ΑΓΑΠΗ ;

[star77]

Ποιά είναι τα αίτια της αγάπης ;

[Enia]

Τα αίτια?!  :shock: Τι εννοείς 'τα αίτια'!?

Φυσική ανάγκη είναι το να δεχόμαστε και να προσφέρουμε αγάπη.

 :roll:

[anastasia]

:roll:

[Nikos28]

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και το ένστικτο της αναπαραγωγής.


Με το πρώτο συνδέεται ο φόβος της μοναξιάς, που εξορκίζεται απο την αίσθηση οτι ''ανήκουμε'' κάπου (σε μια οικογένεια, σε ένα σύντροφο, σε μια ομάδα κλπ). Αυτό το αίσθημα του ''ανήκειν'' είναι αρχέγονο και ανάγεται σε προΐστορικές εποχές, τότε που μοναξιά (ή μη ένταξη σε μια ομάδα) σήμαινε θάνατος - και όχι κάποιες ώρες μπροστά στην τηλεόραση ή στο pc...

Με το δεύτερο ένστικτο συνδέεται ο φόβος του θανάτου: Η αίσθηση που έχει κάποιος οτι θα φύγει απ' αυτόν το μάταιο κόσμο χωρίς ν' αφήσει πίσω του απογόνους, κάτι που εξορκίζεται με την τεκνοποιία (ή, γενικότερα, με τη δημιουργία).


Όλες οι εκφάνσεις της αγάπης (στοργή, τρυφερότητα, αποδοχή, προστατευτικότητα κλπ) εξυπηρετούν αυτά τα δύο αρχέγονα ένστικτα: Τη διατήρηση και τη διαιώνιση της ζωής.

[Enia]

Άει γεια σου, αυτό ήθελα να πω κι εγώ!  :wink:  :lol:

[Nikos28]

Λιλάκι, δε το πιστεύω...

Είναι η πρώτη φορά που συμφωνούμε σε κάτι!



 :lol:  :lol:   :wink:

[Enia]

:lol: xaxaxa
ναι, δεν έχει ξανασυμβεί!

[star77]

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και το ένστικτο της αναπαραγωγής.


Με το πρώτο συνδέεται ο φόβος της μοναξιάς, που εξορκίζεται απο την αίσθηση οτι ''ανήκουμε'' κάπου (σε μια οικογένεια, σε ένα σύντροφο, σε μια ομάδα κλπ). Αυτό το αίσθημα του ''ανήκειν'' είναι αρχέγονο και ανάγεται σε προΐστορικές εποχές, τότε που μοναξιά (ή μη ένταξη σε μια ομάδα) σήμαινε θάνατος - και όχι κάποιες ώρες μπροστά στην τηλεόραση ή στο pc...

Με το δεύτερο ένστικτο συνδέεται ο φόβος του θανάτου: Η αίσθηση που έχει κάποιος οτι θα φύγει απ' αυτόν το μάταιο κόσμο χωρίς ν' αφήσει πίσω του απογόνους, κάτι που εξορκίζεται με την τεκνοποιία (ή, γενικότερα, με τη δημιουργία).


Όλες οι εκφάνσεις της αγάπης (στοργή, τρυφερότητα, αποδοχή, προστατευτικότητα κλπ) εξυπηρετούν αυτά τα δύο αρχέγονα ένστικτα: Τη διατήρηση και τη διαιώνιση της ζωής.

[Enia]

Μάστορα, για ξαναδοκίμασε... Quote προεραιτικό! :wink:

[orxidea]

Για ποια αγάπη μιλάτε?

Δεν υπάρχει αγάπη...υπάρχουμε μόνο εμείς, που νομίζουμε ότι αγαπάμε...

Αγαπάμε για το κέρδος μας ή από εκτίμηση...
Αγαπάμε γιατί νιώθουμε κερδισμένοι από κάτι...

Λέμε "Σ'αγαπω, είμαι τόσο τυχερή που ΕΧΩ εσένα"
Αγαπάμε κάτι γιατί το ΑΠΟΚΤΗΣΑΜΕ, ερωτευόμαστε κάτι μέχρι να το ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ...
και τότε...εεεεε ιιι οοοπ, άλλη μια ΕΠΙΘΥΜΙΑ εκπληρώθηκε...
Πόσες ακόμα θα εκπληρώσουμε?

Αγαπάμε κάτι επειδή μας αντιπροσωπεύει και μας κινεί το ενδιαφέρον...
Αγαπάω τα σκυλιά γιατί με αγαπάνε χωρίς αντάλλαγμα...
Αγαπάω την αναζήτηση γιατί με βυθίζει συνέχεια σε σκέψεις
Αγαπάω τα αυτοκίνητα γιατί η ταχύτητα με ανεβάζει (όχι εμενα,την αδρεναλίνη μου)

και τέλος ...

 

... Αγαπάω Όλους εσάς γιατί μου δίνετε την ευκαιρία και την ευχαρίστηση να εκφράζομαι ΕΛΕΥΘΕΡΑ...[/i][/color]

[star77]

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και το ένστικτο της αναπαραγωγής.


Με το πρώτο συνδέεται ο φόβος της μοναξιάς, που εξορκίζεται απο την αίσθηση οτι ''ανήκουμε'' κάπου (σε μια οικογένεια, σε ένα σύντροφο, σε μια ομάδα κλπ). Αυτό το αίσθημα του ''ανήκειν'' είναι αρχέγονο και ανάγεται σε προΐστορικές εποχές, τότε που μοναξιά (ή μη ένταξη σε μια ομάδα) σήμαινε θάνατος - και όχι κάποιες ώρες μπροστά στην τηλεόραση ή στο pc...

Με το δεύτερο ένστικτο συνδέεται ο φόβος του θανάτου: Η αίσθηση που έχει κάποιος οτι θα φύγει απ' αυτόν το μάταιο κόσμο χωρίς ν' αφήσει πίσω του απογόνους, κάτι που εξορκίζεται με την τεκνοποιία (ή, γενικότερα, με τη δημιουργία).


Όλες οι εκφάνσεις της αγάπης (στοργή, τρυφερότητα, αποδοχή, προστατευτικότητα κλπ) εξυπηρετούν αυτά τα δύο αρχέγονα ένστικτα: Τη διατήρηση και τη διαιώνιση της ζωής.

Όπως οι ποικγουίνοι ;

[Nikos28]

Όπως οι ποικγουίνοι ;

Βεβαίως. Και όχι μόνο...  :wink:

[orxidea]

Η αγάπη τα ‘παμε είναι μπλε!
Θάλασσα και ωκεανός μαζί.
Πού είναι ξελογιάστρα γιατί -θυμάμαι ...
μας έγνεψε μια φορά από το τζάμι του αυτοκινήτου
και ‘μείς παρκάραμε όπως πετάξαμε τα ρούχα και όσο κι αν ανατριχιάσαμε λίγο στην αρχή,
βουτήξαμε τρέχοντας στο μπλε της…
 
Εκεί είναι που παίρνει την στροφή το κόκκινο και αλλάζει χρώμα,
γιατί η αγάπη είναι βαθιά,
απύθμενη και τολμά και φτιάχνει ήρωες....
 
Χωρίζει τους υπηρέτες της σε νικητές και νικημένους.
Πονάει σαν ανίατη ασθένεια.
Μεθάει την σκέψη σου σαν αθάνατο κρασί.
Καίει τα μέσα σου σαν ασβέστη πυρκαγιά!
Η αληθινή αγάπη δεν υποχωρεί!
Δεν συμβιβάζετε!
Δεν βουλιάζει στην λήθη!
Δεν σβήνει στο πέρασμα του χρόνου!
Δεν αλλάζει σελίδα!
Δεν μεταβιβάζετε!
Η αληθινή αγάπη δεν καταλαβαίνει από καρχαρίες που κατασπαράζουν ελπίδες,
ούτε από ψαράκια του γλυκού νερού που χαζοκολυμπάνε
στην απεραντοσύνη της.
Η αληθινή αγάπη είναι «σειρήνα»
που σε μαγεύει στο ταξίδι της ζωής
και τα ‘χει κάνει πλακάκια με το ένστικτο αιώνες πριν...
 
Και όσοι βράχοι και αν της σταλθούν εμπόδιο,
αυτή σκάει σαν μανιασμένο κύμα στα πλευρά τους
και τσακίζει πάνω τους όλες τις πολυταξιδεμένες δικαιολογίες!
Η αληθινή αγάπη, φέρνει στην σκέψη καθαρό πελαγίσιο αεράκι
και σε σηκώνει στα μποφόρ της.
Φουρτούνα που σε αναγουλιάζει αλλά σ’ αρέσει,
σαν το καλοκαιρινό ταξίδι εκείνο το μοναδικό
που εξομολογήθηκα στη θάλασσα τον ερωτά μου
και αυτή μου ψιθύρισε ότι όλα τα ωραία τελειώνουν, αργά ή γρήγορα...
 
Τότε είναι που έμαθα
ότι αν ξέρεις να γυρίσεις τα πανιά σου δεν θα τσακιστείς ποτέ.

Αλλά δεν ήξερα να κουμαντάρω τα πηδάλια και τσακίστηκα,
και βυθίστηκα με ένα κομμάτι πανί
να μου θυμίζει την ανίκανη ναυτοσύνη μου…

Μην φοβάσαι την ΑΓΑΠΗ..
δεν θα γίνεις στήλη άλατος άμα γυρίσεις να την κοιτάξεις στα μάτια.
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ
δεν κατοικεί στα Σόδομα και δεν συχνάζει στα Γόμορρα.
Το παραμύθι που ζεις με την αγάπη είναι για μεγάλα παιδιά.
Αγαπιέσαι και ζεις
–με θέλει, δε με θέλει,
μ’ αγαπά, δεν μ’ αγαπά...
 ΟΧΙ
δεν είναι εκεί το μεδούλι.
 
Είναι κρυμμένο στα κόκαλα αυτού που βροντοφωνάζει
Σ’ ΑΓΑΠΩ !!
και το ίδιο του βγαίνει είτε πατάει στο Σύνταγμα είτε στην πιο απόμακρη βουνοκορφή…

Τώρα ξέρω.

Το ‘χω φυλαγμένο στο θησαυροφυλάκιο των χρυσόδετων αναμνήσεων.
Δεν την αγάπησα όσο ΤΗΣ άξιζε.
Τιμωρήθηκα περισσότερο από όσο ΜΟΥ άξιζε…[/i][/color]

[Alabastro]

DEN EXO KSEXORISEI AKOMA ...
AGAPAO KAPOION GIATI TON XREIAZOME..
H
XREIAZOME KAPOION EPEIDH TON AGAPAO....
 :roll:

[Nikos28]

Μάλλον το πρώτο...  :wink: