ψυχής.
Το πόσο χώρο της αφήνουμε, της δημιουργούμε, της εξασφαλίζουμε για καινούργια συναισθήματα.

Γιατί το σημαντικό είναι η ευθύνη του συναισθήματος κι όχι  απλά η φυσική παρουσία.  
Η φροντίδα και η ευθύνη γι αυτούς που «εξημερώνουμε» που έλεγε και η αλεπού στο μικρό πρίγκιπα.
Γιατί αλλιώς, θα συνεχίζουμε να τρώμε άγρια τα μούτρα μας,
είτε στην αγορά εργασίας είτε στα γκομενικά και δεν συμμαζεύεται.

[chriastina]

Ζωή δεν σημαίνει μόνο αυστηρότητα και ευθυκρισία.
Σημαίνει και ενεργοποίηση των αισθήσεων.
Για να έχουμε λιγότερους εφιάλτες να στοιχειώνουν τα θέλω μας.

άι ρεστ μάι κέισ