Tραγούδια αφιερωμένα στη ΘΛIΨH και την MONAΞIA

[Nemesis]

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Στη μέση ενός μικρού σπιτιού που ’χω νοικιάσει
Το γέλιο ενός μωρού παιδιού μ’ έχει αγκαλιάσει
Τα ζήτησα όλα απ’ τη ζωή μου
Τα πλήρωσα με τη ψυχή μου
Να ’χει έναν τόπο η καρδιά μου πριν να γεράσει

Έχει πανσέληνο απόψε κι είν’ ωραία
Είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το λάγνο ψέμα σου που τα ’κανε όλα ωραία

Είναι σκληρό για μια γυναίκα να ’ναι μόνη
Στο λέω τώρα που η αλήθεια δε θυμώνει
Όση και να ’ναι η δύναμη μου
Θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είν’ ωραία
Το σπίτι μου έρημο, μα κάναμε παρέα
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το λάγνο ψέμα σου που τα ’κανε όλα ωραία

[Rakendytos]

[size=18]Ο μόνος[/size]

Μάλαμας Σωκράτης

Στίχοι: Γκανάς Μιχάλης
 

 
Ο μόνος, μόνος περπατά
και μοναχός κοιμάται
Για δυο πονάει κι αγαπά
Για τέσσερις θυμάται
 
Ο μόνος, μόνος του κερνά
και πίνει στην υγειά του
Σαν δυο πλαγιάζει και ξυπνά
στην άδεια αγκαλιά του
 
Ο μόνος, μόνος δεν μπορεί
και άλλον δεν αντέχει
Ο πόνος του οπλοφορεί
και άδεια δεν έχει
 
Ο μόνος, μόνος του μιλά
και μοναχός δειπνάει
Τη νύχτα ψάχνει για δουλειά
Τη μέρα ξενυχτάει

[Nemesis]

ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ
ΜΟΥΣΙΚΗ: Δ. ΛΑΓΙΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: Δ. ΛΑΓΙΟΣ

Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο να ταξιδεύω
Να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω
Η σωτήρια μου είναι ο θάνατος και το κορμί σου
Να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω

Να ονειρεύομαι απ το παράθυρο να ταξιδεύω
Σ' ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα
Ν' αγγίζω το βυθό και να ξοδεύομαι γιατί το θέλω
Σ' ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα

Να ονειρεύομαι απ το παράθυρο να ταξιδεύω
Η γύμνια λάμπει με του λευκού την λάμψη
Μαγεύει το θάνατο με το λευκό
Απουσία κι όλα τίποτα. Δαπάνη, γύμνια…

Να ονειρεύομαι απ το παράθυρο να ταξιδεύω
Με τον έρωτα γύρω και το θάνατο κάτω απ' τα μάτια
Ξόδεμα συνεχεία δεν υπάρχουν μάσκες
Τ' όνειρο είναι που μαγεύει ανοίγω, ξημερώνει…

[Rakendytos]

Η μοναξιά...
δεν έχει το θλιμμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοιδίσο βλέμμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα - Κοκκινιά
Τούμπα - Σταυρούπολη - Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γής - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γαντζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Γιά τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει



Απο το Ιδιωνυμο..
απολαυστε το και στο γιουτιουμπ απο την Κατερινα..
 :arrow:

[Rakendytos]

Η μοναξιά...
δεν έχει το θλιμμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοιδίσο βλέμμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα - Κοκκινιά
Τούμπα - Σταυρούπολη - Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γής - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γαντζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Γιά τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει



Απο το Ιδιωνυμο..
απολαυστε το και στο γιουτιουμπ απο την Κατερινα..
 :arrow:

[black_velvet]

Ζήνωνος
Αλκίνοος Ιωαννίδης
(Μουσική - Στίχοι]

Πάσχα στο χωριό
συγκέντρωση μετοίκων
τα νέα απ' την Αθήνα
στα όνειρά μου σφήνα

πόζα και λουστρίνι
ο Νάκος φιγουρίνι
πείνα μου μοιραία
ζήλεια μου ρομφαία

μπήκα σ' ένα τρένο
πίσω δεν κοιτούσα
μέσα μου πετούσα
ψήλωσα δυο πόντους

Ζήνωνος, μ' έντυσε η ζωή στρατιώτη
Ζήνωνος, πόρνη η αγάπη η πρώτη
κι από βράδυ σε πρωί
μού τελειώνει η ντροπή
Ζήνωνος

Εδώ οι χωριανοί μου
δεν βοηθάνε άλλον
σκούριασαν τα χέρια
βρήκα άλλους τρόπους

είπα να χαθώ
το τέλος μου να βάνω
λίγο ακόμα επάνω
τρέλα μου σε φτάνω

στις εφημερίδες
μάνα αν με είδες
μη μου στεναχωριέσαι
μάνα δεν μου αξίζει

Ζήνωνος, μ' έντυσε η ζωή στρατιώτη
Ζήνωνος, πόρνη η αγάπη η πρώτη
κι από βράδυ σε πρωί
μού τελειώνει η ντροπή
Ζήνωνος...........

[Rakendytos]

 

 
Βαρέθηκα τη μοναξιά με ούζο και τσιγάρο
Να ’χω την τρέλα μου δεξιά κι αριστερά το Χάρο
 
Έναν περίπατο θα βγω κάτω στην παραλία
να ιδώ που φεύγουν από δω μες στον καπνό τα πλοία
 
Ο ουρανός θεόρατος και ο Θεός αόρατος
 
Κι εσύ με τους ωκεανούς στα μάτια ξαπλωμένους
Να ’σαι εδώ κι αλλού ο νους, σαν τους ξεριζωμένους
 
Δίνεις αγάπη ρεφενέ, ξενύχτι με καφέδες
Μοιάζεις με σέρτικο αμανέ, που κλαίει στους τεκέδες
 
Ο ουρανός θεόρατος και ο Θεός αόρατος

[fmas]

Δεν ξέρω αν το έχει γράψει κανείς....

Η Εθνική μας Μοναξία.......

Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Εδώ που μάθανε τα μάτια μας να κλαίνε
που συνηθίσαμε σε κάλπικους καιρούς
εδώ θα μείνουμε γιατί έχουμε και λέμε
ένα φιλότιμο και λόγους σοβαρούς

Γιατί εδώ
εδώ ειν' ο έρωτας που ξέρουμε
εδώ κι οι πίκρες που μας θέλουν και τις θέλουμε
εδώ κι εμείς για να 'χει πάντα συντροφιά
η εθνική μας μοναξιά
εδώ κι εμείς για να 'χει πάντα συντροφιά
η εθνική μας μοναξιά

Εδώ που μάθανε τα χρόνια μας να φταίνε
κι όλοι οι γειτόνοι μας ζητάνε μερτικό
παίξε το τζόγο σου και βρίσε τους καημένε
με λεξιλόγιο πολύ ελληνικό

Γιατί εδώ
εδώ ειν' ο έρωτας που ξέρουμε
εδώ κι οι πίκρες που μας θέλουν και τις θέλουμε
εδώ κι εμείς για να 'χει πάντα συντροφιά
η εθνική μας μοναξιά
εδώ κι εμείς για να 'χει πάντα συντροφιά
η εθνική μας μοναξιά



Ένα αντίο στον Μάριο Τόκα!

[Nemesis]

ΝΑ Μ' ΑΓΑΠΑΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΑΝ. ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΑΝ. ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ

Σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί
Το μόνο πράγμα που 'χει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους τα λόγια τα θεατρικά- α - α
Μες την οθόνη του μυαλού μου χάρτινα είδωλα νεκρά

Να μ' αγαπάς
όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Κοιτάζοντας μες τον καθρέφτη βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
Κι ίσως η ασκήμια του να φύγει μόλις πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
Στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα η ανάγκη μου δεν σταματά
Σαν το πουλί πάνω στο σύρμα σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να 'ρθεις και να μ' ανάψεις το παραμύθι να μου πεις
Σαν μανά γη να μ' αγκαλιάσεις σαν άσπρο φως να ξαναμπείς

[Rakendytos]

[size=18] Έχεις φύγει απ' την πόλη        [/size]
 
Έχεις φύγει απ' την πόλη
κι όλα τ' άστρα πέφτουν κάτω
τη στιγμή που θα φανούνε
η ψυχή μου πιάνει πάτο
έχεις φύγει απ' την πόλη
δεν υπάρχει καληνύχτα
μόνο μια φωνή που λέει
πνίχ' τα δάκρυά σου πνίχτα.

Έχεις φύγει απ' την πόλη
ποιοί είν' οι εχθροί και ποιοί οι φίλοι
φίλος μου είναι όποιος μ' αντέξει
με του πόνου το φυτίλι
πώς να βγει το μεσημέρι
μέσα από τα μαύρα δίχτυα
κι αγριεύουν οι καυγάδες
κι οι φωνές στα δίπλα σπίτια
έχεις φύγει απ' την πόλη.

Έχεις φύγει απ' την πόλη
κι όλα τα παιδιά το ξέρουν
τ' όνομά σου μαχαιριά μου
σαν τραγούδι το προφέρουν
κι από 'δω σαν φύγω απόψε
πάλι δε θα χαιρετήσω
και τα όνειρα στους δρόμους
να πεθαίνουν θα τ' αφήσω
μέχρι να γυρίσεις πίσω
πρέπει κάπου να μιλήσω
έχεις φύγει απ' την πόλη,
έχεις φύγει απ' την πόλη.

 
οτι καλυτερο εχω ακουσει απο τον Κωστα Λειβαδα..

[Nemesis]

ΦΩΤΟΒΟΛΙΔΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΟΡ. ΠΕΡΙΔΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΟΡ. ΠΕΡΙΔΗΣ

Μια φωτοβολίδα μες τη νύχτα σκάει
κι η καρδιά μου σπάει    μες το φως σε είδα
Γίναν τα κομμάτια μια καινούρια γη,
μες την αλλαγή βλέπω μ’ άλλα μάτια
Γίναν τα κομμάτια μια καινούρια γη,
μες την αλλαγή βλέπω μ’ άλλα μάτια

Όλα είναι ίδια αν δεν τ’ αγαπάς,
Όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας
Κι όλα αυτά που είναι γίνονται ξανά
Μέσα απ’ τη δικιά σου τη ματιά
Μέσα απ’ τη δικιά σου τη ματιά

Μια φωτογραφία κομματάκια δυο, έχω να σε δώ χρονια, αστεία – αστεία
Πιάνω την κολλάω σε ξανακοιτώ,
πιο όμορφη θαρρώ δείχνεις μου όσο πάω

Στην καρδιά σου καίει μια μικρή φωτιά,
Κι από τη ματιά ένα φως που ρέει
Σαν φωτοβολίδα μες τη νύχτα σκάει κι ας ξαναγυρνάει πίσω η σελίδα
Σαν φωτοβολίδα μες τη νύχτα σκάει κι ας ξαναγυρνάει πίσω η σελίδα

[Rakendytos]

[size=18]Μη μου μιλάτε[/size]

Γαβαλάς Πάνος

 
Μη μου μιλάτε
 
απόψε θέλω μόνος μου
 
να πιω μονάχος σε τούτη τη γωνιά
 
Εγώ παρέα θα κάνω με τον πόνο μου
Μη μου μιλάτε αφήστε με μόνο μου
Έχω μαράζι στη καρδιά
Έχω μαράζι στη καρδιά
Μη μου μιλάτε
απόψε θέλω μόνος μου
να ξαναφέρω στο νου μου τα παλιά
 
Και μια αγάπη που πήρε τον πόνο μου
Μη μου μιλάτε αφήστε με μόνο μου
Έχω μαράζι στην καρδιά..

[Nemesis]

ΑΓΓΙΓΜΑ ΨΥΧΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ. ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: Μ. ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΗΣ

Εγώ μιλώ με προσευχές για σένα μάγισσα μου
Κι εσύ κεντάς τις ενοχές κέντημα    στην καρδιά μου

Αν βρεις αγάπη ν’ αγαπάς σαν αίμα σου να την πονάς
Μην την προδώσεις
Γιατί στο φως μιας αστραπής
θα γίνει ο χρόνος δικαστής και θα πληρώσεις

Εγώ σιωπώ μες τις φωνές και δένω την καρδιά μου
Κι εσύ μετράς τις αντοχές, μάγισσα μάγισσα μου
Με ένα άγγιγμα ψυχής, άκουσε, άκουσε με

Αν βρεις αγάπη ν’ αγαπάς σαν αίμα σου να την πονάς
Μην την προδώσεις
Γιατί στο φως μιας αστραπής
θα γίνει ο χρόνος δικαστής και θα πληρώσεις

Εγώ μιλώ με προσευχές για σένα μάγισσα μου
Κι εσύ κεντάς τις ενοχές κέντημα    στην καρδιά μου

[Rakendytos]

[size=18]Άδειο δωμάτιο[/size]

Μάλαμας Σωκράτης
 
Μπορεί να μην αγάπησε ποτέ του
Μπορεί και να γελάστηκε στ’ αλήθεια
Να νόμιζε γι αγάπη την συνήθεια
 
 
Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ’ αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να ‘μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νοιώσει
 
 
Αγαπημένα χέρια-περιστέρια
Σπατάλη τα ταξίδια μου στ’ αστέρια
Αγαπημένα χείλη μου ζεστά
Δεν έχει ο ουρανός άλλη αγκαλιά
 
Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ’ αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να ‘μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νοιώσει

[Nemesis]

ΠΡΩΤΗ ΜΑΪΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Μ. ΛΟΪΖΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: Μ. ΛΟΪΖΟΣ

Πρώτη Μαΐου και στη Βαστίλη
Ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
χίλιες ημέρες κόκκινες μαύρες
Ο Φεντερίκο, η Κατρίν και η Σιμών

Mέσα στους δρόμους, μέσα στο πλήθος
Τρέχω στους δρόμους, ψάχνω στο πλήθος
Που 'ν' το κορίτσι, το κορίτσι π' αγαπώ

Πες μου Μαρία, μήπως θυμάσαι
Κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
Κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Πρώτη Μαΐου, μαύρα τα ξένα
Κλείσε το τζαμί, μη κρυώσει το παιδί