Σε Ονειρευομαι

[Bijoux]

σε ονειρεύομαι

σε ξέρω

σε βλέπω

..μια ζωή καθισμένη στα ακρόχειλα σου εισπνέω αρώματα της εκπνοής σου

πίσω από τους οφθαλμούς μου είσαι
πίσω από το οπτικό μου νεύρο



./. είναι φορές που κουρασμένη αράζω σε αυτήν την πολυθρόνα
απέναντι από τον άδειο τοίχο..
πάνω σε αυτόν σε ονειρεύομαι

σε βλέπω
σε ξέρω
σε ονειρεύομαι

πάνω στο άδειο του λευκό σε ονειρεύομαι νύκτα και μέρα
κι όταν τελειώνει το όνειρο
ανάβουν τα φώτα
κλείνω τα μάτια μου
γυρνώ στο άλλο πλευρό της ζωής μου
.....

και αν δεν έρθεις;
και αν μείνεις πάντα εκεί;
στην άλλη όχθη της ζωής μου;
και αν δεν σε βρω;
και αν σε βρω και δεν μπορέσω να σε δαμάσω;
να με δαμάσεις;

ΝΑ ΕΞΗΜΕΡΩΘΟΥΜΕ

πόσα αν ;
&
να;

[Sotis]

ευχαριστω  βασουλα  ολα  αυτα  για  μενα....    :oops:  :oops: σου   εχω  κλεψει την καρδουλα  σου...καλα  ειμαι  και  ο  πρωτος..    :oops:  :oops:  :oops:

[Bijoux]

ευχαριστω  βασουλα  ολα  αυτα  για  μενα....    :oops:  :oops: σου   εχω  κλεψει την καρδουλα  σου...καλα  ειμαι  και  ο  πρωτος..    :oops:  :oops:  :oops:

ναι αγάπη μου αφιέρωση ήταν για έναν παίδαρο :wink:

[Sotis]

καλα  εγω ειμαι  ο παιδαρος...τσ  τσ  τσ  τσ  τσ  τσ ποιος  ειμαι...πως  της  ριχνω  εται(της βαζω  τρικλοπωδιες)    

[elix]

ΝΑ ΕΞΗΜΕΡΩΘΟΥΜΕ

Να ξημερωθούμε ημερωμένοι.
Χα!
η δαμάστρια κι ο δήθεν δαμασμένος,
ο δαμαστής κι η δήθεν δαμασμένη...

Μια νύχτα πάλευαν,
ορμηνεμένοι κι οι δυο απ΄τον εγωϊσμό τους,
-μια ίντσα πίσω κανείς δεν έκανε.

Αυτός,
-χωμένος πίσω απ΄το οπτικό της νεύρο-,
της αλλοίωνε τα πράγματα,
της έκανε ζουμ σε μίσχους κομμένων λουλουδιών,
που όμως αυτή ποτέ δεν τα είχε μυρίσει,

της έφερνε σε πρώτο πλάνο το καλειδοσκόπιο της ζωής της,
όπου κάθε εικόνα με περασμένους εραστές,
αυτός την άλλαζε, ανάξιο ρόλο τους έβαζε να παίζουν,

την έβαζε να βλέπει παλιές ταινίες,
σε κιτρινισμένο σελιλόϊντ πια,
όπου, λέει, αυτή, ήταν κομπάρσος της μιας σκηνής,
που μπήκε ξαφνικά μεσ΄ στο δωμάτιο,
όπου αυτός, -που τώρα τ΄οπτικό της νεύρο διαφεντεύει-,
ήταν γυμνός πάνω σε κοριτσίστικο κορμί.

Ήθελε φυσικά να τη δαμάσει.

Αυτή,
στ΄ακρόχειλά του καθισμένη,
ελλόχευε να εισπνεύσει ανάσες του παλιές,
-που αυτός μ΄εκείνες ζούσε-,
να τις ρουφήξει, να τον αφήσει άπνου,

ελλόχευε ν΄ακούσει λέξεις δικές του,
-που κάποτε γλυκά αυτός είχε προφέρει γι΄άλλην-,
να τις φτηνήνει,
κι έτσι φτηνή η πρότινη ζωή του να της μοιάζει,
κι έτσι φτηνό να περιφέρει στα παζάρια,
το λυγερό κορμί του που τώρα ήταν δικό της,

ελλόχευε να δει το ράγισμα στ΄ακρόχειλά του,
να μπει εντός του, να τον αλώσει.

Ήθελε φυσικά να τον δαμάσει.


Ποτέ ο δαμασθείς κι η δαμασμένη δεν θάναι για ποίημα άξιοι.
Μόνο τους πρέπει, οι νύχτες που τα κορμιά τους συναντώνται,
νάναι ατέλειωτες, χωρίς ξημέρωμα.

[Jezebell]

Μπι τσει πες μου οτι κολλησες να τρελλαθωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω :twisted:  :evil:

[Bijoux]

σελίδα λευκή
σαν ασπιλο χιόνι
κάτι τελειώνει σε κίνηση αργή
και αυτό που θα ρθει
δεν μοιάζει ουτε δείχνει
αχνά αφήνει ίχνη
σε άμμο καυτή

λευκό το χαρτί
οι λέξεις που βγαίνουν
νωρίς πια πεθαίνουν
πριν γίνουν ευχή
ποια δύναμη αρκεί
το άσπρο να ντύσει
ψυχές να κοσμήσει
με ΛΟΓΟ ΖΩΗΣ;
λευκό το χαρτί
και εκείνος που ξέρει
διπλά υποφέρει
σε αυτή τη σιωπή

ποια αγάπη μπορεί
εδώ να υπογράψει
σαν μοίρα να γράψει
προτού καεί

σελίδα λευκή
βρεγμένη η ζωή μου
αργοί οι σφυγμοί μου
τη νύκτα αυτή
τη νύκτα αυτή
που σήκωσε σκόνη
και ποιος κατορθώνει
αθώος να βγει

[riaghul]

θα ξαναβρώ και πάλι τη χαμένη μου ευτυχία
στην αποθ'εωση ενός άλλου κόσμου μακρινού
αφού μαραίνεται πάντα το λουλούδι
και η φλόγα του Ήλιου δε μένει σταθερή
Ποτέ

Μια χαρά που τή ζήσαμε
μας προσπέρασε ανεπανόρθωτα
και μείναμε πικροί
με τη στάχτινη γεύση της

Πως να καταχτήσεις τη γοητεία ενός άστρου
Σαν έχασε ξαφνικά τη θωριά του
Στα θολά νερά μιας αδέσποτης πηγής?

κι εγώ ονειρεύομαι.....
αλλά το όνειρο όσο κι αν το πεις
πάντα όνειρο θα΄ναι