Σίσυφος ή Τάνταλος; Το ερώτημα του Μαρτυρίου...

[Nikos28]

Να σε ρίξω στη Διασπορά;


Όχι αγάπη μου, δε τα κάνω εγώ αυτά...


Είμαι ανεκτικός με τις αντιφρονούσες!  :wink:  :lol:

[Nikos28]

ααα εγω λεω πως εχει δικιο η Tris!

Ιδού!

Γυναικεία αλληλεγγύη επι το έργον!  

[tristana]

'Ωστε ανεκτικός; Ε, όχι δεν το δέχομαι! Βαριόμαστε μήπως πουρνό-πουρνό;;;;;;

Η Πλας διαθέτει απλώς ευθυκρισία!  :twisted:
Και ας συμπληρώσω ότι κι εγώ συμφωνώ μαζί της! Επιτέλους!

'Αι σαλούτ γιου... Εκ μέρους του Τάνταλου και όποιου άλλου ταλαίπωρου
πέσει στα κρινοδάχτυλά σου...  :king:

[riaghul]

Αντιπαρέρχομαι τις αναλύσεις για τα μαρτύρια Σισύφου και Ταντάλου
για να συγκεντρωθώ στο Μέγα ερωτημα τεθέν απο ΤΡΙΣΤΑΝΑ
εκείνο του Νεκρού αδελφού.
"κατ΄αρχάς όλο το ποίημα ωδή προς καθετί μονάκριβο
και πολύτιμο. Όταν αυτό αληθώς συμβαίνει τότε η αντίληψη για
το παιχνίδι του Σύμπαντος γίνεται μια υποταγή στις διατακτικές του
για τα συμφέροντα του ανθρώπου σε βαθμό που η φυσική του
ξεπέφτει σε ένα χοντροκομμένο οπτιμισμό που παροτρύνει
το ένα και το άλλο.(αυτό αναγει στην Στωική Φιλοσοφία  )
Έτσι λοιπόν Ο Κωνσταντής υποτάσσεται στη διαταγή της Φύσης(μάνας)
και απο τον Άδη βγαίνει πάιρνει το άλογο και φεύγει για να φέρει πίσω το
πολυτιμότερο αγαθό της Φύσης..Καθ΄οδόν τα πτηνα (πουλάκια-και μη πάει το μυαλό σας σς παντός είδους πουλιά ) μιλούν για να καταστήσουν
γνωστό την συνύπαρξη του δυνατού και αδύνατου
(παραπομπή στο σκοτεινό φιλόσοφο Ηράκλειτο"όταν οι σκέψεις δεν είναι σαφείς ή υπάρχει δόλος για κάλυψη ή έλλειψη σκέψης"....και μια αναφορά στον Ζαν-Πώλ που λέει "Ότι περικλείει μεγάλες έννοιες
εκφράζεται σκοτεινά ώστε το μέτριο πνεύμα να το βλέπει ως μια ανοησία
Ελπίζω ΤΡΙΣ να κάλυψα το ερωτημά σου φιλοσοφικά

Θα επανέλθω για μια σοβαρή ανάλυση των μαρτυριων...
 :twisted:

[tristana]

Ρία Μαρία μου, απολύτως!  

Από τα αγαπημένα ποιήματα. Σ' ευχαριστώ.

[black_velvet]

Να επανέλθεις Ρία Μαρία.
Να επανέλθεις μήπως καταλάβω κι εγώ η ά-νοη ποιο ακριβώς είναι το θέμα. Ποιος ο προβληματισμός. Και, εν τέλει, πού είναι το δίλημμα!

Και, ως ά-νοη, να ξεκινήσω με την πρώτη απορία (η αδαής!)]

[seagull]

και τι αυτοτιμωρουμαι...μηπως σκληρα? (σαν ο τροπος διαλευκανσης γκριζων ζωνων..μηπως φταιω και γω..γιατι?)
και η προσπαθεια για τριτη καλυτερη λυση τελικα (οχι η δικη σου ευθεια λυση)
(και τι απεγινε με τους αλλους?..και συ..)
ομορφος κοσμος ηθικος αγγελικα πλασμενος
Στο τελος καπου αυτοτιμωρια απο φοβο
θελοντας και μη θα φτασουμε..και νικητες και νικημενοι..αλλα τα μονοπατια  ως εκει τα διαλεγουμε και ας αφηνουμε καπου καποιον να ειναι οδηγος..ευκολοπατητα..δυσκολα..λαθος τελειως,,καποια που μοιαζουν αδιαβατα,,αλλα μας κανουν ομορφοτερους..αλλα μας δειχουν ομορφοτερους..ειναι και μερικα που σε κανουν κοματια ..και τι ειναι λαθος?

black_velvet εγραψε...Το κυριότερο όμως είναι πως από όλα μαθαίνω, κερδίζω κάτι και προχωρώ πάντα πιο σίγουρη και δυνατή
:roll:

[riaghul]

τι λετε βρε κορίτσια...??

καλα καλα θα επανέλθω για να ακούσετε και τη δική μου άποψη
τώρα δε μπορώ να φιλοσοφήσω αλλά διαισθάνομαι ότι
κάτι λείπει απο αυτά που λέτε...
μπορεί και να καταλήξουμε στα ίδια ..αλλά η αναλυση θα ε΄χει αξία :wink:

 :lol:  :lol:

[seagull]

τι λετε βρε κορίτσια...??

καλα καλα θα επανέλθω για να ακούσετε και τη δική μου άποψη
τώρα δε μπορώ να φιλοσοφήσω αλλά διαισθάνομαι ότι
κάτι λείπει απο αυτά που λέτε...
μπορεί και να καταλήξουμε στα ίδια ..αλλά η αναλυση θα ε΄χει αξία :wink:

 :lol:  :lol:

πολυ μου αρεσει η λέξη "Διαισθάνομαι", όπως και το "Κάτι λειπει"
(να επανέλθεις..)

[samorc]

για μενα χειροτερο ειναι το μαρτυριο του τανταλου!!!!(τι? να πω οτι θελω να φαω πχ.μια σοκολατινα και να μην μπορω????μπορει να πεσω και σε κωμα!!!!!!)

οσο για το μαρτυριο του σισυφου.....ναι καλα μια-δυο φορεσ θα προσπαθουσα,μετα θα την παραταγα την πετρα και θα πηγαινα να την αραξω κατω απο κανα δεντρο!!!!!!!!!!!!

[energizer]

...θα συμφωνησω με την αποψη περι "μη τιμωριας"  :!:
...επαυξανω , στην θεωρηση οτι ο δρομος ειναι σκοτεινος αλλα παντα μπροστα μας βλεπουμε καποιο φως...υπαρχει δεν υπαρχει...εμεις το βλεπουμε  & προχωραμε...αλλοτε απομακρυνεται , αλλοτε πλησιαζει , σβηνει & ξαναναβει...
...ειναι το καθηκον μας , ο σκοπος μας...keep walking (που λεει & η μυθικη διαφημιση...)
 :wink:
...η ψυχοσυνθεση μας , τα βιωματα μας , η κοινωνια & τα περιρεοντα ερεθισματα διαμορφωνουν την αντιληψη μας περι τιμωριας & αμοιβης...
 :twisted:
...προσωπικα τον συσχετισμο αυτον τον θεωρω απαραιτητο σε καθε ειδους κοινωνικοποιηση (οικογενεια , σχολειο κ.τ.λ...)
 :twisted:
...αλλα σε (υποτιθεται!) ωριμους , νοημονες & σωφρονες πολιτες...ολα αυτα μοιαζουν με παραμυθακια της γιαγιας...
 :twisted:

[rain]

[quote user="Nikos28" post="205839"]Και οι δύο ήταν αιώνιοι κατάδικοι του Άδη.

Ο Σίσυφος είχε καταδικαστεί να ανεβάζει έναν τεράστιο βράχο σ' ένα λόφο και, λίγο πριν φτάσει στην κορυφή, ο βράχος να κυλάει πάλι προς τα κάτω. Κι αυτό συνέβαινε συνέχεια, ξανά και ξανά και ξανά...αιώνια.

Ο Τάνταλος είχε καταδικαστεί αιώνια να διψάει και λίγο πριν πιεί νερό αυτό να ξεγλυστράει μέσα απ' τα δάχτυλά του και να χάνεται, να πεινάει και λίγο πριν κόψει καρπούς απο ένα δέντρο αυτό να ανασηκώνει τα κλαδιά του και οι καρποί να γίνονται απρόσιτοι.

Ο Σίσυφος συμβολίζει μια επαναληπτική και κουραστική πορεία προς μια όαση που κάθε φορά αποδεικνύεται αντικατοπτρισμός.
Ο Τάνταλος συμβολίζει τη βασανιστική, ανεκπλήρωτη επιθυμία.

Αν εξαιρέσετε το στοιχείο της ''αιωνιότητας'' (που είναι κοινό), ποιά τιμωρία πιστεύετε πώς ήταν χειρότερη;
Του Σίσυφου ή του Τάνταλου;[/quote]

Του βράχου που δεν τον αφήνουν στην ησυχία του με τα ανεβοκατεβάσματα. :mrorange:  :mrorange:  :mrorange:

[pixie]

Διαφωνώ απίστευτα με όλα αυτά τα μυθεύματα που εσωκλείουν μάλιστα και τα ηθικά τους διλήμματα... :razz:


Ο Τάνταλος βέβαια ήταν κλέφτης και παιδοκτόνος. Ένας άπληστος και αχάριστος που ενώ οι θεοί[όνομα και μη χωριό] τον θεωρούσαν ομοτράπεζο εκείνος έκλεβε από το νέκταρ και την αμβροσία τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σκότωσε και τεμάχισε τον γιό του προσφέροντάς τον ως τροφή, στους θεούς με σκοπό να τους εξαπατήσει. Αλλά, γατόνια οι θεοί, κατάλαβαν το έγκλημα, και την προσπάθεια συγκάλυψής του, ανέστησαν τον γιό Πέλοπα και καταδίκασαν σε αιώνια τιμωρία τον πατέρα.

Σωστά και τιμωρήθηκε... αυτό θα συνέβαινε και σήμερα από την έντιμη πολιτεία... :razz:

Αλλά ο καημένος ο Σίσυφος! Έξυπνος αλλά και πονηρός μαζί, αφού κατάφερε να ξεγελάσει και να νικήσει τον Άδη, επειδή ανακατεύτηκε στις ερωτοδουλειές του Δία και γενικά μπερδεψιάρης στην συμπεριφορά, την πλήρωσε...
Κι αυτό είναι και το δίδαγμα εδώ: απόσταση από ό,τι δεν μας αφορά... ;-)