Ειδήσεις:

1η δοκιμή με αναβάθμιση ...

Main Menu
Menu

Show posts

This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.

Show posts Menu

Μηνύματα - Michael_Design

#1
[align=justify]Ως γνωστόν στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα (λέμε τώρα…) Έτσι κατά πως φαίνεται οι εκλογές πλησιάζουν και ο «κυρίαρχος» λαός θα κληθεί να δώσει για ακόμη μια φορά την ετυμηγορία του, στο ύψιστο φιάσκο της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας». Το σκηνικό λίγο πολύ γνωστό. Για ακόμη μια φορά το ίδιο στημένο παιχνίδι με την ίδια σημαδεμένη πολιτική τράπουλα, αυτήν την φορά όμως είναι περισσότερο ανακατωμένη. Οι γνωστοί επαγγελματίες απατεώνες του κομματικού κατεστημένου που τρώμε στην μάπα επί δεκαετίες, με τους ίδιους ή με διαφορετικούς κομματικούς σχηματισμούς, θα μας ζαλίσουν τον έρωτα μέχρι την Κυριακή (?) των εκλογών. Κʼ απʼ την Δευτέρα θα μπήξουν κʼ άλλο το παλούκι της κοινωνικής εξαθλίωσης…

Χωρίς ίχνος τσίπας αυτά τα γλοιώδη παράσιτα θα κάνουν για ακόμη μια φορά το μοναδικό πράγμα που έμαθαν να κάμνουν καλά. Το τρολάρισμα σε όλο του το μεγαλείο… Μέσα από τα κανάλια της διαπλεκόμενης οικονομικής μαφίας, οι ξεκούμπωτες ρόμπες θα επιδοθούν σε ένα ακόμη εμετικό ρεσιτάλ θεατρινισμού και ψηφοθηρίας. Η πλύση εγκεφάλου από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης θα χτυπήσει υπερωρίες, με μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση εκφοβισμού και χειραγώγησης της εκλογικής μάζας. Μέχρι τις εκλογές θα ακούτε καθημερινά αυτούς τους κηφήνες που ζουν επί δεκαετίες εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, να διατυμπανίζουν με καμάρι πως έσωσαν την πατρίδα. Μέχρι τις εκλογές θα ακούτε καθημερινά αυτά τα βαρίδια της κοινωνικής προόδου, να μιλούν για πρόοδο, για ανάπτυξη και για κοινωνική δικαιοσύνη. (Και να είστε σίγουροι ότι αν δεν κάνετε τίποτα θα τους ακούτε να λένε τις ίδιες μαλακίες και μετά τις εκλογές…)

Αυτήν την φορά μάλιστα θα ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο και για έναν ακόμη λόγο. Καθώς διαισθάνονται πλέον την αηδία που προκαλούν στην κοινωνία, αυτά τα σιχαμερά παράσιτα θα προσπαθήσουν αν είναι δυνατόν να μας αποτρέψουν από το να ασκήσουμε το εκλογικό δικαίωμα. Με το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας να προτιμάει να τους δει κρεμασμένους στην πλατεία συντάγματος, ξέρουν ότι αν ο κόσμος πάει να ψηφίσει, το λιγότερο που θα γίνει θα είναι να μην ξαναδούν την βουλευτική τους έδρα ούτε ζωγραφιστή. Αυτήν την φορά θεωρώ ότι επιδιώκουν συνειδητά την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποχή του κόσμου από τις εκλογές. Θέλουν πάση θυσία να προστατέψουν το σύστημα κομματοκρατίας. Θέλουν να σιχαθούμε τελείως τις εκλογές. Επιθυμούν διακαώς να απέχουμε απʼ αυτές.

Όπως έδειξαν οι πρόσφατες εκλογικές εμπειρίες το ενδεχόμενο της μαζικής αποχής τους εξυπηρετεί μια χαρά. Η αποχή συντηρεί και ενισχύει – έστω και πλασματικά – την πλαστή εικόνα του δικομματισμού και γενικά των κομμάτων του κοινοβουλευτικού κατεστημένου. Παρόλη την εκλογική αποχή τα κόμματα διατηρούν τα πλασματικά εκλογικά ποσοστά τους, καθώς και τα μαγαζάκια τους εντός του κοινοβουλίου και αυτό είναι το μόνο που τελικά τους ενδιαφέρει. Την βούληση του Ελληνικού λαού την έχουν βέβαια χεσμένη. Αλλά για να πούμε και του στραβού το δίκιο, για ποια βούληση να μιλήσουμε όταν αυτή δεν εκφράζεται απερίφραστα; Η αποχή λοιπόν είναι γιʼ αυτούς το μη χειρότερο κακό. Αν δεν μπορούν να έχουν την ψήφο μας με το μέρος τους, προτιμούν να μην την δουν ούτε εναντίον τους. Αυτήν την φορά θέλουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα απόλυτα ελεγχόμενο, καθορισμένο αποκλειστικά από τις αγέλες των κομματόσκυλων που τους απέμειναν και πιστέψτε με, αυτήν την φορά τα κομματόσκυλα τους θα είναι λυσσασμένα όσο ποτέ άλλοτε.

Θα τους κάνουμε λοιπόν την χάρη να απέχουμε; Θα σηκώσουμε έτσι απλά τα χέρια ψηλά, μπροστά στους πολιτικούς εκφραστές της πουστιάς και στην κραταιά μάζα των ηλίθιων οπαδών τους; Θα επιτρέψουμε για ακόμη μια φορά στις αγέλες των κομματόσκυλων και στις ορδές των ηλίθιων υπηκόων να καθορίσουν την πορεία της χώρας; Αηδιάζω ακόμη και στην ιδέα ότι μπορεί να συμβεί ξανά αυτό. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή την φορά ο λαός χρειάζεται να φερθεί έστω για μια φορά έξυπνα. Έτσι για το γαμώτο, γιατί δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι οι ηλίθιοι είναι ανίκητοι. Παρόλη την απογοήτευση και την απολύτως δικαιολογημένη απαξίωση που εκφράζεται για το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, αυτήν την φορά ο λαός πρέπει να μιλήσει ξεκάθαρα μέσω των εκλογών. Ίσως έτσι να καταρρεύσουν και τα τελευταία προσχήματα αυτού του εκτρώματος που αποκαλούν «δημοκρατία». Αυτήν την φορά κανείς να μην απέχει από τις εκλογές. Αυτό το λέει ένας άνθρωπος που δεν πιστεύει σε κόμματα και απείχε συνειδητά από τις προηγούμενες εκλογές. Όχι επίσης στον έντεχνο μύθο που καλλιεργήθηκε για την Λευκή ψήφο. Ούτε Άκυρο, ούτε Λευκό.

Αυτήν την φορά θα έχουμε μπόλικες επιλογές. Ψηφίστε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα κόμματα και τα πρόσωπα, που βρίσκονται ή πέρασαν μέσα από το κυνοβούλιο. Και γιατί όχι, κάντε και δικό σας κόμμα άμα γουστάρετε. Στο κάτω, κάτω σε μια πραγματική δημοκρατία όσο περισσότερες απόψεις εκφράζονται τόσο καλύτερα. Δεν έχει σημασία αν αυτές οι απόψεις μας εκφράζουν απόλυτα, ελάχιστα, ή καθόλου. Δεν έχει σημασία αν μπουν ή δεν μπουν στο κοινοβούλιο (αν και αυτό κανείς δεν μπορεί να το προεξοφλήσει). Δεν έχει σημασία αν πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Δεν έχει σημασία αν με την ψήφο μας νομιμοποιούμε ή όχι τον κοινοβουλευτισμό. (Ο κοινοβουλευτισμός ως κατεστημένο που είναι, προς το παρόν νομο-θετεί και νομιμο-ποιείται από μόνος του.)

Αυτό που έχει σημασία στην παρούσα φάση, είναι η κατάρρευση και των τελευταίων προσχημάτων του αποσαθρωμένου κοινοβουλευτισμού. Αυτό που έχει σημασία είναι η ηχηρή αποκαθήλωση των κατεστημένων κομμάτων της κοινο-βολευτικής παρτούζας. Αυτό που έχει πλέον σημασία είναι να μην ξαναδούμε την ίδια τραγελαφική φαρσοκωμωδία με τους ίδιους πάλι παπατζήδες («δεξιούς», «αριστερούς», «κεντρώους», ««φιλελεύθερους»», ««προοδευτικούς»», ««σοσιαλιστές»», ««κομμουνιστές»», ««πατριώτες»»…..) Να μην ξαναδούμε τους σφουγγοκωλάριους της διεθνούς οικονομικής μαφίας να πανηγυρίζουν και να κουνούν με στόμφο το δάκτυλο τους. Να μην ξαναδούμε τους δοσίλογους μέσα ή έξω από την βουλή, να μιλούν εξ ονόματος του λαού και της δημοκρατίας.

Τέλος, αυτό που έχει ύψιστη σημασία τώρα, είναι η επίσημη και αδιαμφισβήτητη έκφραση της λαϊκής βούλησης. Μπορεί βέβαια αυτός ο λαός να μην έχει ακόμη συγκροτημένη βούληση ως προς το τι θέλει, όμως νομίζω ότι μπορεί να είναι απόλυτα ξεκάθαρος ως προς το τι ΔΕΝ θέλει! ΔΕΝ θέλει να ξαναπάρουν τις τύχες του στα χέρια τους, αυτοί που επί δεκαετίες τον απομυζούν και τον εξαπατούν ξεδιάντροπα! ΔΕΝ θέλει μια κάλπικη δημοκρατία! ΔΕΝ θέλει την γλοιώδη υποκρισία των κομματικών μηχανισμών! ΔΕΝ θέλει να υποταχθεί στην παγκόσμια δικτατορία των «αγορών»! ΔΕΝ συναινεί στην εξαθλίωση του! ΔΕΝ συναινεί στο ξεπούλημα του τόπου του! Από ʽκει και πέρα η κοινωνία θα βρει τον δρόμο της.

Αυτήν την φορά λοιπόν, πείτε ΟΧΙ στην κοινωνική ηττοπάθεια, στην άκαρπη ηθικολογία και στον στείρο συναισθηματικό λόγο! Οι επερχόμενες εκλογές πρέπει να γίνουν η γκιλοτίνα της ψευδοδημοκρατίας. Σε αυτές τις εκλογές καθίσταται ύψιστης στρατηγικής σημασίας το εκλογικό ΤΡΟΛΑΡΙΣΜΑ! Αυτές οι εκλογές πρέπει να μείνουν στην ιστορία ως το μεγαλύτερο κοινωνικό τρολάρισμα που έγινε ποτέ εναντίον της κομματοκρατίας.  ΨΗΦΙΣΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!! Ψηφίστε ότι να ʽναι! Ψηφίστε ότι σας καυλώσει! Ψηφίστε με αίσθηση ευθύνης αλλά και με αίσθηση χιούμορ! Διασκεδάστε το! Αυτήν την φορά θα κάνουμε εμείς φάρσα στο οικονομικοπολιτικό κατεστημένο! Αυτήν την φορά ούτε ένα Λευκό! Ούτε ένα Άκυρο!! Ούτε μια Αποχή!!! Θα παίξουμε την παρτίδα με τους κανόνες τους. Τι κʼ αν δεν μας αρέσουν; Η επόμενη κίνηση είναι δικιά μας και με λίγη εξυπνάδα μπορούμε να κάνουμε ματ![/align]


Ακολουθούν τα ιστορικά αποφθέγματα ορισμένων επιφανών τρολ…

•   "Τρολετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε." - Τρολ Μαρξ

•   "Τρολιασμός ή Βαρβαρότητα." - Τρόλα Λούξεμπουργκ

•   "Τρολική είναι η τέχνη του εφικτού." - Όττο Φον Τρόλμαρκ

•   "Κυβέρνηση είναι μια παρέα τρολ που παρενοχλούν τους υπόλοιπους." - Λεόν Τρολστόι

•   "Από σήμερα δε θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν τρολ." - Ουίνστον Τρόλτσιλ

•   "Είναι ευκολότερο το να κάνεις κριτική από το να τρολάρεις." - Μπέντζαμιν Ντιστρολέλι

•   "Όταν θέλεις κάτι πολύ, τότε όλο το Σύμπαν τρολάρει μαζί σου." - Πάολο Τρολέλιο

•   "Η τρολιά είναι ο καλύτερος διαλογισμός." - Τρολάι Λάμα

•   "Όποιος ελεύθερα τρολάρει, τρολάρει καλά." - Ρήγας Τρολαίος

•   "Τιμή είναι η εξωτερική συνείδηση. Συνείδηση είναι η εσωτερική τιμή. Δόξα και τιμή στο συνειδητό τρολάρισμα." - Άρθουρ Τρολενχάουερ
Άιντε και καλό εκλογικό τρολάρισμα....


Michael Design
#2
[size=14]ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΧΡΗΜΑΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ[/size]
   

Τα χρήματα είναι μια νέα μορφή δουλείας και η μόνη διαφορά της από την παλιά μορφή είναι το γεγονός ότι είναι απρόσωπη, ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη σχέση μεταξύ αφέντη και δούλου.

Λέων Τολστόι




Παγκόσμια οικονομική κρίση, τοξικά ομόλογα, δημόσιο χρέος, μαγειρεμένες στατιστικές, καλπάζοντα σπρεντς, κρίση δανεισμού, κίνδυνος χρεωκοπίας, σχέδιο «σωτηρίας», τρόικα με ΔΝΤ, επιβολή «μνημονίου», περικοπές μισθών, δώρων  επιδομάτων και συντάξεων, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, αύξηση του ΦΠΑ, νέος φόρος στα καύσιμα, άνοδος των τιμών, φτώχεια, ανεργία και αβεβαιότητα. Και όλα αυτά ενώ τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν συνεχώς για νέα, αναμενόμενα, σκληρότερα μέτρα εναντίον μας και διάφοροι «ειδικοί» περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα το καταθλιπτικό παρόν και το αβέβαιο, ζοφερό μέλλον μας …

 

Σε πιάνει κατάθλιψη, αρρωσταίνεις, ασφυκτιάς. Ζαλίζεσαι, αγχώνεσαι, φοβάσαι, αλλά και θυμώνεις συνάμα τρομερά και θέλεις να πάρεις κεφάλια… Ποιοι είναι αυτοί που πλουτίζουν διαρκώς σε βάρος σου και σε οδηγούν σε απόγνωση και μαρασμό; Ποιοι απομυζούν τους ζωτικούς χυμούς σου; Ποιοι σε στριμώχνουν συνεχώς στη γωνιά και στο περιθώριο της ζωής; Ποιοι σε εμποδίζουν να αναπνεύσεις;


Πώς τα δέχεσαι και τα υπομένεις όλα αυτά τόσα χρόνια; Πώς τους επιτρέπεις να σε εκμεταλλεύονται διαρκώς, να σε ξεζουμίζουν και να σε πετάνε μετά σα μια άχρηστη λεμονόκουπα; Πώς δεν αγανακτείς, πώς δεν αντιδράς;

Πολιτικοί, διεθνείς τραπεζίτες και χρηματιστές, η παγκόσμια οικονομική ελίτ, όλοι είναι υπόλογοι για τη φτώχεια και την κατάντια σου, την αθλιότητα και κατάθλιψή σου. Συναινείς όμως κι εσύ σε αυτό με την ανεκτικότητα και αδράνειά σου και πάνω απʼ όλα με το σεβασμό και αποδοχή σου, ίσως ακόμα και λατρεία σου, του μέσου που όλη αυτή η φαύλη και αποτρόποια κλίκα χρησιμοποιεί εναντίον σου για να σε βασανίζει, υποδουλώνει και απομυζά, ζώντας συνεχώς σε βάρος σου, πάνω ακριβώς στο σβέρκο σου: το ΧΡΗΜΑ!

Είσαι φτωχός και θες να γίνεις πλούσιος μέσα στα πλαίσια και τους όρους του συστήματος: Αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημά σου, το ότι θες να ανέβεις στην κλίμακα της ταξικής ιεραρχίας. Θες ουσιαστικά να γίνεις από καταπιεζόμενος καταπιεστής και από δούλος αφέντης και όχι να είσαι απλά ένας φυσικός και ελεύθερος άνθρωπος. Ο αφέντης όμως έχει πάντα την ανάγκη του δούλου και ο δούλος του αφέντη, αλληλεοεξαρτώνται, υποστηρίζοντας διαιωνίζοντας μαζί το σύστημα της σκλαβιάς που μας περιβάλλει. Ποικίλα, ποταπά ένστικτα ανωτερότητας και σπουδαιοφάνειας, δύναμης και φιλοδοξίας, φθόνου και απληστίας και γενικότερα φόβου και ανασφάλειας οδηγούν καθημερινά τους ανθρώπους στην αρένα του ανταγωνισμού, σα μονομάχους εναντίον των συνανθρώπων τους, ενώ οι αφέντες τους κοιτούν με μειδίαμα από ψηλά, απλά βασιλεύοντας …

 

Το χρήμα στοιχίζει πολύ ακριβά σε αυτούς που το λατρεύουν και ξαπληρώνεται μόνο με πολύτιμο χρόνο, πόνο, αρνητικά συναισθήματα και δουλεία. Και οι λάτρες του δεν είναι βέβαια τʼ φεντικά του, αλλά οι υποτελείς δούλοι τους, η μεγάλη, μαγεμένη και πλανεμένη πλειοψηφία των ανδραπόδων που παίζει υπνωτισμένη το παιχνίδι τους.

 
ΤΟ ΧΡΗΜΑ


Ο χρυσός είναι το πιο εξαίρετο πράγμα. Ο χρυσός αποτελεί θησαυρό και μπορεί μʼ αυτόν όποιος τον κατέχει να κάνει ό,τι επιθυμεί στον κόσμο, ακόμα και να στείλει ψυχές στον παράδεισο.

Χριστόφορος Κολόμβος (Βαρέλα, 327)

Ποτέ δε θα καταλάβω γιατί οι άνθρωποι κουράζονται τόσο πολύ να σκάβουν τη γη για να βγάλουν το χρυσό και χτίζουν μετά υπόγεια για να τον ξαναθάψουν.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.


Ας μπορώ να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος φτιάχνει τους νόμους του.

Τραπεζίτης Mayer Amschel Rothschild





Το χρήμα ορίζεται σαν ένα κοινωνικά «αποδεκτό» μέσο συναλλαγής και ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών καθώς επίσης ένα μέτρο υπολογισμού της οικονομικής «αξίας» τους.



Κανένας βέβαια πολίτης δεν ερωτάται ποτέ αν αποδέχεται αυτό το μέσον και τη χρήση του, το οποίο απλά του επιβάλλεται και
αναγκάζεται τελικά να το αποδεχθεί όπως όλοι, σαν έναν αδιαμφισβήτητο κοινωνικό θεσμό. Γεννιόμαστε μέσα σε μια εγχρήματη κοινωνία, την οποία θεωρούμε «φυσική» και μιμούμενοι απλά τους άλλους την αποδεχόμαστε, χωρίς ποτέ να αναρωτηθούμε αν μια αχρήματη κοινωνία θα ήταν πολύ καλύτερη απʼ αυτήν. Γοητευόμενοι συνήθως από μικροί από τη δύναμη του χρήματος, γρήγορα το λατρεύουμε και το υπηρετούμε πιστά, ελπίζοντας να γίνουμε κι εμείς κάποια μέρα ένας από τους ισχυρούς αυτής της γης, για να το απολαύσουμε όσο θέλουμε.

Δεν είναι ότι είμαστε από τη φύση άπληστοι ή ματαιόδοξοι, αλλά ότι η ιδιότητα του χρήματος να μπορεί να ανταλλαχθεί άμεσα, λόγω της κοινής συναίνεσης όλων μας,  με οποιοδήποτε κοσμικό αγαθό ή υπηρεσία και η ικανότητά του συγχρόνως να μπορεί

να συσσωρευθεί, χωρίς κανένα κοινωνικό περιορισμό, σε οσοδήποτε μεγάλα ποσά, το κάνουν να φαντάζει απατηλά στα μάτια μας σαν ένα μέσο «ελευθερίας», «βασιλείας» ή ακόμα «θέωσης» του ανθρώπου.



Ό,τι λάμπει όμως δεν είναι χρυσός, ούτε και μπορούν να υπάρχουν πολλοί βασιλιάδες ή θεοί σε αυτή τη γη, για να μας δοθεί η ευκαιρία να γίνουμε ένας από αυτούς. Εδώ υπάρχει οροφή, εδώ υπάρχει περιορισμός και φραγμός στη χρηματική πυραμιδική ιεραρχία, της οποίας τα ανώτερα επίπεδα είναι ερμητικά κλειστά για οποιονδήποτε μεγεμένο αναρριχητή, όσο ικανός, όσο αδίστακτος και αποτρόπαιος αυτός και να είναι. Το ίδιο το σύστημα είναι δομημένο έτσι ώστε η ήδη υπάρχουσα δύναμη να μπορεί μόνον να αυξηθεί και ποτέ να διαμοιραστεί… Οι θεοί μισούν και τιμωρούν πάντα αμείλικτα την ανθρώπινη «ύβρι» …

Ο Bernard Lietaer, σχεδιαστής του νομισματικού συστήματος της ΕΕ, συμφωνεί μαζί μας πως η πλεονεξία και ο ανταγωνισμός, μαζί με το φόβο της έλλειψης, δεν είναι σταθερές και αμετάβλητες ιδιότητες της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας, αλλά «δημιουργούνται συνεχώς και ενισχύονται από το νομισματικό σύστημα που χρησιμοποιούμε... Μπορούμε να παράγουμε περισσότερα από αρκετά τρόφιμα για να ταϊσουν τον καθένα... δεν υπάρχουν όμως αρκετά χρήματα για να πληρωθούν όλα αυτά. Η έλλειψη βρίσκεται μέσα στα ίδια τα εθνικά νομίσματά μας. Στην πραγματικότητα, το έργο των κεντρικών τραπεζών είναι να δημιουργούν και να διατηρούν αυτή τη νομισματική έλλειψη. Η άμεση συνέπεια αυτού είναι ότι πρέπει να παλέψουμε ο ένας εναντίον του άλλου για να επιβιώσουμε» (!!!).


Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι λιμοκτονούν σήμερα στη γη, παρότι μπορούμε να παράγουμε αρκετά τρόφιμα για όλους. Η αναίσχυντη οικομική ελίτ φροντίζει όμως να μην υπάρχουν αρκετά χρήματα για όλους, ώστε αυτοί οι «άχρηστοι καταναλωτές» να λιμοκτονούν και να μας απαλλάξουν μια ώρα αρχύτερα από την παρουσία τους. Από την άλλη μεριά οι διεθνείς οργανισμοί της διαμηνύουν υποκριτικά και σύστολα ότι εργάζονται επιμελώς για την εξάλειψη της παγκόσμιας φτώχειας που οι ίδιοι σκόπιμα δημιουργούν!.

Από την άλλη μεριά, η απόδοση μιας ιδιαίτερης οικονομικής «αξίας» σε ένα αγαθό είναι τελείως αυθαίρετη και αφύσικη και γίνεται συνήθως με βάση την έλλειψη ή «σπανιότητητά» αυτού του αγαθού. Τα διαμάντια είναι έτσι χρηματιστικά ακριβότερα και πολυτιμότερα από το νερό, παρότι μπορείς να ζήσεις άνετα χωρίς αυτά και χρησιμοποιούνται μόνο για επίδειξη.

Η «αγορά» εκμεταλλεύεται την αρχή αυτής της σπανιότητας καταστρέφοντας εσκεμμένα πολλές φορές ένα μέρος της παραγωγής, για να δημιουργήσει έλλειψη κι επομένως αύξηση της τιμής των αντίστοιχων προϊόντων. Τόνοι έτσι πορτοκάλια θάβονται στις χωματερές ή μια ποσότητα διαμαντιών καίγεται στα αδαμαντορυχεία για να διατηρηθεί υψηλή η αξία τους. Από την άλλη μεριά με τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα των πόλεων, το καθαρό νερό αποκτά ξαφνικά σπανιότητα και «αξία» και πουλιέται εμφιαλωμένο ακριβότερα από τη βενζίνη!Όσο πιο πολύ πείσει μια επιχείρηση τους καταναλωτές ότι τα προϊόντα της είναι σπάνια, τόσο ακριβότερα θα τα πουλήσει (βλέπε πολύ ακριβά αρώματα σε πολύ μικρά μπουκαλάκια…). Η σπανιότητα μπορεί να επιτελεστεί σκόπιμα, όπως είπαμε, ή πλασματικά μέσω της διαφήμησης.



Το ότι η αυθαίρετη και επίπλαστη οικονομική «αξία» που αποδίδεται σε ένα προϊόν  αποτελεί αντικείμενο μεγαλύτερου σεβασμού του από τις ουσιαστικές κοινωνικές, ανθρώπινες και οικολογικές αξίες έχει σαν αποτέλεσμα την ασύδοτη κερδοσκοπία εις βάρος του περιβάλλοντος με αποτέλεσμα τη μόλυνση της ατμόσφαιρας, των υδάτινων πόρων και του εδάφους, οπότε και της τροφής μας. Η δραματική, παγκόσμια θέρμανση του  πλανήτη μας που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια  είναι άμεση συνέπεια αυτής της πολιτικής. Το κέρδος τίθεται πάντα υπεράνω της ποιότητας της ζωής, η οποία δεν έχει χρηματιστηριακή αξία και δεν μπορεί έτσι να πουληθεί. Η νομισματική οικονομία επικρατεί συντριπτικά σε όλο τον κόσμο σήμερα, με μερικές μόνον παραλλαγές σε σχέση με το βαθμό της κρατικής παρέμβασης. Ο μέγιστος βαθμός κρατικού ελέγχου αντιστοιχεί ιστορικά στο κομμουνιστικό σύστημα, ο μερικός στο σοσιαλιστικό σύστημα και ο ελάχιστος έως μηδενικός στο καπιταλιστικό σύστημα, που κυριαρχεί σήμερα παγκόσμια.

Στο καπιταλιστικό σύστημα, που ταυτίζεται με τη λεγόμενη οικονομία της «ελεύθερης αγοράς», τα μέσα παραγωγής και διανομής των προϊόντων και υπηρεσιών βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν για την παραγωγή προσωπικού κέρδους. Εδώ όλες σχεδόν οι αποφάσεις λαμβάνονται από παράγοντες της αγοράς, χωρίς καμιά κεντρική σχεδίαση, με τις τιμές των προϊόντων να ρυθμίζονται ανεξέλεγκτα με βάση το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης.

Το καπιταλιστικό σύστημα στηρίζεται στο τριαδικό σχήμα εργασία – παραγωγή –κατανάλωση και περιλαμβάνει έτσι τους εργαζόμενους, τον εργοδότη-παραγωγό και τους καταναλωτές. Υπάρχει ακόμα ο «επενδυτής» που μπορεί να υποστηρίξει οικονομικά τον εργοδότη ή να επενδύσει το κεφάλαιό του στις οικονομικές αγορές. Είναι φανερό πως για να λειτουργήσει το προηγούμενο σχήμα πρέπει ο εργοδότης να πουλάει τα προϊόντα του στους καταναλωτές, να πληρώνει με τα χρήματα που εισπράττει τους εργαζόμενους στην επιχείρησή του και να αποκομίζει συγχρόνως ένα ικανοποιητικό γιʼ αυτόν κέρδος. Αν οι καταναλωτές δεν καταναλώσουν τα προϊόντα  του, ο εργοδότης θα «μπει μέσα», θα κλείσει την επιχείρησή του και θα απολύσει τους εργαζόμενους. Για να συνεχιστεί λοιπόν αυτό το σχήμα, πρέπει οι καταναλωτές να μη σταματήσουν ποτέ να καταναλώνουν  το συγκεκριμένο προϊόν, ώστε να συνεχίσουν να υπάρχουν έσοδα στον εργοδότη, για να μπορεί αυτός να πληρώνει τους εργαζόμενους και να αποκομίζει το κέρδος που επιθυμεί.

Η ανάγκη της κυκλικής αυτής κατανάλωσης για τη συνέχιση του κέρδους αναγκάζει τον εργοδότη να δημιουργεί ευπαθή κι ελαττωματικά (μη ανθεκτικά στο χρόνο) ή καταναλώμενα εύκολα και γρήγορα) προϊόντα, ώστε να αναγκαστούν οι καταναλωτές να τα ξαναγοράσουν. Η διαφήμηση βέβαια θα παρουσιάσει τα φύκια του για «μεταξωτές κορδέλες», πείθοντας με τους νόμους της ψυχολογίας και της πλύσης εγκεφάλου τους επίδοξους καταναλωτές για το πόσο πολύ χρειάζονται τα προϊόντα του και το πόσο καλά, όμορφα και ανθεκτικά αυτά είναι. Έχει ειπωθεί από τον Μαρκ Τουαίν πως υπάρχουν τριών ειδών ψέματα: τα μικρά ψέματα, τα μεγάλα ψέμα και η στατιστική. Εδώ θα μπορούσαμε να αντικαταστήσουμε κάλιστα τη στατιστική με τη διαφήμιση!



Η «κυκλική κατανάλωση» δεν μπορεί λοιπόν να σταματήσει, γιατί διαφορετικά το σύστημα θα καταρρεύσει. Έτσι λοιπόν, για να μη καταρρεύσει το σύστημα, καταρρέει το προϊόν, ώστε να μπορέσει να ξαναγοραστεί.



Το «κίνητρο του κέρδους» που προβάλλει σα βασικό μόττο και σημαία του το παρόν οικονομικό σύστημα μολύνει τους πάντες, εργοδότες κι εργαζόμενους, που όλοι ρίχνονται ο ένας εναντίον του άλλου για μεγαλύτερα κέρδη και μισθούς. Ό,τι και να κάνουν όμως, όσο και να προσπαθούν, το μεγάλο, χοντρό χρήμα θα καταλήγει πάντα μαγικά στις τσέπες των ολίγων και εκλεκτών που έχουν διαμορφώσει και επιβάλει τους κανόνες αυτού του συστήματος. Όπως έχει πει ένας επιχειρηματίας, αν πάρει κάποιος τα λεφτά όλου του κόσμου και τα πετάξει από τον ουρανό (ή τα διανείμει ισόποσα σε όλους), αυτά θα καταλήξουν τελικά μαγικά στις τσέπες των ίδιων ολίγων ατόμων που κατείχαν προηγουμένως την πλειοψηφία τους!

Το κίνητρο όμως του κέρδους μαγεύει τους αθρώπους και τους πείθει να ξεχυθούν στη κοινωνική αρένα και να πολεμήσουν με εμπάθεια ο ένας εναντίον του άλλου για μια καλύτερη θέση στη χρηματιστική πυραμίδα. Το ίδιο το «κίνητρο του κέρδους» είναι υπεύθυνο για μεγάλη σειρά εγκλημάτων, από την  απλή ληστεία μετά φόνου μέχρι τους κατακτητικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους με τα χιλιάδες θύματα. Η «αγορά» είναι δυστυχώς κτηνώδης, αιμοβόρα και άπληστη.



Ας θυμηθούμε εδώ τα ειρωνικά λόγια του σοφού Ινδιάνου Λακότα «Το «Κουτσό Ελάφι»:



Πριν έλθουν οι λευκοί αδελφοί μας να μας εκπολιτίσουν, δεν είχαμε καμιά φυλακή. Επομένως δεν είχαμε κανένα εγκληματία. Δεν μπορείς να έχεις εγκληματίες χωρίς μια φυλακή. Δεν είχαμε καμιά κλειδαριά ή κλειδί, κι επομένως κανέναν κλέφτη. Εάν κάποιος ήταν τόσο φτωχός που δεν μπορούσε να έχει ένα άλογο ή κάλυμμα, του έδινε κάποιος αυτά τα πράγματα. Ήμαστε πολύ απολίτιστοι για να βάλουμε αξία και τιμή στις προσωπικές κτήσεις μας. Θέλαμε να έχουμε πράγματα απλά και μόνο για για να τα χαρίζουμε. Δεν είχαμε καθόλου χρήματα κι επομένως η αξία ενός ανθρώπου δεν μπορούσε να μετρηθεί με αυτά. Δεν είχαμε κανένα γραπτό νόμο, κανέναν πληρεξούσιο ή πολιτικό, επομένως δεν μπορούσαμε να εξαπατήσουμε. Είχαμε έναν πραγματικά άσχημο τρόπο ζωής πριν έρθει ο λευκός άνθρωπος και δεν ξέρω πώς κατορθώσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτά τα βασικά πράγματα τα οποία, όπως μας πληροφορούν, είναι απολύτως απαραίτητα για μια πολιτισμένη κοινωνία…

Μπορεί πολλοί να δεχτούν ότι το χρήμα είναι η πηγή πολλών μεγάλων κακών για την κοινωνία μας, αλλά ελάχιστοι θα αναρωτηθούν ποια είναι η πραγματική πηγή του ίδιου του χρήματος.




ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΣΑ ΧΡΕΟΣ

Ειλικρινά πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για την ελευθερία μας από τους παρατεταγμένους στρατούς. ΄Εχουν ήδη δημιουργήσει μια αριστοκρατία χρήματος που περιφρονεί την κυβέρνηση. Πρέπει να παρθεί η δυνατότητα έκδοσης χαρτονομισμάτων από τις τράπεζες και να αποδοθεί στο λαό, στον οποίο και δικαιωματικά ανήκει .

Thomas Jefferson


Όλοι γνωρίζουν υποσυνείδητα, ότι οι τράπεζες δεν δανείζουν (πραγματικά) χρήματα. Όταν τραβάτε χρήματα απʼ το λογαριασμό σας, η τράπεζα δεν σας λέει ότι δεν μπορείτε να το κάνετε επειδή έχει δανείσει τα χρήματά σας σε κάποιον άλλο...

Mark Mansfield, οικονομολόγος

 

Στην αρχαιότητα ο άνθρωπος χρησιμοποίησε το ανταλλακτικό σύστημα, ανταλλάσσοντας προϊόντα που του περίσσευαν με  προϊόντα άλλων παραγωγών που ο ίδιος δεν είχε. Αργότερα χρησιμοποίησε, σα χρήμα πια. μεταλλικά νομίσματα ή διάφορα άλλα αντικείμενα με βάση την αξία του υλικού από το οποίο ήταν αυτά κατασκευασμένα. Τα μεταλλικά νομίσματα ήταν αρχικά χάλκινα, μετά σιδερένια και τελικά αργυρά και χρυσά.

Οι πρώτοι τραπεζίτες που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη ήσαν οι χρυσοχόοι, οι οποίοι διέθεταν μία κρύπτη ή θησαυροφυλάκιο για να φυλάνε το χρυσό τους. Σύντομα αρκετοί πολίτες τους ζήτησαν να φυλάξουν με αμοιβή στο ασφαλές αυτό μέρος και το δικό τους χρυσό, νομίσματα ή διάφορα άλλα πολύτιμα αντικείμενα. Ο χρυσοχός έδινε σε αυτή την περίπτωση στο δικαιούχο μια απόδειξη για το χρυσό που του είχε αφήσει για φύλαξη.

Οι αποδείξεις αυτές θεωρήθηκαν τελικά πιο ασφαλείς από το να κουβαλάει κάποιος μαζί του πολλά βαριά χρυσά και αργυράνομίσματα. Για ευκολία, για να αποφύγουν τα περιττά ταξίδια στους χρυσοχόους, οι καταθέτες άρχισαν να υπογράφουν αποδείξεις κατάθεσης χρυσού σε άλλους. Οι αποδείξεις αυτές έγιναν με τον καιρό ευρέως αποδεκτές σα μέσο πληρωμής και άρχισαν να χρησιμοποιούνται σα χρήμα. Ήταν τα πρώτα χαρτονομίσματα που κυκλοφόρησαν στην Ευρώπη.

Με το χρόνο η διαδικασία απλοποιήθηκε με τις αναλήψεις χρυσού να γίνονται από αυτόν που έφερε την απόδειξη/χαρτονόμισμα, χωρίς την ανάγκη μιας υπογραφής. Τελικά οι χρυσοχόοι παρατήρησαν ότι ένα μικρό μόνο μέρος των καταθετών ή των κατόχων των αποδείξεων έρχονταν για να πάρουν το χρυσό τους. Άρχισαν έτσι πονηρά να κλέβουν το σύστημα, δανείζοντας κρυφά άλλους με το χρυσό που τους είχε δοθεί για φύλαξη, κρατώντας τον τόκο που κέρδιζαν από αυτό το δανεισμό.



Γενόμενος έτσι από τεχνίτης τραπεζίτης ο χρυσοχόος, σύντομα ανακάλυψε ότι μπορούσε να εκδώσει περισσότερα «χαρτονομίσματα» (πιστοποιητικά κατάθεσης χρυσού) από όσο χρυσό είχε πραγματικά στο θησαυροφυλάκιό του και κανείς δε θα καταλάβαινε τίποτα. Με την πείρα που είχε ήδη αποκτήσει φαινόταν αδύνατο να έλθουν όλοι μαζί οι δικαιούχοι για να διεκδικήσουν το χρυσό τους. Στη συνέχεια ανακάλυψε ότι μπορούσε να δανείσει αυτά τα πρόσθετα “χαρτονομίσματα” και να κρατά και από αυτά τόκο. Με αυτό τον τρόπο γεννήθηκε ο δανεισμός κλασματικού αποθέματος, δηλαδή ο δανεισμός περισσότερων χρημάτων από το απόθεμα των καταθέσεων. Ήταν σίγουρα μια απάτη και συχνά κηρύχθηκε εκτός νόμου όταν έγινε αντιλητή.


Οι χρυσοχόοι ξακίνησαν αρχικά με μια σχετικά μέτρια εξαπάτηση, δανείζοντας με πιστοποιητικά κατάθεσης χρυσού δύο ή τρεις μόνο φορές το χρυσό που είχαν πραγματικά στα θησαυροφυλάκιά τους. Γρήγορα όμως έγιναν σιγουρότεροι και πιο άπληστοι και δάνειζαν τέσσερες, πέντε ή ακόμη και δέκα φορές πιστοποιητικά χρυσού από αυτόν που είχαν πραγματικά σε κατάθεση!

Γρήγορα ανακάλυψαν και ένα άλλο κόλπο: Όταν έκαναν ευκολότερο το δανεισμό των χρημάτων (με χαμηλότερο επιτόκιο), τότε το ποσόν των χρημάτων σε κυκλοφορία αύξανε. Τα χρήματα ήσαν άφθονα και οι άνθρωποι έπαιρναν περισσότερα δάνεια για να επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους. Τότε όμως οι χρυσοχόοι ανέβαζαν το επιτόκιο καθιστώντας δυσκολότερη τη λήψη δανείων.

Συνέβαινε έτσι ό,τι ακριβώς και σήμερα. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν προηγούμενα δάνειά τους, ούτε και να πάρουν νέα δάνεια για να ξεπληρώσουν τα παλιά με αποτέλεσμα να χρεωκοπήσουν και να αναγκαστούν να πουλήσουν τα αγαθά τους στο χρυσοχόο. Αυτό ονομάζεται απλά σήμερα στα χρηματιστήρια «διορθώσεις»…

Έτσι ακριβώς ξεκίνησε η αγγλική δυναστεία των Rothschilds. Όπως καταλαβαίνετε, ο πρόγονός τους ήταν ένας από αυτούς τους «έξυπνους» χρυσοχόους-τραπεζίτες. Αυτή είναι η αρχή του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη. Απλά όταν έγινε φανερό όλο το κόλπο, ο τραπεζίτης δεν τιμωρήθηκε, αλλά προστατεύθηκε νομικά, αφού «βοηθούσε την ανάπτυξη» ικανοποιώντας την ανάγκη για δανεισμό. Απλά για να ριχτεί στάχτη στα μάτια του κόσμου άρχισε να δίνει ένα μερίδιο των κερδών του σαν τόκο στις καταθέσεις των πελατών του, έτσι για να φαίνεται ότι το δανειζόμενο χρήμα προέρχεται δήθεν από τις καταθέσεις και όχι το μεγαλύτερο μέρος του από αέρα κοπανιστό, όπως ήταν και είναι η πραγματικότητα  Με ένα μαγικό τρόπο η ίδια η διαδικασία του δανεισμού γεννάει από το πουθενά χρήματα για την τράπεζα επί των οποίων αυτή κερδοσκοπεί δανείζοντάς τα στους ανίδεους πιστωτές της.

Αυτό ακριβώς κάνουν οι τράπεζες και σήμερα δανείζοντας πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που έχουν σε καταθέσεις. Είναι φανερό πως αν έρχονταν όλοι οι δικαιούχοι μαζί και απαιτούσαν τα λεφτά τους σε μετρητά, οι τράπεζες θα έμεναν γρήγορα χωρίς ρευστό, πριν καν πληρώσουν το 4%. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος πάντα φόβος τους. Συμπέρασμα: η συντριπτική πλειοψηφία των χρημάτων που δανείζουν οι τράπεζες δεν «κόβεται» στο εθνικό νομιμασματοκοπείο από την κυβέρνηση, όπως νομίζουν αδαώς οι περισσότεροι από εμάς, αλλά δημιουργείται μαγικά από τις ίδιες τις τράπεζες μέσω της διαδικασίας της πίστωσης και της χρέωσης.

Όταν πριν περίπου 300 χρόνια δημιουργήθηκε η 1η Τράπεζα της Αγγλίας με βασιλική άδεια να δανείζει γραμμάτια χρυσού με το σύστημα του κλασματικού αποθέματος η αναλογία ήταν σχετικά μικρή 2:1, μπορούσε δηλαδή να δανείσει μέχρι ένα διπλάσιο αριθμό χρημάτων από τις καταθέσεις της. Σιγά-σιγά η αναλογία αυτή μεγάλωσε και έφτασε τη σημερινή εποχή το 9:1 ή το 10:1 και τελικά, με διάφορα κόλπα,  το 20:1 ή 50:1 ή ακόμα απεριόριστα!



Το παγκόσμιο πια σήμερα αυτό σύστημα του κλασματικού αποθέματος μπορεί να δημιουργήσει μια απεριόριστη ποσότητα χρημάτων από αέρα κοπανιστό και έχει δέσει ολόκληρο τον πλανήτη χειροπόδαρα με ένα εκθετικά αυξανόμενο χρέος που δεν μπορεί να εξοφληθεί ποτέ.

Όπως επισημαίνει ο Sir Josiah Stamp (διευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας την περίοδο 1928-1941):

Το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα δημιουργεί χρήματα απʼ το τίποτα. Η όλη διαδικασία είναι το πιο εκπληκτικό ταχυδακτυλουργικό κόλπο που ανακαλύφθηκε ποτέ.



Το τραπεζικό σύστημα επινοήθηκε από την αχρειότητα και γεννήθηκε μέσα στην αμαρτία. Οι τραπεζίτες κατέχουν τη γη. Ακόμα κι αν τους την πάρετε πίσω, αν τους αφήσετε τη δύναμη να δημιουργούν χρήματα, θα δημιουργήσουν με μια μολυβιά αρκετά για να την ξαναγοράσου …

Αν τους αφαιρέσετε αυτή τη δύναμη, όλες οι μεγάλες περιουσίες τους, όπως η δική μου, θα εξαφανιστούν. Και πρέπει να εξαφανιστούν, γιατί τότε ο κόσμος θα είναι καλύτερος και πιο χαρούμενος για να ζήσει κάποιος.

Αν λομως θέλετε να συνεχίσετε να είστε σκλάβοι των τραπεζών και να πληρώνετε το κόστος της ίδιας σας της σκλαβιάς, τότε αφήστε τους τραπεζίτες να δημιουργούν χρήματα και να ελέγχουν την πίστωση.


Ο Marriners Eccles, πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συμβουλίου των ΗΠΑ συμφωνεί:

Αυτή είναι η ουσία του χρηματικού μας συστήματος. Αν δεν υπήρχαν χρέη στο χρηματικό μας σύστημα, δεν θα υπήρχαν καθόλου χρήματα.

Και ο Robert H. Hemphill, διευθυντής πιστώσεων της Τράπεζας του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συστήματος των ΗΠΑ στην Ατλάντα της Τζώρτζια συμπληρώνει:.

Αυτή είναι μια τρομακτική σκέψη. Είμαστε πλήρως εξαρτημένοι από τις εμπορικές τράπεζες. Πρέπει να δανειστεί κάποιος κάθε δολάριο που υπάρχει στην κυκλοφορία, μετρητό ή πιστωτικό. Όσο οι τράπεζες δημιουργούν άφθονα συνθετικά χρήματα, ευημερούμε. Αν όχι, λιμοκτονούμε. Χωρίς αμφιβολία, το χρηματικό μας σύστημα δεν μπορεί να έχει διάρκεια.



Όταν κάποιος αντιληφθεί πλήρως την εικόνα, ο τραγικός παραλογισμός της ανέλπιδης κατάστασής μας είναι σχεδόν απίστευτος, αλλά υπαρκτός.

Οι τράπεζες μπορούν να εφαρμόζουν αυτό το χρηματικό σύστημα μόνο με τη  άμεση συνεργασία της κυβέρνησης, η οποία μας αναγκάζει νομοθετικά να χρησιμοποιήσουμε το επίσημο κρατικό νόμισμα, δίνει στις τράπεζες το δικαίωμα να παρέχουν πίστωση με αυτό και εξουσιοδοτεί τα δικαστήρια να τιμωρούν τη μη εξόφληση των τραπεζικών χρεών. Τελικά οι τράπεζες δε δανείζουν χρήματα, αλλά υποσχέσεις παροχής χρημάτων που δεν διαθέτουν.

Πολλά από τα παραπάνω προέρχονται από το εξαίρετο βίντεο “Money as Debt” (Το Χρήμα ως Χρέος) που σας προτρέπουμε να το δείτε οπωσδήποτε και να το διαδώσετε σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο (για λινκς κοιτάξτε στο τέλος στις αναφορές).

Η ίδια πηγή αναφέρει:

Αναρωτηθήκατε ποτέ πως είναι δυνατόν όλοι, κυβερνήσεις, οργανισμοί, εταιρείες, οικογένειες, να έχουν όλοι ταυτόχρονα χρέη και
μάλιστα για τέτοια αστρονομικά ποσά; Αναρωτηθήκατε ποτέ πως μπορεί να υπάρχουν τόσα πολλά χρήματα εκεί έξω ώστε να δανείζονται; Τώρα γνωρίζετε. Δεν υπάρχουν. Οι τράπεζες δεν δανείζουν χρήματα. Απλά τα δημιουργούν μέσω του χρέους. Και καθώς το χρέος είναι δυνητικά απεριόριστο, το ίδιο είναι και η παροχή χρημάτων. Και όπως φαίνεται τελικά, ισχύε και η αντίθετη πρόταση: Χωρίς χρέος δεν υπάρχουν χρήματα. Δεν είναι απίστευτο, ότι παρά τον αφάνταστο πλούτο των φυσικών πόρων, της τεχνολογικής εξέλιξης και της παραγωγικότητας περίπου όλοι μας, από κυβερνήσεις και εταιρείες, μέχρι το κάθε ξεχωριστό άτομο, είμαστε βαθιά χρεωμένοι στους τραπεζίτες; Ας μπορούσαν απλά να σταματήσουν για ένα λεπτό οι άνθρωποι και να σκεφτούν: «Πώς είναι δυνατόν; Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι που ουσιαστικά παράγουν όλο τον πραγματικό πλούτο του κόσμου να χρωστούν σε αυτούς που απλά δανείζουν τα χρήματα που αναπαριστούν τον πλούτο;» Ακόμα πιο απίστευτο είναι το ότι αφού συνειδητοποιήσουμε ότι το χρήμα στην πραγματικότητα είναι χρέος, συνειδητοποιούμε επίσης ότι αν δεν υπήρχε χρέος, δεν θα υπήρχε χρήμα.

Και αυτό δεν είναι όλο. Οι τράπεζες δημιουργούν μόνο το ποσό του κεφαλαίου. Δεν δημιουργούν τα χρήματα που θα πληρώσουν τους τόκους. Πού υποτίθεται ότι θα βρεθούν αυτά;


Το μόνο μέρος στο οποίο μπορούν οι δανειζόμενοι να βρουν χρήματα για να πληρώσουν τους τόκους, είναι η συνολική διαθέσιμη ποσότητα χρημάτων της γενικής οικονομίας.



Το μεγαλύτερο όμως μέρος της συνολικής διαθέσιμης ποσότητας χρημάτων έχει δημιουργηθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, σαν τραπεζική πίστωση, η οποία πρέπει να εξοφληθεί με περισσότερα χρήματα απʼ όσα δανείστηκαν. Συνεπώς υπάρχουν παντού άλλοι δανειολήπτες στην ίδια κατάσταση, που προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν τα χρήματα που χρειάζονται για να εξοφλήσουν το κεφάλαιο και τους τόκους, από μια συνολική πηγή χρημάτων που περιέχει μόνο το κεφάλαιο. Είναι φανερά αδύνατο να εξοφλήσουν όλοι το κεφάλαιο συν τους τόκους, αφού τα χρήματα που αντιστοιχούν στους τόκους, απλά δεν υπάρχουν. Αυτό μπορεί να εκφραστεί με μια απλή μαθηματική εξίσωση. Το μεγάλο πρόβλημα εδώ είναι ότι για μακροπρόθεσμα δάνεια, όπως υποθήκες και κυβερνητικά χρέη, οι συνολικοί τόκοι ξεπερνούν κατά πολύ το κεφάλαιο. Έτσι, εκτός και αν δημιουργηθούν πολλά επιπλέον χρήματα, για να πληρωθούν οι τόκοι, αυτό σημαίνει ένα μεγάλο ποσοστό κατασχέσεων των υποθηκευμένων περιουσιών και μια μη λειτουργική οικονομία.

Για να διατηρηθεί μια λειτουργική κοινωνία, ο ρυθμός κατασχέσεων πρέπει να είναι χαμηλός. Κι έτσι για να γίνει αυτό, όλο και περισσότερα χρήματα θα πρέπει να δημιουργούνται από το χρέος, για να καλύπτουν τις σημερινές ανάγκες εξόφλησης παλαιότερων χρεών. Αλλά φυσικά, αυτό απλά αυξάνει το συνολικό χρέος. Και αυτό σημαίνει ότι τελικά περισσότεροι τόκοι πρέπει να εξοφληθούν, με αποτέλεσμα να έχουμε μια συνεχώς αυξανόμενη και αναπόφευκτη ακολουθία χρεών. Είναι απλά η χρονική καθυστέρηση μεταξύ της δημιουργίας χρημάτων ως νέων δανείων και της εξόφλησής τους που εμποδίζει την ανεπάρκεια χρήματος να προλάβει να χρεωκοπήσει ολόκληρο το σύστημα.


Ωστόσο, καθώς το αχόρταγο πιστωτικό τέρας των τραπεζών μεγαλώνει συνεχώς, η ανάγκη δημιουργίας όλο και περισσότερων χρημάτων από το χρέος, για να ταϊστεί, γίνεται ακόμα πιο επείγουσα.



Όπως επισημαίνει η Βίβλος: «Ο οφειλέτης είναι πάντα υπηρέτης του δανειστή».



Ο οικονομολόγος Kenneth Boulding επισημαίνει:

Το πρόβλημα φυσικά είναι ότι η αδιάκοπη ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας, απαιτεί συνεχώς αυξανόμενη χρήση πραγματικών φυσικών πόρων και ενέργειας. Ολοένα περισσότερα πράγματα πρέπει να μετατρέπονται από φυσικούς πόρους σε απόβλητα, κάθε χρόνο, για πάντα, μόνο και μόνο για να γλιτώσει το σύστημα από την κατάρρευση.


Όποιος πιστεύει ότι η εκθετική ανάπτυξη μπορεί να συνεχίζεται για πάντα σε έναν πεπερασμένο κόσμο, είναι είτε τρελός είτε οικονομολόγος



Και μια ακόμα επισήμανση:


Όποιος ελέγχει τον όγκο των χρημάτων στη χώρα μας, είναι ο απόλυτος άρχοντας όλης της βιομηχανίας και του εμπορίου…και όταν συνειδητοποιείς ότι ολόκληρο το σύστημα ελέγχεται τόσο εύκολα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από λίγους ισχυρούς ανθρώπους στην κορυφή, δεν χρειάζεται να σου πει κaνείς που οφείλονται οι περίοδοι πληθωρισμού και οικονομικής ύφεσης.

James A. Garfield, δολοφονημένος πρόεδρος των ΗΠΑ.



Αυτό είναι το «λογιστικό», μη αντιπροσωπευτικό, σύγχρονο χρήμα ή «χρήμα εξουσιοδότησης» (fiat money), του οποίου η αξία προέρχεται ουσιαστικά από κυβερνητικό διάταγμα και δεν έχει καμιά αντιπροσώπευση, όπως παλαιότερα, σε χρυσό. Δεν υπάρχει τίποτα το αντικειμενικό, τίποτα το εγγενές που να υποστηρίζει την αξία αυτού του χρήματος, το οποίο είναι απλά αέρας κοπανιστός, με ανταλλακτική και αγοραστική όμως αξία που καταλήγει πάντα επιτηδίως στο μεγαλύτερο μέρος του στα χέρια των διεθνών τραπεζιτών και χρηματιστών, οι οποίοι λαμβάνουν έτσι με κυβερνητική εξουσιότηση τα πάντα, χωρίς να έχουν στην πραγματικότητα τίποτα! Απλά εμείς τους επιτρέπουμε να είναι και να κάνουν αυτό που είναι και κάνουν.



Στο παρελθόν ένα χάρτινο δολάριο ήταν ουσιαστικά μια απόδειξη που μπορούσε να εξαργυρωθεί για μια ισοδύναμης αξίας ποσότητα χρυσού ή ασημιού «επί τη εμφανίσει» του. Σήμερα ένα χάρτινο ή ένα ψηφιακό δολάριο (ή ευρώ) μπορεί να εξαργυρωθεί μόνο με ένα άλλο χάρτινο ή ψηφιακό δολάριο. Το λογιστικό χρήμα παράγει επίσης «λογιστικό κέρδος» με τις αυξομειώσεις των μετοχών στα χρηματιστήρια, με τις νομισματικές ισοτιμίες, με δάνεια για να αποπληρωθούν άλλα δάνεια και ποικίλα άλλα χρηματιστικά εργαλεία και κόλπα που κάνουν μερικούς να μη δουλεύουν και να δουλεύει το χρήμα γιʼ αυτούς…





Το κεφαλαιοκρατικό χρήμα του σύγχρονου κόσμου προστατεύεται μέσα από διάφορους παγκόσμιους μηχανισμούς όπως ο Ο.Ο.Σ.Α., το Δ.Ν.Τ., η Παγκόσμια Τράπεζα κλπ, που επιβάλλουν τη θέληση της πλουτακρατικής τάξης,

 

 




Η Σύγχρονη Κρίση


Ευτυχώς οι πολίτες δεν καταλαβαίνουν το τραπεζικό και νομισματικό μας σύστημα, διότι αν το καταλάβαιναν, πιστεύω, ότι θα γινόταν επανάσταση πριν ξημερώσει η αυριανή μέρα

Χένρι Φορντ



Στο τέλος της δεκαετίας του 60 η Αμερική μπλέχτηκε στον πόλεμο εναντίον του Βιετνάμ και άλλων χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, ενώ συνέχισε νʼ ανταγωνίζεται εξοπλιστικά με τη Σοβιετική Ένωση. Ένας πακτωλός τότε αμερικανικών δολαρίων έρρευσε προς την Ευρώπη (Ευρωδολάρια), η οποία στη συνέχεια τα εξαργύρωσε σε χρυσό, μειώνοντας έτσι τα αποθέματα σε χρυσό της Αμερικής  από το 60% προηγουμένως των παγκόσμιων αποθεμάτων μόνο στο 15%. Οι ΗΠΑ κατάργησαν τότε μονομερώς το 1971 την άμεση μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό, αναγκάζοντας πολλές άλλες χώρες που η τιμή του νομίσματός τους είχε καθοριστεί με βάση το δολάριο να τις ακολουθήσουν.  Το παγκόσμιο χρήμα έπαψε τελικά να στηρίζεται σε αποθέματα χρυσού.



Το δολάριο άρχισε τότε να χάνει αξία του μέχρι το 1979, αλλά δεν μπορούσε πια να υποτιμηθεί, σε σχέση με την αξία του σε χρυσό, αφού είχε αποδεσμευθεί απʼ αυτόν. Οι ΗΠΑ έπαιξαν στη συνέχεια πολλά παιχνίδια ορίζοντας όπως ήθελαν τη συναλλαγματική ισοτιμία του, προωθώντας τα οικονομικά τους συμφέροντα. Θέλοντας να παραμείνουν η ηγετική οικονομική δύναμη αναζωογόνησαν και ενίσχυσαν επίσης επί τρεις δεκαετίες τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές προκαλώντας μια τεράστια αύξηση του μεγέθους τους. Στα τέλη έτσι του 2005 η αξία των χρηματιστικών εργαλείων ήταν υπερτριπλάσια του παγκόσμιου ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, μια φούσκα που έμελλε κάποτε να σκάσει. Είναι μια από τις ιδιότητες και τάσεις του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου να δημιουργεί οικονομικές φούσκες πλασματικών χρημάτων επί των οποίων να κερδοσκοπεί. Έτσι έγινε παλαιότερα και με τη φούσκα του δικού μας χρηματιστήριου.



Το 1979 το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό Σύστημα (η Κεντρική Τράπεζα ας πούμε των ΗΠΑ) αύξησε τα επιτόκια κατά 10%, ρίχνοντας με αυτό τον τρόπο τον πληθωρισμό στο 2 με 3%, προς ικανοποίηση του μεγάλου κεφαλαίου, στο οποίο η κυβέρνησε πρόσφερε επίσης σημαντικές φοροπαπαλλαγές. Αντίθετα, πολλές  χώρες της Λατινικής Αμερικής, που είχαν δανειστεί μεγάλα ποσά από την Αμερική, δεν μπορούσαν πια να τα ξεπληρώσουν και βρέθηκαν στο χείλος της πτώχευσης. Αναγκάστηκαν έτσι να δεχθούν την επέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο με κατάλληλες επεμβάσεις άνοιξε  το δρόμο  των αμερικανικών πολυεθνικών εταιριών προς αυτές (μια από τις συνήθεις μεθόδους για τα χαμηλότοκα δάνεια που προσφέρει).



Η κατανάλωση των ΗΠΑ μειώθηκε σημαντικά μετά το 1973, αλλά η κρίση υπερπαραγωγής συνεχίστηκε, απλά αναβλήθηκε το ξέσπασμά της. Το περίσσευμα του κεφαλαίου (που δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί πια για την αύξηση της παραγωγής) αναζήτησε νέες υψηλές αποδόσεις στον απορρυθμισμένο  χρηματοπιστωτικό τομέα, που δημιουργούσε συνεχώς νέα εγαλεία, χορηγώντας νέες πιστώσεις πλασματικών χρημάτων. Τα χρέη μετατρέπονταν σε αξιόγραφα, αγοράζονταν και πουλούνταν και γίνονταν αντικείμενο κερδοσκοπίας.



Μετά το τρομοκρατικό κτύπημα της 11 Σεπτέμβρη 2001 προκλήθηκε φόβος και αστάθεια στις χρηματιστηριακές αγορές. Για να εμποδίσουν τότε οι ΗΠΑ την απειλούμενη κρίση μείωσαν τα επιτόκια στο 1%. Επωφελούμενες οι στεγαστικές τράπεζες άρχισαν αμέσως να εκδίδουν ενυπόθηκα δάνεια χαμηλών εγγυήσεων για την αγορά σπιτιών. Ο αριθμός των επισφαλών αυτών δανείων αυξήθηκε γρήγορα δραματικά. Οι στεγαστικές τράπεζες πούλησαν στη συνέχεια αυτά τα δάνεια σε ειδικές εταιρίες, οι οποίες εξέδωσαν αξιόγραφα γιʼ αυτά, που καλύπτονταν από αυτές τις υποθήκες. Μπορούσαν έτσι να συνεχίσουν να παρέχουν δάνεια. Στη συνέχεια τα αξιόγραφα αυτά διασκορπίστηκαν σε όλο το κόσμο σε τράπεζες και κεφάλαια υψηλού κινδύνου που ενδιαφέρονταν γιʼ αυτά. Αυτά είναι τα διαβόητα «τοξικά ομόλογα».



Ακολούθως το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό Σύστημα ανέβασε σταδιακά τα επιτόκια στο 5,25% προκαλώντας αδυναμία εξόφλησης των δανείων. Πάνω από δύο εκατομμύρια τότε οικογένειες έχασαν τα σπίτια που πρόσφατα είχαν αποκτήσει. Μια και τα τοξικά ομόλογα είχαν  διασκορπιστεί σε ολόκληρο τον κόσμο, η αμερικανική τραπεζική κρίση λειτούργησε σαν χιονοστοιβάδα και παρέσυρε όλο το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Ήταν η μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική φούσκα στην ιστορία της οικονομίας.



Η παγκόσμια λοιπόν οικονομική κρίση, που ακόμα συνεχίζεται, οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στη δυνατότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου να προκαλεί κρίσεις με τη δημιουργία διαφόρων χρηματιστικών «φουσκών» και να επωφελείται από αυτές. Την ίδια άποψη εξέφρασε και ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος μίλησε για μια απάτη για την οποία ευθύνεται το χρηματοπιστωτικό σύστημα και η αδυναμία της πολιτικής να το ελέγξει. Επεσήμανε επίσης ότι για την κρίση ευθύνεται και η συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας στα χέρια λίγων, οι οποίοι έβαλαν το κέρδος πάνω από τη βιωσιμότητα.



Την ίδια άποψη εξέφρασε και η ευρωπαϊκή δεξαμενή σκέψης RMF που απέδωσε την κρίση στη «χρηματιστικοποίηση» της διεθνούς οικονομίας, στη ενίσχυση δηλαδή του χρηματιστικού εις βάρος του παραγωγικού κεφαλαίου και στο ποσοστό του συνολικού κέρδους των χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων. Σύμφωνα με τη μελέτη τους, παρά το μέγεθος του ελληνικού δημόσιου τομέα, την παραποποίηση των στατιστικών στοιχείων και του μεγάλου εθνικού ελλείματος, δε δικαιολογείται η τόσο μεγάλη αντίδραση της αγοράς εναντίον της Ελλάδος. Η πραγματική αιτία για την έντονη πίεση που ασκήθηκε στην Ελλάδα «είναι η ίδια με αυτή που προκάλεσε την οικονομική κρίση του 2007, δηλαδή ο τρόπος λειτουργίας του απορρυθμισμένου χρηματοπιστωτικού τομέα, που προκαλεί κρίσεις και επωφελείται από αυτές».



Η ίδια μελέτη  επισημαίνει ότι η νομισματική πολιτική της ΕΕ είναι θεσμικά προσανατολισμένη στις ανάγκες της Γερμανίας και όχι στις ανάγκες της ευρωζώνης. Έτσι ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τόνωσε σημαντικά με ρευστότητα τις τράπεζες αυτή την περίοδο, απέφυγε να να αντιταχθεί στις κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον των κρατών της ευρωζώνης. Οι νομισματικοί κανόνες της ΕΕ, τονίζει η έκθεση, δεν αποτελούν απλές τεχνικές ρυθμίσεις για το ευρώ, αλλά έχουν βαθιές κοινωνικοπολιτικές συνέπειες. Προστατεύουν το χρηματιστικό κεφάλαιο, προωθούν τη φιλελευθεροποίηση, επιδεινώνουν τη θέση των εργαζομένων και διευκολύνουν την κυριαρχία της Γερμανίας στην ευρωζώνη.

Ωραίοι οι «εταίροι» μας, για το χρήμα κι αυτοί, τη δύναμη και την κυριαρχία….Οι λέξεις αλληλεγγύη, συνεργασία, αρετή, συνεισφορά, μοίρασμα και τα ανάλογα είναι άγνωστες στο λεξιλόγιό τους, απουσιάζουν παντελώς από τον κόσμο του χρήματος που έχει οργανωθεί και επιβληθεί ώστε να υποστηρίζει πάντα τη ζωή των ολίγων και εκλεκτών και τον καθημερινό θάνατο των πλανεμένων και μαγεμένων από τη λάμψη του άχρηστων πολλών.



ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑ


Αξίζει να θυμηθούμε εδώ την απάντηση του αρχηγού των Ινδιάνων Σηάτλ προς τον Πρόεδρο της Αμερικής Φραγκλίνο Πήρς (1853-1857), όταν του ζήτησε να πουλήσει τη γη του στην κυβέρνηση:

….Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό - τη ζέστα της γης; Για μας μοιάζει παράξενο. Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο δε μας ανήκουν. Πώς μπορείτε να τα αγοράσετε από μας; Κάθε μερος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμουδιά στις ακρογιαλιές, κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι, στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερό...

Ή ακόμα των Ινδιάνων Cee

Μόνον όταν πεθάνει το τελευταίο δένδρo

Ο τελευταίος ποταμός δηλητηριαστεί

Και πιαστεί το τελευταίο ψάρι

Θα καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να φάμε τα χρήματα.




Μετʼ απʼ όσα γνωρίζουμε, έχουμε δει και αποκαλύψει, ποια πρέπει να είναι κατά τη γνώμη μας στο εξής η στάση μας στον κόσμο; Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε με τη συναίνεσή μας το φαύλο, αδιέξοδο και ασύδοτο αυτό οικ
#3
Κόσμος / Re: Live από Αθήνα - Σύνταγμα
Ιουνίου 22, 2011, 01:36:24 ΜΜ
[align=center]
[/align]
#4


Ο όλος μηχανισμός του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος βασίζεται (ουσιαστικά από το 1913), ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ (ζωγραφισμένα χαρτιά δηλαδή) ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ και στον δανεισμό τους στη συνέχεια, έντοκα, στα κράτη(!;). Η διαδικασία όμως αυτή, μπορεί μακροπρόθεσμα να δημιουργήσει μόνο ένα πράγμα: Αναπαραγόμενο χρέος, στασιμοπληθωρισμό και ύφεση, αφού με βάση το σύστημα αυτό, χρήμα δεν μπορεί να παραχθεί αν δεν υπάρχει δανεισμός. Άρα το χρήμα είναι χρέος και το χρέος χρήμα.

Τα παραπάνω μπορούν να γίνουν κατανοητά με τη βοήθεια ενός παραδείγματος μέσα από το οποίο θα καταφανεί όλο το εξωφρενικά απλό κόλπο, το οποίο σε εξοργίζει όταν κατανοείς ότι όλα, (ανεργία, φτώχεια, χρέος) ουσιαστικά γίνονται κυριολεκτικά για ΚΟΠΑΝΙΣΤΟ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ!!!

Η κυβέρνηση λοιπόν, παραγγέλλει στην κεντρική τράπεζα (η οποία είναι ΙΔΙΩΤΙΚΗ!), να "δημιουργήσει" έστω 100. Τότε η κεντρική τράπεζα ζωγραφίζει κάτι χαρτιά και δημιουργεί τα 100, (χρήμα) τα οποία δίνει στην κυβέρνηση με τόκο (παρ' ότι τίποτα δεν τον δικαιολογεί) και παίρνει σαν αντάλλαγμα κρατικές εγγυήσεις πάλι σε ζωγραφισμένα χαρτιά (χρέος). Στη συνέχεια, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του ποσού αυτού μπαίνει στις τράπεζες (το 3% του συνολικού ποσού είναι ρευστό, το άλλο είναι απλοί λογιστικοί αριθμοί), αυτές το πολλαπλασιάζουν με δάνεια (μέθοδος κλασματικών αποθεματικών), περίπου επί 9 φορές!

Άρα λοιπόν "κυκλοφορεί" στην αγορά ένα ποσό χρήματος της τάξης του 90 με 100% επιπλέον από αυτό που κόπηκε και μάλιστα έντοκο(!;). Από που λοιπόν θα βρεθεί το επιπλέον χρήμα για την αποπληρωμή των τόκων,αφού στην πραγματικότητα στην αγορά υπάρχουν μόνο τα 100 που κόπηκαν; Μα με νέο δάνειο, που θα δημιουργήσει ξανά νέο έντοκο χρήμα και άρα νέο ανακυκλούμενο χρέος και πάει λέγοντας, μέχρι το σύστημα να κορεστεί (όποτε το αποφασίσουν) και οι "αδύναμοι κρίκοι" να καταστραφούν και να ξεπουληθούν. Να επομένως γιατί όλα τα κράτη (ΗΠΑ, Γερμανία, Ισπανία, Αυστραλία, Αγγλία κ.λ.π.) έχουν Δημόσιο χρέος που αναπαράγεται και δημιουργεί “κρίσεις” ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Άρα λοιπόν μην ακούτε τα περί “…αυτοί θέλουν τα λεφτά τους πίσω” και…τέτοια! Δεν τους ενδιαφέρουν τα ζωγραφισμένα χαρτιά όπως νομίζουμε εμείς κιι εδώ ακριβώς είναι η παγίδα τους, η μεγάλη παγίδα στην οποία συναινούν οι πολιτικοί, οι οποίοι στηρίζουν την ύπαρξή τους στην προσωπική στήριξη που απολαμβάνουν από τους τραπεζίτες!

Το χρήμα είναι πλέον το υπέρτατο όπλο, είναι το μέσο με το οποίο κλέβουν από χώρες πρώτες ύλες, πλουτοπαραγωγικές πηγές και γαιοστρατηγικά συμφέροντα, που διαφορετικά μόνο με επιθετικό πόλεμο θα είχαν κατορθώσει. Αν θέλουν χρήμα το κόβουν ό,τι ώρα θέλουν και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Άλλωστε οι κυβερνήσεις, οι μόνες που συνταγματικά μπορούν να τους ελέγξουν, είναι κατά κανόνα εξαγορασμένες, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα!


Το ΔΝΤ θα έπρεπε να είχε χρεοκοπήσει από καιρό, αφού έχασε χρήματα από την Αργεντινή, την Ουγγαρία, την Τουρκία, την Ισλανδία και άλλες χώρες που τελικά επαναστάτησαν και απλά δεν πλήρωσαν. Ο όλος πόλεμος πιέσεων έτσι, έχει να κάνει, αφʼ ενός με τις απαιτήσεις βοηθητικών του συστήματος τραπεζών, οι οποίες, καθώς βρίσκονται εκ των πραγμάτων στον αισχρό αυτό μηχανισμό, πρέπει να “σιγουρέψουν” την επιβίωσή τους στο βαθμό που κατανοούν ότι εργάζονται σε χώρο αδηφάγο χωρίς ίχνος ηθικής και χωρίς φίλους και αφʼ ετέρου, έχει να κάνει με την προσπάθεια των τραπεζικών καρτέλ να μας πτωχεύσουν σιγά–σιγά ώστε να ελαχιστοποιηθεί η ζημία από τα Ελληνικά ομόλογα που έχουν στα χέρια τους και στη συνέχεια να μπούμε (ανεπαίσθητα) σε επιτήρηση και έτσι να ληστέψουν ό,τι εποφθαλμιούν, να το αρπάξουν χωρίς να δώσουν τίποτε απολύτως. Να αρπάξουν δηλαδή τα πάντα, επειδή μας έχουνε δώσει αριθμούς (λογιστικούς αριθμούς που πληκτρολόγησαν σε υπολογιστές ή τυπωμένα χαρτιά που φυσικά τύπωσαν οι ίδιοι οι... δανειστές μας!!!

Δηλαδή, με το τίποτε, παίρνουν τα πάντα...! Δεν είναι λοιπόν το χρήμα το πρόβλημα! Το χρήμα εξάλλου δεν πρέπει να είναι τίποτε άλλο από ΒΟΗΘΗΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ (στην θεωρητική του βάση χρησιμοποιήθηκε ως κοινό μέσο αντί της ανταλλαγής προϊόντων)! Ο τρόπος όμως που επιθετικά χρησιμοποιείται από τους διεθνείς εγκληματίες (βλέπε τραπεζίτες), το αναγάγει σε…προϊόν και μάλιστα προϊόν εγκλήματος. Το μεταλάσσει σε υλικό που έχει εσωτερική αξία, σε συμπαντικό μηχανισμό και τέλος σε…θρησκεία!

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην χώρα μας είναι μαθηματικά μη αναστρέψιμη. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποπληρωθούν τα δάνεια αυτά σε καμιά περίπτωση στο βαθμό που η κρίση νομοτελειακά ανακυκλώνεται και βαθαίνει. Το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα εγγυάται το αδιέξοδο, επειδή το ίδιο το σχεδίασε, το ίδιο το εξέθρεψε, το ίδιο το εκτελεί. Και ως κοινός κλέφτης προσπαθεί γρήγορα να πάρει τα κλοπιμαία και να τα μετατρέψει σε σταθερή (μη χρηματική) αξία...

Από τα 490 δις δάνεια που πήραμε τα τελευταία 10 χρόνια, το 97% περίπου πήγε στην εξόφληση τόκων παλαιότερων δανείων και μόνο 3% στο έλλειμμα, στην πραγματική οικονομία. Να γιατί παρ' ότι παίρνουμε δάνεια από το μηχανισμό “στήριξης”, αυτά, παράδοξα συνοδεύονται από αυξήσεις φόρων και περικοπές μισθών.

Η λύση λοιπόν βρίσκεται στην ΚΟΠΗ ΑΤΟΚΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΗ και ο απόλυτος έλεγχος της προσφοράς του από τα ίδια τα κράτη μέσω ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΡΑΠΕΖΑΣ και μάλιστα εθνικής! Δε νοείται η ύπαρξη ιδιωτικών τραπεζών! Δε νοείται να υπάρχουν κέρδη από χαρτιά χωρίς εσωτερική αξία, χωρίς κανένα απολύτως πραγματικό αντίκρυσμα! Δε μπορεί οι τραπεζίτες, οι άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, να κυβερνούν τα πάντα σʼ αυτή τη γη και να τα θέλουν αισχρά όλα δικά τους!

Πρέπει επιτέλους να δοθεί ένα τέλος σʼ αυτόν τον παραλογισμό! Αυτό που κυριαρχεί σε μια οικονομία είναι και πρέπει να είναι ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ και όχι το χρήμα! Και εάν θέλετε, σε μία κοινωνία όλα πρέπει να στοχεύουν στην ανάδειξη του ανθρώπου και των αναγκών του και όχι στην καταστροφή του ανθρώπου μέσω των αναγκών του.

Δεν μπορεί μία κοινωνία να λειτουργεί για το χρήμα και να αγνοεί τον άνθρωπο. ΚΟΠΗ ΑΤΟΚΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΗ λοιπόν, μόνο εδώ βρίσκεται η λύση. Κάθε άλλη πρόταση, αναδιάρθρωση του χρέους, ελεγχόμενη πτώχευση, πέρασμα σε κοπή χρήματος με γνώμονα τον χρυσό (με το ίδιο χρηματοπιστωτικό καθεστώς) κ.λ.π.,μόνο απλή καθυστέρηση στον κυκλικό θάνατο μπορεί να επιφέρει!

Έξοδος λοιπόν από το ευρώ και την Ε.Ε (είδαμε τι είναι πια), κοπή ενός δικού μας άτοκου νομίσματος και νομιμοποίησή του στη συνέχεια ώστε να εξαφανιστεί η δαμόκλειος σπάθη της στάσης πληρωμών στο εσωτερικό. Πλήρης και ισόβια στάση πληρωμών των χρεών μας (δεν πληρώνουμε τίποτα για κοπανιστό αέρα δηλαδή), φορολογία 40% στα κέρδη των τραπεζών και κρατικοποίησή τους στη συνέχεια (και όχι να πληρώνουμε δεκάδες δισ. ευρώ για να στηρίξουμε τις τράπεζες που έχουν δημιουργήσει το πρόβλημα και μας εκβιάζουν). Μετατροπή των Ευρώ σε δολάρια (άμυνα) και επίθεση στην ΕΕ, ΕΚΤ και το ΔΝΤ του όποιου Έλληνα (όχι πράκτορα όπως τώρα) αρχηγού, που θα ξεσκεπάσει τους μηχανισμούς αυτούς και θα τους κατονομάσει διεθνώς ως Παραμάγαζα της FED των HΠΑ και των Rothschild!

O πανικός, η νομισματική αστάθεια και η δυσπιστία στους θεσμούς- δεσμώτες μας που θα επακολουθήσει, θα δώσει ένα μάθημα που δεν περιμένουν στους διεθνείς απατεώνες και την ευκαιρία στους λαούς να βγουν από τη νομοτελειακά αδιέξοδη δύνη των “παγκοσμιοποιητών” και να γυρίσουν στην πραγματική οικονομία που θα δώσει ψωμί στο φτωχό πληθυσμό και πραγματική ανάπτυξη, χωρίς αυτά τα απάνθρωπα, άχρηστα, αιμοσταγή και αιμοδιψή λαμόγια των τραπεζών. Επικίνδυνο…; Ε και;

Ας δώσουμε τουλάχιστον την άπτρα (πάντα κάποιος το κάνει) ώστε να ξεκινήσει μια παγκόσμια επανάσταση ενάντια σʼ αυτό το νομοτελειακά αδιέξοδο (για τους φτωχούς) σύστημα. Εμείς δεν θα πάθουμε τίποτα, δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτα. Οι ζημιές, ο πανικός και η επισφάλειες που θα δημιουργηθούν, είναι πολύ μεγαλύτερες από την επιστροφή του κοπανιστού αέρα που μας δάνεισαν.

Ότι και να γίνει άλλο , χωρίς την ριζική αλλαγή του υπάρχοντος χρεωστικού και πληθωριστικού χρηματοπιστωτικού συστήματος ,θα δημιουργήσει, (όπως ιστορικά έγινε πολλές φορές) έναν νέο λύκο ,απλά με άλλη προβιά! Και όπως καταλάβατε, ο δεύτερος σε βαρύτητα και σπουδαιότητα σύμμαχος του συστήματος (γιατί ο πρώτος είναι η παιδεία), οι εξαγορασμένοι πολιτικοί, σαν εθνικοί προδότες πρέπει να… επισκεφθούν ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ, ΤΟ ΓΟΥΔΙ! ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ!!!
[/align]
Λιότσιος Σ. Βασίλης,  Καθηγητής οικονομικών.


ΦAOS SATORI
#5
[align=center]
[/align]
#6
Cafe / Ανυποψίαστη Αγανάκτιση...
Ιουνίου 02, 2011, 12:03:22 ΜΜ
Αν ήμουν ακόμη έφηβος, θα καμάρωνα να λέω στα παιδιά μου τις ιστορίες για την πλατεία. Θα κατάφερνα, μʼ έναν τρόπο, στα στερνά μου, να διηγούμαι τη νέα αφήγηση με τις προσδοκίες της και τη στυφή της γεύση. Νομίζω πως κάθε ελληνική -μεγάλη ή μικρή- αφήγηση, κλείνει τελικά με την απώλεια ενός κάποιου Ερωτόκριτου. Το πολύ να προλάβεις –και αν- να ρίξεις ένα μπινελίκι της τελευταίας στιγμής, αλά Καραϊσκάκη. Κρίμα που δεν είμαι έφηβος. Μα ευτυχώς, που στα κουτιά ROL του μέλλοντος, δεν θα υπάρχει η ιστορία της πλατείας, με τον τίτλο «Ήμουν κι εγώ εκεί».

Αν ήμουν ακόμη έφηβος, θα καθόμουν για ώρες ήσυχος ακροατής, σταυροπόδι στο πλακόστρωτο της πλατείας, κάνοντας post στο face book με το i-phone. Θα είχα τελειώσει μόλις πέρυσι τη Σχολή Μωραϊτη ή κάποιο Λύκειο των δυτικών προαστίων κι η μάνα μου θα είχε ανοίξει το θερμοσίφωνο, για να κάνω μπάνιο μόλις γυρίσω. Θα είχα καλοκουρεμένα τα μαλλιά μου και θα με συγκινούσε αφάνταστα η αργεντίνικη ιδέα να κουνώ ρυθμικά τις παλάμες μου, επιβραβεύοντας την άμεση δημοκρατία, αντί για τις αγριοφωνάρες των ελληναράδων που μου θύμιζαν τόσο τον πατέρα μου.

Αν ήμουν ακόμη έφηβος, θα ήμουν σίγουρα άνεργος και θα ένοιωθα κάπως άβολα με το χαρτζιλίκι της γιαγιάς μου, ιδιαίτερα αφού θα μου πλήρωνε και το γυμναστήριο. Όμως το βράδυ στην πλατεία, θα έβλεπα τους μυς μου να οργίζονται κάτω από το σταμπαρισμένο μακό μου, έτσι καθώς η φωνή μου θα ενώνονταν με τους άλλους, που γύρευαν την τιμωρία των υπευθύνων. Ο πατέρας μου θα με έπαιρνε τηλέφωνο να με «κράξει» γιατί είχα αφήσει πάλι το αυτοκίνητο χωρίς βενζίνη, αλλά οι σφυρίχτρες και τα συνθήματα θα μʼ έκαναν να μην ακούσω το τηλέφωνο.

Αν ήμουν ακόμη έφηβος, θα ήμουν σίγουρα θυμωμένος. Πολύ θυμωμένος. Για όλα αυτά τα σκατά που μας πλακώσανε έτσι απότομα. Για όλους αυτούς τους κομπάρσους που μας κυβερνήσανε. Σάββατο βράδυ θα πήγαινα στο Ρέμο και η μάνα μου θα γκρίνιαζε που κοιμόμουν στο κυριακάτικο τραπέζι. Κι ας μου είχε παραγγείλει dominoʼs. Το απόγευμα θα πέρναγα μια βόλτα απʼ την πλατεία και θα με εξόργιζαν όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι, που πετούν τα κουτάκια του αλουμινίου δεξιά και αριστερά, δίχως να νοιάζονται για την ανακύκλωση.

Αν ήμουν ακόμη έφηβος, θα ήθελα να «τα χώσω» στον πατέρα μου που ψήφισε αυτούς τους μαλάκες. Πολύ θα το ήθελα. Αλλά θα με συγκρατούσε η τετράγωνη λογική του. Έχεις κάποια άλλη πρόταση ρε; Και πώς νομίζεις ότι καλοπερνάς τόσα χρόνια; Απʼ το μισθό μου ή απʼ την προίκα της μάνας σου! Αν ήμουν ακόμη έφηβος, ο πατέρας μου βάζω στοίχημα, θα δούλευε σε κάποια Δ.Ο.Υ.

Αν ήμουν ακόμη έφηβος, θα φώναζα με όλη την ψυχή μου ρυθμικά Ελλάς-Ελλάς, με μια γαλανόλευκη στους ώμους, εκεί μπροστά στους μπάτσους, όπως τότε με το euro και τον Ρεχάγκελ. Όπως τότε με τους Ολυμπιακούς του Αβραμόπουλου, σʼ αυτήν την ίδια πλατεία, με την τεράστια γιγαντοοθόνη και τον Χουάν Αντόνιο Σάμαρακ. Ύστερα θα ήμουν σίγουρα εθελοντής. Θα το είχε κανονίσει ο πατέρας μου. Το καλοκαίρι στη Μύκονο, θα είχα το σμαρτάκι της μάνας μου και στο i-pad τη φωτογραφία μαζί της στο venus. Όλα θα ήταν καλά,αν δεν είχαμε αυτούς τους προδότες πολιτικούς.

Θλίβομαι που δεν είμαι έφηβος. Μισώ το όριο των εφήβων. Ζηλεύω με τρόπο παθολογικό το ανυποψίαστο της γιορτής τους στην πλατεία. Σκάω απʼ το κακό μου να αρκεστώ σε ένα πεταμένο μπουκάλι. Θέλω κι εγώ να μου φτάσει –κι ας είναι προς ώρας- ένα άντε γαμήσου. Γυρεύω μανιασμένα μια Βουλή να μπει κάτω απʼ τη μούντζα μου. Χρειάζομαι επειγόντως έναν κυνικό πολιτικό να τον βρίσω χοντρό και να ξεθυμάνω. Ζητώ σαν τρελός, να μου δώσουν πίσω τις ελευθερίες επιλογών μου κι αυτό να μου είναι αρκετό. Απεχθάνομαι τον εαυτό μου, που δεν έχω το πράσινο λέιζερ μου, να φεγγοβολά τον εικονολήπτη του ΣΚΑΙ.
Ντρέπομαι, μπορώ να πω, που δεν είμαι ακόμη έφηβος. Οικτίρω τον δύστυχο εαυτό μου, που δεν αρκείται η γνώμη μου, στην ομοδοξία των εφήβων συμπατριωτών μου. Πόσο θα ήθελα να ήμουν κι εγώ έφηβος, μʼ όλους τους έφηβους μαζί, άπαντες ομοδοξούσι! Άμεση Δημοκρατία Τώρα!
Μα εγώ, σχεδόν, φθονώ την ερωτευμένη με τον τόπο ωριμότητα ή γεροντίλα μου, δεν ξέρω πιά. Λυπάμαι που η αγανάκτηση μου υπερβαίνει τους «θεσμούς». Λυπάμαι που γυρεύω –ακόμη- τούτη η ομογνωμία, να μαρτυρείται ΚΑΙ στην πράξη του καθʼ ενός προσωπικά. Στεναχωριέμαι που στο δικό μου γεροντίστικο μυαλό, δεν μου αρκεί το «αίμα» κάποιων υπευθύνων τριακοσίων. Ο ξεκουτιάρης νους μου, ζητά επιπλέον το «αίμα» του διεφθαρμένου πατέρα μου, απαιτεί ταυτόχρονα το «λιντάρισμα» του «σκυλά» στο διπλανό πρώτο τραπέζι, θέλει να πάρει πίσω το τραπέζι της Κυριακής, μουτζώνει την απονιά των γιατρών ενός νοσοκομείου, πετάει αυγά στον αυταρχικό κλητήρα του Υπουργείου, γιαουρτώνει τον καθηγητή των ιδιαίτερων μαθημάτων, κουνάει περιφρονητικά το κεφάλι του στους θαμώνες του shusi bar, κάνει άσεμνες χειρονομίες στο διευθυντή της τράπεζας Eurobank, ρίχνει στους ώμους την ελληνική σημαία και βολτάρει στα σινιέ καταστήματα στο Κολωνάκι, γράφει με σπρέι το cabrio του γείτονα, πλακώνει στις μάπες το συμμαθητή του που πουλάει μαύρο, βάζει φαγουρόσκονη στο καθώς πρέπει ταγεράκι κάποιας κας δικηγόρου, ανακατεύει με λαδομπογιά τα μανώ της μάνας του, φωνάζει κλέφτη τον προπατζή της γειτονιάς του και καίει σαν φανατικός ναζί την Εspresso στο Σύνταγμα.

Αγανακτώ μʼ αυτούς που δεν αγανακτούν με τον πατέρα τους και με τον εαυτό τους. Αγανακτώ μʼ αυτούς που αγανακτούν για να τη βγάλουν καθαρή. Αγανακτώ μʼ αυτούς που αγανακτούν γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά φέτος για διακοπές. Αγανακτώ με τους αγανακτισμένους της οικολογικής ευαισθησίας. Αγανακτώ με τους αγανακτισμένους τηλεθεατές. Αγανακτώ με τους αγανακτισμένους που καθαρίζουν τις τσίχλες απʼ τα πεζοδρόμια. Αγανακτώ μʼ αυτούς που αγανακτούν γιατί κινδυνεύει ο μικρός κόσμος της ευκολίας τους. Αγανακτώ μʼ αυτούς που δεν αγανακτούν για τον εαυτό τους. Αγανακτώ με όλους αυτούς που έκαναν γαργάρα την αγανάκτηση τους για δεκαετίες.

Μα πάνω απʼ όλα ο «σάπιος» νους μου, αγανακτεί με το εντός μου λίγο. Αγανακτεί με το εντός μου κτήνος, μπας και γίνω άνθρωπος. Μπας και αληθέψω μια στιγμή. Γυρεύει, προς τούτο, ταυτοχρόνως, το «κράξιμο» στην μικρή κλίμακα της καθημερινότητας. Βαρύ κριτήριο αλήθειας. Άπαντες ομοδοξούσι, ως αναγκαία συνθήκη. Όλοι μαζί με την ίδια γνώμη. Αλλά και ο καθένας επιμαρτυρεί, για να είναι η συνθήκη και ικανή. Ο καθείς, δηλαδή, προσωπικά αγανακτεί και στον δικό του μικρόκοσμο, για να αληθεύει η ύπαρξη. Αλλιώς τίποτα. Ψευτιές και παραμύθια.

Γιʼ αυτό, το κίνημα των αγανακτισμένων θα γίνει κίνημα αληθινά πολιτικό και ελληνικό, όταν ο πρώτος πιτσιρικάς θα βγει φάτσα κάρτα στην μέση της πλατείας και θα ξεβρακώσει την ψευτοζωή του μπροστά στους άλλους ή όταν ο τελευταίος μεσήλικας θα αυτογιαουρτωθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας μπροστά στα παιδιά του! Καθώς –αν θυμάμαι καλά-το λέει ο ποιητής, η φθορά στη μικρή κλίμακα θα γεννήσει την αφθαρσία στη μεγάλη.

Αν ήμουν ακόμη έφηβος, αν ήμουν ανυποψίαστος για την αλήθεια του τρόπου μας, θα αγανακτούσα δίχως να νοιάζομαι για όλα αυτά. Όταν γερνούσα, θα έφτιαχνα μιαν ιστορία γεμάτη δράκους να την λέω στα παιδιά μου. Γράψαμε ιστορία, θα τους έλεγα. Τότε, εκείνες τις μέρες, λίγο καιρό πριν το νέο Αφιόν Καραχισάρ, εμείς γράψαμε ιστορία στις πλατείες. Ύστερα ήρθαν τα ζόρικα...
Κρίμα, κρίμα μα την αλήθεια, που δεν είμαι ακόμη έφηβος. Θα ήταν –σίγουρα- πιο εύκολα τα πράγματα κι ο γιός του Μητσοτάκη σίγουρα δεν θα ήταν μαζί μου.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ
01.06.2011


ΤΟΞΟΤΗΣ
#7
Κόσμος / Re: Live από την Ισπανία
Μαΐου 21, 2011, 09:48:28 ΜΜ
VIVA ESPANA!!! VIVA REVOLUTION!!!
#8
<iframe src="http://player.vimeo.com/video/12653754?title=0&amp;byline=0&amp;portrait=0" width="640" height="480" frameborder="0"></iframe>
#9
Αυταπάτες νόησης[/url]
#10
[size=18]ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΗΜΟΣΠΙΤΗΣ [/size]

Απ' τις πιο αγαπημένες μου ταινίες (ένεκα ταύτισης με τον χαρακτήρα του ήρωα...)


[align=center]
[/align]
#11
[quote user="KostasD33" post="347939"] και οι ελεύθερες καλές είναι.....  :P[/quote]Αρκεί να θέλουν να παραμείνουν έτσι... :cool:
#12
[size=14]Μια απʼ τις μεγαλύτερες κωμικές μορφές του παγκόσμιου στερεώματος μας είπε σήμερα το στερνό αντίο. Ο θαυμάσιος κόσμος του Θανάση Βέγγου θα παραμείνει μέσα από τις μοναδικές του δημιουργίες ως αντίδοτο στην μιζέρια της εποχής μας, ένας θεραπευτικός συνδυασμός καλοσύνης, ανθρωπιάς και ξεκαρδιστικού γέλιου.

Αντίο καλέ μας άνθρωπε... [/size]


[align=center]
[/align]
#13
[align=center]
[/align]
#14
Θρησκείες / Re: Ω! Θεέ μου...
Μαΐου 02, 2011, 06:08:55 ΜΜ
[quote user="pixie" post="347880"]
Ενώ η γυναίκα, όπως και νάχει, μοιάζει να είναι στα μάτια του κάτι σαν μια λύση ''κατοχυρωμένης ευρεσιτεχνίας'' για την ικανοποίηση των αντρικών πόθων και ονείρων...  :razz:


 [/quote] :roll: Όντως... Θεϊκή ευρεσιτεχνία...

Έτσι για να ξανάρθουμε και στο θέμα μας... :cool: