''Εδιζησάμην εμεωυτόν''... Εγώ κι ο εαυτός μου!

[pixie]

'Ερχονται νύχτες που όλες οι πηγές μέσα μας τρέχουν... Και κάπου εδώ, συνήθως πολύ μοναχικά - φιλάργυρα ιδιωτικά που θάλεγα κι εγώ - αρχίζει η ανίχνευση των εσωτερικών ουσιών μας...
 
'Ενα είδος εσωτερικής ανάλυσης και αναζήτησης που μοιάζει σαν να ταλαντευόμαστε για να γνωριστούμε προοδευτικά καλύτερα με τον βαθύτερο εαυτό μας και να δικαιώσουμε την εικόνα του.


Κάθε φορά που το κάνω αυτό με απελευθερώνει... Είναι σαν ένα ταμείο, ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών που αποσκοπεί στα ενδότερα! Απορρίπτω, αποδίδω ευθύνες, αναθεωρώ, στοχάζομαι, επικεντρώνομαι στις επόμενες κινήσεις μου, αποφασίζω τις μάχες που θα δώσω στη συνέχεια...
Κάνω μια καθαρή δοσοληψία με τις ηθικές ανησυχίες μου, τα πάθη μου, τα συναισθήματά μου, τους μύθους, τις τάσεις, τις αιτίες...
Προσεύχομαι στους φόβους μου...
Διαπραγματεύομαι το αναπόφευκτο...
Αιωρούμαι ανάμεσα σε ονειρικές διαψεύσεις...

Καμιά φορά περπατώ πάνω - κάτω μιλώντας δυνατά ή χειρονομώντας όπως στις ράμπες των θεάτρων. Είναι που οι πόνοι ξαναμιλούν, τα λάθη του παρελθόντος ξαναγυρίζουν, οι ανάγκες κραυγάζουν ή είναι που μια αυθόρμητη δυναμική βούληση με τη μορφή μιας καινούργιας ιδέας με ωθεί αισιόδοξα μπροστά!


Η εσωτερική αναζήτηση, είναι ένας δρόμος που οδηγεί στη συνείδηση και στην αφύπνιση κάθε αληθινής ουσίας μέσα μας.


pixie

[pixie]

Οφείλω να πω, επειδή ρωτήθηκα, ότι η φράση αυτή ανήκει στον Ηράκλειτο, μια αινιγματική μορφή που ανήκε στους Προσωκρατικούς κι έδωσε πολλές φορές ερείσματα και προκλήσεις για φιλοσοφική έρευνα και εκζητήσεις.

Εδιζησάμην εμεωυτόν σημαίνει: Αναζήτησα τον εαυτό μου...

Ο εαυτός μας είναι πολύτιμος και η ολοκλήρωσή του σε κάθε επίπεδο, είναι προσωπικό μας κεφάλαιο και ελάχιστη συνάφεια έχει με την εκάστοτε σχέση που δημιουργούμε ή τον καθημερινό μας τρόπο!  

Εννοώντας πως, σε επίπεδο ατομικής συνείδησης, μόνος του ολοκληρώνεται κάποιος και θέτει τις αρχές του και τις οριοθετήσεις του στη συνέχεια.

Στον βαθύτερο εαυτό μας, λοιπόν, μόνοι μας πάμε...

[pixie]

Είναι συγκλονιστικό να φτάνει κάποιος στον βαθύτερο εαυτό του και να τον γνωρίζει πραγματικά!
Το δράμα είναι να μην θέλουμε να συνταιριαστούμε με την αλήθεια που βλέπουμε...

Κι ακόμα χειρότερο? Να μην μπορούμε να μοντάρουμε τα κομμάτια μας και να επιμένουμε να βρούμε δικαίωση στην καθημερινή αθλιότητα ενώ από ένστικτο ξέρουμε ότι σπέρνοντας ξερολιθιές, ''καρπός'' δεν βγαίνει... ;-)


Η εσωτερική αναζήτηση είναι μια ιδέα ατομικής εξισορρόπησης!
   
Οφείλουμε, ψάχνοντας, να βρούμε τη φόρμουλα που μας κάνει εσωτερικά δυνατούς, δεν παίζουμε για να χάσουμε τον εαυτό μας γυρεύοντας ανθρώπινες σχεδίες κι ύστερα να νιώθουμε σαν λαθρέμποροι γιατί αυτό εξυπηρετεί τις ανάγκες ή τη βολή κάποιων...  

Οφείλουμε να κάνουμε σωστά την εκτίμησή μας.

[pixie]

''Το ένα εγώ μιλάει...
Το άλλο εγώ δεν καταλαβαίνει...
Το πρώτο εγώ απελπίζεται, ταράζεται, ξαναμιλάει πιο έντονα.
Ακόμα δεν το καταλαβαίνει, λέει τα δικά του, το άλλο εγώ, το δεύτερο.
Χαλάς την παγκόσμια ηρεμία των σώων τας φρένας εγώ, ξεστομίζει το δεύτερο εγώ.
Δημιουργείς ασυνέχεια στη λογική του σύμπαντος.

Ένα εγώ χωρίς λογική, χωρίς συνέχεια, ένα άλλο εγώ με λογική με συνέχεια.
Εγώ δεν συζητάω μαζί σου προβλήματα που δεν έχουν λύση.
Πού είμαι εγώ?
Πού είσαι εσύ?
Εσύ είσαι ένα εγώ απέναντι, ένα εσύ που δεν έγινε σαν εγώ ή σαν εμείς?
Κι εγώ τι είμαι πάλι, εγώ χωρίς εσύ, εγώ χωρίς εγώ, ένα εγώ ακέφαλο απέναντι στο ιδεολογικό εμπόδιο που κρατάει εμένα μακριά από εσένα?
Εγώ, εγώ, χτυπάω το χέρι μου μπουνιά στον τοίχο του διχασμού, στον τοίχο της λογικής και του παραλόγου, στον τοίχο που εκτελούνται οι σχέσεις των εγώ με τα εσύ.
Έπειτα χτυπάω το κεφάλι μου πάνω στον ίδιο τοίχο, ακριβώς στο ίδιο σημείο πιο δυνατά, ν' ανοίξω μια δίοδο, με τα νύχια μου σκάβω τη ρωγμή μου εγώ, να περάσει το φως να ζεσταθώ εγώ,
να χωρέσω το χέρι μου μήπως κι αγγίξω το πρόσωπο σου...''

[Delmar]

Γεια σου pixie...ετσι ειναι η εσωτερικη αναζητηση ειναι σαν ενα ''τρυπαρισμα'' που κανεις εκ των εσω...σηκωνεσαι...περπατας...τραγουδας...αισθησεις..οξυμενες...ειναι το σκισημο της ζελατινας...ειναι η αφυπνιση σου της ατομικης συνειδησεις...το ασυνειδητο γινεται συνειδητο...και μεχρι να κατσουν καπως τα λαδια..να αντιληφθεις τη νεα σου κατασταση..εισαι καπως..αλλα δεν σε τρομαζει...γιατι στην ουσια ξερεις οτι παει να γινει κατι διαφορετικο...να βγει κατι καλο απο την εσωτερικη σου αναζητηση...το πραγματικο ξυπνημα σου..

Αργοτερα συνειδητοποιεις την σιωπη...το κενο..το αδειασμα του μυαλου σου....εχεις μονο μια απλη αισθηση της πραγματικοτητας...της στιμης του τωρα...παρατηρεις την κινηση της ζωης....που ειναι η μονη αληθεια....δεν υπαρχει νοητικη κατασταση που να περιγραψει την πραγματικη αληθεια...

[pixie]

Πάνω από τα λόγια, είναι οι πράξεις...
Πάνω από τις πράξεις, έρχεται η σιωπή...

 ;-)


Καλημέρα...

[pixie]

Κάπου υπάρχει ένα σημείο όπου αρχίζει η αληθινή επαφή με τον άγνωστο εαυτό μας...
Κάπου εκεί αρχίζουν σιγά-σιγά να ενώνονται τα κομμάτια της διασπασμένης ανθρώπινης φύσης μας...

Δεν είναι πια τεχνητές οι ανάγκες, μετουσιώνονται σε κάτι αυθεντικό...
Δεν υπάρχουν πια τεχνητά κριτήρια και εξωτερικά σύμβολα...
Δεν υπάρχουν ιδιότητες και θέσεις ζωής...
Δεν υπάρχουν ψέματα...
Δεν υπάρχει κοινωνική ιδιοτέλεια...

Μόνο ουσία...

Κι ένας εαυτός πραγματικά ενδυναμωμένος...

[Nikos Apomakros]

Είναι λίγο δύσκολο να παραθέσω την άποψη μου σε ένα τόσο περίπλοκο θέμα οντας σε μια αμμουδιά με ένα κινητό στη διάθεση μου. Κάτι λίγο όμως και πολύ βασικό ίσως το καταφέρω. Για μένα το παν είναι να συνειδητοποιώ ότι υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, δεδομένα και προσωπικές "δυνατότητές" δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιλέξω/πράξω/αποφασίσω/ακολουθήσω κάτι διαφορετικό. Αυτό σημαίνει ότι η παραμικρή Κίνηση στην οποία οδηγουμαι είναι πάντα απόλυτα αιτιολογημένη ακόμη κι όταν ο ίδιος την θεωρώ αδικαιολόγητη. Το ίδιο προσπαθω να καρφώνω στο νου μου όταν κρίνω πράξεις άλλων ή ακόμα χειρότερα, άλλους από τις πράξεις τους. Αφού όμως οντάς νοήμων (το κατά δύναμιν) οργανισμός, είμαι σχεδόν καταδικασμένος να κυνηγώ την Βελτίωση , αρα να αποφεύγω το επιβλαβές, να διορθώνω το λάθος να επαναλαμβάνω ή και επαυξάνω το ωφέλιμο και ορθό κάτι πρέπει να αλλάξω. Και τι μπορεί να είναι αυτό αν όχι οι επιλογές;    .... Εύκολο... Οι συνθήκες, τα δεδομένα και οι δυνατότητές που τις διαμορφώνουν.

Με λίγα λόγια. Ποτέ δεν μετανιώνω για κάτι που έκανα. Θα φροντίσω όμως να αλλάξουν όσο γίνεται αυτά που με οδήγησαν σε αυτό. Παραθέτω και σχετικό κείμενο από μια από τις πρόσφατες Παράνοιές μου:


...
 Μ'αρέσει ο απόηχος του παρελθόντος μου.
Γιατί δεν έμαθα τίποτε απ'αυτόν.
Δεν καταδέχτηκα.
Εγώ είμαι και τα λάθη μου.
Κι όταν είμαι λάθος, τότε ορθώς πράττω λανθασμένα.
Δεν είναι δύσκολο,
αλλά μας είναι δύσκολο
να δεχθούμε κάτι τόσο απλοϊκό.
...

[pixie]

[quote user="Nikos Apomakros" post="350628"]Αυτό σημαίνει ότι η παραμικρή Κίνηση στην οποία οδηγουμαι είναι πάντα απόλυτα αιτιολογημένη ακόμη κι όταν ο ίδιος την θεωρώ αδικαιολόγητη. Το ίδιο προσπαθω να καρφώνω στο νου μου όταν κρίνω πράξεις άλλων ή ακόμα χειρότερα, άλλους από τις πράξεις τους. Αφού όμως όντας νοήμων (το κατά δύναμιν) οργανισμός, είμαι σχεδόν καταδικασμένος να κυνηγώ την Βελτίωση , αρα να αποφεύγω το επιβλαβές, να διορθώνω το λάθος να επαναλαμβάνω ή και επαυξάνω το ωφέλιμο και ορθό κάτι πρέπει να αλλάξω. Και τι μπορεί να είναι αυτό αν όχι οι επιλογές;    .... Εύκολο... Οι συνθήκες, τα δεδομένα και οι δυνατότητές που τις διαμορφώνουν.

Με λίγα λόγια. Ποτέ δεν μετανιώνω για κάτι που έκανα. Θα φροντίσω όμως να αλλάξουν όσο γίνεται αυτά που με οδήγησαν σε αυτό.[/quote]

Αιτιοκρατικού χαρακτήρα οι αντιλήψεις σου... Αλλά είναι όντως εύκολη υπόθεση οι επιλογές?
Γιατί υπάρχουν τα στενά όρια της χώρας που γεννιέται κανείς, είναι η σχέση μας με τους άλλους, είναι σαφώς ως έρεισμα οι συνεχείς ενδοσκοπήσεις και νοητικές αναλύσεις που κάνουμε...

Αλλά ''η πραγματική ελευθερία βρίσκεται στην επίγνωση χωρίς επιλογή''... ;-)

[Nikos Apomakros]

Για μένα δεν υπάρχει πραγματική ελευθερία. Δεν μπορεί να υπάρξει. Και δεν είναι κακό. Μάλλον καλό είναι.
Ναι, οι αντιλήψεις μου είναι απόλυτα αιτιοκρατικου χαρακτήρα. Ολόκληρη η κοσμοθεωρία μου είναι. Κι ίσως είμαι λάθος, για την ακρίβεια εύχομαι να είμαι.

Το εχω ξαναπεί. Ως ακραίος ντετερμινιστης κατά βάθος χαίρομαι για όποιον δεν είναι. Κι ενώ δεν θα το αφήσω ποτε να φανεί σε μια συζήτηση, η αντίδραση σε αυτό που θα ισχυρίζομαι από την μια πλευρά θα αποτελεί μια πρόκληση για την πειθώ μου, από την άλλη θα είναι μια ανακούφιση που ένας ακόμη αρνείται να ενστερνιστεί ως αλήθεια κάτι τόσο φρικτό. Φρικτοτερο ίσως του εφευρηματος που ονομάζεται κόλαση.

[pixie]

:smile:

Κοίτα, συνάφεια μεταξύ των φαινομένων [και των εσωτερικών] σίγουρα υπάρχει. Δέχομαι ακόμα και τη διαλεκτική μορφή της αιτιοκρατίας και την ενδεχομενικότητα και το τυχαίο και κάποιες - ας τις ονομάσω - φαταλιστικές απόψεις που έχουν μια βάση. Το σημείο που θα διαφωνούσα είναι το κόλλημα σε παρωχημένες μορφές αιτιοκρατίας.


ΥΓ. Κι αναρωτιέμαι τώρα... άραγε ο φιλοσοφικός στοχασμός έχει άμεση σχέση με την αιτιοκρατία?

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="355746"]:smile:

Κοίτα, συνάφεια μεταξύ των φαινομένων [και των εσωτερικών] σίγουρα υπάρχει. Δέχομαι ακόμα και τη διαλεκτική μορφή της αιτιοκρατίας και την ενδεχομενικότητα και το τυχαίο και κάποιες - ας τις ονομάσω - φαταλιστικές απόψεις που έχουν μια βάση. Το σημείο που θα διαφωνούσα είναι το κόλλημα σε παρωχημένες μορφές αιτιοκρατίας.


ΥΓ. Κι αναρωτιέμαι τώρα... άραγε ο φιλοσοφικός στοχασμός έχει άμεση σχέση με την αιτιοκρατία?[/quote]


Δεν είμαι βέβαιος τι ακριβώς έχεις στο νου σου λέγοντας "άμεση σχέση". Μια απάντηση είναι ότι ο φιλοσοφικός
στοχασμός μάλλον έχει άμεση σχέση με το οτιδήποτε τον προκαλεί, με οτιδήποτε εξετάζει και με οτιδήποτε στο
οποίο απαντά είτε αφηρημένα είτε συγκεκριμένα. Φέρεται να έχει άμεση σχέση και με την Αιτία, αφού
σημαντικότερο του "τι" είναι το "γιατί". Για μένα τουλάχιστον.

Ως λάτρης πάντως των παραδειγμάτων θα ήθελα να αναφέρεις περιπτώσεις παρωχημένων μορφών αιτιοκρατίας.

ΥΓ: Το τυχαίο δεν έχει θέση στον ντετερμινισμό. Στη θέση του υπάρχει η σύμπτωσις. Με την κυριολεκτική της έννοια.

[pixie]

[quote user="Nikos Apomakros" post="355747"]Το τυχαίο δεν έχει θέση στον ντετερμινισμό. Στη θέση του υπάρχει η σύμπτωσις. Με την κυριολεκτική της έννοια.[/quote]

Σωστά για τη σύμπτωση, αλλά δεν είναι κι αυτή ένα ενδεχόμενο? [Ενδεχομενικότητα - τυχαία ή πιθανοκρατική καταγραφή]

Όσον αφορά στις φιλοσοφικές αναζητήσεις ή εκζητήσεις σαφώς πίσω από κάθε ιδέα, γνωμικό συμπέρασμα, πίσω από τις τοποθετήσεις/κρίσεις των ερευνητών υπάρχει η αιτία. Πιστεύω ακόμα ότι και στην ποίηση υπάρχει η έννοια της αιτιότητας. Κάποτε βέβαια, έλεγα πως ήταν συνειρμοί συναισθημάτων ή εμπειριών, σήμερα υποστηρίζω πως για να κατανοήσεις έστω και μια λέξη, θα πρέπει να κατανοήσεις και για ποιό λόγο έχει γραφεί.


ΥΓ. Ιστορικά παρωχημένες μορφές αιτιοκρατίας, μορφές που έμειναν πίσω και δεν εξελίχθηκαν στο πέρασμα του χρόνου.

[Nikos Apomakros]

Ανοίγεις θέματα με ταχύτητα δινης. Θα απαντήσω εν συντομία γιατί εχω μπει από το κινητό.
Ούτε τύχη, ούτε πιθανότητα, ούτε ενδεχόμενο υφίστανται στον ντετερμινισμό. Τα πάντα ειναι προκαθορισμένα και ακολουθούν ένα και μόνο σχέδιο, αυτό που εκτελέστηκε, εκτελείται και θα εκτελεστεί. Δεν υπάρχει εναλλακτική πραγματικότητα, δεν υπάρχει ενδεχόμενη παρά μόνο επερχόμενη και οτιδήποτε εναλλακτικό ειναι λανθασμένη υπόθεση λόγω άγνοιας της προκαθορισμένης διαδρομής.

Ξέρω τι σημαίνει παρωχημένο. Απλά ήθελα συγκεκριμένο παράδειγμα. Αναφορά δλδ μιας τέτοιας παρωχημενης θεωρίας.

[pixie]

Γενικά αναφέρθηκα... κάποια πράγματα που είχαν θεωρηθεί δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί σήμερα.
 
Παράδειγμα ωστόσο [δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύστοχο] αλλά το αναφέρω... αυτό που εγώ είχα κατά νου, Νίκο, κι επειδή με ενδιαφέρει η εξέλιξη της γλωσσολογίας, είναι ο γλωσσικός ντετερμινισμός. Παλιά επικρατούσε η άποψη ότι ως προς τη γλώσσα υπάρχει προκαθορισμός και είμαστε εντελώς εξαρτημένοι από συγκεκριμένους τύπους. Και το νόημα στηριζόταν σε προκαθορισμένο αίτιο δλδ. στους τύπους των λέξεων [λεξική σημασία] - προκαθορισμένο αντικείμενο αναφοράς - νόηση - κόσμος.

Σήμερα δεν ισχύει κάτι τέτοιο.'Ο,τι μπορεί να συλλάβει το μυαλό σου έχεις τη δυνατότητα να το πεις και με τη γλώσσα σου, να παίξεις με τη γλώσσα σου και να εκφράσεις ελεύθερα τα πάντα, βεβαίως νόηση και γλώσσα εξακολουθούν να πάνε πακέτο και να μην χωρίζονται.