Ανάγκες που μένουν ανεκπλήρωτες !!

[Belladona]

plus belladona  :neutral:

έχω τόσα περισσεύματα συναισθημάτων που ζητάω ανθρώπους να τα μοιράσω

ανάγκη από ψυχική ηρεμία έχω.....
κουράστηκα να ακούω να φωνάζουν το όνομα μου οι πάντες για τα πάντα  :sad:

[Nikos Apomakros]

Να βάψω όλο το σπίτι μου μαύρο. Μέσα. Απ' έξω ας είναι ότι θέλει.

[pixie]

[quote user="Nikos Apomakros" post="357040"]Να βάψω όλο το σπίτι μου μαύρο. Μέσα. Απ' έξω ας είναι ότι θέλει.[/quote]

A, γιατί? :roll: Το χρώμα δείχνει και τη διάθεσή μας, έτσι νομίζω.
Εγώ πάλι λατρεύω το ροδί και τις αποχρώσεις του ακατέργαστου κοραλιού. Αλλά και για ένα ροζ δωμάτιο δεν θα έλεγα όχι! Απίστευτο, αλλά σε ένα ροζ δωμάτιο είναι αδύνατο να στήσεις καυγά... δοκιμασμένο! :lol:

[Nikos Apomakros]

Δεν αμφιβάλλω ότι το χρώμα δείχνει κάποιες φορές την διάθεση. Πιστεύω όμως ότι από άνθρωπο
σε άνθρωπο η αντιστοίχιση χρώματος/διάθεσης δεν είναι απολύτως ίδια. Το μαύρο με ξεκουράζει
ιδιαίτερα. Και επίσης νιώθω λες και περιβάλλομαι από κάτι δικό μου. Είμαι στο "σπίτι" μου. Μου
προκαλεί την ίδια αίσθηση που έχει κανείς όταν βγαίνει από ένα μαγαζί απόλυτης βαβούρας (πχ κλαμπ),
στην νυχτιάτικη ησυχία, όπου κάποιοι ελάχιστοι διάσπαρτοι θόρυβοι υπάρχουν. Εκεί νιώθει κανείς
ένα είδος ανακούφισης από τον συνεχή θόρυβο, ο οποίος του προκαλούσε μια κούραση χωρίς ίσως
να το αντιλαμβάνεται. Σίγουρα το αντιλαμβάνεται πάντως, όταν ο συνεχόμενος αυτός θόρυβος
ξαφνικά σβήνει.

Το ίδιο ακριβώς αισθάνομαι όταν από έναν απίστευτο αριθμό και ποικιλία χρωμάτων, περιβάλλομαι
ξαφνικά από πλήρες μαύρο. Και το χρειάζομαι αυτό. Όπως χρειάζομαι κι εκείνο το σημείο απόλυτης
ησυχίας μετά από συνεχή βαβούρα. Πηγαίνοντας λίγο πιο βαθιά, θα τολμούσα να πω ότι θα ήθελα
ένα τέτοιο δωμάτιο (μαύρο), το οποίο να μην έχει καν αντικείμενα. Όχι μόνο χρώματα δηλαδή,
ούτε καν σχήματα. Και απίστευτη ηχομόνωση. Να μην ακούγεται τίποτε. Α... και άοσμο το κατά
δύναμιν.

Αυτό το κενό θα με έκανε να νιώθω πλήρης. Ειρωνικό; Ίσως. Το έχω εκφράσει πάντως όσο
καλύτερα μπορούσα στο "Απώλεια".

"Η απώλεια, είναι το κενό που συμπληρώνει την κάθε ύπαρξη
κι η ύπαρξή της θα συμπληρώνει πάντα το κενό μας."

[pixie]

Καταλαβαίνω... είναι η ευδαιμονία της αυτάρκειας χωρίς την ανάγκη διαλεκτικής ή εξωτερίκευσης...

Τα πράγματα, εξ άλλου, έχουν και λόγο ανάκουστο... εκτός της εντελέχειας που τη συναντάς μένοντας μόνος, κατάμονος...

Ίσως μέσα στους ήχους της σιωπής, μέσα στην απογύμνωση, μέσα στο μαύρο, να συναντάς το καθαρό πρότυπο από το οποίο έχεις πλαστεί. Η μόνωση είναι ένας τρόπος να απορρίπτεις τον φλοιό και κάθε περιττή λεπτομέρεια και να βουτάς στον αόρατο χυμό σου... στη μυστική ταυτότητά σου...

[pixie]

Χαρά! Το αίσθημα της πραγματικής ευεξίας... αυτό είναι που λείπει από τις ζωές μας! Μας το πήρε η πρόοδος, η οικονομική αυτονομία, η κοινωνική ευμάρεια... :razz:
 
Εξελιχθήκαμε μια χαρά ως πιόνια ενός συστήματος που θέλει το χρήμα ως βασικό παράγοντα ευτυχίας ή δυστυχίας.

Τρίχες... Και δικαιολογώντας την έκφρασή μου... η ελευθερία είναι πιο σημαντική απ' το χρήμα στο θέμα της ευτυχίας! Όπως και οι κοινωνικές αξίες βέβαια...

[katinaki]

αλλά και το χρήμα είναι απαραίτητο! όση χαρά και να πάρουμε από άλλες αξίες, καταστάσεις, ό,τι και να θέλουμε να πραγματοποιήσουμε χρειαζόμαστε χρήμα

[KostasD33]

[quote user="Nikos Apomakros" post="357040"]Να βάψω όλο το σπίτι μου μαύρο. Μέσα. Απ' έξω ας είναι ότι θέλει.
...
...
[/quote]

Και γιατί δεν το κανεις?

Αλλα να φροντίσεις και το απέξω να έχει μια διαλεκτική σχέση με το μέσα όσο αυτό είναι εφικτό.
Αν είσαι σε διαμέρισμα σίγουρα έχεις περιορισμούς αν όχι όμως τότε οι συνδυασμοί μπορούν να είναι υπέροχοι....

(λέγοντας δε διαλεκτική σχέση με το μαύρο χρώμα δεν σημαίνει ότι και το απέξω πρέπει να είναι μαύρο για να σχετίζεται)

[pixie]

Κάθε ανεκπλήρωτο συναίσθημα κάπου βολεύεται βουβά ώσπου να βρει μια θεσούλα στον χώρο των απωθημένων.
Μήπως όμως συμβαίνει το αντίθετο? Μήπως είναι τα απωθημένα εκείνα που φτιάχνουν το ανεκπλήρωτο?

Κι αν κάποτε - με ένα μαγικό ραβδάκι ίσως - γινόταν πραγματικότητα όλα τα απωθημένα μας και κάθε υποσυνείδητη επιθυμία?
Θα παύαμε να αναζητούμε?
Ή την ίδια στιγμή θα ψάχναμε για να δημιουργήσουμε καινούργιες προσδοκίες?