Γ. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

[blue-roses]

ΘΕΟΙ ΠΟΥ ΓΕΡΑΣΑΝ

Στους δρόμους που χάνεσαι ,
ετούτες τις νύχτες
Με μάτια κλαμένα
πατώντας στις μύτες

 
Ετούτη η Άνοιξη
Πώς φαίνεται μόνη
Ο δρόμος που παίρνω
ποτέ δε τελειώνει

 
Σπίτια φτιαγμένα
με χάρτινους τοίχους
Δέντρα βαλμένα
σε ψεύτικους κήπους

 
Θεοί που γεράσαν
μέσα σε μιά νύχτα
Φίλοι που χάθηκαν
Πιαστήκαν σε δίχτυα

 
Χέρια που πλάθουν
πληγές ξεχασμένες
κορμιά που αγγίζουν
ψυχές γερασμένες

 
Ετούτη η Άνοιξη
ποτέ δε τελειώνει
Θεοί που φύγαν
και μείνανε μόνοι


Έϊ ! Εκείνο το βρέφος ,
ποιος το πληγώνει ;

 

[blue-roses]

ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΟΝΑΧΑ

Χρειάζεται να ερωτευτώ
τον έσω μου εαυτό
γιατί η ομορφιά του με παιδεύει

 
“Γεια σου” μου είπε , τότε
που απ’ το λήθαργο της μοναξιάς
ξύπνησα
και την αλήθεια αντίκρισα


Εσύ δεν είσαι , εκείνος
που την ομορφιά του κόσμου
αναζητούσε
και με λόγια σοφά καλούσε;


Χρειάζεται να ερωτευτώ
εσένα εκλιπαρώ
που την αγάπη για πανοπλία φέρεις


Τα μάτια μου , άνθη
που διασχίζει η άβυσσος
χαμένα
σα στο πρόσωπο βαμμένα

 
Το σώμα μου , άσμα
που τον κόσμο φθείρει
ερωτικό
σα ποτάμι ορμητικό


Χρειάζεται να ερωτευτώ
τούτο μόνον σου ζητώ
Για μια στιγμή μονάχα
δόσμου , τον έσω μου εαυτό

 

 

[blue-roses]

ΑΝ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ

Αν μ’ αγαπάς
μη μου λές πως με ζητάς
στα όνειρά σου

 
Δεν είμαι παρά ένα όραμα
λικνίζοντας
στους χτύπους της καρδιάς σου
Ένα ξωτικό , πλανεύοντας
τα δάση της χαράς σου

 
Αν μ’ αγαπάς
μη μου λές πως είμαι , το πιο
γλυκό σου λάθος

 
Δεν είμαι παρά ένα στάχυ
που αφίεται
στις δυνάμεις του Αιόλου
Ένας θνητός , που πνίγεται
μες στην ύπαρξη του Όλου
 

Αν μ’ αγαπάς
μη μου λές πως μ’ αγαπάς
γλυκιά μου αγαπημένη


Απλά να με κοιτάς , βλέμμα
που σκοτώνει
Κορμί αγνό που κρύβεται
Κερί λευκό που λιώνει

 
Αν μ’ αγαπάς
κράτα με σφιχτά , μα
μη μου λές πώς μ’ αγαπάς

 

[blue-roses]

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΔΥΝΗΣ

Μη με κοιτάς
Δεν είμαι εγώ αυτός π’ αγαπάς
στα παραμύθια σου ο βασιλιάς
Είμαι η ανάγκη στο μαύρο σκοτάδι
να διώξεις το φόβο , να πάρεις το χάδι


Μη με κοιτάς
Δεν είμαι ο ποιητής της χαράς
που στα τραγούδια μου πίνεις-μεθάς
Είμαι η θηλιά στο λαιμό του θανάτου
τα όνειρά σου , τροφή , στα όνειρά του

 
Μη με ρωτάς για μάτια που κλαίνε
στα δίχτυα του μυαλού φυλακισμένη
Είμαι ο πρίγκηπας
εγώ , πολέμιος της μνήμης

 
Μη με ρωτάς για καρδιές που καίνε
της φαντασίας πλάσμα ερωμένη
Είμαι ο ποιητής
του Έρωτα και της Οδύνης

[blue-roses]

ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΣ

Έχω διαλέξει ένα δρόμο
τόσο μακρινό
Έχω διαλέξει ένα δρόμο
τόσο σκοτεινό
Όλα τα όνειρά μου
Ποτάμια που ρέουν ασταμάτητα
Καταρράκτες μ΄αφρισμένα νερά
Κι εγώ είμαι ένας κολυμβητής
Κολυμβητής , με
σπασμένα τα πλευρά

 

[blue-roses]

ΠΟΤΕ ΜΟΥ

Ποτέ μου δε κατάλαβα το μέγεθος της ανάγκης
Της ανάγκης να σ’ έχω δίπλα μου
Γιατί σε είχα δίπλα μου


Ποτέ μου δεν ένιωσα τη δύναμη της αγάπης
Της αγάπης μου για σένα
Γιατί , ίδια η αγάπη με τύφλωσε


Ποτέ μου δεν υπάκουσα στη λογική
Τη λογική , που για σένα παραμέρισα
Γιατί , το συναίσθημα με έπνιγε

 
Και ποτέ μου δε μπόρεσα να διανοηθώ
Πως ο εγωϊσμός , στάθηκε πιο δυνατός
Γιατί , εκείνος μας χώρισε

 

[blue-roses]

ΑΓΑΠΗ ΛΑΓΝΗ

Σ’ αναζητώ ,
μες στο σκοτάδι του μυαλού μου
μες στη φλόγα της καρδιάς μου
Ξεχασμένος , ακόμα κι απ’ τα ίδια
τα όνειρά μου


Σ’ αναζητώ ,
στο παρελθόν που πια δε μας ανήκει
στο μέλλον που ποτέ δε θά ’ρθει
Ξεχασμένος , ακόμα κι απ’ τα ίδια μου
τα λάθη


Μιλώ για κείνη την αγάπη
την άφθαστη και λάγνη
Που όρια δεν έχει
κι όμως όρια φτιάχνει

 

[blue-roses]

ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ

Σου απλώνω το χέρι
όχι για να μου το απλώσεις κι εσύ
Σε κοιτώ στα μάτια
όχι για να με κοιτάξεις κι εσύ
Σου λέω γλυκά λόγια
όχι για να μου πείς κι εσύ τα ίδια
Σε αγαπώ
όχι γιατί μπορεί κι εσύ να μ’ αγαπάς
Αλλά , γιατί έτσι θέλω

 

[blue-roses]

ΘΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

Κάποτε μου είπαν
Πήγαινε μπροστά
Πάψε να κοιτάς πίσω
Χάραξε καινούρια πορεία
και πάψε να κοιτάς πίσω


Το παρελθόν μη σε κυνηγά
Γίνε εσύ κυνηγός του


Τώρα , μετά από χρόνια
θυμήθηκα εκείνα τα λόγια
Έριξα μια ματιά στον εαυτό μου
Και είδα ,
ένα θύμα του παρελθόντος

 

 

[blue-roses]

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Η ζωή φαίνεται διαφορετική
Δεν έχει σημασία πόσο
Σ’ έχω δίπλα μου
και γίνεσαι τα πάντα
Αγγίζω το κορμί σου
Κρύος ιδρώτας με γεμίζει
Αναστεναγμοί ακούγονται από παντού
Η ανάσα γίνεται πιο βαριά
Ενώ ο ρυθμός , αυξάνεται συνεχώς
Τα βλέφαρα σου , αποκαλύπτουν
τις κόρες των ματιών
Είναι γεμάτες πόνο κι ευχαρίστηση
Η ανάσα βγαίνει τώρα με δυσκολία
Μια κραυγή απ’ το πουθενά
Είναι δική σου
Τι ανακούφιση !

 

[blue-roses]

ΜΗΝΥΜΑ ΣΙΩΠΗΣ

 
Νάτος ,
τη φρικτή μορφή του
αισθάνομαι
Το μήνυμα σιωπής
που αφήνει
και χάνομαι

 
Νιώθω πως ,
δε μ’ αγαπάνε
δε με συμπαθούν
Όλα πια πάνε
Δε με νοιάζει , ας χαθούν


Ο Θάνατος
μου κάνει σινιάλο
κι εγώ τον χαιρετώ
Νομίζει πως ,
απλά θα παραδοθώ

 

 

[blue-roses]

ΑΠΟΨΕ ΜΗ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ

Φωτεινή
απόψε μη κοιμηθείς
σκέψου αυτά που ζήσαμε
τη μοναξιά που αφήσαμε

 
Με συναντάς , σε μέρη
ξεχασμένα
Εκεί όπου τα άνθη της νιότης
δε μαραθήκαν ακόμη

 
Στόμα , με χρώματα χαράς
ζωγραφισμένα
Τη συντροφιά μη λησμονάς
δεν είσαι μόνη

 
Φωτεινή
απόψε μη κοιμηθείς
Άσε τη καρδιά σου , ασθμαίνοντας
στη κορυφή να περπατεί

 
Τρόπαιο σιωπής , η αγάπη
π’ αγγίξαμε
Νόμοι κι αν γραφτήκαν , εμείς
τους πνίξαμε


Φωτεινή
απόψε μη κοιμηθείς
Στάσου εκεί , όπως είσαι
τον ύπνο μη λυπηθείς
δε μείναν όνειρα να ειδείς
Είμαι πλάι σου.........

 

[blue-roses]

ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Απέραντο μαύρο , μουντός
ο ουρανός της νύχτας
Με φόντο , τα χαμένα όνειρα

 
Τις αγάπες που τώρα γεράσαν
Ωριμάσαν

 
Οι ώρες ατέλειωτες
σε ρολόι , με δείχτες κολλημένους
Τίποτε πια δεν αφήνεται
στης λογικής τα παλαιά λιβάδια
σωροί , με κορμούς καμμένους

 
Ατόφιο γαλάζιο , φαιός
ο ουρανός της μέρας
Κορνίζα , της ελπίδας πίνακας


Γενέθλια που δε γιορτάστηκαν
ξεχάστηκαν
Με φόντο τα χαμένα όνειρα