ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ!

[blue-roses]

Χωρίς εσένα            
 
Νομίζω πως δε σε θυμάμαι πια
τα μάτια μου βαριά να δουν εσένα
κοιτάζω μια παλιά σου carte postale
ποιός έγραψε μ'αυτά τα γράμματα τα ξένα

Τώρα έχω ένα σπίτι
που ποτέ δεν έχεις δει
τώρα έχω ένα αμάξι
που ποτέ δεν έχεις μπει
και μια λύπη,αχ!μια λύπη
που δεν έχεις φανταστεί

Γιατί όλα προχωρούν χωρίς εσένα
κι αυτό τώρα λέγεται ζωή

Νομίζω πως σε ξέχασα αλλά
τις νύχτες που μετρώ το χρόνο μόνη
το χέρι σου μου πλέκει τα μαλλιά
το χάδι σου αυτό ακόμα με σκοτώνει

 

[blue-roses]

Σ'αυτήν την ενότητα που άνοιξα γράφω σχεδόν κάθε μέρα
τραγούδια που όταν τα ακούω με κάνουν να σε θυμάμαι.
Δε ξέρω γιατί το κάνω αυτό,ίσως απο ανάγκη...
Ανάγκη να σ'ονειρευτώ μιάς κι έχω καιρό
Ανάγκη να ζείς μέσα μου
Ανάγκη να μη σε ξεχάσω,να μη χαθεί η μορφή σου
απ'το μυαλό μου...
'Η από ανάγκη να ζώ σε άλλο κόσμο,στον κόσμο μας
και να μην δεχτώ οτί δε θα σε ξανά δω ποτέ,
να μη δεχτώ πώς δεν υπάρχεις πιά.
Λέω ότι έχεις πάει ταξίδι,αλλά δε τολμώ ακόμα να πώ στον εαυτό μου
ότι αυτό το ταξίδι ήταν το μεγαλύτερο&το τελευταίο σου.
Μου λείπεις,κάθε μέρα που περνάει μου λείπεις.
Δε ξέρω πώς θα ήταν τα πράγματα άν ζούσες,
δε ξέρω άν θα ήμασταν μαζί ή όχι,αλλά δε με νοιάζει
μακάρι να ζούσες κι άς μη μιλούσαμε ποτέ,αρκεί να ζούσες.
Να ένιωθα την αναπνοή σου στον αέρα,
να ήξερα ότι υπάρχεις,
ίσως αυτό να ακούγεται πολύ εγωιστικό,ίσως και νά'ναι
αλλά δε μπορώ να δεχτώ κάτι που δε μπορώ ν'αλλάξω,
συγχώρα με.
Κι αυτό το ''πρέπει να είσαι δυνατή''
''Πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου''
καραμέλα που πιπιλάν συνέχεια το μυαλό μου.
Προσπαθώ....   ....κάθε μέρα προσπαθώ
απλά κάπου κάπου όπως αυτή τη στιγμή που γράφω με
πιάνει το παράπονο.'Ανθρωπος ειμαι λυγίζω.
Ελπίζω έκει που είσαι να με σκέφτεσαι πού και πού
κάποια μέρα θα σε βρώ μες στο άπειρο τ'ουρανού
και τότε τίποτα δε θα μπορεί να μας χωρίσει.
Δέν έπαψα ποτέ να σ'αγαπώ...

[blue-roses]

Ζηλεύει η νύχτα
 
Ζηλεύει η νύχτα κάτι απ' το φως της έχεις πάρει
στρέφεις το βλέμμα ψηλά κι ανάβει το φεγγάρι
έξω απ' το χρόνο γύρω σου ακίνητα τοπία
χορεύεις μόνη μέσα σε μια φωτογραφία

Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ' την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ  μαζί σου

Η νύχτα φεύγει με τις μνήμες σου φωτίζει
ο κόσμος όλος γύρω από 'σένανε γυρίζει  
εικόνα ονείρου που η μέρα δεν τη σβήνει
δε μ' αγγίζεις μα τα σημάδια σου μ' αφήνεις

Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ' την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ  μαζί σου

Ζεστό ποτάμι αυτή τη ζεστασιά σου δώσ' μου
θερμό εσύ ρεύμα στην κρύα θάλασσα του κόσμου

Παίξε με στα χέρια σου σαν σφαίρα
πέτα με ψηλά στον αέρα
δώσε μου πνοή απ' την πνοή σου
να ξαναγεννηθώ  μαζί σου
 

[blue-roses]

Να γράφεις να τηλεφωνείς

Ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου όταν έρχεσαι
Και πλημμυρίζει μουσικές η κάμαρά μου
Τρέχουνε πίσω σου οι καρέκλες να μην στέκεσαι
Κι απ' το παράθυρο  το σκάει η ερημιά μου
 
Τρελό κοκτέιλ σου σερβίρει το ποτήρι μου
Τα κρύα χείλη του γυρεύουν τα δικά σου
Τσιγάρο σκέτο σου προσφέρει το πακέτο μου
Κι όλα τα σπίρτα μου ανάβουν στο άγγιγμά σου
 
Να γράφεις να τηλεφωνείς  και ας μη μένει εδώ κανείς
Αφού το ξέρω θα χαθείς   τόση αγάπη δεν μπορείς
Να γράφεις να τηλεφωνείς  και ας μη μένει εδώ κανείς
 
Κλείνουν αθόρυβα οι κουρτίνες όταν γδύνεσαι
και η κρεμάστρα μου τα ρούχα σου μαζεύει
Τα Φώτα παίζουνε την ώρα που μου δίνεσαι
Και το κρεβάτι μου άγριο χορό χορεύει
 
Μαντήλι κόκκινο σκουπίζει τον ιδρώτα σου
Και η μαύρη χτένα μου χαϊδεύει τα μαλλιά σου
Κρύβεται μες στο κομοδίνο το ρολόι μου
Για να κερδίζω δευτερόλεπτα κοντά σου
 
Να γράφεις να τηλεφωνείς...
 
Μια πάχνη πέφτει στον καθρέπτη μου όταν ντύνεσαι
Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει
Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι
Και η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει
 

[blue-roses]

Τ' αστέρι του βοριά

Τ' αστέρι του βορια
θα φερει η ξαστεριά
μα πριν φανει μεσα απο το πελαγο πανί
θα γίνω κύμα και φωτιά
να σ' αγκαλιάσω ξενιτιά

Τωρα πετώ για της ζωής το πανηγύρι,
Τωρα πετώ για της χαρας μου τη γιορτή

Φεγγάρια μου παλιά
καινούρια μου πουλιά
διώχτε τον ήλιο και τη μέρα απ' το βουνό
σαν θα με δείτε να περνώ
σαν αστραπή στον ουρανό

Τ'αστέρι του βοριά θα φέρει ξαστεριά
και συ χαμένη μου Πατρίδα μακρινή
θα μείνεις χάδι και πληγή
σαν ξημερώσει σ' άλλη γη
 

[blue-roses]

Πού να 'σαι τώρα

Πού να 'σαι τώρα πού γυρνάς, ποιο κύμα σε παίρνει
Ποιο όνειρο τσαλαπατάς και ποιος σ' ανασταίνει
Ποιος δρόμος σε κρατάει μακριά από το ταξίδι
Ποιος έρωτας σε λαχταράει, ντυμένος σα φίδι
Ποια λόγια ανάβουνε, ξανά τις σκόρπιες σου στάχτες
Ποια ψεύτικα μοιραία θα, και ποιες αυταπάτες
Ποια ευτυχία ξεδιψάει μες στα δάκρυα σου
Ποια παγωνιά τώρα ξυπνάει, μες απ' την φωτιά σου
Ποια παγωνιά τώρα ξυπνάει...

Πού να 'σαι τώρα πού γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα όνειρά μου μοναχά
πια να σε βρίσκω

Πού να 'σαι τώρα πού γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα όνειρά μου μοναχά
πια να σε βρίσκω

Πού να 'σαι τώρα που γυρνάς...
Πού να 'σαι τώρα που...

Περνάνε όλα βιαστικά και με παρασέρνουν
Βασανισμένη μου καρδιά, μακριά μου σε παίρνει
Συνήθιζα να προσπερνάω, μα τώρα θυμάμαι
Τα πιο μικρά σου μυστικά, και να που φοβάμαι
Να μάθω τώρα να γελάω, να μάθω να χάνω,
να μάθω να σ' αναζητάω, και να μη σε φτάνω
Να μάθω τώρα να γελάω, να μάθω να χάνω,
να μάθω να σ' αναζητάω, να μη σε φτάνω,
να μάθω να σ' αναζητάω...

Πού να 'σαι τώρα πού γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα όνειρά μου μοναχά
πια να σε βρίσκω

Πού να 'σαι τώρα πού γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα όνειρά μου μοναχά
πια να σε βρίσκω

Πού να 'σαι τώρα πού γυρνάς...
Γύρισε πίσω...
 
 

[blue-roses]

Θέλω να σε δω        
 
Εχω τόσα φανταστεί σ΄ότι δεν έχει ειπωθεί
μόνο μονάχο με τον εαυτό μου
είναι αλήθεια για μας μέσα κι έξω στα κενά
μ΄έναν πόνο στην καρδιά την αλήθεια για μας

Θέλω να σε δω στην αγάπη μου να βγω
θέλω να σε δω στην αγάπη μου να βγω

Κι αν ο ρυθμός έχει φωτιά
κι ο πυρετός με καίει βαθιά
εγώ δεν θα σε σβήσω
μεσ΄του μυαλού μου τη σιωπή
θα σ΄αγαπήσω πιο πολύ
πάντα θα΄μαστε μαζί κι ας είμαι μόνη

Θέλω να σε δω στην αγάπη μου να βγω
θέλω να σε δω στην αγάπη μου να βγω

Θλίψη μου γλυκειά μου θλίψη
σε βλέπω και μου λείπεις

 

[blue-roses]

Μοναξιά        
 
Έφυγες πάει πια καιρός
ποιος είναι εχθρός,
ποιος φίλος θα γίνει
τώρα οι μέρες είναι μάχες
μας σωθήκαν οι αγάπες

Μοναξιά πως διψάς
μοναξιά πως φοβάσαι
πρώτα ζητάς των άλλων τα φιλιά
ύστερα λες πως δεν θυμάσαι

Ένας έρωτας τι λέει κάποια αλήθεια σιγοκαίει
κάποια αγάπη σου θυμίζει
η ζωή πόσο στοιχίζει
Πως τα χέρια να ενωθούν
το κύμα τα ξεμπλέκει
πως τα μάτια να χορτάσουν
ερημιά τα ξεραίνει

 

[blue-roses]

Ποιος είσαι εσύ που με κοιτάς        
 
Ποιός είσαι εσύ που με κοιτάς
νιώθω πως σ΄αγαπάω
όχι σαν να το διάλεξα
μα σαν να στο χρωστάω

Παιδί ήμουνα και γνώριζα
υπήρχες στην καρδιά μου
σαν ίσκιος σε ξεχώριζα
τη νύχτα στα όνειρά μου
γιατί άργησες τα μάτια σου
τα μάτια μου ρωτάνε
μα γιατί σε περίμενα
τ΄ακούω να απαντάνε

Ποιός είσαι εσύ που με κοιτάς
νιώθω πως σ΄αγαπάω
όχι σαν να το διάλεξα
μα σαν να στο χρωστάω

Παιδί ήμουνα κι ένιωθα
έλειπε πάντα κάτι
σαν ήλιος που χαμήλωνε σε άδειο μονοπάτι
ποιός είσαι εσύ που με κοιτάς
μέσα από την ψυχή μου
σε ποιά στροφή η μοίρα σου
έπεσε στη δική μου

Ποιός είσαι εσύ που με κοιτάς
νιώθω πως σ΄αγαπάω
όχι σαν να το διάλεξα
μα σαν να στο χρωστάω

 

[blue-roses]

Σε θέλω        
 
Κι αν είν' τ' αστέρια σου πεσμένα στη γη
και οι νύχτες σου εκλιπαρούν την αυγή
κι όλα όσα αγάπησες μια σκάρτη ζαριά
κι ο μόνος φίλος που έχεις η μοναξιά

Εγώ σε θέλω ναι σε θέλω σε θέλω
Με σκισμένα πανιά
Με κομμένα φτερά εγώ σε θέλω

Κι αν όλοι γύρω σου φτιαχτήκαν κι εσύ
Ψάχνεις στην έρημο για κάποιο νησί
Χωρίς πυξίδα στο πουθενά
Πάνω που κέρδιζες χαμένος ξανά

Εγώ σε θέλω ναι σε θέλω σε θέλω
Με σκισμένα πανιά
Με κομμένα φτερά εγώ σε θέλω

Κι αν τα τραγούδια σου κατάπιε η σιωπή
Και βρήκες του έρωτα την πόρτα κλειστή
Μ' ένα αποτσίγαρο μαύρα γυαλιά
Θεός και δαίμονας και μόνος ξανά

Εγώ σε θέλω ναι σε θέλω σε θέλω
Με σκισμένα πανιά
Με κομμένα πανιά εγώ σε θέλω

Κι αν σου τελειώσαν οι ευχές και τα θα
Κι ο δρόμος σ' έβγαλε στο δρόμο ξανά
Κι άμα δε βρίσκεις ούτε λέξη να πεις
Κι ούτε ένα όνειρο για να πιαστείς

Εγώ σε θέλω ναι σε θέλω σε θέλω
Με σκισμένα πανιά
Με κομμένα φτερά εγώ σε θέλω
Σε θέλω σε θέλω ...



 

[blue-roses]

Του έρωτα βραχνή φωνή        
 
Του έρωτα βραχνή φωνή, σκέφτομαι εσένα
με ξεσηκώνεις με ξυπνάς, σκέφτομαι εσένα
Με πας ταξίδια που τραγουδάς
ξέρω θυμάσαι, μη με ξεχνάς, σκέφτομαι εσένα
Νύχτα γεμάτη, σκέφτομαι εσένα
άρωμα, χάδια, λόγια κρυμμένα
Μάτια με δένουν, χείλη με θέλουν, εσένα
Ήλιος μυστικός, χορεύω στο κορμί σου
ζεστή μουσική, πολλά τα όχι, πνίγει η αναπνοή σου

Του έρωτα βραχνή φωνή πες μου εσύ

Όλα, για σένα
για μια φορά, με σένα
Για πάντα, ένα
ξεχνάω, ξεχνάω, ξεχνάω, σκέφτομαι εσένα
ξεχνάω, ξεχνάω, σκέφτομαι εσένα
ξεχνάω, ξεχνάω, σ' αγαπάω

Ήρθε το πρωί, έχει περάσει
βρέχει η σιωπή, φοβάμαι θα με ξεχάσει
Δεν τρέχει τίποτα και δε με νοιάζει
άσε με εδώ, δε με πειράζει
Κλείνω τα μάτια και λέξη δεν θέλω να πω

Του έρωτα βραχνή φωνή πες μου εσύ

Όλα, για σένα
για μια φορά, με σένα
Για πάντα, ένα

Ξεχνάω, ξεχνάω, ξεχνάω, σκέφτομαι εσένα
ξεχνάω, ξεχνάω, σκέφτομαι εσένα
ξεχνάω, ξεχνάω, σ' αγαπάω

 

[blue-roses]

Μπαλάντα        
 
Το ξέρω θα'ναι αυτό το τέλος,
για μια στιγμή απορώ πως πέρασε ο καιρός, δεν ξέρω.
Στη πρώτη τη βροχή πως να πιστέψω,
πως φτάνει μόνο αυτή για να τελειώσει ολόκληρη ιστορία.

Στο γκρίζο ουρανό χάθηκε ο ήλιος,
και η θάλασσα και αυτή γεμίζει σκοτεινή το φόντο.
Κοιτάζω σιωπηλά τον άδειο δρόμο,
και χίλιες δυο μορφές που μ'άγγιζαν στο χθες
σκορπούν μια ελπίδα.

Το ξέρω θα'ρθουν και άλλα καλοκαίρια,
ο ίδιος ήλιος πάλι θα φανεί.
Τις νύχτες θα σκορπούν το φως τ'αστέρια,
της θάλασσας το γκρίζο χρώμα θα χαθεί.

Μα δεν θα'ρθει ποτέ το καλοκαίρι,
αυτό που μόλις πέρασε στο χθες.
Κανένας δεν μπορεί να ξαναφέρει,
τις αναμνήσεις που με γέμιζαν τόσες χαρές.

Θυμάμαι ένα γλυκό κορίτσι,
πορφύρα στα μαλλιά, λουλούδια στη καρδιά, δυο χείλη...
Στο κάθε της φιλί ξαναγεννιόμουν,
και όταν γελούσε αυτή ανοίγαν λες οι ουρανοί εμπρός μου.

Μα φεύγει ο καιρός και τώρα,
πλησίασε πολύ η πιο δύσκολη στιγμή,
στα είκοσι μου χρόνια.
Ήταν γραφτό αυτό το καλοκαίρι, να μου θυμίζει τόσα,
ίσως τις πιο όμορφες στιγμές ως τώρα.

Το ξέρω θα'ρθουν και άλλα καλοκαίρια,
ο ίδιος ήλιος πάλι θα φανεί.
Τις νύχτες θα σκορπούν το φως τ'αστέρια,
της θάλασσας το γκρίζο χρώμα θα χαθεί.

Μα δεν θα'ρθει ποτέ το καλοκαίρι,
αυτό που μόλις πέρασε στο χθες.
Κανένας δεν μπορεί να ξαναφέρει,
τις αναμνήσεις που με γέμιζαν τόσες χαρές.

 

[blue-roses]

Για μια στιγμή        
 
Ψάχνω συνθήματα να γράψω να σου πω λυπάμαι.
Βυθίζομαι μέσα στο όνειρο που ζω, φοβάμαι.
Πάει καιρός που δεν περνάς πια από δω,
σε χάνω.
Πάρε μια μέρα ένα δρόμο πιο γνωστό,
σε ψάχνω.


Για μια στιγμή, έλα και στάξε μου ξανά ζωή.
Γίνε ανάσα, γίνε φως και φυλακή.
Να μην πατώ στη γη. Για μια στιγμή.

Ψάχνω συνθήματα να γράψω να σου πω, σε θέλω.
Όλες οι λέξεις γίναν μία ξαφνικά, σε θέλω.
Γύρε κοιμήσου μες στο όνειρο να 'ρθω, σε θέλω.
Βρες μου έναν τρόπο να μη δείχνω πως πονώ.
Δε θέλω.

 

[blue-roses]

 Άγραφο γραμμα        
 
Κι είπα `να γράμμα να σου γράψω
Δυο, τρία, λόγια μοναχά.
Μες τις σειρές του να σε ψάξω
Φανερωμένα μυστικά

Με ταξιδεύει η στεναχώρια
Σ` έρημο νησί και μακρινό
Αν οι ζωές μας είναι χώρια
Στη σκέψη σου ανησυχώ

Θέλω να ξέρεις πως υπάρχω
Μόνο για να σε σκέφτομαι
Μ` αυτό το γράμμα που σου γράφω
Πιο κοντά σου έρχομαι.

Κι είπα `να γράμμα να σου γράψω
Μα δεν κουνιέται το στυλό
Στη μοναξιά μου να σε ψάξω
Το φύλλο έμεινε λευκό

Κλείνω τα μάτια μου για να `ρθω
Εκεί που είσαι να σε βρω
Αυτό το γράμμα, δεν στο γράφω
Θα μείνει πάντοτε εδώ.

Θέλω να ξέρεις πως υπάρχω
μόνο για να σε σκέφτομαι
άγραφο γράμμα που σου γράφω
σου στέλνω και προσεύχομαι




 

[blue-roses]

Κάθε δειλινό        
 
Κάθε δειλινό
που σε περιμένω
χάνομαι, ριγώ
και αργοπεθαίνω

Κάθε δειλινό
έρχεται το τρένο
μόνος στο σταθμό
μόνος μου απομένω

Έτσι είναι η αγάπη
ένα δειλινό, ωχ αμάν-αμάν
χρώματα μπορεί κι αλλάζει
είναι ουρανός

Φέρνεις ένα τραγουδάκι
σαν εσπερινός, ωχ αμάν-αμάν
σ' άναβα ένα λιβανάκι
μύρισε Θεός

Κάθε δειλινό
νύχτα στη καρδιά μου
η φωτογραφία σου
η παρηγοριά μου

Κάθε δειλινό
φτάνει η μοναξιά μου
ως το πρωινό
που θα 'ρθεις κοντά μου

Έτσι είναι η αγάπη
ένα δειλινό, ωχ αμάν-αμάν
χρώματα μπορεί κι αλλάζει
είναι ουρανός

Φέρνεις ένα τραγουδάκι
σαν εσπερινός, ωχ αμάν-αμάν
σ' άναβα ένα λιβανάκι
μύρισε Θεός