Α λ ή θ ε ι α...

[orxidea]

"Τα τόσα σου πρόσωπα, το ένα δεν ξέρει το άλλο.
Οι τόσες ζωές σου δεν αναγνωρίζονται.
Νύχτα και μέρα, παιδί και χούφταλο, τέρας και άγγελος.
Δυο πρόσωπά σου με σημαδέψανε.
Με αηδιάζει το τέρας, αλλά το αντέχω.
Είναι το παιδί, αυτό το άρρωστο παιδί που με σκοτώνει.
Κι αντί για ζωή ανταλλάξαμε θανάτους.
Ο δικός σου σκληρός, άγριος, με τρόμους.
Ο δικός μου πικρός, πικρός, τόσο πικρός.
Τίποτα πια δε θα με γλυκάνει, ούτε η μέλισσα, ούτε η αγάπη, ούτε ο έρωτας, ούτε η θάλασσα, ούτε το τραγούδι, ούτε η αγκαλιά που μου ανοίχτηκε"[/i][/color]

[orxidea]

"Πέθανα για την ομορφιά, αλλά ήταν δύσκολο να συνηθίσω στον τάφο, όταν κάποιος που πέθανε για την αλήθεια κείτονταν στον διπλανό τάφο.
Ρώτησε απαλά γιατί πέθανα.
"Για την ομορφιά", απάντησα.
"Κι εγώ για την αλήθεια, τα δυο είναι ένα, είμαστε αδέρφια", είπε.
Κι έτσι, σα συγγενείς που συναντήθηκαν μια νύχτα, κουβεντιάζαμε μέσα από τους τάφους, ώσπου τα μούσκλια έφτασαν στα χείλη μας και σκέπασαν τα ονόματά μας. Στο μεταξύ, εγώ θέλω να συνεχίσω να σας μιλάω ελεύθερα και φιλικά γι' αυτό που ζούμε και γι' αυτό που πεθαίνουμε, σα να σας ήξερα καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο που γνωρίζετε"
ΤΕΝΝΕΣΣΗ ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ [/i][/color]