Sivert Hoyem _ Prisoner of the road

νοσηρός

[quote user="pixie" post="336555"]'Ισως μας λείπει η καθαρή όραση! Τη χάσαμε κι αυτή με τα χρόνια καθώς παραμορφωθήκαμε με άχρηστη γνώση και μπήκαμε στα κόλπα να διαστρέφουμε την αλήθεια μας ή να φοβόμαστε να εκφραστούμε άμεσα και γόνιμα χωρίς διερμηνείς και δικηγόρους.[/quote]



Κάπου εκεί είναι η αιτία , στο φόβο .
Όσο μεγαλώνουμε , μεγαλώνει κι ο φόβος " αναπόφεκτα " , είτε μέσω της γνώσης , είτε μέσω της βιοχημείας του εγκεφάλου που με τα χρόνια μεταλλάσσεται .
Το δεύτερο δεν αλλάζει , δε μπορούμε να επέμβουμε , σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον . Το πρώτο όμως , η γνώση , μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο ενάντια στο φόβο και όχι ενάντια στις αντιστάσεις του .
Σ ' αυτό το σημείο , της ευφυούς διαχείρισης του χρόνου και της γνώσης , κάποιοι από μας ( ευτυχώς ) ,μπορούν και διατηρούν την παιδικότητά τους , μη φοβούμενοι την έκφραση ή την έκφανσή της .

Σ ' ευχαριστώ
που πίστεψες
στη δύναμή μου
γιατί ...
Έτσι έμαθες
Να εμπιστεύεσαι
τη δική σου .

Σ ' ευχαριστώ
που μ ' αγάπησες
γιατί ...
Έτσι έμαθα
πώς είναι η αγάπη ...
Ναι , η αγάπη ,
ζωγραφισμένη
και ...
Λάτρεψα την τέχνη
μέσα από τη φύση σου .

Λάτρεψα
και την υπομονή
που μου χάρισαν
τα μάτια σου
Ν ' αντέχω ...
Να τ ' ακολουθώ .

Ευχαριστώ...

Έχω να κάνω μια υποσημείωση ... μια οξύμωρη ίσως δήλωση όσον αφορά το ότι δεν αντέχω τη στασιμότητα .

Επιδιώκω ... εμ...χμ ...μου αρέσει ... εεεεμ..........Υποπέφτω συχνά σε ένα θανάσιμο αμάρτημα !!! Την οκνηρία ... χεχε

Ασθένεια θεραπευτική.........Έρωτας !

Δεν αντέχω τη Στασιμότητα !

σημαδεύω

...να μυρίζω τις σελίδες ενός καινούριου βιβλίου ή τετραδίου

ταραχή

[quote user="Nikos Apomakros" post="351069"]Μακάρι να τα βλεπε μαύρα!! Κλάσεις καλύτερο από το πράσινο (και κάθε άλλο χρώμα ματιών). Άποψή μου εννοείται... ή μάλλον όχι άποψη... έστω γούστο :grin:
[/quote]
...Tend to black your eyes ...

http://youtu.be/O4rJUtJM3aM

Έτσι είναι , γι 'αυτό και είπα...κάποιος βλέπει φως , κάποιος σκοτάδι στα μάτια κάποιου άλλου .
Το να δει κάποιος , ξαφνικά , πράσινο στα μάτια σου , σημαίνει απλά πως πιο πριν δεν ήθελε , δε μπορούσε να δει
 ή απλά αρεσκόταν στο να τα βλέπει μαύρα .

Κάποτε τα μάτια μου ήταν καστανά
Σήμερα το ίδιο
Πάντα θα έχουν το ίδιο χρώμα ...

Δεν αλλάζουν χρώμα τα μάτια , όπως πιστεύεις κι εσύ
όσα χρόνια κι αν περάσουν από πάνω τους
μόνο ο τρόπος που κοιτάζουν ενδέχεται ν ' αλλάξει .

Έτσι λοιπόν , κατά την ίδια λογική , εξαρτάται από τον καθένα , το αν θα φτιαχτεί μια όμορφη ή μια άσχημη " εικόνα ζωής "
και είναι η ίδια λογική , κατά την οποία , κάποιος βρίσκει τα μάτια μου απείρως σκοτεινά κι άλλος γεμάτα φως .

Είπες ...
αυτή τη φορά ,
θα με κρατήσεις .
Θα με τοποθετήσεις προσεκτικά , στο σανατόριό σου μέσα .
Κάγκελα θα υψώσεις πιο ψηλά . Σκουριασμένα , βρώμικα
το λευκό φουστάνι να λερώσω σαν πλησιάσω
Να με δεις . Ν ' αναγνωρίσεις τη φυγή .
Να πεις ... δε μου αρμόζει ελευθερία
Έρμαιο των παθών σου πάντα
σαν έντομο πεινασμένο στα μέσα της σάρκας σου
Άνθρωπος , εκεί όπου ανθρώπινα κάποιος διψά .

Είπες ...
θα με ταΐσεις τρυφερά , τη ζαλάδα που ερωτεύεται το μυαλό σου
και σαν μεθυσμένος άστεγος , θα κουρνιάσω
στων κρύων χεριών σου την αγκαλιά .
Θα θαυμάσω το φόβο που ομορφαίνει το βλέμμα ,
καθώς θυμωμένο κοιτάζει .

Είπες ...
Θ ' αντέξεις τον εαυτό σου !
Και ύστερα στη φωνή σου ...
χάιδεψέ την όπως τότε , που μιλούσες για της μοίρας το αναπόφεκτο .

Είπες ...
πως εύκολο δεν είναι να αναρρώσεις
κι εγώ
ήπια το φάρμακό σου
να μισήσεις την αρρώστια πιο πολύ
κι εμένα μαζί
γιατί
τα δάχτυλά μου σ ' έκανα να αγαπήσεις
ενω κάλυπταν τα χείλη μου , φωνάζοντας ... Σιωπή !
Μη μιλάς
Ακούω ... την ανάγκη σου .

Να ζητήσω άδεια