Ta Tou Pappa....

[Pappas10]

Δεν έχω έμπνευση γαμώτο, δεν μου βγαίνει
δεν βρίσκω λέξεις για τις σκέψεις ή την ρίμμα
λες κι ό,τι λέω για φαντασία αργοπεθαίνει
ή έστω δεν φτάνει να την κλείσω σ' ένα ποιήμα

Δεν έχω έμπνευση ρε πούστη... δεν αντέχω
δεν το μπορώ κάτι στο άσπρο απά να γράψω
το πήρα απόφαση για λίγο θα απέχω
και κάθε σκέψη του ποιητή βαθειά θα θάψω

Δεν έχω έμπνευση, να πάρει, μα το  ξέρω
όσο δεν γράφω, τόσο βρίσκομαι σε δίνη
γιατί την ποίηση σαν θ' αφήσω υποφέρω
σαν το πρεζάκι που' χει στίχους για ηρωίνη

[saliara]

Μήπως αντί όλο για αγάπη να γράψεις και για κανα χωρισμό για κανα μίσος ρε παιδάκι μου??λέω εγώ τώρα...Η για απόσταση κάτι..Τόση αγάπη και καψούρα πια??? :?:   :?:

Βασικά ό,τι εμπνέει τον καθένα... αν και δεν νομίζω ότι δεν έχουν χωρισμό, απόσταση και μίσος κάποια. Μάλλον το αντίθετο.

Κατά παραγγελία πάντως χρεώνω 20 ευρώ το 4στιχο... στα 4 τετράστιχα το 1 δώρο.                  

Πάμε λοιπόν.



Χώρισα τώρα την αγάπη μου
μένω στις μνήμες πάλι μόνος                      Χωρισμός
παρηγοριά κι οφθαλμαπάτη μου
της παρουσίας της ο χρόνος

Μίασμα κάθε της συναίσθημα
δεν θέλω πια να την γνωρίζω                        μίσος
αηδία έστω κι ανεπαίσθητα
νοιώθω γι' αυτήν και την χωρίζω

κι είμαι μακριά, έχω απόσταση
μ' αρέσει που δεν είν' κοντά μου                      απόστση
κρατιέται η δική μου υπόσταση
μακριά της και στα όνειρα μου

Για εσένα μόνο με 50 ευρουδάκια καθάρισες.        

πολύ γλυκός...Ευχαριστώ για το δώρο...Δηλαδή αν δε με ήξερες φαντάσου πόσα θα μου ζήταγες...Δεν έχω λεφτά το κακόμοιρο..Σπουδάζω δε δουλεύω.. :cry:  :cry:

[saliara]

Κρύβομαι πίσω απ' την οθόνη
βάζω έναν άλλον για βιτρίνα
ξέρω κι εσύ πως είσαι μόνη
κάπου αλλού ή στην Αθήνα

Λόγια ανταλάσουμε ωραία
ιδέες, σκέψεις κι αναλύσεις
κάποτε φτάνουμε μοιραία
στου έρωτα τις ψευδαισθήσεις

Εκεί τα γράμματα έχουν ήχο
ίσως και αίσθηση μαζί τους
λες πως στενάζω, όμως βήχω
μέσα στην πνιγηρή μορφή τους

έτσι αργά θα ολοκληρώσω
κι αυτόν τον κύκλο γνωριμίας
κρύβοντας ό,τι και αν νοιώσω
στο πληκτρολόγιο της ανίας.

παρεπιπτόντως...πολύ ωραίο αυτό... :wink:

[Pappas10]

πολύ γλυκός...Ευχαριστώ για το δώρο...Δηλαδή αν δε με ήξερες φαντάσου πόσα θα μου ζήταγες...Δεν έχω λεφτά το κακόμοιρο..Σπουδάζω δε δουλεύω.. :cry:  :cry:

Με το συμπάθειο δηλαδή αλλά αν δεν έχεις τα γκαφρά να μην κάνεις παραγγελίες... ορίστε μας.      

Αν δεν σε ήξερα θα σε χρέωνα 60 ευρουδάκια βάση τιμολογίου.      

Τέλος πάντων....

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

[Pappas10]

Κουβέντες σε μια ξένη γλώσσα
μοιράζεις νέες εμπειρίες
λες δεν σε νοιάζει που και πόσα
κι αρνείσαι να' χεις απορίες

ξανά στο σύρμα η φωνή σου
κι ας έχουνε περάσει χρόνια
τόσο μακριά κι όμως μαζί σου
κουνώ της μνήμης μου τα πιόνια

κάπου κερδίζω  κάπου χάνω
κάπου ρεφάρω με το μίσος
κι όταν ρωτάω αν σε πιάνω
μου απαντάς "δεν ξέρω... ίσως"

στέκομαι έτσι μ' απορία
φοβάμαι πάλι την αλήθεια
δεν φτάνει μια ετυμηγορία
για να διαγράψει τη συνήθεια

Γι' αυτό τη στρόφιγγα μας κλείνω
να' σαι καλά και να προσέχεις
δεν με πειράζει που σ' αφήνω
μα μ' ενοχλούν όσα δεν έχεις

[Pappas10]

Σου κρατάω το χέρι
την πνοή σου ανασαίνω
στο δικό σου λημέρι
να κρυφτώ πάλι μπαίνω

κυνηγώ αναμνήσεις
γράφω λέξεις στομφώδεις
σαν Σαλώμης κινήσεις
που ποθεί ο Ηρώδης

και σκοτώνω τις τύψεις
με του πόθου τις λέξεις
στο κορμί μου αν σκύψεις
θέλω εικόνες να πλέξεις

με το μπλε της ματιάς σου
και το ροζ απ' τα χείλη
τη δροσια της μυρωδιάς σου
που'ν της αίσθησης πύλη

κι όταν γίνουμε ένα
μέσα απ' το πλεκτό σου
κράτα αλήθεια και ψέμα
για στερνό φυλακτό σου.

Ούτε ξέρω τι γράφω
δεν μου βγαίνει να πάρει
μάλλον θέλει έναν μπάφο
μπας και ξελαμπικάρει

[Pappas10]

Αγχώνομαι βαριέμαι στριμόχνωμαι ξεχνιέμαι

πονάω αναζητάω χτυπιέμαι και χτυπάω

ακούω και φωνάζω βουβά αναστενάζω

με δύναμη κρατάω τις δίνες που ζητάω

στροβιλισμός....


Τρομάζω, παίρνω θάρος νικώ κι αυτό το βάρος

θολώνω μα εστιάζω στο είναι μου φωλιάζω

κοιμούνται οι αισθήσεις και νοιώθω θα γυρίσεις

μαζί σου η μοναξιά μου ξυπνάει τα όνειρα μου

ιπποτισμός....

[Pappas10]

Μετρώ τα χρόνια μου με ώρες
"Ήτανε Μάης" μου λες με νάζι
μέσα στης μνήμης μου τις χώρες
έπιασε πάλι να χαράζει

θα υπογράψω και το ξέρεις
σ' ένα χαρτί όλη η ζωή μου
σ' άλλη σελίδα λες πως θέλεις
τώρα ν' αφήσω την κραυγή μου

Ναι σε πιστεύω και το νοιώθω
θα πονηρέψεις την αφέλεια
κι όταν θα στάξεις κι άλλο πόθο
θα γίνονται οι λυγμοί σου γέλια

Δεν με πονάει κι ας πληγώνει
μήτε έχω αίμα για να χάσω
κι όπως στις μνήμες μου νυχτώνει
ξανά για λίγο θα ξεχάσω

[Pappas10]

Μες' τις αρρένες των ονείρων
μεσ' σε καπνούς και σε φωνές
συχνά εξυπνάκιας και λίγο είρων
μαζί σου πάω όπου κι αν θες

Σε χώρες όλης της Ευρώπης
σε στάδια οπαδούς γεμάτα
του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ιππότης
της νίκης φέρνω τα μαντάτα

Φρουρός πιστός, καλός εργάτης
το μεγαλείο σου σαν χτίζω
έξω απ' τους πύργους της απάτης
με το τριφύλλι ξεχωρίζω

Γι' αυτό και όρκο καταθέτω
Χάνεις - Νικάς να τραγουδάω
στους μύριους κι εγώ προσθέτω
ΠΑΝΑΘΑ ΜΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ

ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ
ΦΑΓΑΤΕ 4 ΑΠ' ΤΟΝ ΓΑΥΡΟ
ΚΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΜΟΥ
ΚΙ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΑΡΑΠΗΔΕΣ ΠΙΟ ΜΑΥΡΟ;;;;

[Pappas10]

Δεν έχει μείνει τίποτα να σε θυμίζει
χωρίς εικόνα, χωρίς οσμή ή κάποιον ήχο
Κι αν κάπου ο χρόνος την απουσία σου ορίζει
Χτυπώ την μνήμη στης απώλειας μου τον τοίχο

Δέν έχω πλέον τιποτ' άλλο να κρατήσω
δεν μένουνε περιγραφές για 'σένα τώρα
Κι αν ό,τι ζω πρεπεί μ' αλήθειες να χωρίσω
θα' ναι μακριά σου σ' άλλη γη και σ' άλλη χώρα.

Δεν έχω κάτι που να πρέπει να φοβάμαι
ξέρω καλά πως ό,τι κάνω έχει κόστος
για όσα παλιά χαιρόμουνα τώρα λυπάμαι
μόνο που μένει απ' την ελπίδα μου ο νόστος

Δεν έχει μείνει κάτι που να σε θυμίζει
μα όσο κι αν λείπεις από όλες τις αισθήσεις
κάτι αναιπαίσθητο στ' αυτί μου ψυθιρίζει
πως δεν μπορείς μα ούτε και θέλεις να γυρίσεις.

[Pappas10]

Κρυώνω μα 'συ άνθισες μέσα σε λίγο χώμα
μ' άνθη πολλά και έντονο το άλικο σου χρώμα
και ανεπαίσθητα θαρώ ρουφάω τ' άρωμα σου
κι όπως θρωίζεις τις πνοές ακούω τη μιλιά σου

Χειμώνας μα δεν σκιάζεσαι που έχει τόσο κρύο
σε κάθε μίσχο σου θα βγει ένα λουλούδι ή δύο
λίγο νερό απ' την βροχή σου φτάνει για να ζήσεις
και την δροσιά του πρωινού μαζί σου θα κρατήσεις

Χιονιάς, όμως τον κόσμο σου η γλάστρα σου ορίζει
πως κάθε κόσμος ειν' μικρός η ρίζα σου νομίζει
κι ας είναι ο χώρος σου στενός, ανθίζεις κι αυτό φτάνει
θα σε ζηλεύω όσο θα ζω αμίλητο γεράνι

[Pappas10]

Πόσες φορές δεν άφησα σε στρώμα τις πνοές μου
κι ήτανε οι κραυγές μου τραγούδια ηδονής
στο σώμα μου σταλάγματιες απ' τις παλιές πληγές μου
κι όλες οι αναστολές μου χωρίς φόβο ποινής

Κάποιες φορές χανόμουνα στον ίλιγγο του νου μου
κι είχα για φυλαχτό μου ξύλινο χαϊμαλί
άστρα μετρούσα σιώπηλος στο έμπα του πρωινού μου
για να διαψεύσω ό,τι έλεγαν σ' εμένα οι πολλοί

Όσες φορές ξεστράτησα με στάθερο το βήμα
κράταγα ένα ποιήμα πικρό για συντροφιά
έκλαιγα μήπως και πειστώ πως είμ' εγώ το θύμα
και καρτερούσα ανατολές μεσ' την αστροφεγγιά

Πολλές φορές σηκώθηκα και είπα να ξεφύγω
να πάω σε κόσμους μακρινούς στο πλήθος να κρυφτώ
μα ο κατεργάρης μου καιρός χανόταν λίγο λίγο
μέχρι το μέρος το σωστό καθάρια να σκεφτώ

Χίλιες φορές ξεκίνησα και χίλιες ήρθα πίσω
λίγο προτού απ' τη σκόνη μου το ίχνος μου κρυφτεί
όμως καμμιά μου ανάμνηση δεν θέλω να αφήσω
χωρίς εμένα το άλλο της μισό ν' αναζητεί

[Pappas10]

Sitting by you, holding your hand
adding your heartbeat into my band
look on my life into your smile
forget all problems for a while

Sitting by you, watching your eyes
answering all my whats and whys
turning my fears into jokes
gainning back all my lost hopes

Sitting by you, feeling your words
Turning your rythm into my life's chords
There is no phrase that can describe
How happy I am since you are mine.

[Pappas10]

Θόλωσα πάλι,
στην ίδια ζάλη,
στο ίδιο άρωμα ξαπλώνω μεθυσμένος
Φοβάμαι τώρα,
φτάνει η ώρα
που θα σου πω πως σ' αγαπάω ταπεινωμένος

Σκέφτηκα πάλι
ίδιο κανάλι
ηχος τηλεόρασης που παίζει δίχως τέλος
Αστείο μου μοιάζει
που δεν σε νοιάζει
Να είσαι εσύ η Δυσδαιμόνα κι εγώ ο Οθέλλος

Πέρασε ο χρόνος
Στέκομαι μόνος
Και ο θυμός εδώ και ώρα έχει φύγει
κρατώ τις λέξεις
για να αντέξεις
για άλλη μια φορά του μένους μου τη ρίγη.

[Pappas10]

Βαριέμαι πάλι να ζητώ μια κάποια λύση
να περιμένω τον τροχό μου να γυρίσει
βουβός να στέκω μπρος σε δυνατές φωνές
να ψάχνω λέξεις να εκφράσω αυτά που θες

Λέω να φύγω λίγο απ' όλες τις αιτίες
να πλάσω νέες, πιο κεφάτες ιστορίες
Να χαραμίσω λίγο ακόμα απ' το τώρα
πρωτού πατήσω στην καινούργια ανηφόρα

Όπως και να'χει θα γυρίσω τη σελίδα
θα τη γεμίσω με εικόνες που δεν είδα
κι όταν μπορέσω το βιβλίο μου να κλείσω
ξέρω πως κάτι θα' χω αφήσει κι εγώ πίσω.