Lowbap

[vasilis]

ΑΚΟΥ ΜΑΝΑ

Γεννήθηκα στο ραντεβού της νύχτας με τη μέρα
μια ζεστή Αυγουστιάτικη Δευτέρα
τα όνειρα ήταν λίγα, τα λόγια ήταν πολλά
και όλοι νοιώθανε καλά

που το είδος θα κρατήσει και το γλέντι θα αρχίσει
τσάμπα της μάνας μου το δάκρυ είχε κυλήσει
η αγωνία της, ο πόνος, η λαχτάρα
μαζί με τις ευχές και μια κατάρα.

που άκουσε το άστρο μου και κρύφτηκε στο φως
και από τότε είμαι τόσο μοναχός
Και τα γέλια δε κρατάνε, κι οι υποσχέσεις δε μετράνε
και αυτοί που σ’ αγαπάνε βλέπεις εύκολα ξεχνάνε.
Και φοβούνται να σταθούν κοντά στο χρόνο
κι από αγάπη δε μοιράζονται τον πόνο
βλέπεις το άστρο το δικό τους φωτίζει εκεί ψηλά
και έτσι όλα πάνε καλά.

 

Άκου μάνα, για όλους έχει ο θεός
Κι ίσως το δικό μου άστρο να ’ ναι κάπου εκεί στο φως.
Άκου μάνα για όλους έχει ο θεός.
Και μας χωράει ο ουρανός.

 

Γι’ αυτό και ’γω γυρνάω στο φως και τραγουδάω
έπαψα τις μέρες που περνάν πια να μετράω
μαζεύω τα κομμάτια μου και δεν ελπίζω
σε ’κείνα που με θέλουν πάντα πίσω να γυρίζω.
Σφίγγω τα δόντια μου και έχω παρηγοριά μου
μόνο το όνειρό μου κι όσο αντέξει η καρδιά μου
θα είμαι εδώ και καλά να το θυμάστε
και αφού δε σέβεστε, θα με φοβάστε.

Γιατί εγώ ζω μόνο ό,τι αγαπώ
φυλάω το ψέμα μου σε σας μόνο να πω
σ’ όλους εσάς με το άστρο εκεί ψηλά
που δήθεν νιώθετε καλά.
Γιατί όλα γύρω σας αλλάζουν
ενώ οι μέρες που περνάνε σας τρομάζουν
μα εγώ μακριά πετάω τώρα τις ευχές
δε θα ξαναζήσω ποτέ μου εγώ το χθες.

Γιατί μάνα τα βρήκα όλα μπροστά μου
ο πόνος μου ζωή και διάλειμμα η χαρά μου
πάντα μάζευα ότι έμενε απ’ τη στάχτη,
μα η τύχη μ’ έχει άχτι.

[vasilis]

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ

Ακούω πολλά να λένε τριγύρω μου τον τελευταίο καιρό
κι αλήθεια άλλο δεν μπορώ
αυτούς τους ειδικούς που μιλάνε για όλα αυτά που εμείς
παλέψαμε να βγάλουμε απ’ το βούρκο της σιωπής.

Και οι αναλύσεις να γίνονται με το σωρό
και όλοι οι δήθεν των media να κρατάνε το χορό
σ’ έναν ρυθμό ακίνδυνο να τους βολεύει
αφού η αλήθεια πάνω τους δε περισσεύει.
Και η γλώσσα η μίζερη εκείνη στα γραπτά
να εξυπηρετεί όσους γράφουν για όλα αυτά
που αλλάζουν κώδικα συνέχεια στο σωστό
και σε κρατάν φυλακισμένο στο γνωστό.
με ένα φόβο φτιαγμένο σαν προσωπικό
γιατί σε θέλουν βίαιο και σπασμωδικό
να μη τολμάς της σκέψης σου τα πρότυπα να φτύσεις
κι αφού γεννάει υποκρισία ο νους σου να τη ζήσεις.
Να φοβάσαι ασήμαντος να μείνεις
να θέλεις δύναμη τα πάντα εσύ να κρίνεις
μια θέση με υπόληψη και να στο αναγνωρίζουν
εκείνοι που στη δύσκολη τη πλάτη σου γυρίζουν.
Μα όλα αυτά είναι πνιγμένα στη βρωμιά
λύση δε βλέπω εγώ καμιά
γι’ αυτούς που η πένα και η οθόνη είναι όπλο
που ζωντανό κρατάνε ακόμα το μεγάλο κόλπο.

 

Άκουσα κάποτε ανθρώπους με αγωνία να μιλάνε
σε καθέναν από μας σα να παρακαλάνε
γι’ αυτή τη μαύρη εποχή του ψεύτικου ουρανού
της κρυφής επιθυμίας και του βιασμού του νου.
Μα η αλήθεια βλέπεις είναι μόνο για ν’ ακούς
δύσκολα περνάει σε αμείλικτους καιρούς
και όλοι αυτοί τείνουν να γίνουν γραφικοί
γιατί κακόμοιρε λαέ εσύ άραξες εκεί
που τονώνουν τη χαμένη τη μαγκιά σου
περνώντας συνεχώς εικόνες ψεύτικες από μπροστά σου
σαν όλα εκείνα που θα ήθελες κρυφά να δεις
σαν όλα εκείνα που να ζήσεις δε μπορείς.
Που επιμελώς το περιτύλιγμα φαντάζει
αυτό είναι ρε που με τρομάζει
και νιώθω τη ζωή μας σαν κουπόνι
που όποιος μαζέψει πιο πολλά τα εξαργυρώνει.
Με όνειρα ζωής και μια θέση μες το κόλπο
μα μη μου δείξετε το τρόπο.
Θέλω να μείνω μακριά και να κοιτάω ψηλά στο φως
για μένα όλα αυτά είναι εχθρός.
Πνιγμένος από λάσπη και βρωμιά
λύση δεν ψάχνω εγώ καμιά
αφού υπάρχουνε σωτήρες πολλοί σ’ αυτό το τόπο
που ζωντανό κρατάνε ακόμα το μεγάλο κόλπο.

[vasilis]

LOW BAP MADNIFESTAH

Wake up! Jah is here, come now rise and shine.

This is the Easter you can get, fear the man, that mic is mine.

We are here as a united foundation.

To praise the dawn of righteousness with this madnifestation

of socialistic flavour, our inspiration

education through creation should be rocking the whole nation

mad edutainment versus minimalistic evil lobbies

crazy ha! crazy ha! crazy, so beware and noe

watch you all the birth of the son of the boom bap

the light will come and the unholy rain will soon stop

we come with jah, better bop you, umicah the man, jaming on, a teacher

low bap the B.P.M., low transmition of an original picture

the anti-cultural propaganda is now being reduced

by a sophisticated squad which it can never be seduced

psycho-society beware as I manifest

against to what I detest:an offense!

This is the Low Bap Big Mad Man’s Manifesto,

and the path which a few can ever find leading to the Low Bap shelter.

1995 a low bap madnifestah

A manifesto is born, is going to get you

big daddy F on the voyage of the 9

Ah! What you are coming in my mind?

Blind - men, blind women I’ m giving you the light
the spark is now a flame and it glows into the night

fight for your right to sight and you might

the bop went through my soul and came out through the hand right

for you and don’ t ask me why

cause my answer - yeam! - d’ be a lie

unless you want to hear to what I’ ve got to say

Bap! Cause a lie don’ t pay

and I feel good for fucking up your time

and I don’ t give a fuck commiting this crime

you say that I’ m a madman, want to lock me in a cell

but I create my own jail, for you is like hell!

Low bap madnifestah, manifesto of a madman

makes the pussy muthafuckaz run and hide from someone

someone, but who’ s that one messed your brains up last year so fear,

 the low bap foundation couse it’ s near

creation of a style which is different from the usual

but it’ s got that kind of flavour from the soul that’ s really mutual

low, lost in the dream with a mic in the hand

but not a blunt in the other we don’ t need that shit I said

radicalistic lyrics from the heart that ‘ll make you wonder

low do we find the flow so yo get ready fot the second round-uh!

The ultimate challenge to your ears and your thoughts

in a poetic kind of way so sucker mc’ s get notes

plus originality in attitude anh there you have it

to another level I promise we will take it

a new way of seing things a radical creation

so watch out muthafuckaz the low bap foundation

[vasilis]

ΣΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥΣ ΧΑΜΕΝΟΣ

Στα λάθη τους χαμένος κι η σκέψη τρέχει
τον πόνο η ψυχή μου ευτυχώς ακόμα αντέχει
τα μάτια μου μπροστά σ’ αυτά ποτέ δε κλείνω
τα όνειρά μου πάνω σας δε τα αφήνω.
Για τις αρχές μου χρόνια εγώ συνέχεια παλεύω
αυτά που μου ανήκουνε ποτέ δε ζητιανεύω
και όλα αυτά που σκέφτομαι χωρίς φόβο τα λεω
και για όλα αυτά που με πονούν μονάχος κλαιω.
Και για όλους τους ηλίθιους που ανέχτηκα κοντά μου
καιρός είναι να μάθουνε πως ήρθε η σειρά μου
τους φτύνω τούτη τη στιγμή κι ας πάν’ στο διάολο
κι αν το’ χουν για παιχνίδι τους ας βρούνε άλλο.
Για μένα τούτα είναι η ζωή είναι ένα πάθος
και αλήθεια να το ξέρετε γι’ αυτά δε κάνω λάθος
στο όνειρο για πάντα εγώ είμαι ταμένος
freestyle για σένα είμαι φτιαγμένος.

 

Στα λάθη τους χαμένος και ακόμα τραγουδώ.
Στα λάθη τους χαμένος και είμαι πάλι εδώ.
Στα λάθη τους χαμένος και η σκέψη τρέχει.
Τον πόνο η ψυχή μου ευτυχώς ακόμα αντέχει.

 

Και λεω, Θεέ μου, ευτυχώς που δεν άκουγα κανένα
και λεω ευχαριστώ που δε νοιάστηκαν για μένα
για σκέψου να γινόμουνα γιατρός ή δικηγόρος
ή πόσο θα χαιρόντουσαν αν είχα γίνει φλώρος.

Την εμπριμέ γραβάτα μου και του μπαμπά τ’ αμάξι
η μια γυναίκα πλούσια γι’ αυτούς θα ’τανε εντάξει
και το κεφάλι αν έπρεπε πολλές φορές να σκύβω
σε κάθε βλάκα αφεντικό και το θυμό να κρύβω.
Βλέπεις το παιδί μου πρέπει να μεγαλώσω
και τα σωστά εφόδια σ’ αυτό πρέπει να δώσω
και να του πω στις δύσκολες πάντα παρακαλάμε
και όταν μιλάει ο δάσκαλος ποτέ να μη μιλάμε.
Πως για να πάει κι αυτό μπροστά πρέπει ρουφιάνος να’ ναι
να βλέπει και να χαίρεται τους άλλους που πονάνε
όχι αυτή τη χάρη εγώ δε σας τη κάνω
αυτά που είναι να πω, θα πω και ας πεθάνω.

Στα λάθη τους χαμένος και ακόμα τραγουδώ.
.

Και μη νομίζετε όλοι εσείς πως είμαι αφελής
αυτά που εγώ άντεξα δε πέρασε κανείς
από αυτούς που πάντα έχουνε χεσμένη τη φωλιά τους
από αυτούς που θέλουνε τα πάντα δικά τους
που μες τη νύχτα όλο μαγκιά και όλα τα σπάνε
τσογλάνια με ανασφάλεια και όλοι εκεί που πάνε
γεμάτα φλωρομάγαζα με κυριλέ λεμέδες
τα νταλαβέρια γίνονται κρυμμένα με γαρδένιες.
Και όλες αυτές οι γκόμενες που ’ναι μασκαρεμένες
με κόκα ταξιδεύουνε όλες οι τελειωμένες
και εκείνες οι παλιαδερφές που κρατάνε θέσεις
αν θες να πας και εσύ μπροστά πρέπει να τους την πέσεις.
Με τούτη τη κατάσταση άγνωστος θέλω να μείνω
και όλα τα αποβράσματα ξανά εγώ τα φτύνω
κι ας κάτσουνε τα νούμερα όλα ήσυχα στα αυγά τους
κι αν όχι θα με βρουν πάλι μπροστά τους.

[vasilis]

ΤΙ ΕΙΡΩΝΕΙΑ

Τα χρόνια σου κλεισμένα σε φακέλους
δε πρόλαβες να μοιραστείς όσα ήθελες μ’ αγγέλους
στα 75 σου μια αρρώστια κι οι αναμνήσεις
σ’ έκαναν γέροντα σ’ ένα όνειρο να ζήσεις.
Μα ας πάρουμε τα πράγματα όλα τώρα απ’ την αρχή
πάμε να ζήσουμε σε μια άλλη εποχή
εκεί που στα 25 σου φιλόδοξος και νέος
απ’ τη ζωή δανείστηκες βαρύ το χρέος.
Σκυμμένο σε χαρτιά είχες πάντα το κεφάλι
για να πλουτίζουνε οι άλλοι
ήσουν κι εσύ απ’ τους καλούς τους λογιστές
φίλος με τους αριθμούς κι οι πράξεις σου σωστές.
Απ’ αυτούς που το χέρι δεν απλώνουν
απ’ αυτούς που τα λάθη διορθώνουν
που ενώ τριγύρω τους οι δαίμονες χορεύουν
αυτοί εκεί μονάχα τίμια δουλεύουν.
Κι η εντολή να’ ναι το στόμα τους κλειστό
σε’ κείνους μοιάζει ευχαριστώ
κι η υποχρέωση όσο πάει και μεγαλώνει
ενώ κρυφά ένας πειρασμός συνέχεια μέσα τους φουντώνει.
Όπως σε σένα που έμεναν όλα μόνο μια σκέψη
και πες μου αν υπήρχε ένας που να είχε πιστέψει
ότι δεν άπλωνες το χέρι σε λεφτά ξένα
κι ότι δεν είxες κρύψει για μετά όλα τα κλεμμένα.
Καχύποπτοι όλοι με σένα ακόμα κι οι ληστές
και αλήθεια φταις
γιατί η ζωή πάντα τους τίμιους πονάει
ενώ τους κλέφτες με τύχη τους κερνάει.

 

Τι ειρωνεία…

 

Κι έτσι μετά από τόσα χρόνια, τόσο πόνο
και αφού το όνειρο κι αυτό σ’ άφησε πάλι τώρα μόνο
με μια αρρώστια που τα πάντα σου ’χει πάρει
κι άρχισε ο χάρος τη ζωή σου να φλερτάρει.
Κάνοντας έτσι να γυρίζουν στο μυαλό σου
όλα αυτά που απέφευγες για το καλό σου
κι ό,τι είχες πει θαμμένα τώρα στη ντροπή
να σου βαραίνουν τη ψυχή.
Εσύ που ήσουνα γεμάτος ηθική
που οι τριγύρω σου, σου φαίνονταν κακοί
τώρα τι θες που για όλα αυτά έχεις ενοχές
γιατί σταμάτησες να λες
πως ο Θεός για όποιον κλέβει είναι μικρός
κι ο κλέφτης φεύγει μοναχός
ενώ ο τίμιος που ’χει μάθει να πονάει
έχει ένα άγγελο μαζί να τον φιλάει.
Μα η ειρωνεία η μεγάλη είναι που θες
το τέλος σου να είναι και αξιοπρεπές
και για να πληρώσεις μονάχος σου τη κηδεία
απλώνεις χέρι για να κλέψεις. Τι ειρωνεία

[vasilis]

UMICAH

«At last, the light shares it’ s warmith to our faces through the clouds of darkness. The evolution in our minds is an utopical fact, a conscious submission of pure and rightous existence through emotional creativity. The birth of the sons of freestyle took place sometime ago, and now that the seed in grown, the children if the microphone, the believers of the dream are forming the unformable clan of umicah.» X-Ray.
My word is bond for my own kind.

Utopic microphonic state of mind.

Check, check it-e-checkit, check it!

Here comes me a jam umicah the man to wreck it

word ‘em up cause I make it understandable

thet me don’ t fake it Ha!

We are in command Utopic state of mind

with mic in my hand

to the society, saying we are making us all free Rap has a new source,

what a flavour the new force power,

in this dark of an hour.

The land of the muses refuses and looses

still accuses our intelligent fusions

Hip hop culture sets fire in your brains

Coming in as a sign from me the master to maintain.

We have a situation, yes sir, growing around us

nobody can control it, but the values that found us

the laws that we saw, breeding now men

Bobopapa om boy we ‘ve got some talent

give me the microphone and give me the quicker radical mind

and the result of umicah which now has been defined

utopic mind condition above hate or after hearing

utopic microphonic art of healing

Whatever you call it, you ‘re having a problem to share it, to comprehend it

you ‘ve never been able to live in the dream and now you ‘re trying to trend it

so fuck your clan, we ‘re more than just a band

God damned, we ‘re the children of another land

Though we struggle for the light in this evil fricken moor

triple eight to the date on behalf of the proud and poor

I’ m spreading now the seed legal or no indeed

holy is the need to grow strong umicah breed.

Low bap with mad flow

Grow foundation manifesto

Glow light of future, bring to us the new jah

bringing in to you the true umicah from the nature

urban natives social declaration

nature revelation pure inspiration variation

of words against swords

from the lords swinging it to the crazy psychedelica chords

never triping never quiting always close to fire

coming with the freestyle kicking it with the sire

anti-massive productions voice ain’ t passive no fractions

elevation above law no conservative actions

message quickly ejects we are earing respect

choose the light and stay real when we come to correct

radical script from a see through point of view

umicah is rising from the east and now gave it the clue to you.

[vasilis]

ΤΑ ΕΞ ΑΜΑΞΗΣ

Βαρέθηκα να ακούω συνέχεια για λεφτά
κι αυτούς που σκίζονται γι’ αυτά
για επιχειρηματίες πρώην εγκληματίες
με χόμπι τα λαδώματα και τις τοκογλυφίες,
τους εργατοπατέρες με έργα και ημέρες
νομάρχες και δημάρχους, και όλες αυτές τις λέρες
τους σιωνιστές και καθένα λόμπι
τους πολιτικούς τα ξεχασμένα ζόμπι.
Τη βρώμικη ψυχή τους τη δειλία τους το ψέμα
το αδικοχυμένο από αθώους μόνο αίμα
ένστολα ανθρωπάκια να ξεσκίζουν σάρκες
βλέπεις όλοι οι φλώροι με γαλόνια γίναν μάγκες.
Και τα παίρνουν από ’δω τα παίρνουν από κει
οι λειτουργοί οι κρατικοί
και φοβούνται να μιλήσουν και ν’ απαντήσουν
και έτσι εύκολα ξεχνάνε και κοιτάν να το γλεντήσουν.
Και το φίδι κάποιος άλλος θα το βγάλει από τη τρύπα
κι είναι λίγα, κι είναι λίγα όσα είπα
που ο καθένας σας θα ξέρει άλλα τόσα
μα απ’ την καρδιά πρέπει να φτάσουνε στη γλώσσα.
Και ίσως τότε κάθε περήφανος φτωχός
θα καταλάβει ότι για πάντα ο θεός
θα δίνει χρήμα σε κλέφτες και φελλούς
για να δοκιμάζει τους καλούς.

Και για φαντάσου μια μέρα πλούσιος να γίνω
και από τις τύψεις μου τους γύρω μου να φτύνω
να έχω ένα αμάξι το πιο ακριβό μοντέλο
και για επιχείρηση ένα κυριλέ μπουρδέλο.
Που να ’χει πελάτες μεγάλους δικαστές
δημόσια πρόσωπα και άξιους βουλευτές
και αν έρθει η ώρα μια χάρη να ζητήσω
να πω παιδιά τώρα σειρά μου να πηδήσω.
Γιατί στα νταλαβέρια αυτά τα σκοτεινά
η εξουσία λεει χρειάζεται συχνά
εκείνα που έχει πάρει να πληρώσει
τυφλή δικαιοσύνη να αποδώσει.
Κι όπως πάντα να βγει αθώος ο δικός τους
προς Θεού μην εκτεθεί ο άνθρωπός τους
και τότε πρέπει ένα θύμα τη θέση του να πάρει
πριν να τους πάρουν οι υπόλοιποι χαμπάρι.
Και τότε ήδη η πλεκτάνη είναι στημένη
μπορεί για σένα κάπου εκεί να περιμένει
συνήθης ύποπτος μπορεί και τρομοκράτης
ή και εγκέφαλος ανύπαρκτης απάτης.
Κι αν είσαι φτωχός, μόνος και νέος
πας και καπάκι λεει προφυλακιστέος
και αν με τον καιρό έξω δεν σε ξεχάσουν
αν είσαι ζωντανός μπορεί να σε δικάσουν.
Γι’ αυτό βαρέθηκα να ακούω μαλακίες
δεν θα μου γίνουνε συνήθεια οι αδικίες
θα είμαι εδώ να τραγουδάω να ξεσπάω
το παραμύθι το δικό σας δε θα φαω.
Γιατί μεγάλωσα περήφανος φτωχός
και κατάλαβα πως πάντα ο Θεός
την εξουσία δίνει σε ψεύτες και τρελούς
για να δοκιμάζει τους καλούς.

[vasilis]

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΡΑ

Η μεγαλύτερη κατάρα είναι λένε
όταν κρύβεται στα μάτια αυτών που φταινε
η ντροπή και μια λύτρωσης συγνώμη
που κανένας δε την άκουσε ποτέ ακόμη.
Γιατί είναι βλέπεις η άμυνα που όλοι έχουν διαλέξει
νιώθοντας έτσι πως απ’ όλα έχουν ξεμπλέξει
το στόμα τους ανοίγουνε κι εκείνα που ξερνάνε
όσοι πονάνε δεν τα ξεχνάνε.
Κι έτσι τα κόμπλεξ καθενός που ζει μες στα σκατά
σου ξαναφέρνουνε μπροστά σου πάλι όλα αυτά
που με προσπάθεια στη ψυχή σου είχες κλειδώσει
και ίσως κάποιοι απ’ αυτούς που λες να ’χουν γλιτώσει.
Τη βρώμικη και άχρηστη για όλους μας ζωή τους
κι αυτά που σέρνουνε μαζί τους
μα είναι νωρίς κάνε λιγάκι υπομονή
αυτά τα μάτια θα δακρύσουν και θα φτύσουν τη ντροπή.

Γιατί όπως λεει κι ο σοφός
όταν του ήλιου βγει το φως
το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
μη το βοηθάς να σηκωθεί.

 

Είδα μάτια πολλά από ομίχλη σκεπασμένα
κι άκουσα λόγια που όλα τους πήγαν χαμένα
φτηνές δικαιολογίες, πολλές αηδίες
για την περίσταση φτιαγμένες μόνο ιστορίες.
Καραγκιόζηδες πολλούς μούρη να πουλάνε
μα να μαζεύονται μπροστά μου όταν μιλάνε
και το γλεντάω με τους ηλίθιους γελάω
μονάχα το κεφάλι μου κουνώ και δε μιλάω.
Γιατί τα λόγια τα πολλά είναι περιττά
κι όσοι πονάτε απ’ αυτά
είσαστε αλλού και η κατάρα δε σας πιάνει
και μη ρωτάτε η κατάντια τους που φτάνει.
Αφού η ντροπή βουλιάζει τις ψυχές
και τις σκεπάζει με χιλιάδες ενοχές
και στην εκδίκηση ποτέ μην υποκύψεις
άσε τους άλλους να πνίγονται απ’ τις τύψεις.

Γιατί όπως λεει κι ο σοφός
όταν του ήλιου βγει το φως
το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
μη το βοηθάς να σηκωθεί.

[vasilis]

ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ

Χάθηκε η ψυχή σου στο τέλος των ευχών
και ξαναζούμε στην ώρα των σκιών.

Γύρω από μένα πάλι αυτά που είχα ξεχάσει,
αυτά που το μυαλό μου τώρα χρόνια είχε ησυχάσει
και να τα αποφύγω πάλι κουράγιο θέλει
η απόσταση μικρή δε ξανανιώθω σα κουρέλι.
Και μη μου λες κόψε τις συμβουλές
εσύ καλέ μου φίλε που το καλό μου μόνο θες
εσένα που έβλεπα στα χέρια μου να κλαις
όταν τριγύρω σου χόρευαν μονάχα οι σκιές.
Τώρα τι θες με σηκωμένο το κεφάλι
εσύ που ζεις γι’ αυτό που φτύνουνε οι άλλοι
εκείνο το κομμάτι της ζωής που περισσεύει
σε σένα ταιριάζει και σε όποιον ζητιανεύει.
Αυτή τη λίγη χαρά μπροστά σ’ έναν καθρέφτη
μια δόση αλήθειας στα λόγια ενός ψεύτη
και είναι αργά κοίτα δίπλα τη σκιά
παραμονεύει να σου κλέψει τη χαρά.

Με μια κουβέντα ή με ένα νόημα απ’ τα μάτια
κι αυτό που θες το ’χασες τώρα έγινε κομμάτια
μα εσύ εκεί ξανά να το παλεύεις
να σου χτυπούν τα χέρια και να χορεύεις.
Όλοι εκείνοι που διάλεξες να ’ναι πάλι κοντά σου
να σε νιώσουνε θες και ν’ ακούσουν τα όνειρά σου
μα πρέπει ηλίθιε να μάθεις ότι φταις
που υπάρχουν τριγύρω μας ακόμα οι σκιές.

 

Χάθηκε η ψυχή σου στο τέλος των ευχών
και ξαναζούμε στην ώρα των σκιών.

 

Χαμένη υπόθεση μου λες πως είναι το όνειρό μου
πως θα μου βγει ξινό που κάνω το δικό μου
που ζω, φωνάζω, πονάω και αγαπάω
που στέκομαι απέναντι κι αν θέλω πάω.
Ταξίδι μακρινό με τη ψυχή μου οδηγό
έτσι όπως έμαθα να κάνω μόνο εγώ
και από εκεί ψηλά να σε βλέπω καθαρά
και να ’σαι ακίνδυνη για μένα εσύ σκιά.
Γιατί έχει φως και λάμπει τόσο ο ουρανός
ο μεγαλύτερος για σένανε εχθρός
αφού αιώνες τώρα μια κατάρα κουβαλάς
μες στο σκοτάδι να ’σαι μόνη να πονάς.
Και αφού έτσι θες μείνε πάντα στο σκοτάδι
να σέρνεσαι ύπουλα και να εκδικείσαι κάθε βράδυ
αυτούς που κάνουν ένα βήμα για να σωθούν
αυτούς που κατάφεραν πάλι να ονειρευτούν.
Καινούρια αρχή και μια ζωή στο φως
έτσι όπως έφτιαξε για όλους ο Θεός
μα οι σκιές μένουν ακόμα ζωντανές
και δε μιλάς λες κι είναι αυτό που θες.
Μα βρες κουράγιο και πρέπει να ξεχάσεις
γύρνα σελίδα το τέλος να διαβάσεις
το παραμύθι αυτό με τις σκιές
πρέπει να τελειώσει χωρίς πια τις ευχές.

[vasilis]

ΣΑΝ ΔΑΚΡΥΑ

-      Απ’ τις σταγόνες της βροχής που χτυπάνε
πάνω στο τζάμι και σαν δάκρυα κυλάνε
σαν μια που χρόνια κρατάω μέσα μου εικόνα
ερωτευμένη είμαι ακόμα με ένα γκρίζο χειμώνα.
Κι η σκέψη μου σε σένα πάλι τώρα τρέχει
κι η καρδιά μου άλλο μόνη να’ ναι δεν αντέχει
και μια θλιμμένη μελωδία απ’ της βροχής τους ήχους
να μου θυμίζει ξανά παλιούς σου στίχους.

-       Κάθε σταγόνα ένα χαμένο όνειρό μου
κι όλα τα σύννεφα ξανά στο μυαλό μου
κι ενώ μιλάω στο Θεό μια ευχή μόνο κάνω
να κλαιει ο ουρανός για μένα σαν πεθάνω.

-      Και έκλαιγε μαζί σου τότε ο ουρανός
γιατί είχε ακούσει βλέπεις της ευχή σου ο θεός
και σαν δάκρυα γεμάτα από πόνο
το ταξίδι της βροχής μοιάζει μέσα στο χρόνο.
Κι ενώ τα πάντα σκεπάζει εγώ πονάω
δε σκέφτομαι τίποτα απλώς τραγουδάω
ψάχνω για σένα κάπου εκεί στη βροχή
και αναρωτιέμαι γιατί αυτή η ευχή.



Και αλήθεια σ’ άκουσε ο Θεός
και έκλαψε ο ουρανός
και αναρωτιέμαι στη βροχή,
γιατί αυτή η ευχή.

 

-      Και όλη η ζωή σου έμοιαζε με τη βροχή
και κάθε όνειρο χαμένο ζούσε μέσα στην ευχή
γι’ αυτό τα δάκρυα κυλάνε του ουρανού
κι είναι σα να ακούω τη φωνή σου από παντού.
Και σφίγγω τα μάτια μου να μη δακρύσω
κοιτάω ψηλά και δε θέλω να μιλήσω
σ’ όλους εκείνους που στα μάτια με κοιτάνε
σιωπηλοί κι ανήμποροι, δήθεν πονάνε
που δεν μπορούν να σε νοιώσουν στη βροχή·
δεν τους αφήνει για άλλη μια φορά η ντροπή,
μα εγώ το ακούω το τραγούδι σου στα σύννεφα ψηλά
κι αλήθεια νιώθω πιο καλά.

Όταν ξέρω ότι για μένα τραγουδάς
και θα ’ναι σίγουρα σα να με φιλάς
κάθε φορά που θα κλαιει ο ουρανός
θα θυμάται την ευχή σου ο θεός.

[vasilis]

ACTIVE MEMBER
:: Από τον Τόπο της Φυγής ::

INTRO

 

Και πάλι εδώ για τέταρτη φορά.
μήπως βγάλουμε στο φως όσα έμειναν κρυφά.
μήπως και πείσουμε ότι όλα τα προηγούμενα δεν ήταν μια σύμπτωση μόνο.
είχαν μέσα τους αυτά που επιμελώς αποφεύγετε, τη μοναξιά σας και τον δικό μας πόνο.
Ναι, και μια ακατεύναστη οργή.
να σας θυμίζει ότι αργεί
η στιγμή που θα χαθούμε από τα μάτια σας μπροστά,
γι' αυτό κρατήστε τα κλειστά
σ' όλα εκείνα που σας στολίζουν τη ντροπή,
και αγκαλιάστε το σκοτάδι, την σιωπή.
Και εμείς εδώ (ναι) χαμένοι στο όνειρό μας.
να περνάει το δικό μας.
Και πάλι εδώ για τέταρτη φορά
Ναι για τέταρτη φορά.

[vasilis]

ΠΙΣΩ ΔΕ ΓΥΡΝΑΩ

Κρύος ιδρώτας κυλάει ξανά στο μέτωπό μου

κι εσύ, χαμόγελό μου
με ομορφαίνεις ξανά εκεί πάνω στον καθρέφτη,

με βγάζεις ψεύτη
Προσπαθώ να σου ξεφύγω κι είναι λάθος

μα νοιώθω πιο μονάχος
και πάω εκεί μπορεί για το καλό μου,

από κοντά χαμόγελό μου.

 

Μην αφήνεις τα μάτια σου από μένα και άνοιξε το φως
απ' την ανάσα σου ώρα στέκομαι θαμπός
σκούπισέ με ρε βλάκα ο καθρέφτης σου μιλάει
κοιτάχτε ένα μαλάκα σα χαμένος με κοιτάει.
Εγώ φταιω ρε που τόσα χρόνια σε ομορφαίνω
και να στολίζω τη μιζέρια σου επιμένω
για να μη δείχνεις λυπημένος ο καημένος
να μοιάζεις σώνει και καλά ευτυχισμένος.
Και εσύ να ψάχνεις τώρα αν κάνεις το σωστό
και να φοβάσαι ρε αυτό είναι το ευχαριστώ
για κάθε φορά που σ' έστηνα καλά μπροστά μου
μήπως και πάρεις λεει κάτι απ' τη χαρά μου.
Ή για εκείνες τις φορές που άνοιγες ρε την καρδιά σου
και μου άφηνες όλα τα μυστικά σου
για να σου φτιάξω μια εικόνα λεει πιο ψεύτικη ακόμα
με εκείνο το χαμόγελο στο στόμα.
Που σου χάρισε ό,τι πήρες, που σου έφτιαξε καριέρα
που σε ετοίμαζε καλά για αυτή τη μέρα
μα αφού έχεις πάψει σε εμένα να κοιτάζεις
μπορεί το τέλος σου ρε βλάκα να γιορτάζεις.

 

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω.

 

Λοιπόν καθρέφτη δε πα' να δείχνεις ό,τι θες
πάνω σου αφήνω εγώ το χθες κι όλες εκείνες τις στιγμές
που έκλεβα από άλλους για να χτίζω το όνειρό μου
τέρμα λοιπόν χαμόγελό μου.
Πάρε μαζί και τις σπουδές, και των γονιών τις συμβουλές
και την καριέρα που μου τάζαν αν τη θες
πάρε διπλώματα πολλά πάρε και χρόνια υπομονής
πάρε το κύρος που θα είχα να χαρείς.
Αυτή τη μέρα αν μ’ ακούς, λοιπόν, γιορτάζω
και την εικόνα που μου έφτιαχνες αλλάζω
δε κοιτάω δε ζητάω ό,τι πίσω έχω αφήσει εκεί
μοιάζει με βρώμικο ξεκλείδωτο κελί.
που δεν έσπρωξα την πόρτα τόσα χρόνια για να βγω
φοβόμουν ν’ αντικρίσω το χαμένο μου καιρό
τώρα έχω μάθει, θα κάνω λάθη
θα σου χαρίσω τα σωστά και όσα είχα πάθη
Κι από όσα ακούσανε τα αυτιά μου κι όσα θάφτηκαν στο χρόνο
την τελευταία εικόνα εγώ κρατάω μόνο
περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω
Και πίσω δε γυρνάω.

[vasilis]

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΙΩΠΗΣ

Ανοίγει η αυλαία και ένα φως σ' ακολουθεί όπου κι αν πας
σηκώνεις το κεφάλι προς τα εδώ δειλά κοιτάς
μαριονέτα σε χέρια που και εκείνα τρέμουν από ντροπή
και είναι χαμένο το κοινό παντού σιωπή
Το στόμα σου κρεμάει θέλει λίγο να μιλήσει κι αυτό
μπερδεύεται και αρχίζει με ένα ευχαριστώ
λάθος μεγάλο, μα δε σ' ακούσαν ευτυχώς
ψάχνεις να πεις κάτι καλό όσο ακόμα είναι καιρός
Μα τα χέρια σε τραβάνε απ' τα σχοινιά για να χορέψεις
κοιτάς χαζά μα είναι αρχή θα το χωνέψεις
πως δε γουστάρει ο θιασάρχης να μιλάς
κανονικά πρέπει να είσαι ασορτί στα σκηνικά
Να δίνεις γέλιο και εισιτήρια πολλά
να μη σε νοιάζει αν τα λες όλα καλά
έτσι κι αλλιώς δε θα σ' ακούσουνε ποτέ ό,τι κι αν πείς
δίνεις παράσταση σιωπής.

 

Τελικά θα συνηθίσεις και εσύ με το καλό
θα σου ποτίζουνε τα φώτα και η σκηνή ρε το μυαλό
θα σου παίζει η ορχήστρα μουσική
και θα τη δεις και εσύ μεγάλος πρωταγωνιστής
Δίπλα σε κούκλες από κούτσουρο παλιό
θα καμαρώνεις πιο πολύ που είσαι φτιαγμένη από φελλό
και θα ξεχνάς ό,τι σου λεν τα αφεντικά να μη μιλάς
θα ' σαι καλά φτιασιδωμένος φραμπαλάς.

Μετράν μονάχα τα εφφέ στη σκηνή όταν βρεθείς
και μη σε νοιάζει πια καθόλου τι θα πεις
λίγο καιρό έχεις ακόμα πριν καείς και γλέντησέ το
ρίξε ότι σου έμεινε καλό και πάτησέ το
Ξέχνα και εμάς που μπορούμε και μιλάμε
οι πιο πολλοί και οι πιο καλοί τα παρατάμε
γιατί δεν παίξαμε ποτέ λόγο τιμής
σε παράσταση σιωπής.

Μάθε να χορεύεις κρεμασμένος σε σκοινιά
γιατί εκεί όταν θα παλιώσεις θα σε ρίξουν στη φωτιά
μάθε να λες το ευχαριστώ, κατάπιε το σκασμό
δεν έχεις στο παιχνίδι το δικό τους σεβασμό.
Μονάχα φράγκα και όλα τα άλλα περιττά
έτσι κι αλλιώς ανάγκη λίγοι έχουνε λεει για όλα αυτά
και όχι από σένα δεν έχεις τίποτα να πεις
δίνεις παράσταση σιωπής.

[vasilis]

ΑΠ' ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ

Πέσανε στα χέρια μου παλιές φωτογραφίες
πολλές γνωστές εικόνες και μεγάλες ιστορίες
μαζεμένες σε ένα album τόσο σφιχτά δεμένο
γεμάτο σκόνη και παλιό κιτρινισμένο.

Που στην αρχή φοβήθηκα να ανοίξω να τις δω
μια απ’ τις φορές που φοβάμαι μη χαθώ

στο παρελθόν που έχει έντονο ακόμα το άρωμά του
και με τραβάει να συρθώ συχνά κοντά του.
Που λες πήρα κουράγιο και το άνοιξα λοιπόν
αρχίζοντας ταξίδι μες τον κύκλο των στιγμών
που υπάρχει μέσα μας και παλεύουν με το χρόνο
και το όνειρό μας που κυλάει πάντα μόνο.
Σκέφτηκα για λίγο όμως μήπως είναι νωρίς
αν πρέπει να γυρίσω εκεί στον τόπο της φυγής
έστω για λίγο μπορεί και να' ναι αρκετό
να ψάξω και να πάρω ότι δεν έχω τώρα εδώ.
Κι ίσως που ξέρεις της ζωής μου το μεγάλο το θεριό
μπορεί και να μ' αφήσει να αντέξω το φευγιό
να πνίξω το εγώ μου πριν γεννήσει ό,τι είχα κάνει
να σβήσω το παρόν μου και το αύριο να πιάνει
λίγο χώμα που μου άρεσε να αγγίζω
να γιορτάζω τη στιγμή και μαζί της να γυρίζω
γιατί ένα Πέραμα είναι όλη η ζωή μου
και ό,τι έζησα εκεί τα κουβαλάω πάντα μαζί μου.

 

Φυλαχτό μια χούφτα χώμα πήρα μ’ άρωμα γης
και πολλά απ' όσα είπα τα έχω ζήσει εγώ νωρίς
φυλαχτό μια χούφτα χώμα πήρα μ’ άρωμα γης
για να θυμάμαι όσα είπα από τον τόπο της φυγής.

Φυλαχτό μια χούφτα χώμα πήρα μ’ άρωμα γης
κι ακόμα τραγουδάω για όλα αυτά που θα δεις
φυλαχτό μια χούφτα χώμα πήρα μ’ άρωμα γης
και πάω μακριά από τον τόπο της φυγής.

Και έτσι που λες για χρόνια πρόσφυγας στο φως
ζήλεψα λίγο από τη λάσπη την παλιά μου ο τρελός
πέρασα στο χθες και δεν με νοιάζει φίλε αν θες
έναν χοντρό να τραγουδάει πάντα μέσα στις χαρές.
Το μικρόφωνο βουτάω και εκείνα που θα πω
είναι όλα εκείνα που αγαπούσα και αγαπώ
μπορεί να ακούγεται χαζό να μοιάζει παιδικό
αλλά σου λέω καλύτερα έτσι μη με δεις ποτέ κακό.
Ρώτα και όσους με έχουν δει

και όσους έχουν πληγωθεί,
θα πουν αυτός δεν ήταν έτσι, έχει αλλάξει έχει χαθεί
μα εγώ εδώ στα υπόγεια με μια απέραντη ησυχία
να' χα δίπλα και το γιο μου πιο μεγάλη η ευτυχία.
Αφού δέχτηκα ότι φταιω μόνο εγώ
μπορώ να το βουλώσω στο θυμό μου να πνιγώ
να κάνω υπομονή και να κοιτάω τ’ άλμπουμ μόνο
να γεμίζω με στιγμές που έχω κερδίσει από το χρόνο.

Να πάρει εκείνος κάτι πίσω δεν μπορεί
μόνο από το αύριο μπορεί κι αν το χαρεί
ίδια θα χαίρομαι και εγώ κι όσο θα αντέχω θα μπορώ
να ’μαι ελεύθερος κι απ' έξω απ' τη σωρό.
Των ονείρων που θαφτήκαν των στιγμών που βολευτήκαν
κι απ' τις κατάρες που πάνω μου βρεθήκαν
πως αν πάψω να ακούω το κλάμα λεει της γης
τότε θα είμαι μακριά από τον τόπο της φυγής.

 

 

Φυλαχτό μια χούφτα χώμα μ’ άρωμα γης
πήρα μαζί μου και έχω πάντα από τον τόπο της φυγής
είπα στον ήλιο το τελευταίο μου τραγούδι
κι αυτός έσκισε το χώμα για να βγει ένα λουλούδι.

Πολλά απ' όσα είπα τα έζησα νωρίς
τραβήχτηκα εδώ και εκεί τώρα που να με βρεις
μπορεί χαμένος σε μια κούπα με κρασί
να ήπια όλη τη ρημάδα που μου απόμεινε ζωή.

Ποτέ δεν είναι αργά μα δεν είναι και νωρίς
το όνειρο καλά αν ψάξεις φίλε για να βρεις
φτάνει να τραγουδάς για εκείνα που θα δεις
κάπου εκεί μακριά από τον τόπο της φυγής.

[vasilis]

ΧΩΡΙΣ ΔΙΧΤΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Μικρό σκατοανθρωπάκι που συνέχεια μιλάς
πάνω σε ένα σκοινί τεντωμένο περπατάς
κοιτάζεις στο κενό από θέση εξουσίας
μα δεν έχει κάτω δίχτυ ασφαλείας.

 

Υπάρχουνε στιγμές που σε φέρνουν σε απόγνωση
που σου θυμίζουν την παλιά σου απομόνωση
εκείνα όλα τα χρόνια που δεν έπαιρνες χαμπάρι
χωρίς να ψάξεις το γιατί και που να πάρει.
Δε θέλω να γυρίσω σε όλα εκείνα πάλι πίσω
γιατί εγώ άργησα πολύ για να με πείσω
ότι πρέπει τελικά να συνυπάρχω με τους άλλους
σ' ένα στημένο σύνολο άπειρου κάλους.
Που οι νομοθέτες ευσυνείδητα για εμάς δουλεύουν
κι αυτοί οι εκλεκτοί που κυβερνούν ποτέ δε κλέβουν
και με μια δικαιοσύνη που λες τόσο τυφλή
να μου έχει χτίσει από τώρα ένα κελί.
Με διακόσμηση τεκμήρια και φόρους
να συνηθίζω στην ιδέα μιας αντίστασης με όρους
και την εύνοια μιας δήθεν κοινωνίας
ξαναβουτάω στο κενό χωρίς δίχτυ ασφαλείας.

Δε ζητώ την εύνοια μιας δήθεν κοινωνίας.
Βουτάω στο κενό χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Και νοιώθω ελεύθερος ακόμα χάριν της ιστορίας.
Βουτάω στο κενό χωρίς δίχτυ ασφαλείας.

 

Περνάει ο καιρός και για να δούμε λοιπόν...

 

Τέσσερα χρόνια θέλει ακόμα ο αιώνας για να αλλάξει
και όλοι εκείνοι οι δειλοί νοιώθουνε πάλι τώρα εντάξει
γιατί νίκησαν τη φτώχεια και τα όνειρά της
γιατί κλέψαν τη ζωή και τη χαρά της.
Και καμαρώνουν όλοι οι υποτελείς απ' τα γραφεία
κάνοντας πλάνα για νέα εκτροφεία
όπου όλοι οι πολίτες που δεν θα πληρούν τους όρους
θα μαζεύονται εκεί να μαθαίνουνε τους νόμους.
Από γνώστες, ειδικούς και θηριοδαμαστές
ή από βασανισμένους που έγιναν εκτελεστές
γιατί ξέχασαν πάλι και βολεύτηκαν καλά
γνωστό το είδος και τα δρώμενα πολλά.
Όσων τυλίξαν με εξουσία τον πόνο από το χθες.
Ε, απ' αυτούς εγώ δε θέλω συμβουλές
και νοιώθω ελεύθερος χάριν της ιστορίας
βουτώντας στο κενό χωρίς δίχτυ ασφαλείας.

 

Σας τα' λεγα εγώ…

 

Μα απ' αστυνόμευση δεν παίρνει χαμπάρι η ψυχή μου
και ένα κελί δεν φτάνει να κρατήσει την οργή μου
αφού τα λόγια φεύγουν ταξιδεύουν στον αέρα
ώσπου να βρούνε καταφύγιο πιο πέρα.
Και τότε δυναμώνουν οι φωνές
γίνονται πιο ενοχλητικές
και χαλάνε τη βολή σας, σας τρομάζουν
ξυπνάνε τύψεις και είναι σαν να σας δικάζουν.
Και εδώ τώρα να δω πόσο μετράει η εξουσία
η εντολή του νόμου κι η τόση αναισθησία
εδώ δεν έχει περιφρούρησης σκυλιά
να σου βγάλουν το κεφάλι απ' τη θηλιά.
Εδώ είσαι μόνο με εκείνους που πονάνε
σε τραβάνε από το χέρι και σε πάνε
για να νοιώσεις το κενό από θέση εξουσίας
βουτώντας τώρα εσύ χωρίς δίχτυ ασφαλείας.

 

Μικρό σκατοανθρωπάκι αφού άκουσες κι αυτά
θα σε σπρώξω δυνατά.
Και θα είναι ωραία να σε βλέπω να πέφτεις στο κενό.)
Και είναι σειρά μου να γελώ!