Tραγούδια αφιερωμένα στη ΘΛIΨH και την MONAΞIA

[Nemesis]

Εσύ με ξέρεις πιό πολύ

Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου & Φίλιππος Πλιάτσικας ( Ντουέτο )

Εσύ με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
τα μαγικά ταξίδια μου, τα έκανες κι εσύ
Όταν η νύχτα μ' έστελνε, στα στέκια της ερήμου
για σένα ήταν πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις
Σου λέω με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
για σένα είναι πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις.

Κι απόψε, μες την έρημη την πόλη, που με βρήκες πάλι,
πάρε με κοντά σου

Κρύψε με μες το παλτό σου, κάνε με κορμί δικό σου
ως την άκρη του μυαλού σου, ως την άκρη του ουρανού σου
Τύλιξέ με στο κασκόλ σου, σαν παιδί σαν άγγελό σου
να χαθώ στη μυρωδιά σου, να χωρέσω στ' όνομά σου

Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ
μα όταν μαζί σου περπατώ, στα έρημα στενά της
στο πέλαγος της μοναξιάς μου, γίνεσαι νησί
Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ.

[Nemesis]

ΡΙΞΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ: C. THOMPSON/M. RIDER
ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΣΤΙΧΟΙ: Λ. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Σκληρή πικρή βροχή βράδυ Σαββάτο
Το δελτίο των εννιά πουλάει
Τη μοναξιά μου, τη ζωή μου που γλιστράει
Μα υπάρχω ακόμα, είμ' ακόμα εδώ
Παίρνω ανάσα και χρώμα, σε τροχιά άλλη πετώ

Ρίξε κόκκινο στη νύχτα, ρίξε λαδί στη φωτιά
Απ' όσα έχω ζήσει, ζητάω πιο πολλά

Ζεστή παλιά σκουριά, βρέχει απόψε
Το δελτίο των εννιά πουλάει
Εκεί που πέφτουν στα ερείπια γλεντάει
Μα υπάρχω ακόμα, είμ' ακόμα εδώ
Παίρνω ανάσα και χρώμα, σε τροχιά άλλη πετώ

Μα υπάρχω ακόμα, ειμ' ακόμα εδώ
Παίρνω ανάσα και χρώμα, σε τροχιά άλλη πετώ

[Rakendytos]

[size=24]Ημερολόγιο[/size]

Θηβαίος Χρήστος

 
Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπό μου με τα δυο σου χείλη
ν' αφήσεις μια ανάσα στη ζωή μου
 
Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει καπνό και πυρετό
Στο γυάλινο το κύμα τ' όνομά σου
Φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου
 
Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί σαν αλμυρό
Τραγούδι που σου φέρνει ερωτευμένο το νερό
Και στο διάβολο πουλάω την ψυχή μου εγώ για να βρεθώ
Απόψε τυλιγμένος στου κορμιού σου το βυθό
 
Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται στην αγχόνη τ' ουρανού
Κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου
Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου τα λόγια μου πετάει
Πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο
Στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου
 
Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω εγώ σαν αλμυρό
Νερό στους ώμους και στον ακριβό σου το λαιμό
Κι ας το ξέρω πως του λόγου του στην ανεμόσκαλα εκεί
Με περιμένει για να μου λιμάρει το σκοινί
 
Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν τα φώτα κάποιας γης
Τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου
που λεν είν' οι κορφές του παραδείσου
Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια δεν υπάρχει αυτή η στεριά
μιας και κανείς  ποτέ του εκεί δεν πήγε
γι' αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο  κορμί σου
 
Και μπροστά απ' τους κολασμένους περνάω εγώ σα μια σκιά
Που σεργιανάει στον Άδη τη δικιά σου μυρωδιά
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας αγάπη μου μικρή
Να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί

[Nemesis]

Βουτιά στον αέρα

Στίχοι: Δημήτρης Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Σαββιδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Σαββιδάκης

Καμιά φορά ο δρόμος τελειώνει
εκεί που ξεκινάει ο ουρανός
εκεί που περιμένεις, να μπεις μέσα στο φως
εκεί που παίρνεις φόρα
και πέφτεις μοναχός

Μια βουτιά
απ' τη γη στον αέρα
Μια βουτιά
απ' τη νύχτα στο φως
Μια βουτιά
σε μια αλλιώτικη μέρα
εκεί που είσαι αληθινός

Καμιά φορά τα όνειρα πιστεύεις
και μοιάζει τόσο ψεύτικη η ζωή
και κρύβεσαι στη νύχτα
και διώχνεις την αυγή
κι ας ξέρεις πως το τέλος
χαϊδεύει την αρχή

[ixnografia]

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι      

Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο

Κι εσυ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβίθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι
γιατί χανόμαστε

Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές τo, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου

Ξελεύθερώνω την ωραία πεταλούδα
από τη σφραγισμένη γυάλα της
Να σου δανείσει τα φτερά της τα βελούδα
και τα μεγάλα της

Κι αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου
το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε

Κι αντί να ψάχνω το κουκί και το ρεβύθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι
γιατί χανόμαστε

Μες το δικό μας παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές το, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου


Στίχοι: Μαριανίνα  Κριεζή
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Διονύσης Τσακνής & Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου

[sevenseas]

[size=24]The long and winding road that leads to your door,
Will never disappear,
I've seen that road before It always leads me here,
leads me to your door.

The wild and windy night the rain washed away,
Has left a pool of tears crying for the day.
Why leave me standing here, let me know the way
Many times I've been alone and many times I've cried
Anyway you'll never know the many ways I've tried, but
Still they lead me back to the long and winding road
You left me standing here a long, long time ago
Don't leave me waiting here, lead me to you door
Da, da, da, da--[/size]

[ixnografia]

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑΑΑΑ!!!!

βρε συ, πιο μεγαλα γραμματα δεν βρηκες?
το ξερουμε οτι εισαι 'πληθωρικο ατομο' [!],  αλλά λυπησου τα ματια μας!!!

ας ακουσουμε ενα τραγουδακι ...απο τα νιατα μας!!!


 

                                                 LET  IT  BE

[Nemesis]

ΦΕΥΓΩ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΟΡ. ΠΕΡΙΔΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΟΡ. ΠΕΡΙΔΗΣ

Ρίχνω στην νύχτα μια σπρωξιά
παίρνει φωτιά και ξημερώνει
Στην τελευταία ρουφηξιά
Παίρνω όρκο να τελειώσει πια ότι τελειώνει

Μπαίνω στο τρένο την αυγή   
Για να με βρει σε άλλο μέρος
Η μέρα τούτη που θα μπει
Να με γλιτώσει από εκεί που ήμουνα ξένος

Φεύγω φεύγω κάθε μέρα φεύγω
Μετρο μετρο όλο πιο μακριά
φεύγω φεύγω τόσα χρόνια φεύγω
Στην καρδιά μου όλο πιο κοντά

Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως και κάνω ανάκριση μονάχος
Ο χωρισμένος μου εαυτός είναι που χώρισε τον κόσμο από λάθος

Άραγε τι να φταίει τι που ονειρευόμαστε στο ξύπνιο
Και να 'ναι η λησμονιά αυτή που ανοίγει πόρτες το πρωί στον πρώτο χτύπο

[ixnografia]

[align=center][align=left]Α ν ά θ ε μ ά   σε                [/align][/align]
 
Στίχοι, μουσικη, εκτέλεση]

[ixnografia]

Να με θυμηθείς
Φ. Πλιάτσικας

Κάθε που νιώθω μοναξιά σκέφτομαι πως υπάρχεις
και θέλω να'ρθω εκεί κοντά τίποτα να μην πάθεις
Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς απ'το χαμογελό σου
σ'άδεια δωμάτια σκοτεινά θα βλέπω απ'το φως σου

Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς,
δε φταίω εγώ που μέσα μου θα ζεις

Κάθε που κρύβομαι σκυφτός στα τρύπια ονειρά μου
πιστεύω σαν ηθοποιός πως σ'έχω εδώ κοντά μου

[Nemesis]

ΝΟΤΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Λ. ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΙΣ. ΣΟΥΣΗΣ

Εκεί στο νότο
Που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο
Σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
Ψάχνοντας να 'βρω το κατάλληλο κορμί
Εκεί στα φώτα
Έβρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
Κι εσύ με κέρασες καπνό μ' ένα φιλί

Ποια πόλη, ποια χώρα
Ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
Σωπαίνεις, θυμάσαι
Και μεθυσμένη μες' τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
Ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Εκεί στο νότο
Εκεί μου κλήρωσε ο έρωτος στο λόττο
Κουλουριασμένος σαν τη σαύρα στη σκιά σου
Σα νόμισμα έπεφτα στο μαύρο σου βυθό
Χλωμά καντήλια
Άναβε η φτώχεια σου, τα τάιζε με ζήλια
Μα συλλαβίζαν "σ' αγαπώ" τα βογκητά σου
Σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό

[sevenseas]

[quote user="ixnografia" post="296697"]Να με θυμηθείς
Φ. Πλιάτσικας

Κάθε που νιώθω μοναξιά σκέφτομαι πως υπάρχεις
και θέλω να'ρθω εκεί κοντά τίποτα να μην πάθεις
Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς απ'το χαμογελό σου
σ'άδεια δωμάτια σκοτεινά θα βλέπω απ'το φως σου

Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς,
δε φταίω εγώ που μέσα μου θα ζεις

Κάθε που κρύβομαι σκυφτός στα τρύπια ονειρά μου
πιστεύω σαν ηθοποιός πως σ'έχω εδώ κοντά μου[/quote]


Ελενηηηηηηηηηηηηηηη
με εσφαξες
τι μου την χαρισες βρε αυτην την ταμπακιερα?

από τα αγαπημένα  τραγουδια του συμμαθητή μου του Λαυρέντη

[ixnografia]

" Μη  τον  ρωτάς  τον  ουρανό "        Γιάννης Ιωαννίδης / Μανος Χατζιδακις

Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε

σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου  να πιω τον ήλιο μέσα απ'τα χείλη σου


Μη τον ρωτάς τον ουρανό   το σύννεφο και το φεγγάρι

το βλέμμα σου το σκοτεινό  κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει


Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε

σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου  να πιω τον ήλιο μέσα απ'τα χείλη σου

[ixnografia]

Στο άδειο μου πακέτο ( Τι να σου πω )          
 
 Φίλιππος Νικολάου

Στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες
δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες
αχ να 'σουνα τσιγάρο τελευταίο
γουλιά γουλιά μαζί σου να τα λέω

Μα τι να πω
που 'μαι στεγνός από ψιλά και από παρέα
και σ' αγαπώ
γιατί είσαι άπιαστη σαν όλα τα ωραία

Τι να σου πω
άδειο βαγόνι το μυαλό μου αραγμένο
το σ' αγαπώ
πάνω στου μπράτσου μου χαράζω την πληγή

Και δεν μπορώ
να μη σε δω ούτε να μη σε περιμένω
ούτε μπορείς ν' ακολουθήσεις
τη δική μου τη φυγή

Δεν ξέρω λόγια όμορφα να δίνω
κι αν τα 'θελες σε μένα μην τα ψάξεις
εδώ που είμαι άσε με να μείνω
χωρίς να προσπαθήσεις να μ' αλλάξεις

Μα τι να πω
στο περιθώριο που ζω φυλακισμένος
το σ' αγαπώ
μοιάζει με λέξη που τη λέει μεθυσμένος

[ixnografia]

Οι ψυχές και οι αγάπες          
 
 Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει
παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει
μέσα στην αδράνεια τρομάζει
ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη
κόβει το κορμί του και το θάβει
σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί

Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες
κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει
σ' άνυδρους ανέραστους αντάρτες
στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει
βρίσκει την αχτίδα π' απομένει
και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί

Οι ψυχές και οι αγάπες
σιαμαίες αυταπάτες
όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα
σαν φωτάκια μες τη νύκτα
βρίσκουν σώματα παρθένα
στη συνήθεια πουλημένα
με φιλιά τα εξαγνίζουν
τους χαρίζονται

Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων
κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει
ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων
σαν αναπαραγωγής βωμό γυαλίζει
κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου
κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ' ένα φιλί

Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν
μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη
κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του
κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγνώμη
είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο
κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί

Αχ μωράκι σαστισμένο
μέσα στο μυαλό σου ξένο
τι να πρωτοτραγουδήσεις
και ποια πόρτα να κτυπήσεις
να σου πω για να σε πείσουν
στα μετάξια να σε ντύσουν
να φανούν λευκά δοντάκια
μες το γέλιο σου

Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης
αλυσοδεμένος πολικός αστέρας
άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα
και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας
τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω
φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ

Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν
κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου
πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"
κράτα με αγκαλιά και πάρε με μαζί σου
βιντεοταινίες η ζωή που είδα
του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ

Αχ αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη
και νησάκι που 'χει φάρο
ένα μεθυσμένο γλάρο
γύρω σου που φτερουγίζει
τ' όνομά σου συλλαβίζει
σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται