Ακουσα στο ράδιο και ... στο αφιερώνω!

[Enia]

Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα

Ήρθες και έφυγες σαν άνεμος και δεν καταλαβαίνω πώς
μου είπες «σ’ αγαπάω» μα πρέπει αλλού να πάω, να σωθώ
Προσωπικός μου ήσουν άγγελος και τώρα σκοτεινιάζει ο ουρανός.
Όταν μου λες αντίο γινόμαστε κι οι δύο ένας καημός.

Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ
τις Κυριακές

Να σε κοιτάζω άλλο δεν μπορώ γιατί μπερδεύομαι και απορώ,
που λες πως δεν αντέχεις στο πλάι σου να μ’ έχεις, απορώ.
Είπες να σε αγγίζω πως δεν θες κι ότι θυμάσαι πάντα αυτά που λες.
Από ένα «κατά λάθος» κάνεις μεγάλο λάθος και θα κλαις.

Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ
τις Κυριακές


Αφιερωμένο στους 'έρωτες' που έρχονται και φεύγουν...

[See_Me]

Αντιδρούσα εκνευριζόμουνα
να μείνω με καμία δεν μπορούαα
να κάνω σοβαρή σχέση δεν σκέφτηκα
απλά λίγο την ώρα μου περνούσα

Δεν το πίστευα πως θα 'ρθεις
κι όλα τα καλά θα τα 'χεις
δεν το πίστευα πως θα 'ρθεις
δεν πιστεύω πως υπάρχεις

Ήταν η ζωή μου κόλαση
και την έκανες απόλαυση
είσαι αυτή που ονειρευόμουνα
τότε που περιπλανιόμουνα
Ήταν η ζωή μου κόλαση
και την έκανες απόλαυση
δίπλα μου δεν καταστρέφεσαι
με φροντίζεις και με σκέφτεσαι

Όλα γύρω ήταν αδιάφορα
να μένω με καμία δεν κατάφερα
μονάχος προτιμούσα να τα πίνω
δεν ήθελα κουρέλι άλλο να γίνω

Δεν το πίστευα πως θα 'ρθεις
κι όλα τα καλά θα τα 'χεις
δεν το πίστευα πως θα 'ρθεις
δεν πιστεύω πως υπάρχεις

Ήταν η ζωή μου κόλαση
και την έκανες απόλαυση
είσαι αυτή που ονειρευόμουνα
τότε που περιπλανιόμουνα
Ήταν η ζωή μου κόλαση
και την έκανες απόλαυση
δίπλα μου δεν καταστρέφεσαι
με φροντίζεις και με σκέφτεσαι

 Διονύσης Μακρής- Απόλαυση


   ]

[orxidea]

Αντίο φίλε        
 
Στίχοι][/color]

[SoRta_FaiRytALe]

Δε θα με ξεχάσεις,
θα ΄μαι σκιά μες στον καθρέφτη, με τα σύνεργα του κλέφτη,
ένα γέλιο να σου κλέψω αν γελάσεις,
δε θα με ξεχάσεις

Δε θα με ξεχάσεις,
θα ΄μαι σιωπή και αϋπνία, η κρυφή σου αγωνία,
ο καπνός απ΄το τσιγάρο που θ΄ανάψεις,
δε θα με ξεχάσεις,δε θα με ξεχάσεις

Δε θα με ξεχασεις,
θα ΄μαι το τέλος σ΄ένα έργο που θα χάσεις,
δε θα με ξεχάσεις
σε ανεξέλεγκτες κρυφές σου καταστάσεις
δε θα με ξεχάσεις,δε θα με ξεχάσεις

Δε θα με ξεχάσεις,
θα ΄μαι στη νύχτα μια σειρήνα και τα όνειρα εκέινα
που θα τρέχεις βιαστικά να προσπεράσεις,
δε θα με ξεχάσεις,δε θα με ξεχάσεις

Δε θα με ξεχάσεις θα ΄μαι βροχούλα σ΄ένα τζάμι, ένα δάκρυ, ένα ποτάμι
μια ρυτίδα στη μορφή σου πριν γεράσεις,
δε θα με ξεχάσεις, δε θα με ξεχάσεις

Δε θα με ξεχάσεις θα ΄μαι το τέλος σ΄ένα έργο που θα χάσεις
Δε θα με ξεχάσεις
σε ανεξέλεγκτες κρυφές σου καταστάσεις,
δε θα με ξεχάσεις, δε θα με ξεχάσεις


Αφιερωμενο στην μεγαλυτερη τρελα της ζωης μου... ]

[Enia]

Στο γαλάζιο των ματιών σου,
μες το βάθος των χειλιών σου,
πάρε με, ταξιδεψέ με...

Στης αγάπης σου τη ζάλη,
στων ονείρων σου την άκρη,
πάρε με, ταξιδεψέ με...

Πάρε με, ταξιδεψέ με, φιλησέ με, μεθυσέ με... Σ' αγαπώ...
Δως μου τη δύναμη να αντέξω, απ' το ψέμα βγάλε με έξω... Σ' αγαπώ...

Στης καρδιάς σου την αλήθεια,
βγάλε με έξω απ' τη συνήθεια,
πάρε με, ταξιδεψέ με...

Να σ' αγαπώ και να φωλιάζω,
στων ματιών σου το γαλάζιο,
πάρε με, ταξιδεψέ με...

Πάρε με, ταξιδεψέ με, φιλησέ με, μεθυσέ με... Σ' αγαπώ...
Δως μου τη δύναμη να αντέξω, απ' το ψέμα βγάλε με έξω... Σ' αγαπώ...

Αφιερωμένο... χμ... ναι...  :roll: ...ξέρει αυτός...

[Rakendytos]

Πρωινά λαχανιασμένα  rendez vous ματαιωμένα
Δρόμο παίρνεις δρόμο αφήνω κόμπο δένεις κόμπο λύνω
Στην ηλιοφεγγιά  σε φτάνω στην αστροφεγγιά σε χάνω
 
Όποιος φοράει τη θλίψη στέμμα  ίσως ποτέ του δεν θα μάθει
τι δρόμο ανοίγει ένα βλέμμα  τι μέλι κρύβει το αγκάθι
 
Στου Απρίλη τις ταράτσες ονειροπαρμένες φάτσες
σκάβουν στη σιωπή λαγούμι με τσιγάρο και με ρούμι
Σα φαντάροι απολυμένοι που κανείς δε περιμένει
 
Όποιος φοράει τη θλίψη στέμμα  ίσως ποτέ του δεν θα μάθει
τι δρόμο ανοίγει ένα βλέμμα  τι μέλι κρύβει το αγκάθι
 
Μόρτισσα  καραμελάτη  τσακιστή και μυρωδάτη
με κερνάει σαν νυχτώνει του έρωτά της το αφιόνι
Κρύβει η νύχτα το μαχαίρι και μας παίρνει απ’ το χέρι.
 
Όποιος φοράει τη θλίψη στέμμα  ίσως ποτέ του δεν θα μάθει
τι δρόμο ανοίγει ένα βλέμμα  τι μέλι κρύβει το αγκάθι

Μουσική/Στίχοι: Μάλαμας Σωκράτης

αφιερωμένο σε όσους ξέρουν απο αγκάθια..

[orxidea]

Φεύγει η ζωή

Στίχοι]

Φεύγει η ζωή και γω μόνος αράζω σ' ένα κόσμο που λείπει
Κι αν μου φύγεις και συ…
η μουσική δε ξορκίζει, δεν διώχνει τη λύπη

Ψάχνω τους κολλητούς, μα κανένας δεν θα ρθει
Ο ψηλός καβατζώνει και ο κοντός ξανανιώνει
Κι έτσι βρέθηκα δω στα δικά σου τα μέρη
Μα και συ έχεις φύγει κι η πληγή μου ανοίγει

Μάγισσα μ' ολοσκότεινα μάτια
Η ζωή μου η άδεια, μ' ολοσκότεινα μάτια
Μάγισσα, πριν χαθείς θα σ' αγγίξω και τον Μέρφυ θα ρίξω

Φεύγει η ζωή και γω μόνος αράζω σ' ένα κόσμο που λείπει
Κι αν μου φύγεις και συ…
η μουσική δε ξορκίζει, δεν διώχνει τη λύπη  
 [/i]

[rainbow]

Έκανα μια σκέψη για σένα, που δεν έχω πει σε κανένα
όταν μια φορά με κοίταξες θλιμμένα
Ήτανε χαμένη η ματιά σου, άκουγα κρυφά την καρδιά σου
κι άρχισα γλυκά, να μπαίνω στη σκιά σου
 
Αν μʼ αγαπάς, στο σκοτεινό σου βυθό
κρύψε με τώρα βαθιά
Αν μʼ αγαπάς, να μου το πεις δε ζητώ
έχει φωνή η καρδιά
 
Έκανα μια βόλτα γλυκιά μου ως την πιο παλιά μοναξιά μου
κι ένοιωσα πικρά, τα χείλη, στη χαρά μου
Έκανα μια βόλτα καλή μου, ως την πιο παλιά φυλακή μου
κι είδα ξαφνικά, να είσαι εκεί μαζί μου
 
Αν μʼ αγαπάς...

[Dark_Giaourti]

Μη γυρίσεις - Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας


Για θυμήσου καλά

Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε

Βάλε εσύ μια φωνή

Και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Δεν είναι η ανάγκη

Δεν είναι η μοναξιά που εκεί θα με φέρει

Έχω αντέξει πολλά

Δε με ξέρεις καλά κανείς δε με ξέρει

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις

Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις

Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Μπαίνω μες στη σκιά

Με τυφλώνει το φως, μ' αρρωσταίνουν οι λέξεις

Έχω βαρεθεί

Δε θέλω να εξηγώ πρέπει εσύ να διαλέξεις

Όμως στο λέω ξανά

Μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε

Βάλε εσύ μια φωνή

Και αν δεν είμαι εκεί Χάρη να μη με λένε

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις

Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις

Για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις...

[Enia]

Θά'ρχονται κάτι νύχτες αδερφέ μου
που δεν θα ξέρεις τι σου γίνεται
κι ό,τι αγγίζεις θα ξεφεύγει
θα απομακρύνεται

Στο ανοιχτό του το πουκάμισο
παραδομένη στην απόλαυση
δέκα λεπτά παράδεισο
κι ύστερα κόλαση

Γέλα μου κι ας είναι ψέμα
έλα γέλα μου
Είσαι ο παράδεισός μου
μες στην τρέλα μου

Θά'ρχονται κάτι νύχτες αδερφέ μου
που θα ζητάς ό,τι αγάπησες
και θα μισείς τον εαυτό σου
που δεν το κράτησες

Κι όλα αυτά αν νοιώθεις τύψεις
που μες στο κλάμα δεν πνίγονται
κι όχι αυτά που πας να κρύψεις
κι όμως δεν κρύβονται  

Αφιερωμένο... στον ίδιο...  :roll:

[orxidea]

Δεν είμαι Θεός

Γιάννης Πλούταρχος

Τα παράθυρα άνοιξα
γιατί με έπνιγες και δεν άντεξα
τις κουρτίνες μου τράβηξα
φως και αέρας να μπει
και αν κυνήγησα χείμερες
κι αν για μένα τα πάντα σήμαινες
να υπομένω περίμενες
μα δεν έχω πνοή

Τι να σου κάνω
που δεν είμαι θεός
τι παραπάνω
να μπορέσω και πώς
αν θες
να πεθάνω
ας αξίζει ο σκοπός
τι να σου κάνω
εγώ είμαι αυτός

Tρυφερά μου αισθήματα
εγώ σου δωσα
πήρα μαθήματα
δεν ανήκω στα θύματα
και γενναία αποχωρωρώ
δεν φοβάμαι το δάκρυ μου
και μπροστά σου το αφήνω αγάπη μου
κι αν γεννιέσαι στη στάχτη μου
εγώ σε συγχωρώ

Τι να σου κάνω που δεν είμαι θεός
τι παραπάνω
να μπορέσω
και πώς
αν θες να πεθάνω
ας αξίζει ο σκοπός
τι να σου κάνω
εγώ
είμαι αυτός... [/i][/color]

[Enia]

Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου
εγώ απ' το πλάι σου δε λείπω
Θεός αν είναι

Χιλιάδες άγγελοι με τ' άσπρα
κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν
κι από το σώμα μου σαν άστρα
παιδιά δικά σου ανάσες βγάζουν

Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς

Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
ζευγάρια γίναν φτιάξαν σπίτια
μονάχα εμένα χάσκει ακόμα
χωρίς μια στέγη ετούτη η αλήθεια

Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ' το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ' αγαπάει κανείς

κι άλλο ένα... (φιρί φιρί το πάει ο dj να με ρίξει στα σκληρά απόψε... σταδιάλα...)  :roll:

[Enia]

Κι ένα ακόμα...  :roll:  (θα το βγάλουμε το ειδικό θέμα στο τέλος...!)

Σκοτάδι πυκνό, κι ακούω τα βήματα...
Μα προς τα που τρέχεις, έρχεσαι ή φεύγεις...?

Βουτιά στο κένο, μέσα στα κύμματα...
Δεν ξέρω τι θέλεις και τι αντέχεις...

Να μείνεις εδώ, να φτάσουμε ως το τέρμα...
Να μείνεις εδώ, να δούμε αν στ'αλήθεια αγαπιόμαστε...

Φοβάμαι, γι'αυτό σε θέλω πια μόνο για μένα...
Να μείνεις εδώ, να γίνουμε ένα...

Να μείνεις εδώ, εσύ δε συγκρίνεσαι, το νοιώθω βαθιά μου, φως μου σκιά μου...
Για σένα είμαι εγώ, μην απομακρύνεσαι απ'την αγκαλιά μου, τα όρια μου...

Να μείνεις εδώ, να φτάσουμε ως το τέρμα...
Να μείνεις εδώ, να δούμε αν στ'αλήθεια αγαπιόμαστε...

Φοβάμαι γι'αυτό, σε θέλω πια μόνο για μένα...
Να μείνεις εδώ, να γίνουμε ένα...

[orxidea]

Ηλιαχτίδα

Στίχοι] [/color]

[Enia]

Από μένα λες πως ζεις με αναπνέεις και μπορείς
να νικήσεις τη βροχή να κινήσεις τη γη
Λες πως είναι η ζωή το κεράκι στη γιορτή
είναι ήλιος να κοιτάς και φεγγάρι να πας
Τι ωραία να το λες τι ωραία να το θες
τι ωραία όλα αυτά μα τι κάνεις μετά
Τι ωραία να το λες τι ωραία να το θες
είναι τα λόγια σου ουρανός μα η καρδιά σου είναι γκρεμός

Δε θα΄μαι εδώ μέσα μου να ζεις
δε θα΄μαι εδω από τα μάτια μου να δεις
δε θα΄μαι εδώ τον κόσμο μου να σπάς
αν έτσι αγαπάς δε θέλω να ΄μαι πια εδώ

Δεν αρκεί να μ΄αγαπάς να το μιλάς να το ρωτάς
αν δεν νιώθω στο κορμί των χειλιών σου τη γραμμή
από μένα λες πως ζεις πως στα χέρια μου ηρεμείς
μεσ΄τα δυο μου μάτια λες ταξιδεύουν οι εποχές
Τι ωραία να το λες τι ωραία να το θες
τι ωραία όλα αυτά μα τι κάνεις μετά
Τι ωραία να το λες τι ωραία να το θες
είναι τα λόγια σου ουρανός μα η καρδιά σου είναι γκρεμός

Δε θα΄μαι εδώ μέσα μου να ζεις
δε θα΄μαι εδω από τα μάτια μου να δεις
δε θα΄μαι εδώ τον κόσμο μου να σπάς
αν έτσι αγαπάς δε θέλω να ΄μαι πια εδώ

το αυτό...  :roll:    :evil: