Oύτε ένα ποτό μαζί δεν έχουμε πιει.....

[heinrich]

μάθαμε όλοι και το κλικ και τη χημεία. Εννοιες που δεν μπορούμε να τις εξηγήσουμε αλλά τις χρησιμοποιούμε όπως και όποτε  μας βολέυει. Εχεις σκεφτεί με πόσους ανθρώπους μπορείς να έχεις χημεία και πόσοι περισσότεροι να σου κάνουν κλικ?
Και για όσους δεν κατάλαβαν το κύριο θέμα ήταν ο χρόνος.

Δεν δίνουμε χρόνο στον άλλον να μας δείξει (όχι να μας πει ή να μας υποσχεθεί) αυτό που πραγματικά μπορεί να κάνει για μας.
Ολα τα θέλουμε, τη στιγμή που τα θέλουμε, όπως τα θέλουμε στην χειρότερη όπως τα έχουμε ονειρευτεί ή τα είδαμε στα περιοδικά, στις διαφημίσεις, στα όνειρά μας.. Σην αντίθετη περίπτωση σου δείχνουμε με ευκολία την πόρτα.

Κωδικα, αν έγραφα τι εννοούν οι γυναίκες με τον όρο άντρα, θα έπεφτε όλο τα σαιτ να με πλακώσει. Ασε το φυλάω για αργότερα για την κατάλληλη στιγμή.

Και που 'σαι σπελλ. Αυτό είναι το πρόβλημά σας. Αλλάζετε όνομα στην αδυναμία, την ανεπάρκειά σας και την ανασφάλεια σας και την πετάτε στην μούρη του άλλου για να πάρει εκείνος την ευθύνη. Ετσι κινήστε πλέον. Αντρες και γυναίκες. Μακριά από εμάς οι ευθύνες. Μακριά. Να την πάρει  ο άλλος και αν δεν τα καταφέρει να τον βγάλουμε ανίκανο. Μετατόπιση ευθυνών. Παλιά όμορφη τίμια κλασσική γυναικεία πολιτική.

Αν ήθελα να παντρευτώ θα το είχα κάνει πριν από 3 χρόνια. Η κατάλληλη είχε βρεθεί και από τότε  δεν έχω αλλάξει γνώμη για εκείνην. Αλλά το βαλα το ρημάδι να δουλέψει και είπα πως θα γινόμουν κακός οικογενειάρχης. Και που σαι σπελλ. Δεν γύρισα την ευθύνη επάνω της.
Τις επιλογές μου τις έχω κάνει από τότε.

[heinrich]

.....αλλιώς πως ξέρεις ότι κάτι 'σου χαρίζεται απλόχερα' εκείνη τη στιγμή?! τι είχαμε τι χάσαμε, ούτε που θα το καταλάβεις.
δεν γίνεται να σπαταλιέσαι στον καθένα που θα βρεθεί στο δρόμο σου.
δε λέω να περιμένεις τον ιππότη, αλλά να υπάρχει ένας κοινός τόπος, μια γραμμή επικοινωνίας...

ενια μου, ξέρεις πόσα <φαινομενικα> κλίκ μπορώ να σου φτιάξω και να σου σερβίρω? Και από χημείες και αλχημείες, όσες θέλεις. Σου φτιάχνω εγώ κατάσταση ώστε να με βλέπεις ονειρεμένο ιππότη. Και δεν σου μιλάω για τον ιππότη και την Βασούλα (Αλήθεια ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί ο Γεωργίτσης όταν τον μάλωναν ή όταν ήταν στεναχωρημένος πήγαινε και έπιανε κάτι γωνίες και κάτι κολώνες. Εφτιαχνε την χρυσή τομή στο κάδρο?)Δεν θέλετε να σας λένε θύματα αλλά ρε γμτ δεν κάνετε κάτι για να αποδείξετε το αντίθετο.
Εγώ δεν είπα να σπαταληθείς. Αλλά από τη στιγμή που αποφασίζεις να βγεις με κάποιον 2-3 φορές εχεις αποδεχθεί το γεγονός πως ο συγκεκριμένος δεν σε αφήνει αδιάφορο.

[kodikas]

Βλέπω κόσμο να φλερτάρει, να διασταυρώνονται βλέμματα όλο νόημα, η ατμόσφαιρα να κουβαλάει έναν ηλεκτρισμό.
Όλα αυτά στον κόσμο των σκιών, τα βράδια..
Το πρωί  που κοιτώ ξανά..
Βλέπω κόσμο να ξυπνά μόνος..
Να έχει προδωθεί από την υπερπροσφορά και να έχει εκτιμήσει την μη ζήτηση.

"Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, αν δεν μπορούμε να τα πούμε όλα" λεει ο Φρανσουά Μωριάκ στην"Ερημιά του Έρωτα" .
Πώς όμως και σε ποιους να τα πούμε όλα;
Δύσκολο!
Γι αυτό προτιμάμε τις μίζερες σιωπές και παρακαλάμε ο απέναντι να υποθέσει, να μαντέψει,
να πράξει.
Συνηθέστατα δεν πράττει.
Που καιρός να μαντεύεις και να λύνεις μυστήρια. Και "απέναντι"έχουμε υπάρξει όλοι, τουλάχιστον...μια φορά.
Χαθήκαμε, όπως χάνονται οι άνθρωποι στις μεγάλες πολιτείες.
Στο απέναντι τετράγωνο, στο διπλανό κτίριο!
Όλο πιο δύσκολα, πιο αργά, πιο βασανιστικά, όλο και πιο άχαρα !

[heinrich]

"Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, αν δεν μπορούμε να τα πούμε όλα" λεει ο Φρανσουά Μωριάκ στην"Ερημιά του Έρωτα"

επιτρέπεται να το χρησιμοποιήσω ελεύθερα στην επόμενη γαμπίτσα που θα συναντήσω ή θα πρέπει να πληρώσω δικαιώματα?

[kodikas]

"Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, αν δεν μπορούμε να τα πούμε όλα" λεει ο Φρανσουά Μωριάκ στην"Ερημιά του Έρωτα"

επιτρέπεται να το χρησιμοποιήσω ελεύθερα στην επόμενη γαμπίτσα που θα συναντήσω ή θα πρέπει να πληρώσω δικαιώματα?

στις φερουσες ψηλοτακουνα, η χρηση ειναι ελευθερη..

στις υπολοιπες.. δεν δινουμε σημασια..

[Jezebell]

Βλέπω κόσμο να φλερτάρει, να διασταυρώνονται βλέμματα όλο νόημα, η ατμόσφαιρα να κουβαλάει έναν ηλεκτρισμό.
Όλα αυτά στον κόσμο των σκιών, τα βράδια..
Το πρωί  που κοιτώ ξανά..
Βλέπω κόσμο να ξυπνά μόνος..
Να έχει προδωθεί από την υπερπροσφορά και να έχει εκτιμήσει την μη ζήτηση.

"Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, αν δεν μπορούμε να τα πούμε όλα" λεει ο Φρανσουά Μωριάκ στην"Ερημιά του Έρωτα" .
Πώς όμως και σε ποιους να τα πούμε όλα;
Δύσκολο!
Γι αυτό προτιμάμε τις μίζερες σιωπές και παρακαλάμε ο απέναντι να υποθέσει, να μαντέψει,
να πράξει.
Συνηθέστατα δεν πράττει.
Που καιρός να μαντεύεις και να λύνεις μυστήρια. Και "απέναντι"έχουμε υπάρξει όλοι, τουλάχιστον...μια φορά.
Χαθήκαμε, όπως χάνονται οι άνθρωποι στις μεγάλες πολιτείες.
Στο απέναντι τετράγωνο, στο διπλανό κτίριο!
Όλο πιο δύσκολα, πιο αργά, πιο βασανιστικά, όλο και πιο άχαρα !

Γι αυτο αγαπαω τους παρανοικους αλκοολικους επιδειξιες(κλεισιμο ματιου)

[spellbound]

μαμα-σπέλλ, μάλλον δεν τον έχεις γνωρίσει

Ουτε και θελω κορακλα μου  ]

[heinrich]

μερικές φορές νομίζω πως υπάρχει και ο θεός

[kodikas]

και επεμβαίνει και στα ρεπό του..  

[Nikos28]

Και η ζωή μας κύκλους κάνει... Τέλος πάντων.

Εγώ, το μόνο πράγμα για το οποίο είμαι βέβαιος είναι οτι ''η καλή η μέρα απ' το πρωί φαίνεται''.
Μεγάλη κουβέντα. Και εν προκειμένω, ακόμα μεγαλύτερη.


Και κάτι ακόμα: Τα χρήσιμα και αναγκαία πράγματα αποκτούνται εύκολα, όπως ο αέρας και το νερό.

Όσο πιο αναγκαίο είναι κάτι, τόσο πιο εύκολα αποκτάται.

Όσο πιο άχρηστο, τόσο πιο δύσκολα...

[Enia]

Όσο πιο αναγκαίο είναι κάτι, τόσο πιο εύκολα αποκτάται. Όσο πιο άχρηστο, τόσο πιο δύσκολα...

Πωωωω.. Τι σοφία είπες τώρα!?

Πανάκεια...

Βρήκα την παρηγοριά μου, θα το τυπώσω με μεγάλα γράμματα και θα το κολλήσω πάνω από το γραφείο μου...
Γιατί να σκοτώνομαι άλλωστε!? Αφού δεν αξίζει...

[Nikos28]

Όσο πιο αναγκαίο είναι κάτι, τόσο πιο εύκολα αποκτάται. Όσο πιο άχρηστο, τόσο πιο δύσκολα...

Πανάκεια...

 


Ακριβώς...

Αλλά αυτό δεν είναι απλώς και μόνο πανάκεια ή παρηγοριά. Είναι πραγματικότητα.

Χωρίς τον αέρα δε ζούμε ούτε 5 λεπτά- και προσφέρεται δωρεάν...

Χωρίς το νερό δε ζούμε ούτε 10 μέρες. Προσφέρεται με ελάχιστο κόστος.

Χωρίς φαγητό δε ζούμε ούτε δυό μήνες. Προσφέρεται με χαμηλό κόστος- τουλάχιστον, αυτό που χρειαζόμαστε για μια υγιεινή ζωή...

Το συμπέρασμα;
Όσο πιο αναγκαίο είναι κάτι, τόσο πιο εύκολα αποκτάται.

Άρα ισχύει και το αντίστροφο...

Και, βέβαια, το ίδιο ισχύει και για τις πάσης φύσεως δυσεπίλυτες, δύσκολες και, γενικά, δυς- καταστάσεις- συναισθηματικές, ερωτικές κλπ κλπ...


Με απλά λόγια: Ό,τι δεν ''τσουλάει'', άσ'το να πάει στην ευχή του Θεού...  :wink:

[Pappas10]

βρε χωρίς καν να την ακουμπήσω λέμε...
Συναντάς κάποια και θέλεις να τη γνωρίσεις. Tην βρίσκεις ενδιαφέρουσα. Kαι από τις πρώτες κουβέντες γίνεται ολοφάνερο πως το πάει εκεί το πράμα.
Δεν είναι αυτό που με ταράζει. Eίναι πως με αποκλείει άμεσα από το περιβάλλον της με την δικαιολογία «πως δεν ταιριάζουμε»  λες και με ήξερε από προχτές και με τοποθετεί στον κύκλο των χαμένων γαμπρών.
Kαι μετά την ξέρουμε όλοι την κατάληξη της.... η ζωή που περνά και χάνεται και λουλούδια στον παρονάξιο και να κλαίμε αυτά που δεν γνωρίσαμε ποτέ

Κατ' αρχάς δεν διαφωνώ μαζί σου... αλλά.

1ον. Αν εκείνη σκέφτεται οικογένεια εξ' ορισμού και εσύ όχι (πάλι εξ' ορισμού), λογικά αποκλείεσαι
2ον. Δεν ξέρεις τι μπορεί να έχει γνωρίσει... ενδεχομένως τόσα πολλά που βαρέθηκε και τώρα θέλει να αράξει.

Από εκεί και πέρα... και εμένα μου τη σπάει η συμπεριφορά "ψάχνω άντρα για να γίνω κυρά-νοικοκυρά" αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι δεν μου συμβαίνει συχνά.

Με εκτίμηση

Παππάς10

[heinrich]

το να αποφασίσεις να γεράσεις με κάποιον δεν γίνεται βάσει σχεδίου...
ειναι συναίσθημα που στο εκπέμπει  ο σύντροφός σου και όχι η ηλικία σου.
και αυτό το συναίσθημα θέλε χρόνο και κόπο. και όχι κόλπο.

[Pappas10]

μάθαμε όλοι και το κλικ και τη χημεία. Εννοιες που δεν μπορούμε να τις εξηγήσουμε αλλά τις χρησιμοποιούμε όπως και όποτε  μας βολέυει. Εχεις σκεφτεί με πόσους ανθρώπους μπορείς να έχεις χημεία και πόσοι περισσότεροι να σου κάνουν κλικ?
Και για όσους δεν κατάλαβαν το κύριο θέμα ήταν ο χρόνος.

Δεν δίνουμε χρόνο στον άλλον να μας δείξει (όχι να μας πει ή να μας υποσχεθεί) αυτό που πραγματικά μπορεί να κάνει για μας.
Ολα τα θέλουμε, τη στιγμή που τα θέλουμε, όπως τα θέλουμε στην χειρότερη όπως τα έχουμε ονειρευτεί ή τα είδαμε στα περιοδικά, στις διαφημίσεις, στα όνειρά μας.. Σην αντίθετη περίπτωση σου δείχνουμε με ευκολία την πόρτα.

Κωδικα, αν έγραφα τι εννοούν οι γυναίκες με τον όρο άντρα, θα έπεφτε όλο τα σαιτ να με πλακώσει. Ασε το φυλάω για αργότερα για την κατάλληλη στιγμή.

Και που 'σαι σπελλ. Αυτό είναι το πρόβλημά σας. Αλλάζετε όνομα στην αδυναμία, την ανεπάρκειά σας και την ανασφάλεια σας και την πετάτε στην μούρη του άλλου για να πάρει εκείνος την ευθύνη. Ετσι κινήστε πλέον. Αντρες και γυναίκες. Μακριά από εμάς οι ευθύνες. Μακριά. Να την πάρει  ο άλλος και αν δεν τα καταφέρει να τον βγάλουμε ανίκανο. Μετατόπιση ευθυνών. Παλιά όμορφη τίμια κλασσική γυναικεία πολιτική.

Αν ήθελα να παντρευτώ θα το είχα κάνει πριν από 3 χρόνια. Η κατάλληλη είχε βρεθεί και από τότε  δεν έχω αλλάξει γνώμη για εκείνην. Αλλά το βαλα το ρημάδι να δουλέψει και είπα πως θα γινόμουν κακός οικογενειάρχης. Και που σαι σπελλ. Δεν γύρισα την ευθύνη επάνω της.
Τις επιλογές μου τις έχω κάνει από τότε.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου... αλλά μου τα χαλάς στην τελευταία παράγραφο. Μάλλον κρίνεις εξ' ιδίων τα αλλώτρια... η δική σου εμπειρία και τα δικά σου τα "θέλω" και "αν θέλω" δεν αποτελούν επιχείρημα στην προκειμένη κουβέντα.

Επίσης,  μπορεί να πέσανε οι επιλογές σου επάνω της με οδυνηρότερες συνέπειες... το να αναλάβεις την ευθύνη μερικές φορές είναι πιο εύκολο από το να υποστείς τις συνέπειες μίας πράξης ή απόφασης. Με όλο το σεβασμό που σου έχω, για εμένα, το παράδειγμα που αναφέρεις δεν δείχνει γεναιότητα παραδοχής αλλά δειλία ανάληψης.

Η γνώμη μου είναι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικά ίδιοι. Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, γεγονός είναι ότι όλοι έχουμε "θέλω", "πρέπει", εγωισμό, κτητικότητα κλπ. Απλά ο καθένας έχει επιλέξει που τα ενεργοποιεί και που όχι. Από εκεί και πέρα, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές και τις συμπεριφορές του. Δεν μου αρέσει να κρίνω, δέχομαι κρίσεις ευχαρίστως.

Αυτά.. συγνώμη αν ο λόγος μου είναι λίγο ασύνδετος. Το παλεύω να τον επαναφέρω στα συνιθισμένα του επίπεδα.

Με εκτίμηση,


Παππάς10