τι ακούς τώρα?

[Rizla]

α μαλιστα.. και οι δικες σου επιλογες ειναι δυνατεςς  :!:

αγαπημενο..

[Nikos Apomakros]

Ερχόμαστε απ' το χθες
σαν το πιο σπάνιο φίλιωμα
στασιώτες του σήμερα
του χρόνου σας κλείδωμα
παράκουοι κυνηγάμε
το αύριο πριν το ξέκαμα
καίμε το πορθμείο
απ' τα ωραία στο ξέχασμα

Τραβάμε το χρόνο
να βγει φως απ' το χάλασμα
καλούμε τους φυγόκοσμους
ν' απαντήσουν στο πλάνεμα
και κάθε παινάδι
που οδηγεί στη λησμονιά
να μοιάζει σημάδι
παλιό, από σφεντονιά

Μη βιαστείς να χαρείς
μη βιαστείς να τρομάξεις
στ' απλωμένα τα λάθια
της μικρής μας της φτιάξης
απ' τα ξάστερα πίσω
ειν' τα κρυφά, τ' αμαγάριστα
όταν τα βρεις
τραγούδησέ τα και χάριστα

[Nikos Apomakros]

και το τελευταίο του ίδιου άλμπουμ, το έψαχνα μήνες...
επιτέλους μπορώ και το ξανακούω... όποτε θέλω, όσες φορές...

[pixie]

Ωραίο το κομμάτι. Βέβαια, χωρίς να θέλω να σε στενοχωρήσω Νίκο, ο τρόπος του ερμηνευτή - 2 φορές ήρθα σε επαφή μαζί του - δεν με κέρδισε. Σε ένα live μάλιστα που είχαμε συναντηθεί και ενώ έπαιζαν 3 συγκροτήματα κάλυψε με το έτσι θέλω όλο τον χρόνο που υπήρχε για soundcheck - 4 ώρες συνολικά - και τα άλλα παιδιά βγήκαν απροετοίμαστα... :sad:

[Nikos Apomakros]

Δεν διαφωνώ, κυρίως επειδή δεν τον ξέρω. Μπορεί να είναι και ο χειρότερος του κόσμου.
Αλλά πάντα με ενδιαφέρει και με κερδίζει το δημιούργημα, όχι ο δημιουργός. Και θα τολμήσω
να πω, ευτυχώς που υπήρξαν Active Member. Για όσους ακούμε το είδος φυσικά.

[pixie]

Χμμμ... Οκ, καμία αντίρρηση στο ζήτημα της προσωπικής έκφρασης. Πιθανόν εκτός θέματος, αλλά θα σχολιάσω κάτι γενικά. Προφανώς εγώ έχω το πρόβλημα με το να είμαι αρκετά ευαίσθητη στη λεπτομέρεια, να δίνω βαρύτητα και στην ουσία, εννοώντας ότι τα λόγια που βγαίνουν από τα χείλη ενός ανθρώπου - κυρίως όταν πρόκειται για ποιητές της ζωής - θα ήθελα να συνοδεύονται και από μια ανάλογη παρουσία, ένα ανάλογο ήθος, μια ανάλογη ζωή. Διαφορετικά αυτά τα λόγια αυτοακυρώνονται, δεν θα μπορούσαν να βρουν τον στόχο τους μέσα μου όταν η εικόνα - πραγματική μορφή - δεν με πείθει ή διαισθάνομαι/γνωρίζω ότι από πίσω δεν κρύβονται αγνοί ανθρώπινοι πόροι αλλά ένας ψυχρός επαγγελματισμός που στοχεύει μάλιστα στο μυαλό και το συναίσθημά μου.

Και το επαλαμβάνω, αναφέρομαι γενικά και όχι συγκεκριμένα, για να μην παρεξηγηθώ!

Με την καλημέρα μου! :grin:

[Nikos Apomakros]

Φαντάζομαι θα έχεις σκεφτεί ότι κατ' αυτόν τον τρόπο ενδέχεται να "ακύρωνες"
ακόμα κι ένα 99,9% των δημιουργημάτων, γιατί προσωπικά είμαι βέβαιος ότι
ελάχιστοι καλλιτέχνες είναι αντάξιες προσωπικότητες των συγκινήσεων που
προσφέρουν και είναι σε θέση να τις επιβεβαιώνουν με την προσωπική τους
παρουσία στα εγκόσμια.

Εκτός αυτού αναλογίζομαι ότι είναι άδικο να θέτεις έναν τέτοιο περιοριστικό
όρο στα δημιουργήματα, αφού είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν είσαι σε θέση
να επιβεβαιώνεις το ποιόν του δημιουργού για το καθένα απ' αυτά. Υπό αυτές
τις συνθήκες, αδικείς πχ τους Active Member απέναντι στον Elvis, την Monroe,
τον Φειδία, τον Όμηρο, τον Πικάσο ή τον Νταλί, τον Σαρλώ, τον Μάικλ Τζάκσον.

Που αρχίζει και που τελειώνει η κριτική των δημιουργημάτων, όταν σαν βάση
της τίθεται το ποιόν του δημιουργού τους; Για πόσα δημιουργήματα θα καταφέρεις
να μάθεις το πραγματικό ποιόν, την πραγματική συμπεριφορά και προσωπικότητα
του καλλιτέχνη; Κι αν μη τι άλλο, είμαι βέβαιος και επαναλαμβάνω ότι θα αναγκαζόσουν
να παραδεχτείς ότι το 99,9% των δημιουργημάτων "αυτοακυρώνονται" αλλά
δεν θα είχες δίκιο, κυρίως επειδή ένα δημιούργημα όταν "διαμοιράζεται" δεν ανήκει
πλέον στον δημιουργό, ούτε και στον εαυτόν του. Άρα δεν μπορεί να "αυτοακυρωθεί".
Ανήκει σε καθέναν που θα συγκινήσει και από εκεί και μόνο θα αναδειχθεί η υποκειμενική
(πάντα και μόνο) αξία του και για να ακυρωθεί, αυτό θα πρέπει να συμβεί από κάθε
δέκτη - μάρτυρα της ύπαρξής του.

Η τέχνη εκπέμπει και το καλύτερο είναι ότι οι δέκτες δεν εξαρτώνται αποκλειστικά
από την ποιότητα του πομπού, ούτε καν από την ποιότητα και την περιεκτικότητα του
ίδιου του σήματος, δηλαδή ακόμα και του δημιουργήματος, αλλά και από την ικανότητα
των ιδίων να το προσλάβουν, ο καθένας με τον έναν και μοναδικό του τρόπο, να το
χρησιμοποιήσουν ή ακόμα και εξελίξουν επιβεβαιώνοντας έτσι την χρηστικότητα και ουσία
της τέχνης. Την αυτοβελτίωση μέσω μιας συγκίνησης που δεν είναι ποτέ αμοιβαία
με τον τρόπο που νομίζουμε, ακριβώς λόγω της διαφορετικότητάς μας.

[Nikos Apomakros]

;-)

[Nikos Apomakros]

[Nikos Apomakros]

[katinaki]

Monika

[papadia]

[Rizla]

...

[Rizla]

...

[saliara]

Μιας και έβαλες Joanna μου θύμισες το κομμάτι μου!!!

Να δείχνεις μόνο.... :razz: