Τα δύο φύλα είναι ίσα;

[Enia]

πεστα ρηνιω μου, πεστα...

[giorgos k]

Πιστευω πως δεν υπαρχει κανενα εργο που να ανηκει στον αντρα επειδη ειναι αντρας.Το καλυτερο που εχει να δειξει μια πολιτεια ειναι οσο γινεται περισσοτερες αξιες γυναικες!


Η αποψη αυτη εχει ειπωθει απο τον Σωκρατη.


Ποια η αποψη σας;

:salut: ΟΤΙ ΠΕΙ Ο ΦΙΛΟς ΜΟΥ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ..........ΝΑ ΤΟΥ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ ΤΩΡΑΑΑΑ? :lol:

[freak]

αν το ειπε ο κοκκαλης πασο τοτε....

[Nikos28]

Ωραίο ερώτημα...ενδιαφέρον, διαχρονικό και πανταχού παρόν! Η άποψή μου, λοιπόν, είναι η εξής...πίσω από αυτό το ερώτημα, υποκρύπτονται πάντα καταπιεσμένα ή μη κυριαρχικά ένστικτα και επιδιώξεις, που με τη σειρά τους ανάγονται σε φοβίες, απωθημένα ή προκαταλήψεις...και που, όμως, είναι ασύμβατα με τον Έρωτα, σα γνήσιο και αρχετυπικό συναίσθημα. Φανταστείτε, δηλαδή, ότι είστε ερωτευμένοι/ες με κάποιο άτομο: Κοιτάζεστε αμοιβαία και λιώνετε σαν παγωτό, είστε δίπλα και θέλετε να μπείτε ο ένας στον άλλον και να μείνετε εκεί...νοιώστε το αυτό για λίγο και πείτε μου: Σκέφτεστε καθόλου αν είστε ίσοι ή ποιός εξουσιάζει ποιόν; Φαντάζομαι πως όχι...η ιστορία αυτή για τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων είναι πολύ παλιά και συνδέεται αλληγορικά με το μύθο του Αδάμ και της Εύας (του αρχέγονου ζευγαριού) καθώς και της ''χαμένης'' Εδέμ...Στην Εδέμ, ο Αδάμ και η Εύα ήταν σαν παιδιά, γυμνοί και αθώοι...κι όταν έφυγαν από εκεί (η Εδέμ συμβολίζει την αθωότητα της παιδικής ηλικίας αλλά και τη συλλογική αθωότητα, όταν το ανθρώπινο γένος βρισκόταν ακόμα σε πρωτόγονη κατάσταση) τότε...ξεκίνησαν οι λύπες, το ντύσιμο- η απόκρυψη/κρυψίνοια, η πονηριά, το μίσος και...η κυριαρχία. ''Είπε'' ο ''Θεός'' στην ''Εύα'': ''...και προς τον άνδρα σου η αποστροφή σου, και αυτός σου κυριεύσει'' (Γεν. Γ'16). Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να επιστρέψουμε στην Εδέμ και να ελέγξουμε ό,τι μας απομάκρυνε από εκεί...να ελέγξουμε τις φοβίες και τα απωθημένα μας και να ερωτευτούμε! Έτσι, το ζήτημα της κυριαρχίας θα χάσει τη σημασία του γιατί οι δύο σύντροφοι θα είναι πλέον συνεργάτες και συνδιαχειριστές της κοινής τους ζωής και του κοινού τους μέλλοντος...θα είναι ενήλικες και ώριμοι στο μυαλό (στο Πνεύμα) αλλά ''Εδεμικοί'', παιδιά, αθώοι στην Ψυχή...σκεφτείτε το. Δε θα ήταν υπέροχο κάτι τέτοιο; Δε θα άξιζε να παλέψουμε όλοι και όλες για να επιστρέψουμε ψυχικά στην αθωότητα της παιδικής μας ηλικίας; Και να κλείσουμε τα μάτια σε όλα τα στερεότυπα, τα απωθημένα και τις προκαταλήψεις που μας απομακρύνουν από αυτήν; Ερώτημα. Ευχαριστώ και ελπίζω να μη σας κούρασα με τη φλυαρία μου...

[Enia]

δεν είναι φλυαρία αυτό καλέ μου, μια κανονική απάντηση είναι!  
θα πω απλά πως συμφωνώ. έχω μιλήσει σε άλλα θέματα για την άποψη μου επί του 'κατ'εικόνα κια καθ'ομοίωση', και αν καταλαβαίνω καλά σε αυτό αναφέρεσαι.
well done my friend, well done...

[Nikos28]

Προς Enia: Όχι, δεν έχω υπόψη μου αυτό που αναφέρεις...είμαι νέο μέλος και δεν έχω προλάβει ακόμα να διαβάσω όλες τις δημοσιεύσεις. Πάντως χαίρομαι που συμφωνούμε και εύχομαι (ολόψυχα) όλα αυτά να εφαρμοστούν και στην πράξη από όλους και όλες...αν μη τι άλλο, για να μη χάνουμε πολύτιμο χρόνο! Να είσαι καλά

[Enia]

Νίκο, ούτε κι εγώ θυμάμαι που έχω πρωτογράψει, οπότε μου έιναι δύσκολο να σου δώσω link. αλλά η μηχανή αναζήτησης του site είναι πολύ δυνατή, οπότε αν σε ενδιαφέρει κοίταξέ το. αν πάλι όχι τόσο, εδώ είμαστε και τα ξαναλέμε.
απλά δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι για να μην γίνομαι κουραστική στους όχι τόσο νέους χρήστες.
χαίρομαι που μπαίνεις έτσι δυναμικά και με άποψη στην παρέα μας. και πάλι καλώς όρισες.

[Nikos28]

Δε γίνεσαι καθόλου κουραστική...κι εγώ, καλώς σε/σας βρήκα...η φιλοδοξία μου είναι να ανταλλάξουμε απόψεις και να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας. Όλοι έχουμε να μάθουμε κάτι από όλους  

[various]

file niko pragmatika oraia topothetish alla se ena kosmo opou thn gynaika poly misisan thn kyriarxia oudeis. ena edemiko taxithi mono me tin vohthia tou Albert Hofmann (xhmikou) kai tou provlimatikou tou paidiou(LSD) mporei na pragmatopoihthei.Dyskoloi kairoi gia oneira......

[Enia]

various... ένα αγαπημένο μου τραγουδάκι λέει:

"Δεν υπάρχει 'δεν μπορώ' αλλά 'δεν θέλω',
κ εγώ σε θέλω, πόσο σε θέλω..!"

ή όπως λένε και στο χωριό μου...
"Where there is a will there is a way!!!"

(αν το θες και το έχεις ανάγκη να ονειρευτείς δεν κάθεσαι να περιμένεις κανένα μαγικό χαπάκι... απλώς ονειρεύεσαι και πετάς...)

[Nikos28]

Φίλε Various, θα συμφωνήσω κι εγώ με την Enia...τα όνειρα είναι αναγκαία και ιδιαίτερα σ' έναν κόσμο που τρέχει σαν τρελός χωρίς να ξέρει το γιατί...η Εδέμ, αν έρθει ποτέ, δε θα έρθει με χημικά παρασκευάσματα ή ψυχοτροπικά. Κάτι τέτοιο θυμίζει πολύ έντονα το Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο του Χάξλευ (ένα καταπληκτικό βιβλίο που συστήνω ανεπιφύλακτα) που, σε τελική ανάλυση, είναι αντιουτοπία και όχι ουτοπία...Η Εδέμ θα έρθει μέσα από μια κατάσταση συλλογικής ωριμότητας και σωστής κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης (θα γράψω σχετικά στο θέμα για τον παράδεισο και θα χαρώ να το συζητήσουμε περαιτέρω). Όπως κι αν έχει, ο κόσμος χρειάζεται και θα χρειάζεται πάντα τους ουτοπιστές και τους ιδεαλιστές...οι ιδεαλιστές είναι ''το άλας της Γης'', και γι' αυτό το λόγο πρέπει να είναι και λίγοι. Γιατί αν το φαγητό (αλληγορικά, ο κόσμος) υπεραλατιστεί...δεν τρώγεται! Και είναι αλήθεια ότι οι ονειροπόλοι είναι μόνοι, όπως λέει και το λογότυπο της φίλης μας Enia...

[various]

profanos then katalavate to xioumor mou.epimeno omos oti mia edem opos tin oneireveste then ypirxe kai then prokite na yparxei pote,h prothiathesh tou anthropou gia kyriarxia then afhnei perithoria gia kati teteio.tora gia to an oi outopistes kai idealistes prepei na einai ligoi ligo masoniko mou akougetai,o kosmos stekei pano se realitika themelia kai outopika oneira,sigoura then einai kako na oneireveste alla h alhtheia stekete mprosta se anikta matia....

[Nikos28]

Προς Various: Αυτό που είπα για την ολιγαριθμία των ιδεαλιστών, το είπα αλληγορικά...αλληγορικά πρέπει να είναι λίγοι, όχι κυριολεκτικά. Τώρα, για το θέμα της ουτοπίας (ή της Εδέμ) θα σου πω τα εξής: Πράγματι, η ουτοπία είναι κάτι που δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δε θα υπάρξει ποτέ...αυτό, όμως, δε σημαίνει καθόλου ότι δεν έχει αξία ή ότι δε μας είναι χρήσιμη! Η Ουτοπία (ή, καλύτερα, η ουτοπική σκέψη) είναι χρήσιμη διότι μας ανοίγει κάποιους δρόμους και μας βοηθά να κάνουμε καλύτερη την πραγματικότητα που ζούμε ΤΩΡΑ, δίνοντάς μας ιδέες για το τι είναι ωφέλιμο για τους ανθρώπους...η ανεφικτότητα ή η ανυπαρξία της δε σημαίνει τίποτα! Πάρε για παράδειγμα, την πιο πραγματική επιστήμη, τα Μαθηματικά: Όλοι οι αριθμοί εμπερικλείονται στο Μηδέν και το Άπειρο, δύο έννοιες τις οποίες οι μαθηματικοί λαμβάνουν υπ' όψη όταν κάνουν υπολογισμούς...και το Μηδέν, όμως και το Άπειρο υπάρχουν ΜΟΝΟ θεωρητικά (σαν την ουτοπία)! Η Γεωμετρία, πάλι, στηρίζεται στην έννοια του σημείου...που κι αυτό υπάρχει μόνο θεωρητικά! Ο προσανατολισμός (με ό,τι συνειρμούς δημιουργεί) στηρίζεται στον ορίζοντα...που κι αυτός υπάρχει μόνο θεωρητικά (δεν τέμνεται πουθενά η Γη με τον Ουρανό...)! Τελικά, μήπως τα θεμέλια αυτού του κόσμου είναι ανύπαρκτα; Και μήπως η Ουτοπία (το Ιδεατό) είναι η πεμπτουσία του κόσμου;

[Nikos28]

Προς Various: Να συμπληρώσω κάτι που ξέχασα πριν...αλήθεια, αγαπητέ φίλε, σημαίνει αυτό που δεν ξεχνιέται ποτέ (α+λήθη)...και δεν ξεχνιέται κάτι όταν το θυμόμαστε, το εν-θυμούμαστε, με άλλα λόγια όταν κάτι μπαίνει στην ψυχή μας (εν+θυμός=ψυχή), όταν κάτι ''τυπώνεται'' μέσα μας, μας εν-τυπωσιάζει...η αλήθεια (ετυμολογικά τουλάχιστον) είναι μια πολύ προσωπική έννοια και εξαρτάται πάντα από το βιωματικό φορτίο που έχει για κάποιον μια έννοια ή ιδέα. Εγώ πιστεύω ότι η αλήθεια στέκεται όχι μπροστά σε ανοιχτά μάτια (έτσι κι αλλιώς ο εγκέφαλος βλέπει και όχι το μάτι) αλλά μέσα σε φλογισμένες ψυχές...Φιλικώτατα, Νίκος  

[freak]

Προς Various: Να συμπληρώσω κάτι που ξέχασα πριν...αλήθεια, αγαπητέ φίλε, σημαίνει αυτό που δεν ξεχνιέται ποτέ (α+λήθη)...και δεν ξεχνιέται κάτι όταν το θυμόμαστε, το εν-θυμούμαστε, με άλλα λόγια όταν κάτι μπαίνει στην ψυχή μας (εν+θυμός=ψυχή), όταν κάτι ''τυπώνεται'' μέσα μας, μας εν-τυπωσιάζει...η αλήθεια (ετυμολογικά τουλάχιστον) είναι μια πολύ προσωπική έννοια και εξαρτάται πάντα από το βιωματικό φορτίο που έχει για κάποιον μια έννοια ή ιδέα. Εγώ πιστεύω ότι η αλήθεια στέκεται όχι μπροστά σε ανοιχτά μάτια (έτσι κι αλλιώς ο εγκέφαλος βλέπει και όχι το μάτι) αλλά μέσα σε φλογισμένες ψυχές...Φιλικώτατα, Νίκος  

συμφωνω απολυτα, κ χαιρομαι για την περιγραφικοτητα σου.