Ta Tou Pappa....

[Pappas10]

Βαρέθηκα να ψάχνω τις αιτίες
αλήθειες μέσα σε φτηνές δικαιολογίες
με κούρασε η αναζήτηση στο σώμα
σ' όσα σημάδια εραστή με λένε ακόμα

Κάποια ταυτότητα ζητάω απ' τα πραγμένα
κάποια ανάγκη νοσταλγώ απεγνωσμένα
Λέω πως μιλάει για σένα γύρω η ησυχία
Και μένω μόνος και σ' αυτή την αμαρτία

Κι έτσι ξανά ζητώ εξιλέωση από εμένα
απ' όσα θέλω μου κρατώ απομονομένα
λυκόφως παίρνω πάλι απ' τον ορίζοντα μου
Κι έτσι φωτίζω ό,τι μισώ μα έχω κοντά μου

Με ένα νεύμα ταπεινά με χαιρετάω
χαμηλοφώνως μυστικά μου μαρτυράω
δεν τα πιστεύω κι όλοι οι άλλοι τ' αγνοούνε
μα κι αν φωνάξω δεν θα θέλουνε ν' ακούνε

[Pappas10]

Το κρεβάτι η αυλή μου,
τελευταία πνοή μου,
μια ανάσα στο στρώμα
σε ζητάω ακόμα
Δεν μιλάς

Μια κραυγή η ζωή μου
Τώρα είσαι μαζί μου
Μια μικρή φαντασία
Μου χαράζεις πορεία
Και γελάς

Μέρες τώρα έχεις φύγει
Το παρόν μου με πνίγει
Προς τα πίσω κοιτάζω
Τ’ όνομα σου φωνάζω
Μα σιωπή

Τι να κάνω δεν ξέρω
Ποια εικόνα να φέρω
Λίγο να σε θυμίσει
Πριν η μέρα να σβήσει
Και χαθεί

Φοβάμαι για σένα, φοβάμαι για μένα
Φοβάμαι τις σκέψεις αυτές
Φοβάμαι σε χάνω, τα χέρια σου πιάνω
Φοβάμαι πως τώρα δεν θες...

Φοβάμαι για σένα, φοβάμαι για μένα
Φοβάμαι που δεν είσαι εδώ
Φοβάμαι μακριά σου ζητώ τ’ άγγιγμα σου
Φοβάμαι γιατί σ’ αγαπώ

[Pappas10]

Τι θέλεις τώρα, έχει περάσει πια καιρός
Δεν έχει μείνει, για σένα άλλος μου σφυγμός
Έχεις πια φύγει... μακριά μου κυνηγάς σκιές
Την ευτυχία που πάντα μου έλεγες πως θες

Πόσο κοστίζει, σ’ αίμα και δάκρυ μια στιγμή
Πόσο χρεώνεις, το τότε που ήμασταν μαζί
Ξέρω δεν θέλεις, τίποτα τώρα να θυμάσαι
μες’ το κλουβί που πάντα ήξερες πως θα’ σαι

κάθε μου ευχή, τώρα πια πέφτει στο κενό μου
μα επιμένω, γιατί σε νοιώθω ως κάτι κάποτε δικό μου
Άκου λοιπόν μια τελευταία μου για εσένα επιθυμία
δίπλα σου να’ ναι ότι επέλεξες κοντά σου να’ χει αξία

[Pappas10]

[size=24]ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ......[/size]

[Pappas10]

Πάλι τα ίδια; Πάλι με ξέχασες μες' το δωμάτιο σου;
Πάλι στ' αθόρυβο άφησες το κινητό σου
Πάλι ζητώ τον μόνο δίαυλο που έχω
Πάλι εξετάζεις αν μπορώ και πόσο αντέχω

Πάλι σιωπή. Πάλι η κλήση μου στο τίποτα προωθείται
Μία οργή μέσα σ' ολόκληρο το χώρο μου κινείται
Δεν είσαι εσύ η μόνη αιτία που με κάνει να θυμώνω
φταίω κι εγώ που στο τηλέφωνο το είναι μου πληγώνω

Άκου λοιπόν, κι αν δεν μπορείς πάλι ν' ακούσεις τότε νοιώσε
Δεν στο ζητώ, μ' αν το πιστεύεις μια ευκαιρία ακόμη δώσε
σ' ό,τι αγαπώ, σ' όλα τα όνειρα που έκανα μ' εσένα
Στον πόθο μου, που επιμένει πως οι δυο μας είμαστ' ένα

Μ' αν πάλι θες, κάτι αλλιώτικο μακρία μου να γνωρίσεις
μη φοβηθείς, ξέρω μπορείς και ν' αγαπάς και να χωρίσεις
Μα δεν μπορώ, δεν το αντέχω στη σιωπή να σε ζητάω
Να απαντά, η αδιαφορία σου στο δικό μου "σ' αγαπάω"

Πες μου λοιπόν, έχεις την διάθεση μαζί μου να μιλήσεις;
μπορείς να πεις, αν τ' όνειρα σου θες μαζί μου να τα ζήσεις;
Είσαι μακριά, μα ειν η σκέψη μου κοντά σου κάθε ώρα
Κάθε λεπτό, είσαι ότι πιότερω ζητώ οπώς και τώρα

Γι' αυτό ξανά, για τελευταία μου φορά σου το ζητάω
κρατά κοντά, την συσκεύη που έχω μ' εσένα να μιλάω
Κι αν δεν το θες, αν σου' ναι αδιάφορα αυτά τα αισθήματα μου
Γίνε πληγή, που θα κρατήσω στο μυαλό και στην καρδιά μου

[Pappas10]

Ξέρω έχεις σκέψεις που τρυπάνε το μυαλό σου
Και δημιουργούνε μορφασμούς στο πρόσωπο σου
ξέρω πως έρχονται στιγμές που είσαι μόνη
πως νοιώθεις μόνο ανασφάλεια να ζυγώνει

Αισθάνομαι πως είναι ώρες που φοβάσαι
που τίποτα δεν το αντέχεις να θυμάσαι
νοιώθω πως χάνεσαι συχνά μεσ' σ' ένα δάκρυ
και πως πως στηρίζεσαι στην πιο εύθραυστη σου άκρη

Μα ό,τι κι αν είναι, όποια σου φρίκη κι αν πιστεύεις για κανόνα
εγώ το ξέρω πως θα κερδίσεις και αυτόν σου τον αγώνα
μπορώ να δω, πίσω απ' όλα όσα τώρα σ' εμποδίζουν
τα χρώματα σου, που φωτεινές εκόνες μόνο ζωγραφίζουν

Μείνε λοιπόν, σ' αυτό που νοιώθεις της ζωής σου μετερίζι
μόνο το εγώ σου, ειν' ικανό όλα τα θέλω σου να ορίζει
μην κλονιστείς, ποτέ το χέρι του παιδιού να μην αφήσεις
μη φοβηθείς... και σου ορκίζομαι στο τέλος θα νικήσεις

[Pappas10]

Τώρα δεν ξέρω τι να σκεφτώ πάλι...
Νόμιζα πως πέρασε καιρός αλλά δεν είναι ούτε μία στιγμή.
Ο Χρόνος – λένε οι σοφοί – γιατρεύει τις πληγές.
Άρα δεν είναι ούτε μία στιγμή.
Το τραγούδι πάλι σε θυμίζει. Κάτι για παραμύθια λέει και κάτι για αγάπη
Είναι αστείο που αυτή η λέξη κάνει ρίμμα με το δάκρυ.

Δεν ξέρω τι σκέφτομαι πάλι
Μικρά πράγματα. Ένα χαμόγελο, μία κίνηση, κάποια σου λέξη.. μιάν ανάσα.
Μία πληγή.
Μια πληγή
Μια πληγή....

Δεν θα με σκοτώσεις ποτέ... θα’ σαι πάντα δικιά μου.

[Pappas10]

Εδώ και μερικές ημέρες κάθε βράδυ θολώνω.
Ελάχιστα πράγματα κρατάω κάτω απ' τους φόβους μου.
Χάνω τις λέξεις, τον ειρμό ακόμα και την αιτία...

...σιωπή ξανά. Σε μία ακόμα μου παράνοια σε ψάχνω
Είσαι μακριά.... πάλι μακριά... πολύ μακριά
Μ' έναν περίεργο κόμπο στο λαιμό, το "μακρια" σου διαρκώς επαναλαμβάνω

Κοιτώ βιβλία... κι αν τόσα έμαθα, το "τι ειν' αυτό;" χίλιες φορές μέσα στη μέρα
Μένει μισός ο στίχος μου... δίχως νόημα ή ομοιοκαταληξία.

Δεν νοιώθω τίποτα... το σώμα μου άυλο στον χώρο μου κινείται...
μήπως κοιμάμαι;... ή μήπως πάλι απομονόθηκα στις σκέψεις μου;

Χωρίς οσμή, δεν ξέρω αν είναι τα λουλούδια πλαστικά
δεν ξέρω αν το ψέμα να ορίσω ή ν' αντιληφθώ ειμ' ικανός.

[samorc]

Σε πλήγωσα το ξέρω, δεν ήταν ο σκοπός μου
μα είναι πάντα ανίκητος ο ηλίθιος εγωισμός μου
κι έτσι για πάντα θα ρωτώ αν ήσουν ένα λάθος
ή ένα ατελείωτο και αληθινό μου πάθος

Σε πλήγωσα, το έμαθα, τοʼ παν τα δάκρυα σου
Τοʼ πε ο λυγμός που έπνιξα μεσʼ τη στερνή αγκαλιά σου
Μα αν δεν πονάς δεν αγαπάς, μου τοʼ χες πει θυμάμαι
Και τοʼ χω τώρα φυλαχτό τις νύχτες σαν κοιμάμαι

Σε πλήγωσα μα πόνεσα πιότερο εγώ νομίζω
Και κάθε νύχτα στʼ όνειρο δίπλα σου τριγυρίζω
Σαν μια σκιά στα χείλη σου τα χείλη μου ακουμπάω
Και σου φωνάζω, ας μην ακούς, «ακόμα σʼ αγαπάω»

τελειο παππα..

[Pappas10]

Άδειασε πάλι το μπουκάλι μου
Φτηνό οινόπνευμα στο αίμα
Δεν είσ' εσύ στο προκεφάλι μου
και όλα γύρω μου σαν ψέμα

εξώ οι στάλες ψυθιρίζουνε
στα σύνεφα την μουσική τους
κι όλες οι σκέψεις μου γυρίζουνε
στην πιο ανυπόφορη σιωπή τους

ξένη η χώρα μα κι η ναυτία μου
άγνωστες λέξεις στην ρεκλάμα
κι η μοναξιά την ησυχία μου
διακόπτει μέσα από το κλάμα

[Pappas10]

Ξύπνησα πρωί, ήπια καφέ και έφυγα για την δουλειά.
Σταμάτησα στο περίπτερο, μίλησα λίγο για ποδόσφαιρο με τον ιδιοκτήτη. Αγόρασα αθλητική εφημερίδα, έβαλα τα ρέστα στην τσέπη μου και ανέβηκα στον σταθμό του ηλεκτρικού.

Έφτασε το πορτοκαλί τρένο και μπήκα μέσα. Έκανε κρύο και μέσα. Ήμουν χωμένος στο παλτό μου και αποροφημένος στην ανάγνωση. Η ομάδα είχε κρίσιμο αγώνα σε 2 μέρες.

Άκουσα τη φωνή... σχεδόν τρεμάμενη... σιγανή ώστε να μην ενοχλήσει "Έχω ανάγκη ρε παιδιά... είμαι Έλληνας".... κοίταξα γύρω φευγαλέα...δεν είδα κάποιον να πουλάει κάτι ή να προτάσει το χέρι.  Γύρισα στην εφημερίδα, νομίζοντας ότι ήταν αποστροφή κουβέντας....

Μετά από λίγο πάλι η ίδια φωνή... ακόμα πιο σιγανή... "Αλήθεια ρε παιδιά... έχω ανάγκη".

Πάλι κοίταξα γύρω μου... πάλι τίποτα. Νόμιζα ότι με ειρωνευόταν το μυαλό μου... έφτασα στον προορισμό μου.

Άνοιξε η πόρτα... συνοστισμός. Κάποιος στεκόταν μπροστά στη τσάντα της δουλειάς μου...

"Με συγχωρείτε..."
"Παρακαλώ.." Ήταν ένας άνδρας γύρω στα 60...  Φόραγε γυαλιά και είχε περιποιημένο μουστάκι...κράταγε ένα πακέτο φτηνά χαρτομάντηλα. Μίλησε σιγά σαν να ντρεπόταν...

Πήρα την τσάντα μου βιαστηκά και πήγα στην πόρτα..

Ξαφνικά κατάλαβα... είχα βγει και ακούγονταν ο ήχος. Έβγαλα τα ρέστα από την τσέπη μου.. η πόρτα έκλεισε.

Για μέρες έπαιρνα το ίδιο τρένο. Δεν τον ξανάκουσα. Δεν τον ξανάδα.

Ποτέ μου ένα τόσο μικρό ποσό δεν μ' έκανε να νοιώσω ότι χρωστάω τόσα πολλά...

[Pappas10]

Απάντηση στην Τριστάνα. Αρχικό σχέδιο σε άλλο θέμα.

Βλακείες δεν λέω συχνά όμως κάνω
ίσως να φταίει το μυαλό μου
γράφοντας λέξεις, ξέρεις φτιάνω
έναν ανύπαρκτο εαυτό μου

μ' από την άλλη όταν κινούμε
σαν σώμα μεσ' σ' αυτό το πλήθος
τις λέξεις μου όλες αρνούμε
και αποκτάω άλλο ήθος

βρωμερός τυχοδιόκτης, ηδονής κυνηγός
δεν θυμάμαι καθόλου την ευγένεια στον ήχο
Και αντί να κρατίεμαι από αρχές σταθερός
κατουράω σαν παιδάκι της ευπρέπειας τον τοίχο

[saliara]

Μήπως αντί όλο για αγάπη να γράψεις και για κανα χωρισμό για κανα μίσος ρε παιδάκι μου??λέω εγώ τώρα...Η για απόσταση κάτι..Τόση αγάπη και καψούρα πια??? :?:   :?:

[Pappas10]

Μήπως αντί όλο για αγάπη να γράψεις και για κανα χωρισμό για κανα μίσος ρε παιδάκι μου??λέω εγώ τώρα...Η για απόσταση κάτι..Τόση αγάπη και καψούρα πια??? :?:   :?:

Βασικά ό,τι εμπνέει τον καθένα... αν και δεν νομίζω ότι δεν έχουν χωρισμό, απόσταση και μίσος κάποια. Μάλλον το αντίθετο.

Κατά παραγγελία πάντως χρεώνω 20 ευρώ το 4στιχο... στα 4 τετράστιχα το 1 δώρο.                  

Πάμε λοιπόν.



Χώρισα τώρα την αγάπη μου
μένω στις μνήμες πάλι μόνος                      Χωρισμός
παρηγοριά κι οφθαλμαπάτη μου
της παρουσίας της ο χρόνος

Μίασμα κάθε της συναίσθημα
δεν θέλω πια να την γνωρίζω                        μίσος
αηδία έστω κι ανεπαίσθητα
νοιώθω γι' αυτήν και την χωρίζω

κι είμαι μακριά, έχω απόσταση
μ' αρέσει που δεν είν' κοντά μου                      απόστση
κρατιέται η δική μου υπόσταση
μακριά της και στα όνειρα μου

Για εσένα μόνο με 50 ευρουδάκια καθάρισες.        

[Pappas10]

Κρύβομαι πίσω απ' την οθόνη
βάζω έναν άλλον για βιτρίνα
ξέρω κι εσύ πως είσαι μόνη
κάπου αλλού ή στην Αθήνα

Λόγια ανταλάσουμε ωραία
ιδέες, σκέψεις κι αναλύσεις
κάποτε φτάνουμε μοιραία
στου έρωτα τις ψευδαισθήσεις

Εκεί τα γράμματα έχουν ήχο
ίσως και αίσθηση μαζί τους
λες πως στενάζω, όμως βήχω
μέσα στην πνιγηρή μορφή τους

έτσι αργά θα ολοκληρώσω
κι αυτόν τον κύκλο γνωριμίας
κρύβοντας ό,τι και αν νοιώσω
στο πληκτρολόγιο της ανίας.