ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ!

[blue-roses]

Άνοιξέ μου να κρυφτώ        
 
Ανοιξέ μου να κρυφτώ
νύκτωσε και σ' αγαπάω που να πάω
μέσα μου μια τρικυμία
σπάει όλα τα ταμεία , ψυχραιμία
τρέχω μες την εθνική σου
πάνω στη διπλή γραμμή σου ακροβατώ
κρύψε με εσύ που ξέρεις
πάρε με και μη με φέρεις σ' αγαπώ

Μες της νύχτας τον πανικό τα ρούχα σου ηλεκτροφόρα
να σ' αγκαλιάσω παίρνω φόρα
πονάω και σε θέλω τώρα σ'αγαπώ

Μες της νύχτας τον πανικό
χάθηκα και που να πάω
σε νάρκες πατάω
ραγίζω και σπάω σ'αγαπώ
Ανοίγω τα μεγάφωνα
να σπάσω την σιωπή σου
κανείς απόψε δεν θα κοιμηθεί
απόψε θα ουρλιάζω ως το πρωϊ
απόψε υα με κλείσουν φυλακή

Ανοιξέ μου να κρυφτώ
ισόβια μέσα σου να ζήσω στη φυλακή σου να γυρίσω
με τίποτα δεν κάνω πίσω σ' αγαπώ

Ανοιξέ μου να κρυφτώ
τη μοναξιά μου πυροβόλα
δως τα μου όλα
πάρτα μου όλα σ' αγαπώ

Ανοίγω τα μεγάφωνα
να σπάσω τη σιωπή σου
κανείς απόψε δεν θα κοιμηθεί
απόψε θα ουρλιάζω ως το πρωϊ
απόψε θα με κλείσουν φυλακή
 

[blue-roses]

Έχω ανάγκη          
 
Έχω ανάγκη μια σου λέξη
μια αλήθεια μες τις αυταπάτες
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει
από θανάσιμες αγάπες
έχω ανάγκη να βουλιάξω
μέσα στο πιο βαθύ σου βλέμμα
απ' την αλήθεια να τρομάξω
και να φουντάρω σ' ένα ψέμα

Έχω ανάγκη να σου δείξω
πως είμαι πλέον οπαδός σου
με την παλάμη μου ν' αγγίξω
τον πυρετό στο μέτωπό σου
έχω ανάγκη να σε νιώσω
σαν μια προσωπική μου νίκη
με πόσα βράδια να πληρώσω
τη μοναξιά που μου ανήκει

Μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
ένα σακατεμένο βράδυ
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι
δυο φλόγες μέσα στο σκοτάδι
μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη
που όσο θυμάμαι με πονάει
έχουν περάσει τόσα χρόνια
μ' αυτή η αγάπη δεν περνάει

Απόψε δε θα βγω στους δρόμους
στα όνειρα μου θα σε ψάξω
ότι δεν έφυγες ποτέ σου
έχω ανάγκη να φωνάξω
σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι
εγώ μαζί σου θα ξυπνάω
την πιο γλυκιά σου απουσία
έχω ανάγκη ν' αγαπάω

Κι έτσι για πάντα θα σαλπάρω
στην πλάτη του δικού σου ανέμου
σαν νά' σουν όρκος θα σε πάρω
που δε θα πάταγα ποτέ μου

 

[blue-roses]

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος        
 
Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά

Κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί

Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ-
καθάραιια πως ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!

 

[blue-roses]

Πριν το τέλος          

Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
μου κρατούσες το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει

Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν

μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
Μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στο δρόμου τη σκόνη
Σκέψου να ΄ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σου το πιόνι
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία

Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ

Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω....
 

[blue-roses]

Μη φοβηθείς τη φωτιά        
 
Κοίτα, κοίτα
Τι είναι η στάχτη κοίτα
Κοίτα, κοίτα, κοίτα
Μη φοβηθείς την φωτιά
Μια σαΐτα στου καημού την πλάτη
Μια σαΐτα που σε πονάει με τον νοτιά

Τόσο καιρό δεν ήξερα πόσα καρφιά χωράει
Τόσο καιρό δεν ήξερα μια σταυρωμένη αγάπη
Όχι αγάπη, όχι αγάπη μόνο του άπιαστου η ψευτιά

Νομίζει η καρδιά πως μισεί
Ότι αγαπάει και ότι φοβάται να βρει
Κι είναι δειλός του Σαββάτου ο πηλός
άγγελος απατηλός
ψάχνεις και 'συ σαν καδένα μισή
τ' άλλο μισό και αν είμαι εγώ
Δεν το 'θέλε η μοίρα μαζί

Κοίτα, κοίτα
Τι είναι η στάχτη κοίτα
Κοίτα, κοίτα, κοίτα
Μη φοβηθείς την φωτιά
Μια σαΐτα στου καημού την πλάτη
Μια σαΐτα που σε πονάει με τον νοτιά

Τόσο καιρό δεν ήξερα πόσα καρφιά χωράει
Τόσο καιρό δεν ήξερα μια σταυρωμένη αγάπη
Όχι αγάπη, όχι αγάπη μόνο του άπιαστου η ψευτιά

Κοίτα, κοίτα...

 

[blue-roses]

Πάρε με στ' όνειρο          
 
Πάρε με στ' όνειρο μαζί σου
άλλο πρωί να μη με βρει
στον άδειο κόσμο τον επάνω
σ' αυτή την άδικη ζωή

Πάρε με στ' όνειρο μαζί σου
κοντά σου να ξενιτευτώ
πόσο ν' αντέξω παραπάνω
της μοναξιάς τον πυρετό

Αχ πως σ' αγαπώ για να πιστέψεις τι να πω
Πως είναι ο κόσμος αδειανός χωρίς εσένα
πως είναι η νύχτα μια πληγή χωρίς εσένα
πως είναι μαύρη η ζωή χωρίς εσένα

Δώσ' μου του ονείρου σου τα μάτια, να ταξιδέψω εκεί που πας
στα μυστικά σου μονοπάτια, που χρόνια μόνος περπατάς
Δώσ' μου του ονείρου σου τα μάτια, θέλω να ξέρω αν μ' αγαπάς
ή μήπως μου κρατάς γινάτια, όταν σε κάνω και πονάς.

Αχ πως σ' αγαπώ για να πιστέψεις τι να πω
Πως είναι ο κόσμος αδειανός χωρίς εσένα
πως είναι η νύχτα μια πληγή χωρίς εσένα
πως είναι μαύρη η ζωή χωρίς εσένα
 

[blue-roses]

Σκόνη          
 
Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Αχ το φεγγάρι που έσβησε
τ' ασημένιο φεγγάρι
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

Η μέρα μου έρημη κίτρινη μέρα
χαρές που βουλιάξατε
πνιγμένες χαρές μου

Ζωή μου που καίγεσαι
στον κίτρινο αέρα
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

 

[blue-roses]

Πέρασε κάποια και φορούσε τ' άρωμά σου        
 
Πρώτη εκτέλεση]

Κάθομαι εδώ και σε θυμάμαι
βλέπω ν' αλλάζει ο καιρός
κι έχω αρχίσει να φοβάμαι
δεν είμαι βράχος, ούτε θεός
και σε θυμάμαι...

Πέρασε κάποια και φορούσε τ' άρωμά σου
μεσ' τη ζαλάδα και τα φωτα της γιορτής
δεν ήσουνα εκεί, μα ήμουνα κοντά σου
κι ας μην μπορούσες να με δεις

Σ' έχω τατουάζ μεσ' την καρδιά μου
κι έρχεσαι τις νύχτες στα κρυφά
με της νοσταλγίας το λεπίδι
κόβεις τη ζωή μου ξαφνικά
και σε θυμάμαι...

Πέρασε κάποια και φορούσε τ' άρωμά σου
μεσ' τη ζαλάδα και τα ΄φωτα της γιορτής
δεν ήσουνα εκεί, μα ήμουνα κοντά σου
κι ας μην μπορούσες να με δεις

 

[blue-roses]

Βιαστικό πουλί του Νότου          
 
Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Χίλια σύννεφα κλαίνε
Δεν είσαι εδώ

Τον άδειο κόσμο
Κοιτάζω έξω
Όσο πίσω κι αν τρέξω
Δε θα σε βρω

Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δε μπορούσες να πετάξεις
Δε μπορούσες να ξεχάσεις

Σ` ένα άδειο σπίτι
Σαν παραμύθι
Έχτισες στην καρδιά μου
Ζεστή φωλιά
Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια
Τα νικάει η συνήθεια, η λησμονιά

Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δε μπορούσες να πετάξεις
Δε μπορούσες να ξεχάσεις

Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Όλα μοιάζουν να λένε
Δεν είσαι εδώ

Καπνός και σκόνη
Δεν ανασαίνω
να το τέλος γραμμένο πια τι ζητώ

Κάποτε ήσουν πληγωμέμη
Βιαστικό πουλι του νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις!

 

[blue-roses]

Για πού το βαλες καρδιά μου        
 
Για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
για ποια πέλαγα ουράνια άστρα μαγικά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά

Για ποια μακρινή πατρίδα έρμη ξενητειά
θάλασσα ουρανός μ' αστέρια πουθενά στεριά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά

Ποια αγάπη ποιο λιμάνι ποια παρηγοριά
θα χεις αγκαλίά το κύμα χάδι το νοτιά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά

 

[blue-roses]

Πώς θα πεθάνω εγώ για σένα          
 
Ποια σκιά κυνηγάει, το μυαλό μου;
Μακριά, μακριά, που το στέλνει.
Μες το ίδιο κελί η καρδιά,
μια στιγμή κυνηγάει να πιστέψει.

Πως θα πεθάνω εγώ για σένα,
δε σκέφτηκα ποτέ.
Μα πως θα ζήσω εγώ χωρίς εσένα,
δεν ξέρω.

Δεν το είχα σκεφτεί πριν αυτό.
Δεν το είχα αισθανθεί για κανένα.
Νύχτα δεν είχα δει ποταμό.
Μέρα δεν είχα ακούσει τα τρένα.

Πως θα πεθάνω εγώ για σένα,
δε σκέφτηκα ποτέ.
Μα πως θα ζήσω εγώ χωρίς εσένα,
δεν ξέρω.

Πάνω στο μεγάλο σου το θαύμα,
τα σημάδια γελούν.
Πιο ζωή από σένα δεν υπάρχει,
δεν υπάρχει.

 

[blue-roses]

Πώς να με παρηγορήσουν          
 
Πώς να με παρηγορήσουν
οι ομορφιές του κόσμου
αφού δεν σ' έχω φως μου;
Πώς να με παρηγορήσουν
οι ομορφιές του κόσμου;

Ο αέρας λύνει τα σχοινιά
η βάρκα φεύγει μόνη
και όταν ξημερώνει,
χαρούμενη στα κύματα
για πάντα ταξιδεύεις.

 

[blue-roses]

Τι τραγούδι να σου πω          
 
Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει
Να' ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι
Να' ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι
Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη

Τι τραγούδι να σου πω
Εκεί που πας
Να μη μοιάζει με κανένα
Μα να μοιάζει μ' όλα όσα αγαπάς

Τι τραγούδι να σου πω, που να' χει αέρα
Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που' χουν λιώσει
Γιατί πάτησαν το χρόνο, σ' έχουν νιώσει
Πήραν σήκωσαν το φως κι εδώ το φέραν

Τι τραγούδι να σου πω, χωρίς ουσία
Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι
Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει
Να μην έχει λάμψη, ούτε αξία...

Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά
 

[blue-roses]

Δεν έχω πια δικαίωμα        
 
Δεν έχω πια δικαίωμα
Μουσική]

[blue-roses]

Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου            
 
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
Καθώς βαθαίνει η νύχτα
Την άλλη όψη της καρδιάς μου
Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα

Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
Που το φορώ και στάζει
Το μόνο που έμεινε κοντά μου
Το δρόμο που'φυγες κοιτάζει

Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου
Και το 'χεις πάρει μακριά
Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
Κι εδώ δεν ξημερώνει πια

Στην ανεμόσκαλα του πόνου
Κι απόψε ανεβαίνω
Μια σπίθα στη βροχή του χρόνου
Πάλι ξεχνάς πως περιμένω

Στην ανεμόσκαλα του πόνου
Χωρίς φιλί και χάδι
Σε μια γωνιά αυτού του τόπου
Πώς να τ' αντέξω το σκοτάδι