Αφιερώστε στον εαυτό σας ...

[anzelina]

Ανησυχώ



Ανησυχώ που δε μιλώ
και δε ζητώ κανένα
Και απορώ που δεν μπορώ
να βρω στοργή για μένα

Δεν έχω φίλους για να πω
τι ψάχνω, τι γυρεύω
Κι αν τραγουδώ είναι γιατί
να κρατηθώ παλεύω

Όσα κι αν πω, δε φτάνουν πια
'μειναν τα όνειρα γιαπιά
Να λυπηθώ, πες μου, για ποια
Γι' αυτή που δε μου είπε "γεια"

Ανησυχώ που περπατώ
και είμαι δυό κομμάτια
Το ένα λέει "σ' αγαπώ"
και με κοιτά στα μάτια

Το άλλο φεύγει και γυρνά
τα πίνει κι επιστρέφει
Κι ό,τι γουστάρω το πατά
σχεδόν το καταστρέφει

Όσα κι αν πω, δε φτάνουν πια
'μειναν τα όνειρα γιαπιά
Να λυπηθώ, πες μου, για ποια
Γι' αυτή που δε μου είπε "γεια"

[black_velvet]

Non, Je ne regrette rien
(Edith Piaf)

Non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
ni le bien qu'on m'a fait
ni le mal tout ca bien m'est egal!

non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
c'est paye, balaye, oublie
Je me fous du passe!

avec mes souvenirs
J' ai allume le feu
mes chagrins, mes plaisirs
Je n'ai plus besoin d'eux!

balayees les amours
et tous leurs tremolos
balayees pour toujours
Je repars a zero

non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
ni le bien qu'on m'a fait
ni le mal, tout ca bien m'est egal!

non! rien de rien
non, Je ne regrette rien
car ma vie, car mes joies
aujourd'hui ca commence avec toi!

Όχι, για τίποτα,
δεν μετανιώνω για τίποτα!
ούτε για τα καλά που μου έχουν κάνει
ούτε για τα άσχημα, όλα με αφήνουν αδιάφορη

όχι, για τίποτα,
όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα!
είναι όλα πληρωμένα, περασμένα, ξεχασμένα
αδιαφορώ για τα περασμένα!

με τις αναμνήσεις μου
άναψα τη φωτιά μου
οι υποχρεώσεις μου, οι απολαύσεις μου...
δεν τις χρειάζομαι πια!

διώχνωντας τις αγάπες
και όλους τους ήχους τους
διώχνοντάς τες για πάντα
ξαναξεκινώ απ' το μηδέν

όχι, για τίποτα,
όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα!
καθώς η ζωή μου, όλες μου οι χαρές
σήμερα ξεκινάνε μαζί σου!

Ελπίζω η ταινία "ζωή σαν παραμύθι" να σας έδωσε ένα απειροελάχιστο έναυσμα να ξεκινήσετε να γνωρίσετε την Edith Piaf
(α ρε πατέρα...!)

[Rakendytos]

Φυσική Ιστορία

Πανούσης Τζίμης

Μουσική/Στίχοι: Πανούσης Τζίμης
 

 
Είμαι σε μια γλάστρα στο σαλόνι
Άντε, το ταβάνι με πλακώνει
Το αίμα μου έχει γίνει χλωροφύλλη
Άντε, με ποτίζουν κάτι φίλοι
 
Μ' έχουνε στριμώξει στη μεσοτοιχία
Μ' έχει μαραζώσει η ακινησία
Αχ, πού να τ' απλώσω τα κλαδιά μου
μου 'χουνε κλαδέψει την καρδιά μου
 
Μ' έχουνε φυτέψει δημοσιογράφοι
Χάλαγα τη μόστρα, έπεφτα απ' το ράφι
Μ' έχουνε φλομώσει ζιζανιοκτόνα
για να μη μιλάω, να μην έχω στόμα
 
Οι χειμερινοί οι κινηματογράφοι
κάθε καλοκαίρι μ' αγαπούν, το γράφει
Τώρα που οι ταμπέλες έχουν κατέβει
χίλια ραντεβού σ' ένα Σεπτέμβρη
 
Όπα, όπα είπα λέω
Όπα, τραγουδάω και κλαίω..

[black_velvet]

Είμαι φτωχός, κουρασμένος, σκυφτός ανθρωπάκος
των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος

για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
άστε με ήσυχο όόόόόόλοιιιιι
θέλω να ζήσω ελεύθερος
δίχως ταυτότητα πιαααααααααααα

για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
άστε με ήσυχο όόόόόόλοιιιιι
θέλω να ζήσω ελεύθερος
δίχως ταυτότητα πια!

μία ζωή με τραβάν', με κουνάν' μ' έναν σπάγκο
λόγια, σχόλια, μέρα νύχτα δουλειά και στον πάγκο

για δε μ' αφήνετε ήσυχο
άστε με ήσυχο όόόόόόλοιιιιι
θέλω να ζήσω ελεύθερος
δίχως ταυτότητα πιαααααααααααα

για δε μ' αφήνετε ήσυχο
άστε με ήσυχο όλοι
θέλω να ζήσω ελεύθερος
δίχως ταυτότητα πια!

[blue-roses]

Κοίτα με        
 
Κοίτα μικραίνω παντού χωράω
δε σου ανήκω, δε σου χρωστάω.
Κοίτα με σβήνω με ευκολία
στον μαύρο τοίχο, σαν κιμωλία.

Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο

Κοίτα γλιστράω μακρία απ' όλους
σαν το νεράκι στους υπονόμους
Κοίτα αλλάζω, αλλάζω χρώμα
γίνομαι αέρας, φωτιά και χώμα.

Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο

Κοίτα πως πέφτω και την γλιτώνω
έγινα πέτρα, δε νίωθω πόνο.
Κοίτα ανεβαίνω έγινα αστέρι
που τ' όνομά του κανείς δε ξέρει.

Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο.


 

[blue-roses]

Αγρίμι        
 
Από μικρή φαινόμουνα
Θα ʽχανα το μυαλό μου
Απʼ όλους θα κρυβόμουνα
Κι από τον εαυτό μου
Έλεγα κάποτε θα δείτε
Σε λίγα χρόνια θα σας φάω
Εγώ να μου το θυμηθείτε
Πως στα 30 θα πετάω
Πως στα 30 θα πετάω

Γιατί είμαι αλλού
Μη μου κολλάτε
Πήρα φωτιά
Κι αυτό είναι όλο
Δεν είμαι εδώ
Μη με κοιτάτε
Δε θα σας πιάσω άλλο χώρο

Έλεγα ήτανε για λίγο
Κι όταν θα περάσει θα γελάω
Πάντοτε έλεγα θα φύγω
Αλλά δεν είχα πού να πάω
Κι είπα δε χάνω άλλη μέρα
Δεν έχει κάτι πιο μακριά
Αν δε νικήσω εδώ πέρα
Δε θα νικήσω πουθενά
Αν δε νικήσω εδώ πέρα
Δε θα νικήσω πουθενά

Γιατί είμαι αλλού
Μη μου κολλάτε
Πήρα φωτιά
Κι αυτό είναι όλο
Δεν είμαι εδώ
Μη με κοιτάτε
Δε θα σας πιάσω άλλο χώρο

 

[sevenseas]

το αφιερώνω σε μενα και μονο σε μενα
φτου μου

Βαριά μετράει, βαριά μετράει μα όσο κι αν αναγκεύεται
η φτώχεια σύντροφε αφ' εαυτής δεν ερμηνεύεται.
Εγώ βαθιά την έχωσα στη φόδρα μου την κάνη μου
κι όχι για μια στιγμή ανάγκης εννοείς
αλλά για τότε που το βιος κυλάει σαν της βρύσης
κι είναι σπυρί της άμμου κι είναι βουνό επίσης.

Πάμε για κει μ' έναν πυροβολισμό
η αγάπη δουλεύει για τον σοσιαλισμό.

Μια μύγα και μυγιάζεται, μια μύγα και μυγιάζεται
έχει η φτώχεια και δύναται να εκφράζεται
κόσμος λειψός σαν θάνατος, πανσέληνος προβάλλεται
με των εκρήξεων τη χάρη εννοείς
με κείνη εκεί τη χάρη και τη βία των πρωτοπλάστων
πάνω σ' έναν ήδη νεκρό, ελευθερώνοντας τον.

Πάμε για κει μ' έναν πυροβολισμό
η αγάπη δουλεύει για τον σοσιαλισμό.

Τα φράγκα αν και δυσεύρετα είναι γνωστό τοις πάσι
την ευτυχία δεν κάνουν να τους μοιάσει
τέρμα λοιπόν το μάθημα, πηδάω από την έδρα
της πολιτικής οικονομίας εννοείς
φορώ το καπελάκι μου να βγω στην ανηφόρα
να βρω και την αγάπη μου, που περιμένει ώρα.

Πάμε για κει μ' έναν πυροβολισμό
η αγάπη δουλεύει για τον σοσιαλισμό.

[blue-roses]

Ας έβρισκα έναν άνθρωπο        
 
Ας έβρισκα έναν άνθρωπο
να με καταλαβαίνει
όσες φορές προσπάθησα
και πίστεψα κι αγάπησα
εβγήκα γελασμένη,
όσες φορές προσπάθησα
και πίστεψα κι αγάπησα
εβγήκα γελασμένη.

Δε βρήκα έναν άνθρωπο
να νοιώσει την ψυχή μου,
κι εσύ αν ήρθες ψεύτικα
να πάρεις το φιλί μου,
μη ρίχνεις άλλα βάσανα
στην άτυχη, στην άτυχη ζωή μου.

Συγχώρα με για όλα αυτά
αν μ' αγαπάς στ' αλήθεια,
απ' τις ζημιές που έπαθα
τα βλέπω όλα ψέμματα
κι ωραία παραμύθια.

Δε βρήκα έναν άνθρωπο
να νοιώσει την ψυχή μου,
κι εσύ αν ήρθες ψεύτικα
να πάρεις το φιλί μου,
μη ρίχνεις άλλα βάσανα
στην άτυχη, στην άτυχη ζωή μου.

 

[blue-roses]

Εαυτέ μου        
 
Να μη με μαλώσεις που με βρήκε το πρωί
να ʼχω μεθυσμένη την καρδιά και την ψυχή
ήθελα κιʼ εγώ, στον Παράδεισο να ʼβγω,
να μη με μαλώσεις, εαυτέ μου.

Πόσες φορές, σʼ έχω πιάσει να κλαις
γιατί πονάς, και γυρίζεις στο ʼχτες.
Μπρος στον καθρέφτη σε κάνω, γυαλιά·
θέλω να χορέψω,
τη ζωή να τρέξω,
να τα ζήσω όλα σε μια νύχτα.
θέλω να χορέψω,
θέλω να ξοδέψω,
την καρδιά και το φιλί.

Να μη με μαλώσεις, που ʼχω κάνει μιάν αρχή
κιʼ η ανάμνηση του έχει πάψει πια να ζει.
Θέλω πια κιʼ εγώ, στον Παράδεισο να ʼβγω,
να μη με μαλώσεις, εαυτέ μου.

 

[heinrich]

I did it my way.
Frank Sinatra

γιατί έτσι γουστάρω



And now, the end is near;
And so I face the final curtain.
My friend, Ill say it clear,
Ill state my case, of which Im certain.

Ive lived a life thats full.
Ive traveled each and evry highway;
And more, much more than this,
I did it my way.

Regrets, Ive had a few;
But then again, too few to mention.
I did what I had to do
And saw it through without exemption.

I planned each charted course;
Each careful step along the byway,
But more, much more than this,
I did it my way.

Yes, there were times, Im sure you knew
When I bit off more than I could chew.
But through it all, when there was doubt,
I ate it up and spit it out.
I faced it all and I stood tall;
And did it my way.

Ive loved, Ive laughed and cried.
Ive had my fill; my share of losing.
And now, as tears subside,
I find it all so amusing.

To think I did all that;
And may I say - not in a shy way,
No, oh no not me,
I did it my way.

For what is a man, what has he got?
If not himself, then he has naught.
To say the things he truly feels;
And not the words of one who kneels.
The record shows I took the blows -
And did it my way!

[_MAIRA_]

ο προσκυνητης

Τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
Κάποιον αγαπάω
Δυο ευχές κρατάω
και δυο τάματα κρατώ
Περπατώ και πάω

Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ’ ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα ‘μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα ‘ναι αργά

Στα πουλιά μιλάω
και στα δέντρα τραγουδώ
Κάποιον αγαπάω
Κι όταν τραγουδάω
προσευχές παραμιλώ
περπατώ και πάω

Κάποιος είπε πως ο δρόμος
είναι η φλέβα της φωτιάς
ψυχή μου πάντα να κυλάς
Κάποιος είπε πως ταξίδι
είναι μόνο η προσευχή
καρδιά μου να ‘σαι ζωντανή

Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ’ ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα ‘μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα’ ναι αργά

[black_velvet]

Πάω να πιάσω ουρανό
Ερμηνεία[/b]]

Άλλο δράμα δε θα ζήσω
φτάνει αυτό το τωρινό
μόνη μου θα διασχίσω
πάλι τον ωκεανό

κι άμα τύχει και λυγίσω
Θε μου 'σχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω
παρηγόρα με
κι άμα τύχει και λυγίσω
Θε μου 'σχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω
παρηγόρα με....

άλλο δε θα φάω τραύμα
άλλη τέτοια ανταμοιβή
μόνη μου θα δω το τραύμα
μόνη μου και το Ραβί

κι αν στον έρωτα κυλήσω
Θε μου 'σχώρα με
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω
παρηγόρα με
κι αν στον έρωτα κυλήσω
Θε μου 'σχώρα μεεε
κι άμα πιω κι άμα μεθύσω
παρηγόρα με

άλλο κλάμα δε θα ρίξω
φτάνει αυτό το αποψινό
το κενό θα διαρρήξω
πάω να πιάσω ουρανό

κι αν με δεις να φτάνω πάνω
Θε μου 'σχώρα με
κι άμα πέσω να πεθάνω
παρηγόρα με
κι αν με δεις να φτάνω πάνω
Θε μου 'σχώρα με
κι άμα πέσω να πεθάνω
παρηγόρα με.....

[saliara]

Είμαι πολύ καλά σε σκέφτομαι συχνά
σε αγαπώ πολύ μ'αγάπη φιλική
είμαι πολύ καλά κι ας πέρασα πολλά
δε φταίς εσύ  :roll: γι'αυτό κακίες δε κρατώ.. :wink:

[sevenseas]

το ακουσα στο ραδιοφωνο και μου κολλησε
φου
και δεν γουσταρω τα λαικα
και πολυ περισσορερο τον Τλη

αλλα μου το αφιερωνω


Έκανες λάθος να γελάσεις
κι αυτό το πάθος όπως τ' άλλα να περάσεις.
Εγώ το ξέρω το τι είχα να σου δώσω
κι εσύ το ξέρεις πως με πούλησες ωστόσο.

Ανεπανάληπτος,
ανεπανάληπτος θα είμαι εγώ για σένα.
"Ανεπανάληπτος",
"ανεπανάληπτος" θα λες κι εσύ για μένα.
Ανεπανάληπτος,
ανεπανάληπτος, σ' το λέω και θυμήσου]

[sevenseas]

μα τι βλακεια μου ειχε κολησει

για να επανελθω με ενα Χατζιδακι

και Γιωργο Ρωμανο (ποιος τον θυμαται αραγε ?)

Ο Τζώνης είμαι ο μπόγιας
χάϊχο χάϊχο
τους φίλους μου έχω σφάξει
χάϊχο χάϊχο.

Αγόρασα πιστόλι
από παλιό φονιά
και πήγα στ΄ Αργοστόλι
και στην Κεφαλονιά.

Γελούσε η πολιτεία
στην ήσυχη βραδιά
και στη μικρή πλατεία
φωνάζαν τα παιδιά.

Ο Τζώνης είμαι ο μπόγιας
χάϊχο χάϊχο
τ΄ αδέλφια μου έχω σφάξει
χάϊχο χάϊχο.

Δε με κεράσαν ούζο
δε μου ΄δωσαν κρασί
τότε άρχισα να σκούζω
και μ΄ άκουσες κι εσύ.

Κουβέντες δεν σηκώνω
δεν παίρνω διαταγές
το σπίτι μου κλειδώνω
κι αρχίζω τις σφαγές.