Eληνικα Punk Συγκροτηματα

[vasilis]

ΕΚΛΟΓΕΣ - ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Σήμερα θα ακούσετε πολλούς ομιλητές
Να δίνουν υποσχέσεις παρά πολλές
Θα μιλήσουν για μεγάλες αλλαγές
Αλλά όλα θα γίνουν χειρότερα από χθες

Μπλε, κόκκινη, πράσινη
Ίδιο χρώμα έχει η καταπίεση
Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία
Ας σταματήσουμε αυτήν την αηδία

Θέλουμε την απελευθέρωση της κοινωνίας
Σιχαινόμαστε την κρατικη δικτατορία
Ούτε φασισμός, Ούτε δημοκρατία
Κάτω ο κουμουνισμος, ζήτω η αναρχία

Για αυτό ας φτύσουμε την εκλογική αηδία
Ας ρίξουμε στα σκουπίδια την ψήφο κοροϊδία
Το προταγμα μας για αυτήν την αηδία
Αγώνας με κάθε μέσο για την ελευθέρια

[vasilis]

ΣΚΑΤΟΠΟΛΕΜΟΣ 17

Μέσα στην οθόνη του μυαλού
Εξουσιαστες ξεπετάγονται παντού
Σειρήνες - καταφύγια - βομβαρδισμοί
Στρατιώτες - πλανητάρχες - λοχαγοί
Ο κόσμος βρίσκεται σε κατάρρευση
Πολεμικές μηχανές σε εγρήγορση

Και αν μας στέλνουν με το ζόρι στον στρατό
Ούτε μια ώρα στο ολοκαύτωμα αυτό

Τα οπλα θα τα στρεψουμε σε αυτούς που μας τα δίνουν
Άνθρωποι πεθαίνουν - Άνθρωποι πεινούν
Τα δάκρυα των παιδιών στα μάτια χυμένα
Τώρα τα κορμιά τους διασκορπισμένα
Αιμοχαρείς - αιμοδιψείς - εθνική υστερία
Γελοία ανθρωπάκια σε μια τραγωδία

Στο μάτι του κυκλώνα τα Βαλκάνια
Τα αφεντικά έχουν συμφέροντα ακόμα μια φορά
ΗΠΑ και ΝΑΤΟ πήγανε μπροστά
Ένοπλοι ράμπο πατάνε τα κουμπιά
Και αν μας στέλνουν με το ζόρι στον στρατό
Ούτε μια ώρα στο ολοκαύτωμα αυτό

[vasilis]

2004

Έργα, επενδύσεις, - και πολλά ρουσφέτια
Καταστολή, βία - και τρομοκρατία
Είναι αυτά - που μας περιμένουν
Για τα λίγα χρόνια - που μας απομένουν

Δυο χιλιάδες τέσσερις - κλωτσιές θα φανέ
Και τις μπουνιές μας - δεν θα σταματάνε
Δυο χιλιάδες τέσσερις - κλωτσιές θα φανέ
Και τις μπουνιές μας - δεν θα σταματάνε

Μπάτσοι, σεκιουριτι - ένστολοι φασίστες
Όλους τους ανθρώπους - θα έχουνε σε λίστες
Την ολυμπιάδα τους - μην τους την χαλάσουν
Tα βρώμικα σχέδια - τους τα χαλάσουν

[vasilis]

KNAT

Σε κάθε πορεία πιο ψηλά έχει τα πανω
Για να ευχαριστει τον δικο του αρχηγο
Κοκκινες σημαιες και αδειο το κεφαλι
Παντα μιλαει χωρις να λεει κατι

Του δινουν την γραμμη και αυτος ακολουθαει
Στο ιδιο το κοπαδι όλα τα προβατα
Φασιστες, κομματοσυλα και ο κοκκινος ρουφιανος
Όλοι μαζί δουλεύουν για να λειτουργεί το κράτος

Σκύβει το κεφάλι- Σκύβει το κεφάλι
Θέλει να διαλέξει το δικό του αφεντικό
Σκύβει το κεφάλι - Σκύβει το κεφάλι
Θέλει να διαλέξει το δικό μας θάνατο

Άφησες μαλακά την δικιά σου την ζωή
Σε αυτούς που έχουν σκοπό την απόλυτη σιγή
Κατάφερες λοιπόν καλύτερη μιζέρια
Και η ζωή σου χάνεται στού κόμματος το ψέμα

Όμως θα σκοντάψεις στα δικά μου ιδανικά
Στα οδοφραγματα να γινονται φωτια
Να καινε τις σημαιες να γινονται γροθια
Σαν ψαχνουμε το δρομο για την λευτερια

Δεν είναι δεξια δεν είναι αριστερα
Ουτε θα την πιασεις κοιταζοντας ψηλά
Γυρναει μες στους δρομους και ψαχνει ευκαιρια
Να δείξει στην κοινωνία πως δεν είναι ουτοπία

[vasilis]

ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ Σ.Ο.Σ

Καινε τα δάση - σκοτώνουν τα ζώα
Μολύνουν τις ακτές - ρίχνουν πύραυλους
Πρόσεχτε την φύση - σταματήστε τα πυρηνικά
Πρόσεχε την φύση - σταματήστε τις καταστροφές

Η φύση είναι ανίκανη
ανίκανη να αντισταθεί
Να αντισταθεί στην εισβολή
Στην εισβολή την ανθρώπινη

Οι επιπτώσεις είναι πολλές
Μεγάλες και επικίνδυνες
Για την ανθρωπότητα
Που παει να καταστραφεί
Η φύση πεθαίνει αργά - αργά
Από χέρια ανθρώπινα
Η φύση θέλει βοήθεια
Πριν είναι πια πολύ αργά

[vasilis]

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ…

Κλούβες στην φωτιά, σχολεία στον αέρα
Μπάτσοι καμένη, στην σταδίου ψημένοι
Μπουρλότο και φωτιά, στα σχολικά κελιά
Μπουρλότο και φωτιά, σε όλα τα κελιά

[vasilis]

Χαοτική Διάσταση-ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

Δεν περιμένω πια το όνειρο να’ρθει
δεν περιμένω πια να δύσει το φεγγάρι
δεν περιμένω πια τον ήλιο μες τη νύχτα
ούτε το φως ασφυκτικά να με αγκαλιάζει

Καθορισμένος από ηλίθια πράγματα
δεν θέλω τίποτα που να μην έχει γίνει
εξαντλημένος απ’τη φύση που μου δώσατε
δεν περιμένω πια, δεν περιμένω πια

Δεν περιμένω πια ανθρώπινα πράγματα
δεν περιμένω πια το νόημα του χάους
δεν περιμένω πια χαρούμενα οδοφράγματα
ούτε φρικιά κακοντυμένα μες τους δρόμους

Ήρθε η στιγμή για τα ανώφελα αισθήματα
έτσι κι αλλιώς θα βρεις τον τρόπο να πεθάνεις
γλυκοχαράζει και πεθαίνουνε τα μάτια σου
δεν περιμένω πια το όνειρο για να’ρθει

Δεν έχω όνειρα μονάχα φαντασία
δεν περιμένω πια να ζήσω στην αγάπη
δεν περιμένω πια κανέναν χαράματα
δεν περιμένω πια, δεν περιμένω πια

[vasilis]

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΔΙΧΩΣ ΟΡΑΣΗ

Καλοσωρίζεις πια τον θάνατο στη μέρα σου
κλείνεις τα μάτια κι αντικρύζεις το σκοτάδι
καμία λύση πια δεν δίνει η φαντασία σου
μία διέξοδο απ’το βαθύ πηγάδι
χωρίς να βλέπεις την ελπίδα μες στα μάτια σου
σε πλυμμυρίζει το αιώνιο άγγιγμά μου
κακογουστιά και θάνατος στο προσκεφάλι σου
κι οι επιδιώξεις ξεπερνούν η μια την άλλη

Είναι ο χώρος που νοιώθεις πάντα άβολα
δεν σου έχει μείνει τίποτα για την ελπίδα
συγχωρεμένοι επαναστάτες δίχως όραση
θέλουν να δουν τυφλοί στην καταιγίδα.
Καθώς σκιές περνούν από το μυαλό σου
δεν σου έμεινε καιρός να δεις το άγγιγμά σου
στο μέρος που έφερες νωρίς για να σκοτώσεις
τελειώνεις έτσι εύκολα απλά τον εαυτό σου

[vasilis]

ΤΡΕΞΕ

Σταμάτησε η παράσταση σβήσαν τα φώτα
γυρνά ο προβολέας στη κλειστή τους την πόρτα
μας κοροιδέψαν γελαστοί καμαρώνουν
και με ένα μαχαίρι την καρδιά χαρακώνουν
μας δείξαν την αλήθεια φάνηκε η προδοσία
αγωνιζόμαστε δίχως καμία ουσία.
Κλείνει η αυλαία οι κομπάρσοι νεκροί
αναλώσιμοι εμείς είμαστε αυτοί
τελειώσαν όλα και πέφτει σκοτάδι
μας ανταμοίβουν με αγκάθινο χάδι
το ξέρω το έργο το έχω ξαναδεί
μα όσο κι αν προσπάθησα πέφτει η σκηνή.

Τρέξε όσο μπορείς πιο μακρυά
δεν έχει τίποτα για μας εδώ πια.

Ακούω το πλήθος πάντα χειροκροτάει
τους μενει συνήθεια, το χαμόγελο σπάει
αφήνουν το μίσος να τους πλυμμυρίσει
μια θέση στην κόλαση έχουν κερδίσει.
Σαν πέσει ο ήλιος τις πόρτες κλειδώνουν
κοιμούνται ήσυχοι στο κρεββάτι του πόνου.
Όσο κι αν χτυπώ κανείς δεν ανοίγει
στο λήθαργο πέφτουν το μέλλον τους ανήκει.
Κλείνουν τα μάτια βουλώνουν τα αυτιά
ο κόσμος κοιμάται και ποτέ δεν ξυπνά.
Μου φαίνεται ψέμα κάθε ελπίδα ζωής
μην έρθεις να ψάξεις τίποτα δε θα βρεις.

Τρέξε όσο μπορείς πιο μακρυά
δεν έχει τίποτα για μας εδώ πια.

[vasilis]

ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Γιατί βασανίζεις την ψυχή σου
με το όραμα της επανάστασης
γιατί δεν αφήνεις την ψυχή σου
μόνη σε μακρινά ταξίδια.
Μίσησε τον εαυτό σου
και όσα έχει κάνει
κανείς δε θέλει το καλό σου
σ’αυτή την εικόνα της αδιαφορίας.

Μονάχα στο μυαλό σου
ο θάνατος σκορπίζει
τις ιδέες σου για επιβίωση
μονάχα ο εαυτός σου
εσένα δεν ορίζει
και όσα έφυγαν μακρυά σου.

Και συ νεκρός ακούς
φωνές να ουρλιάζουν
και συ νεκρός ακούς
τις σειρήνες της ζωής
που σε πλησιάζουν.
Και σκέφτεσαι τρελλά
όταν έρχονται αυτοί
το νόημα της ζωής
της πεθαμένης κόλασης

Μονάχα στο μυαλό σου
ο θάνατος σκορπίζει
τις ιδέες σου για επιβίωση
μονάχα ο εαυτός σου
εσένα δεν ορίζει
και όσα έφυγαν μακρυά σου.

[vasilis]

ΧΑΟΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μονάχος γυρνάω στο κόσμο αυτό
και δεν έχω τίποτα για να πιαστώ.
Και όλο γλιστρώ προς το γκρεμό
και δεν μπορώ να κρατηθώ.

Ισόβια νεκρός στη φυλακή
γιατί βγήκα από τον κόσμο τους
με τιμωρούνε οι αστοί
γιατί δεν έπαιξα στο κόλπο τους.

Και χάνομαι σε μια γωνιά
μακρυά από αυτούς που με μισούνε
και ελπίζω πως κάποια φορά
από κάπου θα πιαστούνε.

Κι έτσι πεθαίνω μόνος πια
μες τη σιωπή και το σκοτάδι
και βλέπω το θάνατο από κοντά
να χαμογελά και να πλησιάζει.

[vasilis]

ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΦΤΑΙΜΕ

Καινούρια μέρα και είναι όλα καλά
είμαστε ζωντανοί αρχίζει η δουλειά
πρέπει να τρέξουμε για τα λεφτά
να αγοράζουμε ξανά και ξανά.
Δεν μας χωράει όλους αυτή η γη
βρίσκουμε τρόπους για να φεύγουν πολλοί
εμπόριο όπλων, πορνεία, ναρκωτικά
υπηρετούν την κοινωνία σωστά.

Όλοι μας φταίμε για τον κόσμο αυτό
γεμάτος λάσπη, υποκρισία, κακό
γύρω μας σβήνει κάθε αξία και σκοπός
κανείς δεν είναι πια αληθινός.
Όλοι μας φταίμε για τον κόσμο αυτό
που έχουμε κάνει το χρήμα θεό
δήθεν σκοτώνουμε για ιδανικα
πόλεμος, πείνα αφανίζει παιδιά
πόλεμος, πείνα αφανίζει παιδιά.
Θέλω να φύγω μακρυά να χαθώ
να μη χρειάζεται το κόσμο να δω
όλο το λέω μα όταν έρθει η στιγμή
αιχμάλωτος ...ξανά στο κελί.

Όλοι μας φταίμε για το κόσμο αυτό
δεν μένει τίποτα η αγάπη κενό
όλα πια έχουνε κάποια τιμή
και η αποξένωση στην πρώτη γραμμή.
Όλοι μας φταίμε για το κόσμο αυτό
να ακολουθώ κάθε μαλάκα αρχηγό
μόνο συμφέρον και βιτρίνα καλή
μονάχοι κάναμε σκατά η ζωή
μονάχοι κάναμε σκατά η ζωή.

Θέλω να φύγω μακρυά να χαθώ
να μη χρειάζεται το κόσμο να δω
όλο το λέω μα όταν έρθει η στιγμή
αιχμάλωτος ...ξανά στο κελί.

[vasilis]

ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Ανοίγεις τα μάτια και σηκώνεσαι αργά
είναι νωρίς ήσυχη η γειτονιά.
Ψάχνεις να βρεις να ακουμπήσεις το κορμί σου
πάλι είσαι μόνος και η μέρα είναι δική σου.

Σηκώνεσαι και είσαι ακόμα ζωντανός
ο εφιάλτης δεν ήταν αρκετός
σιγοτραγουδάς και σέρνεσαι μόνος
τέσσερεις τοίχοι – ατέλειωτος ο πόνος.

Έξω στη μέρα βασιλεύει ο ήλιος
και περιμένεις μήπως έρθει κάνας φίλος
ένα τηλέφωνο μια κίνηση μικρή
μα πάντα ίδια ξημερώνει η αυγή.

Σκύβεις το κεφάλι και γονατίζεις
στον απόηχο της μέρας μονάχος στριγγλίζεις
πες μου που είναι η ζωή και η αλήθεια
εδώ και η μοναξιά κατάντησε συνήθεια.

Θέλω να φύγω να πετάξω μακρυά
ξέρω καλά πως μου έχουν κοψει τα φτερά
θέλω να ξέρω τι θα γίνει και γιατί
γιατί κοντεύει η τελευταία μου αυγή.

[vasilis]

ΖΗΣΕ ΜΩΡΟ ΜΟΥ

Χάνω συχνά τον έλεγχο το ξέρω
δε ξέρω πια τι είναι καλό για μένα
δε θυμάμαι τίποτα ακριβώς
μα νομίζω ότι το έχω κάνει.

Είναι σκληρό για τον εαυτό μου
όμως νομίζω πως δεν έχω καιρό
δεν ξέρω τίποτα άλλο ακριβώς
ούτε τι σημαίνει σωστό ή λάθος.

Χάνω συχνά τον έλεγχο το ξέρω
μα η πραγματικότητα είναι σκληρή
έτσι απλά με κυριεύει η τρέλλα
και δεν ξέρω ούτε το γιατί.

Δεν είμαι σίγουρος αν έχω ζήσει
ούτε αν θα κοιμηθώ απόψε
ούτε αν θα πέσω στο κενό τους
δε θέλω τίποτε άλλο να ξέρω.

Χάνω συχνά τον έλεγχο το ξέρω
πρέπει να βρω ξανά τον έλεγχό μου
είμαι χαμένος από χέρι το ξέρω
ζήσε μωρό μου ...ζήσε μωρό μου ...

[vasilis]

ΓΕΜΑΤΟΣ ΡΟΛΟΥΣ

Γεμάτος ρόλους είναι ακόμα ο κόσμος
μελλοντικός θάνατος – ο φόβος
παίζουμε συνεχώς με εμάς
ανατριχιάζοντας από το ρόλο μας
και η πραγματικότητα γέρνει από πάνω μας.

Κοντινές αγάπες με άτολμες φωνές
χειροκροτούν γέρνοντας επάνω σου.
Μέσα μου – κάθε πόρτα υποχωρεί
εκφράζοντας το φόβο μου.

Μαρμάρινο άγγιγμα
θα σημαίνει για μας
η ζωή σου είναι μετάβαση
στο κόσμο σου.

Γεμάτος ρόλους είναι ακόμα ο κόσμος ...

Κοντινές αγάπες με άτολμες φωνές
Χειροκροτούν γέρνοντας επάνω σου.
Μέσα μου – κάθε πόρτα υποχωρεί
Εκφράζοντας το φόβο μου.

Γεμάτος ρόλους είναι ακόμα ο κόσμος ...