ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ!

[blue-roses]

Όνειρο        
 
Πιστεύω στο όνειρο και έτσι τα μάτια κλείνω
στο χρόνο αντιστέκομαι κοντά σου για να μείνω
Ολα στο όνειρο τρελά και πειραγμένα
μα πάντα όλα τελειώνουν είτε αρχίζουν αγάπη μου
μόνο με σένα

Προσπαθώ να σε αγγίξω μα δεν μπορώ
είναι όνειρο δεν είναι αληθινό
Μ’ αρέσει τ΄όνειρο γιατί το έχω νιώσει
κι έστω και αν είναι ψεύτικο ποτέ ας μην τελειώσει

Ποτέ μου δεν το πίστεψα πως τώρα θα ΄μαι εδώ
μπροστά σας να σας τραγουδώ ένα όνειρο τρελό

Οι ζωές μας δύο γραμμές παράλληλες ευθείες
που στο χορό της ζωής θα φαντάζουν
πάντα τόσο αστείες
Μα τίποτα δεν με ξύπνησε και τίποτα δεν θα με
ξυπνήσει
Αυτό το όνειρο το διάλεξα και το αγαπώ μέχρι να με αφήσει

Προσπαθώ να σε αγγίξω μα δεν μπορώ
είναι όνειρο δεν είναι αληθινό
Μ’ αρέσει τ΄όνειρο γιατί το έχω νιώσει
κι έστω και αν είναι ψεύτικο ποτέ ας μην τελειώσει

 

[blue-roses]

Θα σε σκεφτώ        
 
Μέσα στο μυαλό μου
οι πιο όμορφες στιγμές μας
να γυρίζουνε
Στο δωμάτιό μου
πράγματά σου
που ακόμα σε θυμίζουνε
Μέσα στην καρδιά μου
τ’ όνομά σου
αφού να σ’ αγαπώ δεν έπαψα
Κι ας λέω σε όλους
μι’ ανάμνηση πως ήσουν
που την έθαψα
Και σε ξέχασα

Θα σε σκεφτώ
Πάλι απόψε φως μου θα σ’ ονειρευτώ
Για να δω
Τα δυο μάτια σου που τόσο αγαπώ
Θα σε ζητώ
Σαν αστέρι που δεν έχει ουρανό
Σαν το χώμα που διψάει για νερό
Θα σε σκεφτώ
Πάλι απόψε φως μου θα σ’ ονειρευτώ
Πώς να ζω
Σε μια κόλαση που μ’ άφησες εδώ
Σ’ αγαπώ
Κι είναι η αγάπη μου ό,τι πιο δυνατό
Μα τρομάζω μήπως δε σε ξαναδώ

Χάνεται ο χρόνος
κι εγώ όλο πιο μόνος
να αισθάνομαι
Να παραμιλάω
γιατί ακόμα σ’ αγαπάω
και να χάνομαι
Πώς να το αντέξω
δε μπορώ να το πιστέψω
πως δεν είσαι εδώ
Δείξε ένα σημάδι
πως θα ‘ρθεις κι αυτό το βράδυ
μήπως και σωθώ

Θα σε σκεφτώ
Πάλι απόψε φως μου θα σ’ ονειρευτώ
Για να δω
Τα δυο μάτια σου που τόσο αγαπώ
Θα σε ζητώ
Σαν αστέρι που δεν έχει ουρανό
Σαν το χώμα που διψάει για νερό
Θα σε σκεφτώ
Πάλι απόψε φως μου θα σ’ ονειρευτώ
Πώς να ζω
Σε μια κόλαση που μ’ άφησες εδώ
Σ’ αγαπώ
Κι είναι η αγάπη μου ό,τι πιο δυνατό
Μα τρομάζω μήπως δε σε ξαναδώ
     :cry:    :cry:

[blue-roses]

Τώρα που 'χεις φύγει        
 
Όταν με φιλούσες κι όταν με αγκάλιαζες
πάνω από τ’ αστέρια έχτιζα φωλιά
Τώρα που ΄χεις φύγει και μονάχη μ΄ άφησες
τίποτα δεν είναι φως μου όπως παλιά

Ένα μόνο χνάρι σου σαν πουλί στη μπόρα
ένα μόνο κράτησα κι είναι αρκετό
ένα μόνο χνάρι σου έχει μείνει τώρα
μια φωτογραφία σου για να την κοιτώ

Όταν με κεντούσες με το φίνο χάδι σου
λάμπανε τ’ αστέρια μέσα στη νυχτιά
Τώρα που ΄χεις φύγει μένει το σημάδι σου
κόκκινο σημάδι μέσα στην καρδιά

Ένα μόνο χνάρι σου σαν πουλί στη μπόρα
ένα μόνο κράτησα κι είναι αρκετό
ένα μόνο χνάρι σου έχει μείνει τώρα
μια φωτογραφία σου για να την κοιτώ

 

[blue-roses]

Ημερολόγιο        
 
Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω,
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπο μου
με τα δυό σου χείλια να αφήσεις
μια ανάσα στη ζωή μου.

Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει,
καπνό και πυρετό,
στο γυάλινο το κύμα τ' όνομά σου
φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.

Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί
σαν αλμυρό τραγούδι που σου φέρνει
ερωτευμένο το νερό.

Και στο διάβολο πουλάω τη ψυχή μου εγώ,
για να βρεθώ απόψε τυλιγμένος
στου κορμιού σου το βυθό.

Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται
στην αγχόνη τ' ουρανού
κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι
αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου.

Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου
τα λόγια μου πετάει
πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο,
στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.

Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω εγώ
σαν αλμυρό νερό στους ώμους
και στον ακριβό σου το λαιμό.

Κι ας το ξέρω πως του λόγου του
στην ανεμόσκαλα εκεί, με περιμένει
για να μου λιμάρει το σκοινί.

Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν
τα φώτα κάποιας γης,
τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου,
που λένε είν' οι κορφές του παραδείσου.

Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια,
δεν υπάρχει αυτή η στεριά,
μιας και κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε,
γι αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.

Και μπροστά απ' τους κολασμένους
περνάω εγώ σαν μια σκιά
που σεργιανάει στον Άδη
τη δικιά σου μυρωδιά.

Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,
να μοιραζόμαστε τούτη τη κόλαση μαζί!
 

[blue-roses]

Η καρδιά μου είναι γράμμα        
 
Η καρδιά μου είναι γράμμα
μες στα χέρια μου κλειστό
που τη σφράγισε το κλάμα
κι όσα είχα να σου πω

Η καρδιά μου είναι γράμμα
που δε διάβασες ποτές
κι ή δε θέλεις να τ' ανοίξεις
ή δε θες κι εσύ να κλαις

Ένα γράμμα θα σου στείλω
να διαβάσεις αν μπορείς
για να δεις πως είμαι φύλλο
πεταμένο καταγής

 

[blue-roses]

Καλημέρα αγάπη μου!
Δε ξέρω άν πρέπει και πώς να σου ευχηθώ
σαν σήμερα άν ήσουν εδώ θα έκλεινες τα
26 χρόνια....
Όμως δεν είσαι...
Βιάστηκες καρδούλα μου,βιάστηκες πολύ να φύγεις
μ'άφησες μόνη,μα να ξέρεις ότι ζείς μέσα απο μένα,
βλέπεις με τα μάτια μου
αναπνέεις με τα πνευμόνια μου
η καρδιά σου χτυπά με τους δικούς μου χτύπους
το αίμα σου κυλάει στις φλέβες μου....
Ζείς μέσα απο μένα,γι'αυτό κι εγώ
συνεχίζω να υπάρχω..... ]

[blue-roses]

Ανοιξιάτικη μπόρα        
 
Πέφτουν βαριές μεγάλες
της βροχής οι στάλες,
κλάμα βουβό και μόνο
στης καρδιάς τον πόνο.

Δες έναν ήλιο του Μαγιού
μαζί με το χαλάζι,
φτωχή η καρδιά μου στάζει
το πικρό μαράζι.

Απόψε αλυσοδέθηκε
όλη μου η ζωή
μ' ό,τι σπάει και σπαράζει,
νερό στη γλάστρα στάζει.

Απόψε αλυσοδέθηκε
όλη μου η ζωή
χαμένη κι η ψυχή μου
μες στη βροχή βροχή μου.

Στάζει βροχή στη γλάστρα,
χαλάζι σαν τα άστρα
χάρτινα τα όνειρά μου,
σκόρπισε η χαρά μου.

Απόψε ο ήλιος ο κρυφός
είναι του πόνου μου αδερφός
χαμένη κι η ψυχή μου
μες στη βροχή βροχή μου.

 

[blue-roses]

Κι αν ταξιδεύω        
 
Κι αν ταξιδεύω
και σταθμούς περνώ
Κι αν δραπετεύω
Κι ομορφιές μετρώ
Πάντα θα χρωστάω μια ευγνωμοσύνη
Που γεννούν τα χείλη
Σαν σε θυμηθώ
Που ό,τι και αν ζήσω
Πάλι θα ζητήσω να σ’ ονειρευτώ

Με σημαδεύουν
Βράδια απαρηγόρητα
Και ζωντανεύουν
Λάθη ασυγχώρητα
Που όλα τα ωραία
Τα ‘φερες τυχαία
Σ’ έναν άτυχο καιρό
Που όλα τα ωραία
Που άγγιξες τυχαία
Τώρα τ’ αγαπώ

Κι αν φυλακίζω
Το στερνό καημό
Κι αν σε νικήσω
Και σ’ απαρνηθώ
Κάποτε θα ζω
Τη στιγμή εκείνη
Που μεθούν τα χείλη
Και σου τραγουδούν
Που όσα κι αν σου τάζω
Έρωτα κι αν στάζω
Δε θα σε χαρώ

Με σημαδεύουν
Βράδια απαρηγόρητα
Και ζωντανεύουν
Λάθη ασυγχώρητα
Που όλα τα ωραία
Τα ‘φερες τυχαία
Σ’ έναν άτυχο καιρό
Που όλα τα ωραία
Που άγγιξες τυχαία
Τώρα τ’ αγαπώ
Που όλα τα ωραία
Τα ‘φερες τυχαία
Σ’ έναν άτυχο καιρό
Που όλα τα ωραία
Που άγγιξες τυχαία
Τώρα τ’ αγαπώ

 

[blue-roses]

Όσα σου μοιάζουν        
 
Πάντα ελπίζω σ' όσα βλέπω και αγγίζω
μόνη ορίζω την απόσταση απ' το γκρίζο
μ' ένα γέλιο μ' ένα μου λυγμό

Όσα μοιάζουν στο φεγγάρι
θα 'ρθει η μέρα να τα πάρει, να με πάρει
να μου κρύψει όσα σου ζητώ

Τρεμοσβήνω σαν ματόκλαδο και κλείνω
κι όσα δίνω περιστέρια και τ' αφήνω
μες στης νύχτας το αρχαίο φως

Όσα μοιάζουνε στ' αστέρια
θα τα βρω στα δυο σου χέρια, μες τα χέρια
στο ταξίδι και στο γυρισμό

Δε με νοιάζει, η μοναξιά δε με πειράζει
με τρομάζει μόνο ο χρόνος που αδειάζει
όταν λείπεις σαν δεν είμαι εκεί

Όσα μοιάζουνε στον ήλιο
θα στα δώσω θα στα στείλω, σαν τον ήλιο
να σταθεί στην άδεια μου ζωή

 

[blue-roses]

 Θ' ανεβώ στ' αστέρια        
 
Θ' ανεβώ στ' αστέρια
Μού 'πες μια νυχτιά
Κι έκαιγε η φωτιά
Τ'άγρυπνά σου χέρια

Χίμηξαν απ' την πόρτα που γκρεμίσαν
Κι ύστερα το καμιόνι στη στροφή
Ρόδες που από πάνω κυλήσαν
Μαύρο φευγιό χωρίς επιστροφή

Τώρα μες στα αστέρια
Ψάχνω να σε βρω
Γιατί όλα εδώ
Γίναν λασπονέρια


 

[blue-roses]

Εσύ με ξέρεις πιο πολύ          
 
Εσύ με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
τα μαγικά ταξίδια μου, τα έκανες κι εσύ
Όταν η νύχτα μ' έστελνε, στα στέκια της ερήμου
για σένα ήταν πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις
Σου λέω με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
για σένα είναι πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις.

Κι απόψε, μες την έρημη την πόλη, που με βρήκες πάλι,
πάρε με κοντά σου

Κρύψε με μες το παλτό σου, κάνε με κορμί δικό σου
ως την άκρη του μυαλού σου, ως την άκρη του ουρανού σου
Τύλιξέ με στο κασκόλ σου, σαν παιδί σαν άγγελό σου
να χαθώ στη μυρωδιά σου, να χωρέσω στ' όνομά σου

Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ
μα όταν μαζί σου περπατώ, στα έρημα στενά της
στο πέλαγος της μοναξιάς μου, γίνεσαι νησί
Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ.

 

[blue-roses]

Σε πότισα το πιο γλυκό μου δάκρυ
με πότισες τον πιο γλυκό καημό
σε άγγιξα στου ονείρου μου την άκρη
και στράγγιξα τον πρώτο στεναγμό

Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσεις τα χέρια
να βρουν να φωλιάσουν λευκά περιστέρια
αγάπη μου πρώτη αγάπη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια κι όπου με βγάλει

Λαχτάρησα ζωή απ' τη ζωή σου
λαχτάρησες το φως του αυγερινού
στα σύννεφα περπάτησα μαζί σου
κι ανοίξανε οι πόρτες τ' ουρανού

Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσεις τα χέρια
να βρουν να φωλιάσουν λευκά περιστέρια
αγάπη μου πρώτη αγάπη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια κι όπου με βγάλει

[blue-roses]

Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω

Σαν ακούρδιστο ρολόι
που δεν παίρνει πια στροφή
το μυαλό μου έχει μείνει
στη δική σου τη μορφή

Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω

Πίνω από τις εννιά το βράδυ
και έφτασε τρεισήμισι
και το νου μου βασανίζει
η δική σου θύμηση

Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω

[blue-roses]

Πιες      

Σκόρπισαν οι ώρες στου χρόνου τις αιώρες
σαν τ' απανωτά τσιγάρα που κάναμε μες στο σταθμό
σπίθα απ' τ' αστέρια στα παγωμένα χέρια
το σαράκι που σε τρώει και ξαναφέρνει γυρισμό

Σαν καραβάκια χάρτινα οι χαρές
βουλιάζουν άτυχα σε μέρες βροχερές
το φάρμακο που καίει τις πληγές
είναι γραμμένο σε αυτοσχέδιες συνταγές
κι εσύ πιες την υγρασία που στάζουν οι οροφές
την πίκρα πού 'χω μες στο στόμα πιες

Πήρες το κορμί μου και την απόγνωσή μου
κάτω απ' το σβηστό φανάρι και σε δωμάτιο δανεικό
κι έγινε ο χρόνος δραπέτης δολοφόνος
σαν τις φλόγες του αναπτήρα που κάψανε το σκηνικό.

[blue-roses]

ΤΡΙΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ΧΡΟΝΟ

Τρεις μήνες το φθινόπωρο
κι άντεξες έναν μόνο.
Προτού να φύγεις, μου 'δωσες
τρία τσιγάρα χρόνο.

Εγώ για το χατίρι σου
άκαπνος δε θα μείνω
όταν σε συλλογίζομαι,
τρία τσιγάρα πίνω.

Αν ήξερα πως θα 'φευγες,
θα 'κρυβα τα πακέτα,
να μη γελούν τον πόνο μου
τρία τσιγάρα σκέτα.