Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

[sevenseas]

H ΔΙΚΗ

Ειλικρινά ντρέπομαι να μιλήσω για την δίκη των δολοφόνων του Λαμπράκη, των συνεργών με κάθε μορφή συνέργειας, αυτών  που παρέλειψαν το καθήκον τους.
Ειλικρινά ντρέπομαι για τους ενόρκους που έκριναν
Ειλικρινά ντρέπομαι για την απόφαση,
το μόνο που παραθέτω είναι ένα απόσπασμα από την πρόταση του Εισαγγελέα Δελαπόρτα

Οι μηχανισμοί που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη, αποτελούνται «από κατάλοιπα υποπροϊόντων του Χίτλερ, από γιγαντοκύτταρα δωσιλογικής λευχαιμίας... από κακοποιούς διαφόρων βαθμών και ειδών, από ιδεολογικούς σκηνίτες και από άλλους φτωχούς διαβόλους... Από τέτοια κοινωνικά βυθοκορήματα αναμενόταν βοήθεια και σ' αυτά θα ανατίθετο σε ώρα κρίσης, η ενίσχυση των Σωμάτων Ασφαλείας και η μεγάλη και άγια υπόθεση «της υπερασπίσεως της Πατρίδος και του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού παντού, πάντοτε και δι όλων των μέσων», κατά τους σκοπούς της οργάνωσης του Γιοσμά που αναγράφονται πίσω από την ταυτότητα του Γκοτζαμάνη... Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δωσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται (προς εθνοκαπηλία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς) ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;».

[sevenseas]

Αυτό είναι του τέλος
Οι δολοφόνοι ελεύθεροι  . Το καθεστώς Καραμανλή και οι επίγονοι του  έδωσαν μάχες να κρατηθούν .
Και τα κατάφεραν
Χούντα ,φασισμός , τρομοκρατία, φύλακες, εξορίες
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν ο πρώτος
Ακλούθησαν πολλοί .
Το σύνολο των πολιτών

Αν νομίζετε, ότι ο φασισμός αποτελεί παρελθόν  κάνετε λάθος
Είναι εδώ ολοζώντανος
Με το μίσος εναντίον των μεταναστών
Με την αστυνομική βία
Με τον μεγαλοϊδεατισμό
Με την αδιαφορία
Με το βόλεμα


Μια εικόνα μου έχει μείνει  
Χρόνια τώρα
Όταν μικρό παιδί, ξύπνησα ένα πρωί κι άκουσα αντί για την θεία Λένα, εμβατήρια και δημοτικά τραγούδια
Στην απορία μου  ο πατέρας μου απάντησε με ένα δάκρυ

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ  ΝΕΚΡΟΙ ΛΑΜΠΡΑΚΗΔΕΣ

Κοράκου χρώμα τα μαλλιά κι ασπρίσανε
απ' τη μεριά της εξορίας γυρίσανε

Το σπίτι αδειανό σβησμέν' η φωτιά
ο κάμπος πληγή
ο τάφος μικρός
η μάνα δεν ζει
κι ένα πουλάκι λαλεί.

Πατέρας γιός πρώτη φορά φιλήθηκαν
γνώρισ' ο κόσμος τ' άσπρα μαλλιά θυμήθηκαν

Σπαθίζει τις πίκρες
ήλιος λαμπρός
στους δρόμους γιορτή
τραγούδι ανεμίζει
πλήθος λαός
κι ένα πουλάκι λαλεί:

-Είμαστ' οι πρώτοι κι ακολουθάνε
αναστημένοι χίλιοι νεκροί
ίδιοι καιροί ξημερώνουνε πάλι
να η φωτιά να η ζωή.

[sevenseas]

xm
admin
κανε το 2003
1963
γιατι...........................
ασε
ας μην μιλησω


γιατι πολλοι ειναι ακριβοι στα πιτουρα και φτηνοι στο σταρι

η συνεχεια θα δοθει σον παπαρισμό παντα νεα και συγχρονη κοσμοθεωρια