Tραγούδια αφιερωμένα στη ΘΛIΨH και την MONAΞIA

[black_velvet]

Empty Rooms (Gary Moore)

Loneliness is your only friend
a broken heart that just won't mend
is the price you pay
it's hard to take when love grows old
the days are long and the nights turn cold
when it fades away

you hope that she will change her mind
but the days drift on and on
you'll never know the reason why she's gone

Empty rooms
where we learn to live without love...

you see her face in every crowd
you hear her voice but you're still proud
so you turn away
you tell yourself that you'll be strong
but your heart tells you
this time you're wrong

you hope that she will change her mind
but the days drift on and on
you'll never know the reason why she's gone

empty rooms
where we learn to live without love

All alone in an empty room
loneliness is your only friend
oh, she's gone and you're at the end...

[sevenseas]

Σκέπασ' η νύχτα το πρωί
τη μοναξιά μου να μην δει
την ερημιά μου σου φέρνω
δίπλα σου γέρνω και προσκηνώ.

Κι αν σ' αγαπώ δεν σ' ορίζω
δάκρυα ποτίζω τον ουρανό.

Πού ταξιδεύεις και γελάς
πες μου γιατί δεν μ' αγαπάς
μ' άστρα κεντώ τα μαλλιά σου
μα την καρδιά σου δεν την κρατώ.

Κι αν σ' αγαπώ δεν σ' ορίζω
μήτε κι ελπίζω να γιατρευτώ.

Βάζω το χέρι στην καρδιά
και σου ζητώ παρηγοριά
η ερημιά που με πνίγει
μέσα μου σμίγει το στεναγμό.

Κι αν σ' αγαπώ δεν σ' ορίζω
και τριγυρίζω δίχως σκοπό.

Παπαστεφανου,Σπανος,Χωματα

[black_velvet]

Στιγμές (Νίκος Παπάζογλου)

Είναι κάτι στιγμές
τρυφερές και λεπτές
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι
σε γυρνούν απαλά
σε μεθούν σιωπηρά
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι

για όλα αυτά που ζητάς
για πολλά που πονάς
για το τίποτε μιας ευτυχίας
και γυρνάς σαν τρελός
του καθρέφτη εαυτός
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας

πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά

είναι κάτι στιγμές
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά
για να δώσουν του τόπου τη γνώση

Για τους κήπους της γης
για το ροζ της αυγής
για το κύμα που απόμεινε μόνο
να χαϊδεύει με αφρούς
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο

[black_velvet]

Όποια και να 'σαι
ό,τι και να 'σαι
κάνε μου απόψε συντροφιά
δεν σου ζητάω να μ' αγαπήσεις
λίγη ζητώ παρηγοριά

αν είν' η μοίρα μου σακατεμένη
δεν φταίει ο κόσμος ούτε κι εσύ
ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει
και ξαναρχίζω απ' την αρχή

όσες γυναίκες έχω γνωρίσει
έφυγαν δίχως αφορμή
όμως δεν έχω καμιά μισήσει
στο ριζικό μου έχει γραφτεί

αν είν' η μοίρα μου σακατεμένη
δεν φταίει ο κόσμος ούτε κι εσύ
ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει
και ξαναρχίζω απ' την αρχή...

[Rakendytos]

Άνοιξε το παράθυρο.

Καλογιάννης Αντώνης

Μουσική/Στίχοι: Χατζηνάσιος Γιώργος/Θαλασσινός Ερρίκος
 Αποστολέας: Το Σκρίπτο του Νέου Κιθαρωδού


 
Τα λόγια ήτανε καλά, καλά και τιμημένα
Μαλαματένιος ο σταυρός, χωρίς καδένα
 
Άνοιξε το παράθυρο να μπει        
δροσιά να μπει του Μάη            
Εμείς γι αλλού κινήσαμε, γι αλλού  
κι αλλού η ζωή μάς πάει            
 
Οι βέρες ήτανε χρυσές, χρυσές κι οι αλυσίδες
που δέσανε τα νιάτα μας, πώς δεν τις είδες
 
Άνοιξε το παράθυρο να μπει...

[blue-roses]

Ψέματα          
 
Τέρμα τα θαύματα, τα σινεμά κλειστά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις...
όλα τα φώτα σβήνω και κρύβομαι ξανά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις...

Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό εγώ χωρίς εσένα,
Εγώ χωρίς εσένα

Μες στη βουή ξεχνιέμαι
κι ο κόσμος προσπερνά.
Δε με ψάχνεις πια,
δε με ψάχνεις.

Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό εγώ χωρίς εσένα,
Εγώ χωρίς εσένα

Δε θέλω να θυμάμαι, δε θέλω να ξεχνάω
Δε σε έχω πια, δε σε έχω...
την έξοδο κινδύνου δε βρίσκω πουθενά,
Δε σε έχω πια, δε σε έχω...

[blue-roses]

Φωτιά μου        
 
Με χάδια τρομαγμένα,
με διψασμένα χάδια
του νου μου τα σκοτάδια
απόψε ντύνομαι
Λευκό πανί υψώνω
και πάω όπου με πάει
αυτό που με σκορπάει,
σου παραδίνομαι

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου
και γίνε του κόσμου
το πέρας

Μονάχη μες τους ξένους
και μες τους φίλους μόνη
να 'ξερα τί σε σώνει
στον πόνο στη χαρά
Γυαλί που δεν ραγίζει
θα 'βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω
με δανεικά φτερά

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου
και γίνε του κόσμου το πέρας

Της φυλακής μου πόρτα
εσύ και αντικλείδι
και γω μικρό στολίδι
στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι
σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις
για πάντα πριν χαθώ
 

[blue-roses]

 Αόρατη πληγή        
 
Θέλω τόσα να σου γράψω, που με κάνουν στάχτη
και σκορπάνε τη ψυχή μου μίλια μακριά
τόσους μήνες δίχως λέξη, πέφτω στο σκοτάδι
Θέε μου πως να ζήσω το μετά...

Η βροχή βροχή θα φέρει, μες τα δυό μου μάτια
και θ'αδειάσω τα ποτήρια του πικρού καημού
έχω τόσο την ανάγκη να κοπώ κομμάτια
ν'αφεθώ στην άκρη του γκρεμού...

Έρωτα μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή
Μες τα μάτια μου αγάπη,
μες στο σώμα μου γυαλί

Θέλω τόσο να με κλείσεις, μες τα δυο σου χέρια
για να γίνουν φυλακή μου και ποτέ μη βγω
Όλη τάζω τη ζωή μου κι ας καούν τ'αστέρια
για να 'ρθεις εσύ ξανά εδώ...

Έρωτα μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή
Μες τα μάτια μου αγάπη,
μες στο σώμα μου γυαλί

Έρωτα μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή
Έλα μόνο για μια νύχτα
κι ας πεθάνω την αυγή...

 

[blue-roses]

Άδειο δωμάτιο          
 
Μπορεί να μην αγάπησε ποτέ του
Μπορεί και να γελάστηκε στ' αλήθεια
Να νόμιζε γι αγάπη την συνήθεια

Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ' αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να 'μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νοιώσει

Αγαπημένα χέρια-περιστέρια
Σπατάλη τα ταξίδια μου στ' αστέρια
Αγαπημένα χείλη μου ζεστά
Δεν έχει ο ουρανός άλλη αγκαλιά

 

[blue-roses]

Θα σε φιλέψω στεναγμέ        
 
Θα σε φιλέψω στεναγμέ
τα όχι σου να γίνουν ναι
απ΄την ψυχή μου σαν περνάς
ανάλαφρα να περπατάς.

Να τρέξει φλέβα του καημού
με την ορμή του ποταμού
σαν φτάσει η αγάπη την αυγή
να'χει στερέψει η πληγή.

Αγκάλιασέ με ουρανέ,
γέλασε κι άστραψε για με
Ρίξε φωτιά του κεραυνού
στην στράτα του αποχωρισμού...

 

[blue-roses]

Απόψε η νύχτα        
 
Απόψε η νύχτα δεν περνά
Κι είναι νωρίς ακόμα
Κι οι δείκτες λες και κόλλησαν
Και γίναν ένα σώμα

Είπα να πιάσω ένα σκοπό
Να θυμηθείς μαζί μου
Μα η μουσική μου είναι φτηνή
Φτηνή και η φωνή μου

Από αύριο πρωί πρωί
Σαν πάρει και χαράξει
Μπορεί στην τρύπια μου ζωή
Να χουν όλα αλλάξει

Λεπτό λεπτό στα χνάρια της
Με πάει και με σέρνει
Η νύχτα αυτή που δε περνά
Και τίποτα δε φέρνει

 

[blue-roses]

Σαν τραγουδάκι        
 
Έτσι που ήρθες κι έφυγες δε σ' έμαθα ποτέ
Πίσω απ' τα δυο σου μάτια πήγες και κρύφτηκες
Σαν τραγουδάκι μου 'μεινες
π' όλο ξεχνάω τους στίχους

Και σε σφυρίζω, σε σφυρίζω
Στα στενά σε μουρμουρίζω
Μες τα λόγια σου βραχνιάζω
Σε μπερδεύω σε φωνάζω

Κι είναι και τώρα όπως και τότε
Όπως τα βράδια που μου λείπεις
Σαν το τσιγάρο που αργοσβήνει
Το άγγιγμα σου που μ' αφήνει

Πως άρχισες και τέλειωσες
δεν έμαθα ποτέ
Σε μια σταλίτσα γέλιο
πήγες και κρύφτηκες
Σαν τραγουδάκι μου 'μεινες
π' όλο ξεχνάω τους στίχους

 

[Rakendytos]

Κάτι σαράβαλες καρδιές

Σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
στο φως κουρνιάζεις και βουρκώνεις λόγο
και γυροφέρνεις τους εφιάλτες σου βουβή
με την καρδιά σου να χτυπάει απ' τον φόβο
 
Σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
κι αναστενάζεις καθώς λάμπει ο Αποσπερίτης
ένας λυγμός είναι αγάπη μου η ζωή
κάποιου που κλαίει στα βουνά της Αφροδίτης
 
Σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
κάτι απ' την κόλαση σου ανήκει της ζωής μου
κάτι απ' τα βράδια που πεθαίναμε μαζί
και σκότωνα κορυδαλλούς να μην ακούω την φωνή μου
 
Ήταν τα χρόνια μας πληγές σε κουρασμένες φτέρνες
Φωνές που αντήχησαν νεκρές μέσα σε άδειες στέρνες
Δίχως να τους αποκριθεί η ηχώ έστω μιας απάτης
Κάτι σαράβαλες καρδιές στο τσίρκο της αγάπης

[blue-roses]

Έλα για λίγο        
 
Έλα για λίγο είναι μια όμορφη βραδιά
τη πόρτα ανοίγω, στη μοναξιά δε ξαναδίνω τα κλειδιά
Τι θες να κάνω αφού το ξέρεις σ΄αγαπώ
τι παραπάνω ένα τραγούδι έχω φυλάξει να σου πω

Οι δείχτες στα ρολόγια γυρίζουν
κι αυτοί που αγαπάνε δακρύζουν
χάνονται μέσα στις ματιές
Ζευγάρια στο σκοτάδι χωρίζουν
κι αυτοί που αγαπάνε δακρύζουν
καίγονται βάζουνε φωτιές

Έλα κοντά μου να μου γιατρέψεις τη πληγή
τα δάκρυά μου μαργαριτάρια θα κυλήσουνε στη γη
Δωσ΄μου το χέρι και μη φοβάσαι το κενό
είσαι ένα αστέρι θα ταξιδέψεις στο δικό μου ουρανό

Οι δείχτες στα ρολόγια γυρίζουν
κι αυτοί που αγαπάνε δακρύζουν
χάνονται μέσα στις ματιές
Ζευγάρια στο σκοτάδι χωρίζουν
κι αυτοί που αγαπάνε δακρύζουν
καίγονται βάζουνε φωτιές

 

[koukoutso]

Στίχοι: Νεκτάριος Μπήτρος
Μουσική: Σάββας Ηλιάδης
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Καλίδης

Μόνο η δική σου η αγάπη
είναι για μένα αληθινή
κι ας με πονάει κάθε μέρα πιο πολύ

Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου
εσύ μ' ακούς και δε μιλάς
ποτέ σου κόντρα δε μου πας
είναι στιγμές που σε μισώ που μ' αγαπάς

Πες μου γιατί ρε μοναξιά με κυνηγάς από παιδί
Πες μου γιατί με αγαπάς τόσο πολύ
Όμως κι εγώ σε αγαπώ
Κι ας με πονάς κάθε λεπτό
Σε προτιμώ από αγάπες που μου κάνανε κακό

Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου

Μες στην αγκαλιά σου πάλι κλαίω
κλαίω και κάνω μια ευχή
θα 'θελα απόψε να 'χες πάρει μια μορφή

Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου
εσύ μ' ακούς και δε μιλάς
ποτέ σου κόντρα δε μου πας
είναι στιγμές που σε μισώ που μ' αγαπάς

Πες μου γιατί ρε μοναξιά με κυνηγάς από παιδί
Πες μου γιατί με αγαπάς τόσο πολύ
Όμως κι εγώ σε αγαπώ
Κι ας με πονάς κάθε λεπτό
Σε προτιμώ από αγάπες που μου κάνανε κακό