Γιάννης Αγγελάκας

[blue-roses]

Ο Γιάννης Αγγελάκας είναι τραγουδιστής, μουσικός και ποιητής. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως ο τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Τρύπες, από το 1984 ως το 2000.

Γεννήθηκε το 1959 στη Θεσσαλονίκη. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος Τρύπες, ασχολήθηκε με την ηθοποιία, εμφανιζόμενος στις ταινίες Χώμα και νερό, Ο χαμένος τα παίρνει όλα και άλλες, ενώ συνέχισε τη μουσική του καριέρα σε συνεργασία με τον Νίκο Βελιώτη και το μουσικό σχήμα Επισκέπτες. Έγραψε τους στοίχους και τραγούδησε στο κομμάτι "Κυρία των μέσα μου ανέμων", στο δίσκο "Ο Θυρωρός" του Γιώργου Χριστιανάκη που κυκλοφόρησε το 2001. Συμμετείχε επίσης στην παραγωγή του διπλού live δίσκου του Θανάση Παπακωνσταντίνου "Τα Ζωντανά" το 2004.

Έχει επίσης εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές (Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι και Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;), οι οποίες συνοδεύονται από δικά του σκίτσα. Το 2005 έκανε εβδομαδιαία εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό 105,5 μαζί με τον Ντίνο Σαδίκη (Εν Πλω).

Προσωπικά Άλμπουμ
1993 Υπέροχο τίποτα (Virgin)
2003 Ο χαμένος τα παίρνει όλα (Hitch-Hyke)
2005 Οι Ανάσες των λύκων
2005 Από 'δω και πάνω (All Together Now)

Με το συγκρότημα Τρύπες
1984 Τρύπες (Ano Kato Records)
1987 Πάρτυ στο 13ο Όροφο
1990 Τρύπες στον Παράδεισο (Virgin)
1991 Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ)
1993 Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια (Virgin)
1994 Κράτα το σώου μαϊμού (live + unplugged) (Virgin)
1996 Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι (Virgin)
1999 Μέσα στη νύχτα των άλλων (Virgin)

Συμμετοχές
2000 Βραχνός προφήτης (Lyra)
2000 Χώμα και Νερό (soundtrack) (Virgin)

Ποίηση
1988 Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι, εκδόσεις Λιβάνη.
1999 Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε;, εκδόσεις Λιβάνη.

[blue-roses]

 Άγρια των άστρων μουσική        
 
Άγρια των άστρων μουσική
μόλις νυχτώνει με ξυπνάς
Μέσα στην πιο βαθιά σιωπή
έρχεσαι και με τυραννάς

Άγρια των άστρων μουσική
στην ξεχασμένη σου φωτιά
ρίχνονται οι πιο κρυφοί καημοί
ψάχνοντας να 'βρουν γιατρειά

Μ' όσα φύγαν, μ' όσαν έχουν πια χαθεί
μ' ό,τι μέσα μου έχω ως τώρα περισώσει
ξεκινάω κάθε μέρα απ' την αρχή
τα μετράω και περιμένω να νυχτώσει

Άγρια των άστρων μουσική
μόλις νυχτώνει με ξυπνάς
και μ' ένα ξαφνικό φιλί
με καταπίνεις με ρουφάς

Με μεθάς με γελάς με χαϊδεύεις με πονάς
Στην ανύπαρκτη πατρίδα των ονείρων μ' οδηγάς
Με μεθάς με γελάς με χαϊδεύεις με πονάς
Κι όταν φεύγεις το πρωί σαν παιδί με παρατάς
 

[blue-roses]

Αιρετικό        

Δεν ξέρω αν βρίσκεται κρυμμένος
στα νύχια σου ο Θεός
μα εσύ πιο πολύ μου μοιάζεις
για λύκος νηστικός
κι όταν στα πρόβατα αγορεύεις
για του έθνους το καλό
διάολε σε βλέπω να χορεύεις του κτήνους το χορό.

Πες μου πως γίνεται η αγάπη
να ζει απ' τη λέξη εχθρός
και πως θα βρω τη σωτηρία σκυμμένος και βουβός
κι αν πάλι αυτό το τραγουδάκι σου μοιάζει αιρετικό
διάολε φύγε άπό μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό.

Ποιος σκαλίζει το σκοτάδι στην ψυχή μου κι όταν χαίρομαι ποιος κλαίει
ποιος παλεύει να μισήσω το κορμί μου κι όταν τ' αγαπάω ποιος φταίει
ποιος φρενάρει και ρημάζει τη ζωή μου κι όταν προχωράω ποιος κλαίει
ποιος ζητά να χαμηλώσω τη φωνή μου κι αν του τ' αρνηθώ ποιος φταίει

 

[blue-roses]

 Από δω και πάνω        
 
Από δω και πάνω στου γλεντιού το σαματά,
με ένα αστείο σάλτο ανεβαίνω.
Από δω και πάνω πεινασμένη μου καρδιά,
με χαρά και δάκρυα σε χορταίνω.

Από δω και πάνω δε ρωτάω άλλο πια
τι ζητώ που πάω και ποιος να ΄μαι.
Από δω και πάνω σταματώ τις προσευχές,
από δω και πάνω δε φοβάμαι.

Από δω και πάνω στου ρυθμού την αγκαλιά,
ώπα! με ένα σάλτο μέσα μπαίνω,
Από δω και πάνω τραγουδώ για τη φωτιά,
κι απ' του κόσμου το καμίνι ξεμακραίνω.

Από δω και πάνω δε ρωτάω άλλο πια
τι ζητώ που πάω και ποιος να ΄μαι.
Από δω και πάνω σταματώ τις προσευχές,
από δω και πάνω δε φοβάμαι

 

[blue-roses]

 Άτμαν        
 
Στου Μαγγελάνου τις φωτιές,
στου Βόρα το κατάρτι
και στου παιδιού το γόνατο
το ίδιο πράγμα αλλάζει
και τις φωνές σκεπάζει.

Στους γαλαξίες τ' ουρανού
και στο μυαλό μου μέσα
το ίδιο πράγμα κρύβεται,
ανάλαφρα ανασαίνει
κοιτάει και περιμένει.

[blue-roses]

Αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη        
 
Είμαι η θεά που ποθεί να σε κάψει
Στήνοντας γλέντια με σκιές και με λάμψεις
Βουλιάζω μέσ' στο μολυσμένο μετάξι
Μ' αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη

Είμαι θεός πληγωμένος, σακάτης
Γιος της φωτιάς, της βροχής και της σταχτής
Πιασμένος στον ιστό μιας γριάς αράχνης
Μ' αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη

Είμαστε ήρωες μιας άτολμης πράξης
Δυο ραγισμένοι αχώριστοι βράχοι
Καθηλωμένοι στην σκιά μιας ανάγκης
Μ' αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη

 

[blue-roses]

Δεν ξέρω πώς συμβαίνει        
 
Δεν ξέρω πώς συμβαίνει,
μια σταγονίτσα της να με ξεπλένει,
να παρασέρνει μακριά
τόση βρωμιά.

Δεν ξέρω πώς συμβαίνει,
ν' ακούω τόσα πολλά όταν σωπαίνει,
να νοιώθω τόση απλοχωριά
σε μια αγκαλιά.

Δεν ξέρω πώς συμβαίνει,
μια σπίθα τόση δα να με ζεσταίνει,
να ζω μια ολόκληρη ζωή
κάθε στιγμή.

 

[blue-roses]

Διψάω σαν ψάρι στο βυθό        
 
Στίχοι]

Οι καταιγίδες με αγαπούν
Με βοηθάνε να σταθώ και να σωθώ
Απ' τη νωθρή γαλήνη του καιρού
Που με ρουφάει και με κρατάει υπνωτισμένο αιχμάλωτο

Οι νύχτες μου χαμογελούν
Ποτίζουν με αίμα τον γλυκό μου πυρετό
Και οι μέρες όλες με καλούν μέσα απ' το στόμα τους να πιω
Τον μυρωμένο τους αφρό, κι όμως εγώ

Διψάω σαν ψάρι στο βυθό
Κι ασφυκτιώ
Κι ασφυκτιώ σαν συννεφάκι
Μέσα στον καθαρό ουρανό

Διψάω σαν ψάρι στο βυθό
Κι ασφυκτιώ
Κι ασφυκτιώ σαν συννεφάκι
Μέσα στον καθαρό ουρανό

κι όμως εγώ

Διψάω σαν ψάρι στο βυθό
Κι ασφυκτιώ
Κι ασφυκτιώ σαν συννεφάκι
Μέσα στον καθαρό ουρανό

Διψάω σαν ψάρι στο βυθό
Κι ασφυκτιώ
Κι ασφυκτιώ σαν συννεφάκι
Μέσα στον καθαρό ουρανό
 

[blue-roses]

Δωσ' μου λίγη ακόμα αγάπη        
 
Στίχοι]

Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Οδήγησε με στο φρικτό της τοπίο
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Θέλω να γίνω βασιλιάς των γελοίων
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη…

Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Μη μ’ αφήσεις σα σκυλί πεινασμένο
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Θέλω να μπω στη τροχιά των χαμένων
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη
Δωσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη…

 

[blue-roses]

Ένα πληρωμένο τραγούδι        
 
Στίχοι]

Φιμώνω τοίχους
ταίζω μηχανές
για την καρδιά ενός χτήνους
καταπίνω φωτιές
πληρώνω ερωμένες σιωπές εκβιαστές

Τραυλίζω μύθους
σκαλίζω πληγές
για την καρδιά ενός χτήνους
κυνηγιέμαι απ' το χθες
πληρώνω καταθλίψεις ενοχές διαστροφές

Ομως πληρώνομαι γι' αυτό πληρώνομαι
μ' ανώδυνες μικρές διαδρομές
πάνω κάτω σε μια λαίμαργη χώρα
μέσα έξω σε μια αχόρταγη χώρα
πληρώνομαι απ' αυτήν πληρώνομαι
μα ξαγρυπνάω γυρεύοντας τα άχρηστά της δώρα

Από εύσπλαχνους δήμιους
ζητάω αναβολές
για την καρδιά ενός χτήνους
τρέφομαι με ψευτιές
πληρώνω φίλους-σκύλους διαλυμένες γιορτές

Φιμώνω τοίχους
ταίζω μηχανές
για την καρδιά ενός χτήνους
καταπίνω φωτιές
πληρώνω ερωμένες σιωπές εκβιαστές

Ομως πληρώνομαι γι' αυτό πληρώνομαι
μ' ανώδυνες μικρές διαδρομές
πάνω κάτω σε μια λαίμαργη χώρα
μέσα έξω σε μια αχόρταγη χώρα
πληρώνομαι απ' αυτήν πληρώνομαι
μα ξαγρυπνάω γυρεύοντας τα άχρηστά της δώρα

 

[blue-roses]

 Επισκέπτες        
 
Στίχοι]

Πέρα απ' τ' άστρα είν' η δικιά μας γειτονιά
Κατεβήκαμε με γέλια και τα όργανα στον ώμο
Έλα κάντε μας λιγάκι συντροφιά
Κουραστήκαμε απ' το δρόμο

Είχε κρύο από του Δία τη μεριά
Κι η Σελήνη ερημιά καθόλου κόσμο
'Αντε ανάψτε μας μια όμορφη φωτιά
Κουραστήκαμε απ' το δρόμο

Τέτοια νύχτα μαγεμένη και γλυκειά
Μας θυμίζει ένα φθινόπωρο στον Κρόνο
'Αντε ας παίξουμε μια τελευταία πενιά
Όπου να 'ναι ξαναβγαίνουμε στο δρόμο

 

[blue-roses]

Η αγάπη ορμάει μπροστά        
 
Στίχοι]

Χρόνια τώρα με φονάζει από μακριά
Κι ούτε ξέρω πως αντέχω και δε βρίζω
Να τη βλέπω ν' αρμενίζει στ' ανοιχτά
Κι εγώ έτσι στα ρηχά να πλατσουρίζω

Χρόνια τώρα με φωνάζει από μακριά
Και με βλέπει σκεπτικό και κουρασμένο
Και μου λέει έλα δοκίμασε άλλη μια
Εσένα ονειρεύομαι κι εσένα περιμένω

Κι ακόμα μια φορά
Πως θα τη φτάσω ελπίζω
Η αγάπη ορμάει μπροστά
Κι εγώ πίσω τρικλίζω
Πέφτω κι αυτή γελά
Μα εγώ πονάω και βρίζω
Και πάω να σηκωθώ ξανά

Κι ακόμα μια φορά
Λέω θα της τραγουδίσω
Τραγούδια τρυφερά
Κι αρχίζω να γρυλίζω
Φαλτσάρω και γελά
Και σταματώ και βρίζω
Και πάω να της το πω ξανά

Κι όταν καμιά φορά
Στέκει και την αγγίζω
Μου λέει είμαι φωτιά
Μα μοναχά δροσίζω
Κι άμα καώ γελά
Μα εγώ πονάω και βρίζω
Και πάω να γιατρευτώ ξανά
 

[blue-roses]

Θα 'ρθει ο καιρός που θα σπάσω την πόρτα        
 
Θα 'ρθει ο καιρός που θα σπάσω την πόρτα
κι καρδιά μου στο φως θα χιμήξει

Θα φύγω μακριά
θα πετάξω ψηλά
θα πετάω σ' ασύλληπτα ύψη

Και τότε πια δε μπορεί
αυτή η φτηνή
αυτή η χλωμή
η τιποτένια μου θλίψη

Θα μείνει ορφανή
θα γυρνάει σαν τρελή
θα ζητάει να με βρει
και δε θα με βρίσκει

κι ούτε πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει
και δεν πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει


 

[blue-roses]

Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός        
 
Στίχοι]

Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός
Κι ήταν ο Κύριος κι Αυτός καλός μαζί μου
Και δεν κατάντσησα πρόσφυγα ναυαγός
Να παίζω στα χαμένα κάθε μέρα τη ζωή μου

Καλά που βγήκα φρόνιμος, υπάκουος, σκυφτός
Κι έχω οικογένεια θρησκεία και πατρίδα
Και δεν κατάντησα ρεμάλι νηστικός
Να κλαίω σαν ποντικάκι απελπισμένο στην παγίδα

 

[blue-roses]

Κρίμα να μην είσαι εδώ        
 
Περνούν οι μέρες γρήγορα
μα μερικές φρενάρουν
Με παίρνουν στην καρότσα τους
κι όμορφα με βολτάρουν
Γελούν με τα φτιασίδια μου
χαϊδεύουν τις πληγές μου
Μεθάνε και μου δίνονται
και γίνονται δικές μου
Φεύγουνε κοκκινίζοντας
και μ’ αποχαιρετάνε
Και μένω πάλι μόνος μου
να σε ξαναθυμάμαι

Κρίμα να μην είσαι εδώ
Τέτοιες μέρες αν με βρουν
Κρίμα να μην είσαι εδώ
Να γελάς και να σ’ ακούν
Μα αυτό που με ξεκάνει
και μου σταματάει το νου
Είναι που δεν είσαι
Που δεν είσαι καν αλλού