Το κουτσομπολιό πολλοί αγάπησαν....τον κουτσομπόλη, ουδείς..

[joking]

Η ιστοριούλα γνωστή]απο το αρχείο της  joking [/size]



[size=9]ευχαριστώ για τις πληροφορίες θείε-Γκούγκλη[/size]

[energizer]

...φανταζομαι...στην κατηγορια ανθρωποειδων που περιγραφεις ΟΛΟΙ εμεις (& εσυ!) περιστασιακα ή  & συστηματικα , εσκεμμενα ή ακουσια εμπιπτουμε!!!
 :evil:
...η κοινωνικη κριτικη , κουτσομπολιο , ανταλλαγη πληροφοριων , σχολιασμοι κτλ...ΠΑΝΤΑ εντασονται στα πλαισια της αντιληπτικης υποκειμενικοτητας καθως στην νομοτελεια του κινητρου καθε δρασης.
 :wink:
...επομενως , καθισταται πρακτικα απροσδιοριστη η σχεση κουτσομπολιου - συνεπειων καθως & προθεσης - τιμωριας...
 :roll:

[Argiro]

Δηλαδή, σύμφωνα με τους κοινωνιολόγους και τους ψυχολόγους, μάλλον δεν είμαι ανθρώπινο ον, εφόσον ουδέποτε με απασχόλησαν οι υποθέσεις των άλλων και αρνούμαι κατηγορηματικά να ασχοληθώ με αυτές, διότι πολύ απλά δεν είναι δική μου δουλειά. Να θεωρήσω αυτή σαν έγκυρη γνώμη σχετικά με την περίπτωσή μου ή εκείνη των μη ειδικών που αποφαίνονται πως αδιαφορώ παντελώς για τον διπλανό μου, συνεπώς είμαι εγωκεντρικό ον; Γιατί η δική μου γνώμη είναι πως δεν έχω καμία δουλειά να ανακατεύομαι στις υποθέσεις των άλλων, υπάρχουν άλλοι τρόποι να δείξω το ενδιαφέρον μου γι αυτούς και ουδέποτε μου δημιουργήθηκε πρόβλημα όσον αφορά στον προσδιορισμό της θέσης μου στον κοινωνικό περίγυρο, συνεπώς δεν χρειάστηκε να μπω σε τέτοιες διαδικασίες. Μήπως έχω άδικο άραγε, να ανησυχήσω σοβαρά και να αρχίσω να ασχολούμαι κι εγώ λιγάκι με την... κοινωνική κριτική;... :roll:

[Argiro]

Θεωρώ ότι το κακόβουλο κουτσομπολιό είναι η ύπουλη δύναμη των αδυνάτων, η τροφή των αργόσχολων και το δεκανίκι των ανάξιων να δημιουργήσουν ή να παράγουν κάτι ουσιαστικό. Αυτοί που επιδίδονται συστηματικά σε αυτό είναι άτομα που δεν έχουν να πουν κάτι δικό τους, έχουν ζωές κενές στην πραγματικότητα και φροντίζουν κάθε φορά να «κλέβουν» κάτι από την προσωπικότητα του άλλου, για να νιώσουν ότι έχουν κάτι κι αυτοί. Η ύπαρξη τους αποκτά νόημα μόνο μέσα από το καταστροφικό και δηλητηριώδες τους λέγειν, μόνο που πολλές φορές η έκταση των καταστροφών είναι για τους ίδιους μη προβλέψιμη ή τελικά μη αντιμετωπίσιμη.

Όταν κάποιος τυχαίνει να γνωρίζει κάτι, είτε γιατί (κακώς) του τα εμπιστεύτηκα, είτε γιατί το έμαθε τυχαία, είτε γιατί έχει αετίσιο μάτι και αυτιά γαϊδάρου, και αυτό το κάτι το κάνει βούκινο σε σημείο που να γνωρίζουν όλοι (ή ένας ευρύς κύκλος ανθρώπων) τα προσωπικά μου, τότε με κάνει να αισθάνομαι ότι έχω υποστεί ένα είδος «βιασμού» και είναι άδικο να μην προβλέπεται κάποιο είδος τιμωρίας.

Γιατί εγώ, το θύμα του, πέρασα από μια διαδικασία άγχους, φόβου, απορίας, πικρίας, αγωνίας και πολλά άλλα που μου έκοψαν τουλάχιστον κάποια πολύτιμα λεπτά από την ζωή μου, αλλά επιβίωσα. Κάποιο άλλο θύμα θα μπορούσε να «μην».......

Νομίζω πως η δύναμη των κοινωνικών σχολιαστών δεν είναι αυτό καθεαυτό το κουτσομπολιό στο οποίο επιδίδονται, αλλά η σημασία που τους προσδίδουν αυτοί που κάθονται και τους ακούνε με κατανυκτική προσήλωση και τρέχουν κατευθείαν να αναμεταδώσουν αυτά που άκουσαν. Η μόνη αντιμετώπιση είναι η αδιαφορία εκ μέρους του θύματος -και εννοώ πραγματική αδιαφορία, όχι προσποιητή. Από τη στιγμή που παύει να σε ενδιαφέρει η γνώμη των ανθρώπων του περίγυρού σου οι οποίοι δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν τι άνθρωπος είσαι και τι άνθρωπος είναι ο κοινωνικός σχολιαστής, πιστεύω πως αυτόματα εκείνος χάνει τη δύναμή του και αποκτάς εσύ περισσότερη. Το μυστικό είναι να μη σε απασχολεί η γνώμη εκείνων που δεν τους έχεις σε εκτίμηση -και ποια εκτίμηση μπορείς να έχεις σε άτομα που κάθονται και ακούνε τι τους λέει ο ένας και ο άλλος για σένα και δεν μπορούν να κρίνουν μόνοι τους ή, έστω, τουλάχιστον να κρατήσουν μια πισινή για την περίπωση που όλα όσα άκουσαν είναι ψέματα; Πόσο μάλλον που θα έπρεπε, από την αρχή που κάποιος αρχίζει και σε σχολιάζει χωρίς να είσαι παρούσα, να δείξουν παντελή αδιαφορία για αυτά που ακούνε και να αφήσουν τον κακόβουλο να μιλάει μόνος του, νομίζοντας πως έχει την αμέριστη προσοχή των ακροατών του...

[joking]

σωστά!

πιστεύω μάλιστα ότι ο "αναμεταδότης" είναι ίσως ποιο επικίνδυνος απο αυτόν
που αρχικά έκανε το σχόλιο, γιατί ο τρόπος που μεταφέρει αυτό που άκουσε
(πιθανά χρωματισμένος από τη προσωπική του συμπάθεια ή αντιπάθεια προς
τον δέκτη) μπορούν να αλλοιώσουν εντελώς την αρχική είδηση

όσο για τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί κάποιος εγωκεντρικός επειδή
"δείχνει" αδιαφορία για τα των άλλων, νομίζω ότι γενικά έχουμε την τάση
να επιλέγουμε για φίλους μας, ανθρώπους που σκέπτονται με τρόπο
παρόμοιο τρόπο με τον δικό μας - επομένως οι φίλοι/ες μου = οι άνθρωποι
των οποίων η άποψη πραγματικά με ενδιαφέρει, δεν υπάρχει περίπτωση να
με παρεξηγήσουν  επειδή δεν ρωτώ για τις προσωπικές τους υποθέσεις ούτε
όταν αρνηθώ να απαντήσω σε κάτι που πιστεύω ότι είναι προσωπικό θέμα
κάποιου άλλου ...

... γιατί πολύ απλά σκέπτονται όπως κι εγώ και έχουν παρόμοια με τα δικά
μου όρια για το που σταματά το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο και γίνεται
κουτσομπολιό ....




 ]