''Εδιζησάμην εμεωυτόν''... Εγώ κι ο εαυτός μου!

[pixie]

Δεν με βρίσκει σύμφωνη η προσέγγιση της μιας προοπτικής. Καμία θεώρηση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πλήρης αν στηρίζεται σε μια μόνο προοπτική.

Κατά βάθος, αυτό έχει να κάνει με την προσωπική ταυτότητα του καθενός που στην περίπτωσή μου είναι ασταθής. Πολύ πιθανόν κάποια από τα στοιχεία να είναι γόνιμα, αλλά δεν είναι απαραίτητα όμοια μεταξύ τους...  

Η πολυμορφία με γοητεύει...

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="370348"]Καμία θεώρηση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πλήρης αν στηρίζεται σε μια μόνο προοπτική. [/quote]

Θα γίνω μάλλον σπασίκλας πάλι, αλλά δίνω σημασία στη διατύπωση. Κάθε θεώρηση και μπορεί
και αναπόφευκτα θα χαρακτηριστεί οτιδήποτε κατεβάσει η γκλάβα μας. Το θέμα με τον χαρακτηρισμό
είναι ότι δεν βασίζεται στην πραγματικότητα και δεν προκύπτει από αυτήν αλλά από την κρίση μας
(η οποία συνήθως μακριά από την πραγματικότητα αρμενίζει). Δεν καλείται, αλλά ούτε και δύναται,
από μόνος του, να αποδείξει τίποτε.

Ωστόσο όπως και να χαρακτηρίσουμε την οποιαδήποτε θεώρηση, πλήρης δεν θα είναι, είτε στηρίζεται
σε μία, είτε σε πολλές ή και άπειρες προοπτικές.
Αυτό μόνο και μόνο επειδή μια πλήρης θεώρηση παύει αυτομάτως να είναι -θεώρηση- και αποτελεί
πλέον αλήθεια. Όχι κάποιων (ή και όλων) την αλήθεια. Σκέτο αλήθεια.

Φυσικά, για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω (σχετικά με την γκλάβα μας), μια αλήθεια
δεν αποκλείεται να υποβιβαστεί και χαρακτηριστεί θεώρηση. Δεν σημαίνει όμως ότι και θα είναι.

[pixie]

[quote user="Nikos Apomakros" post="370351"]Ωστόσο όπως και να χαρακτηρίσουμε την οποιαδήποτε θεώρηση, πλήρης δεν θα είναι, είτε στηρίζεται σε μία, είτε σε πολλές ή και άπειρες προοπτικές.
Αυτό μόνο και μόνο επειδή μια πλήρης θεώρηση παύει αυτομάτως να είναι -θεώρηση- και αποτελεί
πλέον αλήθεια. Όχι κάποιων (ή και όλων) την αλήθεια. Σκέτο αλήθεια.[/quote]

Η αμφισημία της γλώσσας... Όμως ποιά ή πού είναι η αλήθεια? Είναι θέμα ερμηνείας.

Για μένα είναι το ίδιο, θα μπορούσα να τις χαρακτηρίσω έννοιες ταυτόσημες. Ρευστή η θεώρηση, ρευστή η αλήθεια. Και όλες οι έννοιες είναι προβολές του μυαλού μας...

Ο Πλάτωνας, για παράδειγμα, πίστευε - ως θεώρηση του κόσμου και της πραγματικότητας - ότι την αυθεντική αλήθεια συνιστούν οι ιδέες και οι αντανακλάσεις των ιδεών.

Ούτως ή άλλως είμαστε δέσμιοι της υποκειμενικότητας της αντίληψής μας στο θέμα της αλήθειας...

[Nikos Apomakros]

Ούτως ή άλλως είμαστε δέσμιοι της υποκειμενικότητας της αντίληψής μας στο θέμα της αλήθειας...

Εκεί συμφωνώ.

Ας αρχίσουμε όμως κάπως αντίστροφα.

Σημαντικά χαρακτηριστικά της Αλήθειας (προσοχή στο κεφαλαίο "Α") είναι τα εξής

- είναι μία (μοναδική) και ενιαία
- περιγράφει -Απόλυτα- το Όλον
- προϋπόθεση για να τη φτάσεις είναι η -απόλυτη- Γνώση (να γνωρίζεις το Όλον).

Κάθε τι διαφορετικό (πχ μια άποψη) δεν είναι η Αλήθεια, όμως αναγκαστικά θα αποτελεί
αναπόσπαστο κομμάτι της, αφού η Αλήθεια περιγράφει το Όλον. Ένα κομμάτι της Αλήθειας
μπορεί να είναι είτε αληθές είτε ψευδές, δηλαδή να αντιστοιχεί ή όχι στο "Είναι".

Αυτό θα εξαρτηθεί κυρίως από μία απ' τις τρεις κάτωθι περιπτώσεις
- από το αν η θέση του (του τμήματος Αλήθειας) στο Όλον έχει γίνει αντιληπτή (επίγνωση)
- από το αν βασίστηκε στην απαραίτητη γνώση αλλά και κατανόηση
- από το αν συμπτωματικά αποτελεί κάτι αληθές

Η Αλήθεια δεν είναι ρευστή και θέμα ερμηνείας. Ρευστός, αλλά και ημιτελής, με κάθε έννοια,
είναι σίγουρα ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει το οτιδήποτε ο άνθρωπος.

Δεν ξέρω για τον Πλάτωνα αλλά ο δάσκαλός του είχε πει "Εν οίδα ότι ουδέν οίδα".
Αυτό ανήκει στην περίπτωση της Επίγνωσης (αν και ήταν λογοπαίγνιο αναίρεσης της εξαίρεσης).

[pixie]

Νίκο μου, δεν είμαι τόσο προχωρημένο άτομο ώστε να τολμήσω την Αλήθεια - την απόλυτη συνειδητότητα, την υπέρτατη κατανόηση - δεν την κατέχω άλλωστε.

Κάποτε, πορωμένη από τη διδασκαλία του Sant Kirpal Singh Ji Maharaj και του Osho Shree Rajneesh κι αναζητώντας την Αλήθεια, έφτασα να ξεφύγω τόσο πολύ από τα εξωτερικά πράγματα και τις ανάλογες προσκολλήσεις σε σημείο που κοινωνικά ένιωθα αλλότριο στοιχείο. Το πανόραμα των εικόνων και των γεγονότων μπορεί να άλλαζε μπροστά στα μάτια μου με καταπληκτική ταχύτητα κι εγώ ήμουν απλά ένας παρατηρητής, λες κι ένα τζάμι με χώριζε από αυτή τη ζωή που πλέον έμοιαζε αδιάφορη.
Μετά από άπειρες αυτοενδοσκοπήσεις έφτασα να ζω στο αιτιατό μου σώμα, εκεί που όλες οι εγκόσμιες φιλοσοφίες τελειώνουν κι αυτό που συναντάμε είναι ο εαυτός μας γυμνός, η ουσία μας χωρίς φτιασίδια.


But... Life is a bitch! :mricy:
 
Kι έτσι σήμερα - κι αφού δεν κατάφερα να συναντήσω τον ''θεό' μέσα μου - βιώνω ένα εναλλασσόμενο πανόραμα...  ;-)

[Nikos Apomakros]

Η ένστασή μου ήταν στην ρευστότητα της αλήθειας. Ρευστή είναι η αντίληψή της από εμάς.
Τα πάντα είναι απολύτως συγκεκριμένα κι ο ελέφαντας (αν θυμάσαι την ιστοριούλα) είναι
ελέφαντας όπως κι αν τον αντιλαμβάνεται ή φαντάζεται και περιγράφει καθένας από τους
τυφλούς που τον ψηλαφίζουν.

Από κει και πέρα και κάπως χιουμοριστικά, δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να βρω
το πυρ μου το εσώτερο. Το διαισθάνομαι ως κάτι το άκρως επικίνδυνο (για εμένα και μόνο).
Χαίρομαι που βγήκες αλώβητη, όπως χαίρομαι που κάποιοι μπορούν και βγαίνουν κερδισμένοι.
Δεν ισχύει όμως για όλους και αυτή είναι μια άποψή μου σε βαθμό μάλλον πεποίθησης.
Τέλος, δεν υπάρχει θεός μέσα μου. Αν υπήρχε και παρά το όποιο δέος, θα ήμουν αντίθεος,
όχι άθεος.

[pixie]

[quote user="Nikos Apomakros" post="370483"]Το διαισθάνομαι ως κάτι το άκρως επικίνδυνο (για εμένα και μόνο). Χαίρομαι που βγήκες αλώβητη, όπως χαίρομαι που κάποιοι μπορούν και βγαίνουν κερδισμένοι.
Δεν ισχύει όμως για όλους και αυτή είναι μια άποψή μου σε βαθμό μάλλον πεποίθησης.
Τέλος, δεν υπάρχει θεός μέσα μου. Αν υπήρχε και παρά το όποιο δέος, θα ήμουν αντίθεος,
όχι άθεος.[/quote]

Νίκο, εγώ φοβήθηκα κι έφυγα μακριά! Θα ήθελα να προχωρήσω, θα ήθελα να μάθω, αλλά περιφερειακά μάλλον αφού την ίδια στιγμή ήθελα να παραμείνω αδέσμευτη διατηρώντας την κρίση μου και στοιχεία από το παρελθόν μου. Ο δάσκαλος έλεγε πως αυτό είναι αδύνατο για έναν σοβαρό αναζητητή να φτάσει έτσι στην ανώτερη επίτευξη [Μαχαμούντρα] κι αν δεν παραδοθείς ακέραια θα περιπλανιέσαι απλά άσκοπα για πολλές ζωές.
Ένιωθα πως κινδύνευα να χάσω τον εαυτό μου ακούγοντας προτροπές: ''Όταν έρθει ο ωκεανός, αφέσου... χύσου μέσα του... λιώσε... εξαφανίσου... πάρε κουράγιο και κάνε τη βουτιά στο Άγνωστο...''

Γύρισα στα γνωστά με τρόπο συγκλονιστικό σχεδόν! Ταξιδεύοντας από την Ινδία προς το σπίτι εδώ, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ο μουσακάς της μάνας μου, λίγο φρέσκο ψωμί να αχνίζει, τη ζεστασούλα μπροστά στο τζάκι, τη μυρωδιά απ' το μελισσόχορτο στην αυλή, το μονοπάτι με τις αμυγδαλιές...  :smile:

[pixie]

Διάλογος Ανάμεσα Σε Μένα Και Σε Μένα.


Σου είπα:
- Λύγισα.
Και είπες μη θλίβεσαι.
Απογοητεύσου ήσυχα.
Ήρεμα δέξου να κοιτάς
σταματημένο το ρολόι.
Λογικά απελπίσου
πως δεν είναι ξεκούρδιστο,
ότι έτσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος.
Κι αν αίφνης τύχει
να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μη ριψοκινδυνέψεις να χαρείς.
Η κίνηση αυτή δεν θά ῾ναι χρόνος.
Θά 'ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.

Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αυτοεκθρονίσου
από τα χίλια σου παράθυρα...
Για ένα μήπως τ' άνοιξες.
Κι αυτοξεχάσου εύχαρις.
Ό,τι είχες να πεις,
για τα Φθινόπωρα, τα κύκνεια,
τις μνήμες, υδροροές των ερώτων,
την αλληλοκτονία των ωρών,
των αγαλμάτων την φερεγγυότητα,
ό,τι είχες να πεις
γι' ανθώπους που σιγά-σιγά λυγίζουν,
το είπες.


Κική Δημουλά