Παραμύθια για μεγάλα παιδιά...

[radio lover]

Συμφωνω με τα δυο τελευταια post  οχι πως βρηκα αποσταση κασι απο μερικα προγενεστερα....


Αλλωστε οι δυο περιπτωσεις μην ξεχνατε κατι πολυ βασικο εχουν μια τεραστια διαφορα...

Μας παραμυθιαζαν ..σημειναι το μαθαμε μεταγενεστερα
Αφηνομαι να με παραμυθιασουν....σημαινει οτι ειναι αρχικη επιλογη μας

Πραγματι πολυ μεγαλο θεμα με αχανη παρακλαδια..(οπως η βαση της καθε σχεσης που αναφερεστε)

[Rakendytos]

η διαφορά μεταξύ του "σε παραμυθιάζουν" και του "επιτρέπεις" να "σε
παραμυθιάσουν", είναι το ότι στην πρώτη περίπτωση πιστεύεις πραγματικά
ότι το παραμύθι είναι πραγματικότητα, κλείνεις τα μάτια σε ότι δεν σου
αρέσει να βλέπεις/ακούς και στέλνεις το ένστικτο αυτοσυντήρησης σου για
ύπνο βαθύ μέχρι τη στιγμή που "ξυπνάς" - συνήθως απότομα - και άντε
μετά να εξηγήσεις στον εαυτό σου ότι έχεις και εσύ μερίδιο ευθύνης για το
ότι πληγώθηκε

στη δεύτερη περίπτωση, δεν πέφτεις σε ύπνο - "βλέπεις" ότι είναι παραμύθι,
το αποδέχεσαι γιατί το έχεις ανάγκη τη συγκεκριμένη στιγμή και όταν φτάσει
στο τέλος του, δεν είσαι πληγωμένη (γιατί κανένας δεν σε κορόϊδεψε) και
το ξεπερνάς πολύ εύκολα - κάποιες φορές μπορεί να διατηρήσεις ακόμα και
φιλική σχέση με τον/την πρώην



(νομίζω)

Εσενα σου επιτρεπω να με παραμυθιασεις για κανενα μηνα.. Μετα κανε οτι θες.. Θα σου κατσω.. :bowdown:

[Andreas]

1ον
Απο ενα σημειο (ηλικια*εμπειριες) κ μετα θα'πρεπε να μην μπορουν να μας παραμυθιαζουν (ειτε στον ερωτικο τομεα,ειτε οπουδηποτε αλλου..) καθως υποτιθεται οτι εχουμε μαθει απ'τα λαθη μας..Δυστυχως αυτο δεν γινεται παντα,αλλα προσωπικα μιλωντας ειμαι πολυ αυστηρος με οποιον (κ με τον εαυτο μου..) κανει επαναλαμβανομενα σοβαρα λαθη στις σχεσεις του,τα βλεπει,τα καταλαβαινει κ δεν τα διορθωνει..

2ον
Περι παραμυθιου..
Τα ανωτερο,συν καποια απ'τα πολλα κ σωστα επιχειρηματα που γραφτηκαν δικαιολογουν απολυτα την αποψη 'δεν παραμυθιαζομαι,δεν αφηνω τον εαυτο μου να παρασυρθει,ειμαι αντρας πολλα βαρυς κ βαρβατος,ειμαι δυναμικη γκομενα κλπ κλπ'.
Ομως,αν κ η ζωη γενικα δεν πρεπει να αντιμετωπιζεται σαν παραμυθι, ο ερωτας χανει πολλα χωρις την 'παραμυθενια' του υποσταση. Αλλα,ως σωστο παραμυθι για ενηλικες,δεν εχει υποχρεωτικα καλο τελος. Απλα χρειαζεται να αποδεχτουμε αυτο,να προσπαθουμε τουλαχιστον (με τη βοηθεια της εμπειριας..) να μην ειναι 'καταστροφικο' το τελος κ στην τελικη να μην γινομαστε ακραιοι: ουτε ψυχροι κ αδειοι,ουτε στην κοσμαρα μας (βαφτιζοντας την παραμυθι).
Κ στα παραμυθια αυτα δεν ισχυει το "Σημασια εχει το ταξιδι,οχι ο προορισμος';

[Enia]

[size=18]ο ερωτας χανει πολλα χωρις την 'παραμυθενια' του υποσταση[/size].

αυτό περίμενα να ακούσω!  :wink: εύγε μπουρεκάκι τζούνιορ!  

[Pappas10]

Η Ιστορία της Μαρίας (Παλιό Κομμουνιστικό τραγούδι)


Σαν πρώιμο σταφύλι η Μαρία
Πριν πατήσει ακόμα καν τα 13
Τους άντρες έκανε τρελά να την ποθούν
Σαν τα μυγάκια που πετούν γύρο απ' τη φλόγα
μόλις αντίκρυζαν τη ροδαλή της ρόγα
κοντά της έτρεχαν για να τσουρουφλιστούν....

Κατεβαίνει απ' το χωριό της στην Αθήνα
γερμανοί παντού και λύσαξε στην πείνα
[size=24]τι άλλο να βρω για να σας πω ένα παραμύθι[/size]
λόγο πείνας της αμβλύνθηκαν τα ήθη

Στην Αθήνα της Μαριάς η ομορφιά
Ξεπουλήθηκε στην μαύρη αγορά
ένας δοσύλογος την έχει ερωτευτεί
Κι αυτή του δίνεται χωρίς να το σκεφτεί

Κάποια μέρα ένας άντρας την πλευρίζει
"κακομοίρα μου" στ' αυτί της ψυθιρίζει
"μ' αυτόν που είσαι το κεφάλι σου θα φας
γυρεύοντας κοπέλα μου το πας"

Σηκώθηκε μια νύχτα απ' το κρεβάτι
"Προς νερού μου" λέει "πάω" στο συνεργάτη
βιαζότανε αυτός να την πηδήσει
μα το πείθει πως αμέσως θα γυρίσει....

Από κάτω περιμέναν οπλισμένοι
δυο της ΟΠΛΑ (Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών) και στο κόμμα οργανομένοι
Τους ανοίγει ανεβαίνουνε επάνω
και σκοτώνουν στο κρεβάτι τον ρουφιάνο

'Φχαριστήθηκε ο κοσμάκης κι η Μαρία
άστε ντούε βγήκε στην παρανομία
μα την ψάχνανε παντού οι Γερμανοί
φεύγει εκείνη στο βουνό... για να κρυφτεί.

Με αντάρτες στο βουνό κάνει παρέα
γνωρίζει κάποιον ονόματι Αντρέα
τα γένια του μυρίζανε θυμάρι
Μαυροσκούφης ήτανε του Άρη

Της Υπόσχεται μολίς λεφθερωθούνε
με το καλό θα ήθελε να παντρευτούνε
εδώ μπαίναν στην Αθήνα οι εγγλέζοι
δως του εκείνος για παντριές... να την πιέζει

κάποιος βρέθηκε να την διαφωτίσει
ο Φώτης.. και τα μάτια της ν' ανοίξει
ο Ανδρέας ήταν λέει τροτσκιστής
"γι' αυτό δεν πρέπει να τον ξαναδείς"

Του χώσανε λοιπόν μία παγίδα
του Αντάρτη κι αν τον είδατε τον είδα
πάει τον έφαγε το μαύρο το Σκοτάδι
κατά διαταγή του Ζαχαριάδη

Και μια νύχτα σκοτεινή πάνω στο Γράμμο
ο Φώτης την εζήτησε σε Γάμο
Ο Φώτης βρέθηκε μετά στη Βουλγαρία
κι αυτή να σέρνεται μεσ' τα στρατοδικεία

Ο Επίτροπος ζητάει την εσχάτη των ποινών
μα επεμβαίνει ευτυχώς κάποιος γιός εφοπλιστών
την είχε δει σε μία εφημερίδα
"την ερωτεύτηκα μπαμπά" του λέει "μολίς την είδα"

Κι όταν σκότωσαν τον Νίκο Μπελογιάννη
Στη μητρόπολη γινήκανε οι γάμοι
Ο Φάκελος της σαν σκιά εξαφανίστηκε
Σε κολυμπήθρα εθνική αναβαπτίστηκε

Από τότε κολυμπάει στα πλούτη μέσα
Η Μαρία είναι τώρα Ναυαρχέσα
Έχουν δίκιο της ζωής η βετεράνοι...
Στόλους σέρνει άμα θέλει το φουστάνι

έχουν δίκιο όταν λένε οι παλιοί
στόλους σέρνει αμά θέλει.. να να να να.. να να να να να να....

.... γράφει ο Εγγλέζικος θυρεός, ας είναι ντροπιασμένος όποιος σκέφτεται βρώμικα.

Τι σκεφτήκατε;

[joking]

ΦΡΡΡΡΡΡΡΡ!!!!!   ΟΦ ΣΑΪΝΤ Ο ΝΕΑΡΟΣ!!!



το πόστ    "παίζουμε με τα τραγούδια" είναι σε άλλη θεματική ενότητα!!
]

[xhmeia]

κι ας ξέρουμε μέσα μας πως είναι με ημερομηνία λήξης, πως στο τέλος δεν θα ζήσουμε καλά, ούτε κανείς άλλος καλύτερα.........

ξεκινας κατι με το σκεπτικο......... κανεις μας δεν θα ζησει καλα?

αυτο λες???

[Enia]

όχι Νατάσα, όταν ξεκινάει κάτι μοιάζουν όλα ρόδινα... μου έχει τύχει όμως να βρεθώ σε καταστάσεις-αδιέξοδο... όχι ότι περνούσα άσχημα, αλλά ήξερα πως δεν είναι το ένα, το ιδανικό, το μοναδικό... ότι κάποτε θα τελειώσει... και τότε, όχι, δεν αποφάσισα να το τελειώσω, αλλά να το ζήσω, και για όσο κρατήσει...


και πάτερ...

Τι σκεφτήκατε;

Μπράβο το Μαράκι...!
 :28:

[See_Me]

 Τα παραμύθια, με τη λογική που δημιουργήθηκαν, είχαν σκοπό τη διδασκαλία απλών καθημερινών πραγμάτων και αξιών που θα μπορούσαν να μεταδωθούν είτε μέσω μιας διήγησης ενός παιδικού στόματος είτε ενός ενήλικα.
 Φυσικά και είναι απαραίτητο συστατικό της ζωής μας, γιατί αποτελεί μέρος της φαντασίας μας και έναυσμα για όνειρα. Που χωρίς τα όνειρα, κανένας μας δε μπορεί να ζήσει  ]

 Μπορώ να πω για μένα προσωπικά ότι μου αρέσουν τα παραμύθια, ειδικά όσα περιλαμβάνουν μαγικά πλάσματα, μυστικούς κήπους, αναζήτηση θησαυρών. Δε μου αρέσουν οι μάχες στα παραμύθια, όπως δε μου αρέσουν στην πραγματική ζωή.
 Αυτό δε σημαίνει ότι θα κυκλοφορώ με νεραϊδένια φτερά, τριγωνικά αυτιά και θα ψάχνω φανταστικά δάση. Ούτε όμως θα ψυχοπλακώνομαι από τη τσιμεντούπολη που ζούμε.

 Επειδή όμως μεγαλώνουμε με διηγήσεις παραμυθιών, όλα τα κορίτσια μαθαίνουμε για τους ιδεώδεις άντρες, όπως ο γαλάζιος πρίγκιπας, το βασιλόπουλο που ξυπνάει με ένα φιλί την ωραία κοιμωμένη, το Τέρας της Πεντάμορφης που ξεμαγεύεται στο τέλος, θεωρούμε ότι έτσι θα είναι ο σύντροφός μας και μόλις βρούμε έναν τέτοιο η ζωή μας θα είναι υπέροχη για πάντα. Δυστυχώς όμως τέτοιες αψεγάδιαστες μορφές δεν υπάρχουν. Οπότε προσγειωνόμαστε άκομψα στην πραγματικότητα. Και αρχίζουμε τους συμβιβασμούς. Και το "εντάξει μωρέ, καλός κι αυτός". Και ενώ διατηρούμε μια σχέση συμβιβασμού, πλάθουμε στο μυαλό μας μια άλλη εικόνα για το σύντροφό μας, μια εικόνα που πλησιάζει τα αψεγάδιαστα πρότυπά μας. Γιατί δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το όνειρο, το φανταστικό, το άπιαστο.
 Το δύσκολο κομμάτι είναι όταν ξυπνάμε από το όνειρο και αντιμετωπίζουμε την αληθινή εικόνα. Εκεί το σοκ είναι μεγάλο. Και αρχίζουν οι τσακωμοί, οι φωνές, ώσπου να έρθει ο χωρισμός. Και με το χωρισμό αρχίζουμε να χάνουμε την πίστη μας στα παραμύθια..αρχίζουμε να αμφισβητούμε τις ίδιες μας τις αρχές, κάνοντας αλλεπάλληλους απολογισμούς...ώσπου παραιτούμαστε...από όλα, από τον ίδιο μας τον εαυτό.

 Μα μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς? Αφού χωρίς όνειρα, παραμύθια, έρωτα, αξίες, συναισθήματα, τι νόημα θα είχε η ζωή  :?:

 

[xhmeia]

οκ λιλουκα τωρα σε καταλαβα  


(ειπα κ εγω τι λεει /)

[voliwtisa]

Nα γνωρίζω ότι ο άλλος δεν είναι ο μοναδικός, ο υπέροχος, ο ξεχωριστός έστω και στη συγκεκριμένη στιγμή και να συνεχίζω απλά το "παραμύθι"?

Aυτό είναι το σωστό?

Πως το ζεις και αφήνεσαι  δηλαδή?

Aφού ξέρεις πως δεν είναι "αυτός"!

Kαι γιατί να μπεις στο δίλημμα να αποφασίσεις αν θα είσαι ή όχι μαζί του? Aπλά επειδή περνάς καλά; Aπλά επειδή δεν έχει βρεθεί το κάτι καλύτερο;

Mε συγχωρείται αλλά το θεωρώ τη μέγιστη κοροιδία!

[joking]

ίσως ]

[voliwtisa]

Kαι πάλι θα επαναλάβω...

Άντε και "διασκεδάζεις" εσυ τη μοναξιά σου...Tον άλλον;Tα αισθήματά του;

Aυτά δεν τα υπολογίζουμε;

[Enia]

Σε καμμία περίπτωση δεν είναι κοροϊδία, εφόσον και οι δύο γνωρίζουν την κατάσταση.

Γιατί το παίρνεις πως ο άλλος σε θεωρεί τη 'μία' ή νιώθει περισσότερα από σένα?

Ή μήπως στην εποχή μας όλες οι σχέσεις οδηγούν σε γάμο / κρατάνε για πάντα !?

Γιατί κάνουμε σχέσεις? Για να βρούμε τον ιδανικό (δηλ όλοι κατευθείαν μπαίνουν σε crash-test έως ότου λυγίσουν!?) ή γιατί μας αρέσει ο άλλος και περνάμε καλά μαζί του!?

[joking]

χμμ!!  δεν μπορώ να σου δώσω άδικο ...


θυμάμαι χαρακτηριστικά την ιστορία μια κοπέλλας που έκανα κολλητή
παρέα μόλις είχα φύγει από το σπίτι μου .... διαζευγμένη με ένα παιδί, που
την επιμέλεια είχε ο πατέρας, έμενε μόνη της, είχε απίστευτο κέφι και
προκλητικό χιούμορ και  κορμί θανατηφόρο ... το είδος της γυναίκας που οι
άντρες αποκαλούν "μνάρα" και ερωτεύονται παράφορα....

το μοναδικό της μειονέκτημα ήταν ότι είχε χαμηλή αυτοπεποίθηση και ήταν
ανίκανη να συμβιβαστεί με το ότι θα μπορούσε να "μείνει χωρίς άντρα" ...

η τακτική της ήταν να καλλιεργεί την "επόμενη" σχέση πριν δώσει τέλος
στην "προηγούμενη" .... σε διάστημα δύο περίπου χρόνων, άλλαξε τρείς
συντρόφους ... όλες οι ιστορίες τελείωσαν πολύ άσχημα φθάνοντας ακόμα
και στη χειροδικία  (την οποία αποδεχόταν ως "δίκαια" τιμωρία της, για την
"κακή" συμπεριφορά της)



υστ1. για το διάστημα που η σχέση ήταν στα "μέλια" , δήλωνε τρελλά
ερωτευμένη με το ταίρι της
υστ2. δεν ξέρω πως κατέληξε - εύχομαι να είναι καλά και να κατάφερε να
βρει αυτό που ζητούσε...