Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

[sevenseas]

Υπάρχουν ιστορικά γεγονότα, που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό αν όχι τελεσίδικα την πολιτική  ζωή  ενός τόπου και που  λόγω της μεγάλης σους σημασίας  ερμηνεύονται κατά πως συμφέρει κάθε πλευρά, ή συμφέρον ,
Η δολοφονία του Λαμπράκη ας πούμε σηματοδότησε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Που αλλαξαν την πολιτικη φυσιογνωμια της Ελλάδας, ή μάλλον ήταν οι αφορμές για τις αλλαγές αυτές
Παραίτηση της κυβέρνησης της ΕΡΕ
Διαφυγή Καραμανλή στην Γαλλία
Ιουλιανά
Αποστασία
Χούντα
 Προ ημερών  λοιπόν , όταν αν έψαχνα στο youtube ανταρτικα τραγούδια έπεσα σ΄ένα ηχητικό ντοκουμέντο  με τίτλο  "η ομολογία του τίγρη"
Ο τίγρης . Ποιος άλλος?
Ένας γραφικός λούμπεν τύπος της Θεσσαλονίκης . Αυτός που σαλτάρισε στο τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη  στην δολοφονία του Λαμπράκη.
Τον είχα δει από κοντά , με κόκκινο κοστούμι της φωτιάς , κόκκινο πουκάμισο και κόκκινη γραβάτα  στην πρεμιέρα της προβολής του Ζ στον κινηματογράφο Έλλη.
Ήθελε να το φωνάξει ,να τον  ακούσουν όλοι
-Εγώ είμαι αυτός, ο μάγκας , ο ήρωας που πήδηξα στο τρίκυκλο.

Το ηχητικό αυτό ντοκουμέντο αναπαρήχθη στην εκπομπή της ΕΤ-3 ΑΡΧΕΙΟ . και ήταν μια συνέντευξη του Μ. Χατζηαποστόλου (τίγρη) σε κάποια δημοσιογράφο
-Ο Τιγρης , λοιπον, λέει, ότι ο Λαμπράκης δεν σκοτώθηκε από το χτύπημα των παρακρατικών  πάνω στο δίκυκλο, αλλά κατά την μεταφορά του στο νοσοκομείο  από συντρόφους του , ή μάλλον για να κυριολεκτούμε , από μέλη του ΚΚΕ, γιατί Λαμπράκης ποτέ δε ήταν μέλος του ΚΚΕ .
Όταν ρωτήθηκε λοιπόν γιατί το κρατούσε μυστικό τόσα χρόνια απάντησε
-ξέρεις τι βρώμικο πράγμα είναι η πολιτική?
Θα πούνε ότι πουλήθηκα

Από την ίδια εκπομπή της ΕΤ-3
Ο νευροχειρούργος Δώρος Οικονόμου εξηγεί για ποιον λόγο ο Λαμπράκης αποκλείεται να σκοτώθηκε από το χτύπημα των παρακρατικών,


Αμέσως στο μου ήρθε το βιβλίο του Γιωργή του Σκαμπαρδώνη
«Πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου »
Ενός βιβλίου που περιγράφει πρόσωπα και γεγονότα του παρακράτους και της ΕΔΑ  της περιόδου εκείνης στην Θεσσαλονίκη που κατά ένα περίεργο τρόπο σχετίζονταν μεταξύ τους. Όπως και με την Ασφάλεια.


Δεν έχει ξεκολλήσει το μυαλό μου  ούτε μια στιγμή απ τα ντοκουμέντα αυτά

Η γνωστή προβοκατόρικη και μητροκτόνα Αριστερά που εχει ξεπαστρέψει τον Άρη, τον Πλουμπίδη,τον Μπελογιάννη στέλνοντας τους στα χέρια της του Στρατού και της Ασφάλειας , ή προσπάθεια της κρατικής τηλεόρασης για καθαγιασμό του γέρο Καραμανλή, ο οποίος ευθύνεται για το παρακράτος της εποχής εκείνης ?
.
Ένα είναι το βέβαιο, ότι θα συνεχίσω το ψάξιμο
Όσοι μπορείτε ελεήστε με


Σχετικά  links

[align=center]

[/align]

[sevenseas]

το κειμενο που ακολυθει ειναι της κυρίας Τομαη απο το Κυριακατικο Βημα
η κυρια Τοαμη υηρετεει στο ιστορικο αρχεια του ΥΠΕΞ εχει δε δημοσιευσει πληθωρα άρθρων στο ΒΗΜΑ αναφερόμενα σε ιστορικα  γεγονοτα
Διακρινεται για τον σεβασμο της στις πηγες και στην προσεκτικη της αλλα κι ακριβολογη  διατυπωση

Στις 16 Μαΐου 1963 ο στρατηγός Ντε Γκωλ επισκέφθηκε επίσημα την Αθήνα. Επειδή υπήρχαν φόβοι για δολοφονική απόπειρα εναντίον του, ετέθη επί ποδός ολόκληρη η δύναμη της Αστυνομίας και... 4.000 ιδιώτες που κλήθηκαν με ατομικές προσκλήσεις να καταταγούν ως εθελοντές αστυφύλακες. Ηταν φυσικό η κινητοποίηση αυτή ιδιωτών με αστυνομικά καθήκοντα να προκαλέσει υποψίες στην Αντιπολίτευση για απόπειρα επίσημης οργάνωσης του παρακράτους.

Μέσα σε αυτό το εξαιρετικά οξυμμένο κλίμα, τρεις μέρες μετά την αναχώρηση του Ντε Γκωλ από την Αθήνα θα δολοφονηθεί στη Θεσσαλονίκη ο ειρηνιστής βουλευτής Γ. Λαμπράκης στη διάρκεια αντιπυρηνικής εκδήλωσης. H απροκάλυπτη εναντίον του επίθεση με τρίκυκλη μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο παρακρατικός Σπ. Γκοτζαμάνης θα συμβεί στα 100 μόλις μέτρα που ο Λαμπράκης χρειάστηκε να διασχίσει μετά το τέλος της ομιλίας του προκειμένου να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο, στο ξενοδοχείο Κοσμοπολίτ, και μάλιστα υπό τα όμματα μεγάλης αστυνομικής δύναμης που είχε κληθεί να... επιβλέπει την τάξη!

Βαρύτατα τραυματισμένος, με εγκεφαλικές κακώσεις, ο βουλευτής που είχε ενοχλήσει τη Φρειδερίκη σε βαθμό ώστε να αναφωνήσει «δεν θα με απαλλάξει κανείς από αυτόν τον άνθρωπο;» θα οδηγηθεί στο νοσοκομείο της πόλης κλινικά νεκρός. H κυβέρνηση θα καλέσει από το εξωτερικό τέσσερις διάσημους νευροχειρουργούς, έναν Βρετανό, έναν Ούγγρο, έναν Τσεχοσλοβάκο και έναν Ρώσο.


Στο ιατρικό δελτίο της 26ης Μαΐου ο Βρετανός νευροχειρουργός Νόρμαν Ντοτ από το Εδιμβούργο, που θα παραμείνει κοντά στον Λαμπράκη ως το τέλος, θα ανακοινώσει «οιαδήποτε επέμβασις θα ήτο άσκοπος» (Προεδρία της Κυβερνήσεως ΑΠ 23103/Ηα, 31.5.1963). Στις 28 Μαΐου ο Γ. Λαμπράκης εξέπνευσε. H αγγελία του θανάτου του θα προκαλέσει εκτενή δημοσιεύματα σε ολόκληρο τον διεθνή Τύπο. Αναφέρονται ενδεικτικά μερικά μόνο από τα δημοσιεύματα Μαΐου.

Στη M. Βρετανία και στις ΗΠΑ:

* «The Economist» (1.6.1963): Δολοφονία ή δυστύχημα;

* «Sunday Express» (2.6.1963): Μειδιάματα εις ταραχώδη πόλιν.

Αναφέρεται σε συγκρούσεις διαδηλωτών με την Αστυνομία αλλά και τον περίπατο, υπό τα μειδιάματα πολιτών, στους δρόμους της Αθήνας του 23ετούς διαδόχου Κωνσταντίνου με τη μνηστή του Αννα-Μαρία.

* «The Times» (3.6.1963): H ανάκρισις διά τον θάνατον Ελληνος βουλευτή.

* «The New York Times» (3.6.1963): H ανάκρισις διά τον φόνον Ελληνος αριστερού αποκαλύπτει δράσιν αντικομμουνιστικών ομάδων.

* «The Daily Telegraph» (3.6.1963): H αναταραχή διά τον Ελληνα βουλευτή τερματίζεται συντόμως.

* «The Guardian» (1.6.1963): H κηδεία του Γρηγορίου Λαμπράκη.

* «The Times» (28.5.1963): H σωρός Ελληνα βουλευτή μεταφέρεται εις Αθήνας.

*«The New York Herald Tribune» (28.5.1963): Ο θάνατος Ελληνα αριστερού προκαλεί φόβους ταραχών.

* Εβδομαδιαία «Tribune»: Ο άνθρωπος που πέθανε για τη δημοκρατία.

* «Daily Express» (29.5.1967): Τα πλήθη κατακλύζουν τας Αθήνας διά να παραστούν εις την βασιλικήν κηδείαν βουλευτού.

* «The New York Herald Tribune» (29.5.1963): Χιλιάδες εις την κηδείαν αριστερού εις Αθήναις.

* «The New York Times» (28.5.1963): Απεβίωσεν ο τραυματισθείς Ελλην βουλευτής. Φόβοι πολιτικών αντιδράσεων.

* «Newsweek»: Το ρεύμα προς την παράμερον (sic) Ευρώπην.

* «The Times» (29.5.1963): Ελληνική θύελλα.

* «The Daily Telegraph» (29.5.1963): 100.000 Ελληνες εις την κηδείαν. Οι αριστεροί κραυγάζουν όχι άλλο αίμα!

Στο μεταξύ ο λόρδος Ράσσελ θα δηλώσει («Sunday Telegraph», 26.5.1963): «Τοιαύτη είναι η τρομοκρατία εις την Ελλάδα ώστε παρέστη ανάγκη να απευθυνθεί τηλεφωνική έκκλησις προς εμέ διά να εξευρεθούν χειρούργοι οι οποίοι να θεραπεύσουν τον τραυματίαν».

Στις 11 Ιουλίου ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, γνωστός επιστήμονας John Bernal, αναγγέλλει την αθλοθέτηση βραβείων ειρήνης στη μνήμη Λαμπράκη.

Στη Γαλλία:

* «L'Express» (30.5.1963): Γρηγόριος Λαμπράκης.

* «L'Humanité» (30.5.1963): H τεράστια λαϊκή εκδήλωσις επί τη ευκαιρία της κηδείας του Λαμπράκη ανησυχεί την Ελληνικήν Κυβέρνησιν.

* «Aurore» (27.5.1963): Βδελυρά απόπειρα κατά αριστερού βουλευτή.

* «Le Monde» (28.5.1963): Αι αρχαί φοβούνται ότι θα λάβουν χώρα διαδηλώσεις μετά τον θάνατον του Λαμπράκη.

* «Le Figaro» (28.5.1963): Ζωηρά συγκίνησις εν Αθήναις: Ο βουλευτής της Αριστεράς Λαμπράκης απεβίωσεν λόγω των πληγών του.

* «Paris Presse» (29.5.1963): Ο φόνος ενός βουλευτού διαιρεί την Ελλάδα.

Στην Ιταλία:

* «Il Tempo» (28.5.1963): H κυβέρνησις φοβείται σοβαράς ταραχάς μετά την απόπειραν, θύμα της οποίας υπήρξεν βουλευτής της Αριστεράς.

* «Il Messagero» (29.5.1963): H κηδεία του βουλευτού Λαμπράκη εις Αθήνας.

Στη Γένοβα, στο Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Συνέδριο στην αίθουσα Societa Di Cultura, που συνήλθε στις 27 Μαΐου με εκπροσώπους της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Δ. Γερμανίας και της M. Βρετανίας, ο υπογράφων ως ευπειθέστατος, πρόξενος Π. Ρέλλας ειδοποιεί το ΥΠΕΞ (ΑΠ 1522/B/6) ότι την Ελλάδα εκπροσώπησαν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, κάτοχος του υπ' αρ. 82562 ελληνικού διαβατηρίου, και η Ιωάννα Λυμπέρη, κάτοχος του επίσης ελληνικού διαβατηρίου, αρ. 133337, οι οποίοι κατηγόρησαν την ελληνικήν κυβέρνησιν ως καθαρώς φασιστικήν και χιτλερικήν.

Τα δημοσιεύματα και οι διαμαρτυρίες κατοίκων με συγκέντρωση υπογραφών σε ολόκληρο τον κόσμο (Κύπρος, Ισραήλ, Αυστραλία, N. Ζηλανδία, Ελβετία, Γερμανία, Μαρόκο, Αίγυπτος, Σουηδία και βεβαίως η ΕΣΣΔ και το σύνολο των κρατών του ανατολικού μπλοκ) είναι τόσα και με περιεχόμενο τέτοιο που ανησυχούν την κυβέρνηση σε βαθμό ώστε να κυκλοφορήσει εγκύκλιο (ΥΠΕΞ A Πολιτική ΑΠ K 184 Μακρής 5.6.1963) προς όλες τις πρεσβείες στο εξωτερικό «(...) διά παντός μέσου διαψεύσεως. Υπόθεσις αυτή εξέρχεται συνήθων ορίων εργασίας και απαιτεί προσωπικήν υμών παρακολούθησιν. Στοπ. Παρακαλούμεν ενημερώνητε τηλεγραφικώς ημάς καθημερινώς».

[sevenseas]

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Παντρευτηκε την Δήμητρα Μπαταργιά με την οποία απέκτησε δυο γιούς τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη.

Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες.

Αμέσως μετά μετέβη στο Λονδίνο για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες και Άγγλους διαδηλωτές που ζητούσαν την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο μετέπειτα βουλευτής του ΚΚΕ Αμπατιέλος. Στόχος των διαδηλωτών ήταν η βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία βρισκόταν στην αγγλική πρωτεύουσα προκειμένου να παραστεί σε βασιλικούς γάμους. Σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 22 Μαΐου, καθώς εξερχόταν από συγκέντρωση για την ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό στη Θεσσαλονίκη, δέχτηκε δολοφονική επίθεση από παρακρατικούς. Τραυματίστηκε βαριά και υπέκυψε στα τραύματά του λίγες μέρες μετά.

[sevenseas]

Το χτύπημα κατά του Λαμπράκη προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το σύνολο του κεντρώου και αριστερού Τύπου να κάνουν λόγο από την πρώτη στιγμή για οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας. Η επίσημη αστυνομική εκδοχή αντίθετα, ήταν ότι επρόκειτο για τροχαίο ατύχημα και αυτήν υιοθέτησε αρχικά και η κυβέρνηση της χώρας. Το κλίμα ήταν τεταμένο και την κηδεία του Λαμπράκη στην Αθήνα παρακολούθησε πλήθος 500.000 ανθρώπων, φωνάζοντας συνθήματα κατά της δολοφονίας.

Ήδη, στη Θεσσαλονίκη είχαν ξεκινήσει οι ανακρίσεις για το «ατύχημα», από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη και τον εισαγγελέα Δημήτριο Παπαντωνίου, υπό τη γενική εποπτεία του εισαγγελέα εφετών Παύλου Δελαπόρτα. Αργότερα ο Παπαντωνίου αντικαταστάθηκε από τον εισαγγελέα Στυλιανό Μπούτη. Αν και η ηγεσία της Xωροφυλακής Θεσσαλονίκης έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκρύψει κρίσιμα στοιχεία και να εκφοβίσει τους μάρτυρες, η ανακριτική ομάδα (παρά τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις και πιέσεις που δέχτηκε από τον τότε εισαγγελέα Αρείου Πάγου και μετέπειτα -το 1967- πρωθυπουργό της χούντας Κωνσταντίνο Κόλλια) κατόρθωσε να στοιχειοθετήσει ότι επρόκειτο για προμελετημένο έγκλημα και να αποκαλύψει τους ηθικούς αυτουργούς του. Έτσι, τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη ακολούθησαν τρανταχτά ονόματα της πανίσχυρης χωροφυλακής Θεσσαλονίκης, όπως οι Κωνσταντίνος Μήτσου, επιθεωρητής Βορείου Ελλάδος, Ευθύμιος Καμουτσής, διευθυντής αστυνομίας, Κωνσταντίνος Δόλκας και άλλοι οι οποίοι παραπέμφθηκαν για παράβαση καθήκοντος. Στους ηθικούς αυτουργούς συμπεριλαμβανόταν ο πρόεδρος της παρακρατικής οργάνωσης στην οποία ανήκε ο Γκοτζαμάνης, Ξενοφών Γιοσμάς (που, λόγω της δράσης του στην κατοχή, είχε καταδικαστεί ως δοσίλογος και, ακριβώς για τον λόγο αυτό, αποκαλείται συχνά κοροϊδευτικά "Φον Γιοσμάς") και ο υπομοίραρχος Εμμανουήλ Καπελώνης, διοικητής του αστυνομικού τμήματος Τούμπας. Στο απυρόβλητο της δικαιοσύνης έμεινε ο υπομοίραρχος της Ασφάλειας Δημήτριος Κατσούλης, του τμήματος «Δίωξης Κομμουνιστών» ο οποίος την ημέρα του εγκλήματος (σύμφωνα με μαρτυρία του Εμμανουηλίδη και άλλων) είχε μιλήσει σε συγκέντρωση παρακρατικών στο 5ο Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης, δίνοντας οδηγίες για την «αντισυγκέντρωση» και τονίζοντας ότι «απόψε στόχος μας είναι ο Λαμπράκης».

Σημαντικό ρόλο στις αποκαλύψεις έπαιξε και η μαχητική έρευνα και αρθρογραφία τριών δημοσιογράφων που είχαν ανέβει στη Θεσσαλονίκη για να καλύψουν το θέμα: Του Γιώργου Ρωμαίου του Βήματος (μετέπειτα υπουργού του ΠΑΣΟΚ), Γιάννη Βούλτεψη της Αυγής και Γιώργου Μπέρτσου (της τότε μεγάλης σε κυκλοφορία Ελευθερίας των Αθηνών).


[Επεξεργασία] Πολιτικές επιπτώσεις
Η κατακραυγή για τη δολοφονία Λαμπράκη και τις αποκαλύψεις για την άμεση εμπλοκή της αστυνομίας, ήταν τόσο μεγάλη που οδήγησε σε παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή μέσα σε λιγότερο από τρεις βδομάδες από το έγκλημα (11 Ιουνίου 1963). Σχηματίστηκε άμεσα νέα κυβέρνηση της ΕΡΕ υπό τον Παναγιώτη Πιπινέλη, μετέπειτα υπουργό εξωτερικών της χούντας. Το Σεπτέμβριο ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης σε συμφωνία με τον εισαγγελέα Δελαπόρτα διέταξε την προφυλάκιση των ανώτατων αξιωματικών της χωροφυλακής, διαλύοντας κάθε αμφιβολία στην κοινή γνώμη για την εμπλοκή κράτους και παρακρατικών στη δολοφονία Λαμπράκη. Το Νοέμβριο διεξήχθησαν εθνικές εκλογές τις οποίες κέρδισε με μικρή διαφορα από την ΕΡΕ η Ένωση Κέντρου. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας πρώτος πρόεδρος εκλέχτηκε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Η δίκη των φυσικών και ηθικών αυτουργών έγινε το 1966 σε πολύ διαφορετικό πολιτικό κλίμα. Η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου είχε πέσει με τα Ιουλιανά και η πλειοψηφία της βουλής (ΕΡΕ και βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που την είχαν εγκαταλείψει) στήριζε κυβέρνηση υπό το Στέφανο Στεφανόπουλο. Παρά την εισαγγελική πρόταση (εισαγγελέας έδρας ο Παύλος Δελαπόρτας), οι ένορκοι έκριναν ομόφωνα αθώους τους περισσότερους από τους σημαντικούς κατηγορούμενους, βρίσκοντας ένοχους μόνο τους δύο φυσικούς αυτουργούς και τον Φον Γιοσμά. Στην αγόρευσή του ο εισαγγελέας είχε ζητήσει την ενοχή των ανώτατων αξιωματικών, λέγοντας: «Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται -προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς- ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;»

Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής εκτοπίστηκαν μετά το πραξικόπημα του 1967 στα Γιούρα ενώ και ο ανακριτής Σαρτζετάκης συνελήφθη και φυλακίστηκε για μήνες. Το 1985 όμως εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

[kuria]

σε παρακαλω ελεγξε καλα τις πηγες σου και διορθωσε τις λανθασμενες αναφορες σου...

[sevenseas]

βοηθααααααααααααααααα
την κατασταση
αλλα πηγες?

εγραψα ηδη και ειναι ελεγμενες

[sevenseas]

αν εννοεις
για τα της αριστερας
αυτη ειναι η αποψη μου
για τις εμμεσες πολιτικες της δολοφονιες


σα παρακαλω γραψε κατι για το θεμα
βλεπεις οι πληροφοριες ειναι ελαχιστες

[kuria]

η βικιπαιδεια να θυμαστε δεν ειναι γραμμενη απο ειδικους επιστημονες και αμεροπληπτους ιστορικους (αν φυσικα δεχτουμε οτι υπαρχουν τετοιοι...) αλλα απο ατομα σαν εμας με ελλειμμα γνωσης και αρκετες φορες εμπαθεια...

[kuria]

* αμεροπληπτους = αμεροληπτους


θα μου επιτρεψεις να μην συνεχισω δημοσια για καθαρα προσωπικους λογους

[sevenseas]

κυρια Κυρια
δεν χρειαζεσαι την αδεια μου για να γραψεις ή να μην γραψεις
θα προτιμουσα ομως να συνεβαλες στο θεμα αυτο
ας ειναι

περι πηγών, λοιπων, κι αλλων υδροφορων !!!!!!!!!

Όταν ανοίγεται ένα θέμα περιγράφει στον τίτλο του , αλλά και στο εισαγωγικό κείμενο τι πραγματεύεται
Και στον τίτλο ,λοιπόν, και στο εισαγωγικό κείμενο οριοθετώ το θεμα , το οποίο εν περίληψει αφορά τις φήμες , που κυκλοφόρησαν για την δολοφονία Λαμπράκη, από δυο συγκεκριμένα άτομα  και μάλιστα σε συνεντεύξεις τους, που αναπαράγονται αυτούσια
Εδώ τελειώνει το καθήκον μου .

Όπως υπάρχει και αναφορά της κυρίας Τομαή για τον ξένο  τύπο της εποχής

Στην συνέχεια  και για λόγους χρόνου, παραθέτω δυο λήμματα τη Βικιπήντια , ένα σύντομο βιογραφικό του Λαμπράκη, και του χρονικού της δολοφονίας του, χωρίς κανένα πολιτικό ενδιαφέρον.
Και βέβαια πριν τα παραθέσω τα έλεγξα και είναι ολόσωστα (εδώ ας μου επιτρέψεις να πω , ότι για την γνώση μου στην σύγχρονη ιστορία είμαι περήφανος)

Λοιπόν, όταν το  θέμα είναι συγκεκριμένο κι αναφέρεται σε όσα είπα, το να μεταφερθεί ας πούμε λάθος το όνομα της πεθεράς του Λαμπράκη, ή κάτι τέτοιο δε  παίζει κάνει ρόλο

Κι εγώ δεν πρόκειται όμως να ξαναγράψω , κι όχι για προσωπικούς λόγους, αλλά ειλικρινά , σου μιλώ κυρία , έχω βαρεθεί να ξεκινώ ένα θέμα κι αυτοί που το διαβάζουν, να παθαίνουν ότι οι ΚΝΙΤΕΣ .Να τους δείχνεις το φεγγάρι κι αυτοί να κοιτάζουν να έχεις κάνει μανικιούρ στο δάχτυλο

[sevenseas]

Ας πιάσουμε όμως την …… ομολογία του Τιγρη
Ήταν αυτός , όπως είπαμε , που σαλτάρισε στο τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη, αμέως μετά το χτύπημα .
Τα οχήματα και δη τα τρίκυκλα της εποχής εκείνης, εν ανέπτυσσαν μεγάλες ταχύτητες
Αντίθετα ήσαν βραδυκίνητα και με επιτάχυνση χελώνας,
Ετσι σκαρφάλωσε ο Τίγρης

Άρα ο Τίγρης δεν μπόρεσε να αντιληφτεί την σοβαρότητα ης κατάστασης του Λαμπράκη, αφού ασχολιόταν με την σύλληψη των δραστών
Η μεταφορά του Λαμπράκη έγινε με ιδιωτικό αυτοκίνητο , του οποίου ούτε τον τύπο μπόρεσε να προσδιορίσει ο Τίγρης, ούτε ποιοι  επέβαιναν σ΄ αυτό .
Έτσι η ιστορία του δεν πείθει
Και δεν πείθει γιατί ο ίδιος δεν καταθέτει με σαφήνεια τα πράγματα .
Αλλά φαντασθείτε μετά το χτύπημα τι πανικός επικράτησε
Πως είναι , λοιπόν να επιλεγούν πρόσωπα, έμπιστα στην ηγεσία, ώστε να μπουν μόνο αυτά στο αυτοκίνητο που μετέφερε τν Λαμπράκη στο νοσοκομείο.
Αλλά και ποιος ιατροδικαστής, ο οποίος θα είχε και συμφέρον , αφού κυβερνούσε τότε η πιο σκληρή και φασίζουσα δεξιά , δεν θα επικαλείτο, ότι το μοιραίο κτύπημα δεν έγινε από τα γνωστά παλιοτόμαρα, τους πολιτικούς φίλους ,οπαδούς και μπράβους της ΕΡΕ?

[sevenseas]

το πιο καλό βιβλιο, που εχω δοαβασει ,για τα γεγονιτα της περιοδου του 63 στην Θεσσαλονικη ειναι
το
ΠΟΛΥ ΒΟΥΤΥΡΟ ΔΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ
Ο διοικητής της ΚΥΠ, στρατηγός Κωνσταντίνος Δοβρόμηρος, αναλαμβάνει την προστασία του Ντε Γκωλ, κατά την επίσημη επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στη Θεσσαλονίκη, στις 19 Μαΐου 1963, τρεις μέρες πριν δολοφονηθεί ο Λαμπράκης. Είναι πολλοί που δεν θέλουν τον Ντε Γκωλ ζωντανό και ο Δοβρόμηρος επιστρατεύει 3000 παρακρατικούς να τον βοηθήσουν ο υπαρχηγός του όμως, που συνδέεται με ξένες μυστικές υπηρεσίες και με την «Κόκκινη Προβιά» έχει άλλες εντολές κι άλλη άποψη. Θα σωθεί ο Γάλλος πρόεδρος; Μια λοξή προσέγγιση εκείνων των ημερών; Μπορεί. Ανάποδη ματιά; Ίσως.

του Γιώργου Σκαμπαρδωνη
εκδοσεις ΚΕΔΡΟΣ 2006

η συνεργασια του επισημου κρατους δια της αστυνομίας της με μικροκλεφτες , βιαστες ,λωποδυτες , κι οτι πιο βρωμικο υπαρχει , που πισω απ τον χαρακτηρισμο ΕθΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ ,κανουν τις βρωμοδουλειες, που τα λευκα κολλαρα απαξιούν
αλλα και η καταντια της λεγομενης Αριστερας , της ΕΔΑ, μεσα στην οποία δρουσε το ΚΚΕ, και η η οποια ,  διεκρινετο  με την ρηση  "δασκαλε , που διδασκες και λογο δεν εκρατεις"
Αυτα περιγραφει στο βιβλιο του ο Γιώργος Σκαμπαρδωνης

[sevenseas]

Για να δούμε όμως τα πρόσωπα κλειδιά στην υπόθεση αυτή
Κι ας αρχίσω με τον  Ξενοφώντα Γιοσμα ,ή Φον Γιοσμά, όπως τον αποκαλούσαν

Ο Γιοσμας συνελήφθη μετά από εντολή του ανακριτή Χρ.Σαρτζετακη , ως ηθικό αυτουργός στην δολοφονία . Με την κατηγορία αυτή κάθισε στο σκαμνί.
Το δικαστήριο του επέβαλε ποινή ενός έτους μόνο  για διατάραξη κοινής ησυχίας

Το απόγευμα της 12.9.1944 αναχώρησε από την Αθήνα ένα τραίνο με δυο βαγόνια, Στις 14.9.1944 το τραίνο αυτό έφτασε στην  Θεσσαλονίκη για να  να μεταφέρει στην χιτλερική Βιέννη  την αφρόκρεμα των θεσσαλονικιών δοσιλόγων . Βλέπετε  το Ράιχ κατέρρεε και τμήματα του ΕΛΑΣ ήταν έτοιμα να μπουν στην Θεσσαλονίκη . Αλλά όχι μόνο αυτούς. Και τα χρήματα , από την πώληση των ακινήτων και εμπορευμάτων των εβραίων της συμπρωτεύουσας , που είχαν πουλήσει σαν νάτανε δικά τους  οι γερμανοτσολιάδες με πρωτεργάτη ένα κάθαρμα ονόματι Παπαναούμ.
Μετά από λίγες μέρες τα καθάρματα αυτά, οι προδότες της πατρίδας τους σχηματίζουν την ……………. Εξόριστη ελληνική κυβέρνηση !!!!!!!!!! με ……… πρωθυπουργό !!!!!!!!!!! τον Εκτορα Τσιρινίκο  
Στην "κυβέρνηση της Βιέννης" συμμετείχε και ο "υπολοχαγός" στο γερμανοντυμένο σώμα του Πούλου (απότακτος αξιωματικος του ελληνικου στρατού, που δημιούργησε σώμα γερμανοτσολιάδων , Ξενοφών (Φον) Γιοσμάς.
Μετά την απελευθέρωση το μπουμπούκι αυτό καταδικάστηκε σε θάνατο  για εσχάτη προδοσία .
Κατόρθωσε, όχι με πολύ κόπο, όμως να πάρει χάρη από τον Βασιλιά Παύλο !!!!!!!!!!!!! και να στελεχώσει αργότερα και με άλλους δοσίλογους  την ΕΡΕ του πατέρα του ………… Έθνους και θειου του σημερινού πρωθυπουργού Καραμανλή !!!!!!!!!
Ο Γιοσμάς ιδρύει το 1961 τον Σύνδεσμο αγωνιστών και θυμάτων εθνικής αντιστάσεως βορείου Ελλάδος", με έμβλημα τον σταυρό της Βέρμαχτ!!! Στον οποιο συμμετεχουν εξεχοντα μελη του παρακράτους της Θεσσαλονίκης οι Γερμανοτσολιάδες, φυσικοί αυτουργοί στην δολοφονία Λαμπράκη , Γκοτζαμάνης κι Εμμανουηλίδης

 Ο Στρατηγός Μήτσου αυτούς ανέθεσε την ασφάλεια της πόλης κατά τον ερχομό του Ντε Γκωλλ , οι οποίοι στην συνέχεια προσέλαβαν όλο φασιστικό λεφούσι της πόλης . Για να γνωρίζονται μεταξύ τους αλλά κι από την επίσημη αστυνομία. Έτσι έλαβαν την ονομασία ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΡΦΙΤΣΑ   .

Στην δικη του 1966 , όπως είπα ο Γιοσμάς καταδικάστηκε σε ποινή…………. ένός έτους !!!!!!!!!!!
Στην δίκη αυτή ο Γιοσμάς είπε 2 ατάκες αξέχαστες
1. "εγώ φταίω που ήρθα από την Γερμανία δια να αποδυθώ εις εθνικούς αγώνας"
2. Γερμανούς τους αγαπούσα και αυτοί με θεωρούσαν τον υπ' αριθμό ένα τίμιον Έλληνα

αει στο διαολο

[sevenseas]

για τους θεσσαλονικους φιλους , ενα βιβλιο για ενα κομματι της ιστοριας της πολης

Εχθρός εντός των τειχών  
Όψεις του δωσιλογισμού στην Ελλάδα της Κατοχής
Συγγραφέας: Συλλογικό έργο, Aarbakke Vemund, Mazower Mark, Γεμενής Κώστας, Δάγκας Αλέξανδρος, Δορδανάς Στράτος, Ζάικος Νικόλαος Α., Καλογριάς Βάιος, Καλύβας Στάθης Ν., Καραγιαννακίδης Νίκος Ε., Κατσάνος Κωνσταντίνος, Κρέτση Γεωργία, Λυκουρίνος Κυριάκος, Μαντά Ελευθερία, Μποντίλα Μαρία, Νίκας Χρήστος, Παπαναστασίου Νίκος, Ριτζαλέος Βασίλης, Τζούκας Βαγγέλης, Τσέκου Κατερίνα, Χατζηαναστασίου Τάσος
Εκδότης: Ελληνικά Γράμματα
ISBN: 960-442-378-9
Έτος έκδοσης: 2006

[KostasD33]

Ζώρζ ποιο είναι το πόιντ του θέματος σου?
ψιλομπερδεύτικα....
αν δολοφονήθηκε ο Λαμπράκης? ή η αξια που έχει η ομολογία ενός Τίγρη?