Σκιές του Άδη

[Nikos28]

Ποτέ μου δε σε γνώρισα
                 και δε θα σε γνωρίσω,
                 το αίνιγμα της όψης σου
                 ποτέ μου δε θα λύσω

                 Αδημονούσε ο θάνατος
                 να δει την άλλη σου όψη,
                 σαν τα φτερά σου άνοιγες
                 για να τα ξανακόψει

                 Ήσουν μικρή σαν πιάστηκες
                 στα βρόχια της ουσίας,
                 μι' απώλεια παράπλευρη
                 στον ρου της Ιστορίας
 
                 Εξ όψεως σε άκουσα,
                 εξ ακοής σε είδα,
                 σαν διερράγη η σιωπή
                 σ' υπόγεια κιγκλίδα

                 Μία σου συγκελίτισσα,
                 μία σκιά του Άδη,
                 σ' είδε στη φαντασία της
                 στο ταφικό σκοτάδι

                 και τ΄όνομά σου φώναξε,
                 είπε πώς σ' αγαπάει,
                 γιατί της λείπεις, προφανώς,
                 και σε αναζητάει

                 Δεν άντεξες της Ηδονής
                 το θυελλώδη σάλο,
                 νέο ταξίδι άρχισες
                 σαν τέλειωσε το άλλο

                 Μα το ταξίδι τούτο' δω
                 επιστροφή δε θα' χει,
                 δε δίνοντ' άδειες αν χαθεί
                 τούτη εδώ η μάχη

                 Στου Άδη τα Μυστήρια
                 όταν βρεθείς, θυμήσου!
                 Σε βρόχια, πάλι, μην πιαστείς
                 ψεύτικου παραδείσου...


(Στη μνήμη νεαρής κοπέλας, που βρέθηκε νεκρή απο υπερβολική δόση ναρκωτικών λίγο μετά την αποφυλάκισή της)

[samorc]

πολυ ομορφο

πολυ γλυκια η αφιερωση σου

μπραβο