Η τελειότητα είναι μονότονη

[joking]

δεν υπάρχει τελειότητα - και το να πιστεύουμε ότι μπορούμε να την
"κατακτήσουμε" είναι ουτοπία


γιατί είμαστε άνθρωποι και συνεπώς έχουμε ελαττώματα


και ακόμα και αν καταφέρουμε να φθάσουμε σε κάποιο σημείο απόλυτης
αυτογνωσίας και αυτοελέγχου ώστε να αναγνωρίσουμε και να τιθασεύσουμε
τα δικά μας, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να κάνουμε το ίδιο και για αυτά που
χαρακτηρίζουν τους άλλους


μπορούμε όμως να προσπαθούμε και να κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο
και να μάθουμε να απολαμβάνουμε τη διαδρομή χωρίς να την αφήνουμε να
μας αγχώνει

ούτως ή άλλως είναι γραμμένο στον γενετικό μας κώδικα να είμαστε
συνεχώς "ανικανοποίητοι" και να ψάχνουμε για το "καλύτερο" ...


... το "μυστικό" βρίσκεται στο να μπορούμε να εντοπίσουμε το που πρέπει
να σταματάμε ...



 ]

[energizer]

...η βιοεξελικτικη προσεγγιση της προλαλησασας...με καλυπτει.
 :wink:
...η κατανοηση κειμενου παλι με προβληματιζει...
 :twisted:
...ουκ εστιν περας...
 :roll:

[black_velvet]

"Η τελειότητα είναι μονότονη" <=> "η μοναξιά της κορυφής" ]

[heptamer]

To "τελειο",σε ολες του τις εκφανσεις και ονοματισεις, ειναι ενα (ακομη) ανθρωπινο νοητο εφευρημα που απλα συντηρει την αυτοβελτιωση και προαγει την εφευρετικοτητα. Λειτουργει ως κινητηριος μοχλος στην ανθρωπινη αναζητηση. Ως μια Ιθακη.

Ειναι απλα η (υπερτατη) αφηρημενη εννοια,λειτουργει ως το  υπερτατο  σημειο αναφορας για την κατηγοριοποιηση / στοχευση ενεργειων και δυναμικου και την παραγωγη προοδου.

Απτα,δεν υφισταται,παρα μονο αξιωματικα στον (εκαστοτε) Θεο,στον οποιο και αποδιδεται a priori,σε υπερτατη συγκεντρωση,διοτι κατι τετοιο λειτουργει λυτρωτικα,κανονικοποιει / ηρεμει τη σκεψη,κινητοποιει,παραγει ελπιδα. Η ολοκληρωτικη συλληψη του "τελειου",απο το ατελες και πεπερασμενο ανθρωπινο μυαλο ειναι αδυνατη,για αυτο και αποδιδεται εξ ορισμου σε ενα εξισου ασυλληπτο ον.

Η επιτευξη της οποιας (ανθρωπινης) τελειοτητας ειναι ουτοπιστικη / ανεφικτη. Αυτο,στο οποιο μπορουμε μονο να προσβλεπουμε,ειναι μια εκαστοτε  - συνεχως καλυτερη - προσεγγιση της.

Η "τελειοτητα" ειναι  το οριο μιας ακουλουθιας συνεχως αυξανομενων ανθρωπινων στοχευσεων. Οπως το οριο μιας συγκλινουσας ακολουθιας στα μαθηματικα:οι οροι της τεινουν συνεχως ολο και περισσοτερο να πλησιασουν ενα συγκεκριμενο αριθμο,διχως ωστοσο να καταφερ(ν)ουν ποτε να τον φτασουν.

Η τελειοτητα δεν ειναι παρα μια αλλη πλευρα,μια αλλη ερμηνεια του (μαθηματικου και οχι μονο) απειρου....και τουμπαλιν!

Ειναι μια απο τις βασικες ανθρωπινες ερμηνειες του "ασυλληπτου".

[Nikos28]

Τελειότητα σημαίνει να είναι κανείς τέλειος και τέλειος σημαίνει να έχει φτάσει στο τέλος του.

Το ''τέλος'', ωστόσο, δεν είχε αρχικά τη σημερινή σημασία, του αντίθετου της ''αρχής''. Σήμαινε το σκοπό ή το στόχο  (αυτός είναι και ο λόγος που και στα σημερινά αγγλικά η λέξη end σημαίνει τέλος και σκοπός).

Έτσι, λοιπόν, τελειότητα είναι το ''σκοπούμενο'', αυτό στο οποίο σκοπεύουμε ή αυτό στο οποίο κατατείνουν οι επιμέρους σκοποί ή στόχοι.

Ο σκοπ-ός και ο στόχ-ος έχουν δύο εννοιολογικές ''διαστάσεις'': Μία γνωστική ή διανοητική (δεδομένου οτι συγγενεύουν με τα σκέπ-τομαι και στοχ-άζομαι, αντίστοιχα) και μία οπτική (η λέξη ''σκοπός'', π.χ, σήμαινε τόσο το στόχο όσο και τον παρατηρητή - αυτόν που επιβλέπει και περιφρουρεί, όπως και σήμερα). Εξ άλλου, η σύνδεση μεταξύ ''οπτικού'' και ''διανοητικού'' φαίνεται και στη ρίζα της λέξης ''ιδέα'' - απο το ιδείν, του ορώ (βλέπω).


Επομένως, η ''τελειότητα'' είναι αυτό που στοχεύουμε ή αυτό μέχρι το οποίο μπορούμε να δούμε (σκοπός).

Μέχρι πού στοχεύουμε; Μέχρι εκεί που μπορούμε να δούμε - όταν δεν πάσχουμε απο μυωπία, βέβαια...  :wink:

Και μέχρι πού μπορούμε να δούμε; Μέχρι τον ορίζοντα.

Υπάρχει ορίζοντας; Όχι - πουθενά δεν ακουμπάει (κυριολεκτικά) η Γη τον Ουρανό!

Μήπως αυτή η κυριολεκτική ανυπαρξία του σημαίνει οτι δεν τον χρειαζόμαστε; Όχι - χωρίς τον ορίζοντα δε θα είχαμε ούτε προσανατολισμό ούτε κατεύθυνση! Θα ζούσαμε μια ζωή στάσιμη, χωρίς πορεία και χωρίς διαδρομή. Για να ακριβολογήσω, δε θα ζούσαμε καθόλου διότι η ζωή είναι μια πορεία - κάτι που φαίνεται και (πάλι!) στις λέξεις, π.χ πρό-οδος, μέθ-οδος, οπισθο-δρόμ-ηση, εμ-πόδ-ιο κλπ κλπ.


Άρα λοιπόν...

Η έννοια της ''τελειότητας'' (και της ουτοπίας) όχι μόνο δεν καταργεί την πορεία (με όλες τις εναλλαγές και τις διακυμάνσεις της) αλλά, αντιθέτως, τη νοηματοδοτεί.
Είναι αναγκαία για τη ζωή γιατί της δίνει κατεύθυνση και νόημα. Όπως ακριβώς ο ορίζοντας για μια πορεία...
Ως συγγενεύουσα με τα ''στοχάζομαι'' και ''σκέπτομαι'', η τελειότητα είναι σύμφυτη με τις ανώτερες εγκεφαλικές δραστηριότητες του νεοφλοιού και των δύο ημισφαιρίων του. Είναι προΐόν της εξέλιξης.

Και ως τέτοια, είναι δείκτης πολιτισμού.

[samorc]

τελειοτητα.......

τελειοτητα σημαινει οτι ολοκληρωσα στο 100% ενα εργο.........

ο ανθρωπος ομως δεν ειναι ετσι....ο ανθρωπος εχει σκεψεις και συναισθηματα μεχρι να πεθανει.......δεν μπορει να τελειοποιηθει........

[tristana]

Δεν μιλάω... δεν μιλάω, αλλά δεν θα με κάνετε να αποκτήσω υπαρξιακές
ανησυχίες!!! Υπάρχω η τέλεια! Τελεία και Παύλος λέμε.

Ο αγαπημένος μου με αποκαλεί τέλειο πλασματάκι, ΟΚ;
Και ΕΚΕΙΝΟΣ ξέρει καλύτερα απ' όλους!

(Αυτά έλεγες και έχασες το ταξίδι στην Κίνα, μικρέ Κωστή Ντι Θέρτι Θρι  :twisted: )