ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ

[joking]

Συμφωνώ με την άποψη του Νίκου...Η μόνιμη διεκδίκηση των
ήδη "κερδισμένων" γίνεται κουραστική, αγχωτική, συχνά ερμηνεύεται ως
ζήλια και μπορεί να γεμίσει ενοχές, πίκρα και εκνευρισμό τον/την
σύντροφο σου, ο οποίος θα πρέπει να μπαίνει συνεχώς σε μια διαδικασία
απόδειξης του αυταπόδεικτου.

Άλλο το φροντίζω να κρατάω ζεστή τη σχέση μου κάνοντας κατά διαστήματα
απρόβλεπτες χειρονομίες για να δείξω ότι το ενδιαφέρον μου παραμένει
ζωντανό και άλλο το να δημιουργώ κλίμα ανασφάλειας και έντασης, προκειμένου
για να επιβεβαιωθώ ότι είμαι ακόμα επιθυμητός/η.

 

[Enia]

Συμπληρώνοντας στα παραπάνω της Τζο και του Νίκου (με τα οποία συμφωνώ),

Δείτε το από την πλευρά ενός μικρού παιδιού, και τη σχέση με τον γονιό του... Και τα παιδιά μας δικά μας δεν είναι!? Μπαίνουμε ποτέ στη διαδικασία να τα 'διεκδικήσουμε'? Όχι, γιατί -ίσα ίσα- όσο πιο πολύ 'δεδομένο' θεωρεί τον γονιό του ένα παιδί, όσο ξέρει πως κάποιος υπάρχει εκεί να το στηρίζει και να το αγαπάει, τόσο μεγαλύτερο γίνεται το δέσιμο...
Να τους δείχνουμε την αγάπη μας τακτικά και ξεκάθαρα πρέπει, όχι να την αμφισβητούμε...

[plus]

συμφωνω με μια παραμετρο...
τα παιδια γιατι διεκδικουν ομως??
καθημερινα και ακουραστα....
διεκδικουν τον καθενα γονεα χωριστα και αποκλειστικα.
μηπως δεν εχει τελικα αμεση συναφεια το θεμα "δεδομενο"
με την εκφραση αγαπης (και απλως ειναι ενα παιχνιδι)?

[Enia]

Τι να σου πω, ίσως τελικά να είναι στον άνθρωπο... Εγώ σαν παιδί δεν νομίζω πως διεκδίκησα ποτέ τους γονείς μου. Ήξερα πως ήταν, είναι και θα είναι εκεί για μένα.
Αυτό το 'taken for granded' που λένε και οι άγγλοι (το να θεωρείς κάποιον δεδομένο) μάλλον μόνο για καλό το είχα πάντα!... :roll:

[plus]

ενια...συγνωμη που θα σε αμφισβητησω..
αλλα δεν εχει γεννηθει ακομη παιδι που να μην διεκδικησε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ απο τους γονεις του...(ουτε καν ο Χριστος).
Απο τους βασικους κανονες σαν γινεις γονιος ειναι να προσεξεις τις διεκδικησεις του παιδιου!!
Απο μικρο το οτι θα θελει να κοιμαται αναμεσα στους γονεις μεχρι την ενηλικιωση σε πιο σοβαρα πραγματα....
Για το λογο αυτο προσπαθησα να διαχωρισω τη διεκδικηση απο την εκφραση αγαπης...

[Enia]

Άλλο να διεκδικείς κάποιες παροχές, κι άλλο να διεκδικείς τον ίδιο τον άνθρωπο...!

Σαφέστατα και έχω ζητήσει πράγματα από τους δικούς μου (και θα ζητάω για πολύ ακόμα, ίσως και για το υπόλοιπο της ζωής μου) όμως ποτέ δεν αμφισβήτησα την αγάπη τους. Ποτέ δεν αμφισβήτησα το ότι είναι δικοί μου. Ίσως γιατί ανέκαθεν μου το έδειχναν καθαρά και έμπρακτα...  :roll:

(Να σημειώσουμε ότι λόγω του γνωστού μου γκούντα δεν θυμάμαι και πολλά από την παιδική μου ηλικία αλλά σίγουρα ποτέ δεν κοιμήθηκα στο κρεβάτι των γονιών μου!)

Και νομίζω πως κάπως έτσι είμαι και στις σχέσεις μου... Όταν ξέρω πως κάποιος είναι δικός μου είμαι κι εγώ δική του... Η εκδήλωση της αγάπης δεν είναι διεκδίκηση...
Αλλά αν νιώσω πως δεν είναι 100% δικός μου, πως τον χάνω και πρέπει να τον διεκδικώ συνέχεια, ε τότε προτιμώ να ρίξω μια μούτζα και να φύγω...

[plus]

μιλαμε με διαφορετικη βαση και μαλλον γι'αυτον δεν μπορεις να καταλαβεις τι πραγματικα εννοω.
Οπως και να εχει δεν διαφωνω αλλα....
να ρωτησω ομως, πραγματικα εχεις την αξιωση να εχεις καποιον 100% δικο σου? :shock:
Να μην κρατησει κατι για τον εαυτο του? σαν μεμονομενη προσωπικοτητα?
ακομα και ετσι να ειναι ..δεν νομιζεις πως ειναι παροδικο???
σαν μι αγριππη που θα περασει???
εδω εγω που ειμαι γυναικα και μολις το διαβασα αισθανθηκα τη θηλια να με πνιγει!!!

[Enia]

Όχι, όχι, όχι...! Δεν το εννοώ καθόλου έτσι...!!!

Μπορώ να ανήκω στον άντρα μου, χωρίς αυτό να μειώνει καθόλου την προσωπικότητά μου, χωρίς να μου στερεί τις ελευθερίες μου. Είμαι δική του, στην καρδιά, στην ψυχή, στο μυαλό και το σώμα... Μα ταυτόχρονα δεν παύουν να είναι δικά μου... Εγώ τα ελέγχω και εγώ τα διαθέτω.
Αυτό περιμένω και από εκείνον.
Ούτε λουράκι θα του βάλω, ούτε σκηνές ζηλοτυπίας θα κάνω ποτέ.

Και βασικά... τι σημαίνει να διεκδικεί κάποιος/α τον/την σύντροφο του/της!? :roll:


ΥΓ: όντως δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς εννοείς...

[plus]

οκ συμφωνω τωρα απολυτα.
οσο για το τι εννοουσα,δεν εχει καμια πλεον.

[xhmeia]

Λιλακι, μην μπερδευουμε εννοιες
Αλλο η αγαπη των γονιων κι αλλο η ερωτικη αγαπη
Ειναι μη συγκρισιμα συναισθηματα
Η αγαπη των γονιων προς το παιδι τους, ειναι ανιδιοτελης και αλοιμονο αν δημιουργησει  ανασφαλειες.Οι γονεις διεκδικουν.Οι γονεις δινουν.Το παιδι πρεπει να νοιωθει σιγουρο για την αγαπη των γονιων, οτι κι αν γινει.Η στηριξη κι η αγκαλια ειναι και θα ειναι ανοιχτη και θα το αγαπουν ακομη κι αν αποτυχει.Το παιδι ΔΕΝ χρειαζεται, να ΠΡΕΠΕΙ να διεκδικει την αγαπη τους!
Αυτη η αγαπη ειναι και πρεπει να ειναι δεδομενη και να εκφραζεται>Ετσι μεγαλωνοντας, δημιουργουνται σωστοι και ωριμοι ανθρωποι, που με τη σειρα τους εχουν να δωσουν.
Οσοι χρειαστηκε  να διεκδικησουν τη γονεϊκη αγαπη,  εγιναν ανασφαλεις ανθρωποι και ισως δυστυχισμενοι,  κατα την αποψη μου

Ο ερωτας ειναι αλλο πραγμα, ειναι δουναι και λαβειν
Κι οταν λεω ανασφαλεια ( τζο ) δεν εννοω ζηλειες κι αλλα τετοια καταπιεστικα.Φυσικα και φευγει ο αλλος.
Εννοω συμπεριφορες που δειχνουν την αγαπη σου προς τον αλλον,με σεβασμο προς την προσωπικοτητα του.....
συμπεριφορες ομορφες, ερωτικες, τρυφερες, διεκδικητικες ( οχι για δικη σου επιβεβαιωση ) που κανουν τον αλλον να αισθανεται ποσο πολυτιμος και μοναδικος ειναι , μεσα στη ζωη σου
Τι θα πει ηδη"κερδισμενο"??  
Ουτε η φιλια, ουτε ο ερωτας, ουτε η εργασια μας ειναι δεδομενα.Για ολα παλευουμε και διεκδικουμε.
Ανα πασα στιγμη, η ζωη φερνει ανατροπες

Δεν λεω ο αλλος να ειναι αλλου και εσυ να τον κυνηγας
Αυτο ειναι βλακεια.Δεν εννοω αυτη την ανασφαλεια.

[Nikos28]

Εγώ θα ήθελα στο σημείο αυτό να προσθέσω κάτι ακόμα...

Δεν υπάρχει υγιής ζωή χωρίς βεβαιότητες. Είναι όπως τα αξιώματα στις επιστήμες: Αν δεν υπήρχαν αυτά - κάποιες ιδέες, δηλαδή, που κάποτε θεωρήσαμε δεδομένες, χωρίς απόδειξη - τότε θα ζούσαμε ακόμα στα σπήλαια και στα δέντρα!

Και λεξιλογικά ή ετυμολογικά αν το δούμε, στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε. Οι λέξεις δείχνουν τη ζωή σαν μια πορεία, π.χ πρό-οδος, εμ-πόδιο (αυτό που είναι μέσα στα πόδια κι εμποδίζει την κίνηση) κλπ.
Ζούμε επειδή προχωράμε, επειδή βαί-νουμε. Αρκεί για ορισμένα πράγματα να είμαστε βέ-βαι-οι...

Ένα απο αυτά είναι και ο σύντροφος.

Κακά τα ψέμματα... Ζούμε σ' έναν αδιάφορο και άκρως απαιτητικό κόσμο και πρέπει με τους ανθρώπους που όρισε η τύχη, ή ορίσαμε εμείς, ή και τα δυο μαζί, να έχουμε όσο το δυνατόν στενότερους και ουσιαστικότερους δεσμούς.

Γιατί αυτό να μην ισχύει με το σύντροφο;

Μήπως ξεχνάμε οτι με αυτόν τον άνθρωπο μοιραζόμαστε τη στέγη, τα γονίδια, τα λεφτά, την καθημερινότητα, ακόμα και τις αρρώστιες μας; :?:  :?:

[Enia]

Δεν λεω ο αλλος να ειναι αλλου και εσυ να τον κυνηγας
Αυτο ειναι βλακεια.Δεν εννοω αυτη την ανασφαλεια.

Μα αυτό είναι το αρχικό μας θέμα Νατάσαμ...!


Ίσως είναι λίγο ατυχές το παράδειγμά μου, αλλά το μόνο που βρήκα να εκφράσει αυτό πουπροσπαθώ να πω...
Αν και εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τι εννοούμε 'διεκδικώ'... :roll: Με ποιους τρόπους μπορούμε να διεκδικήσουμε κάποιον?  :roll:

[xhmeia]

Ειπα πως δεν εχω διαβασει το βιβλιο.

Πανω σε αυτο........
(Η ανασφαλεια ειναι επισης εξαιρετικα ερωτικη.Ερεθιζει τον ερωτα και ο ερωτας την ερεθιζει και αλληλοκυνηγιουνται σε κυκλους πυρινους )........ σχολιασα.
Το απομονωσα, σκεπτομενη εναν ερωτα δυνατο, αναμεσα σε ελευθερους ανθρωπους και οχι δεσμευμενους

Με ποιους τροπους διεκδικουμε καποιον?
Δειχνοντας και δινοντας την αγαπη μας, με τροπους που κανουν τον αλλον, να αισθανεται την πολυτιμοτητα του μεσα στη ζωη μας


( επαναλαμβανομαι φτουμουυυυυυυυυυυ)

[AGRIOS]

"ομως η ανασφαλεια που προκαλει ο ερωτας προς καποιον που μισοανηκει σε μια αλλη ειναι ενα βασανο ασυλληπτο.

Εσεις τι λετε?

Το να εισαι ερωτευμενος δεν σε κανει κτημα κανενος. Αλοιμονο σ αυτους που πιστεψαν οτι απεκτησαν τιτλους ιδιοκτησιας πανω σε οποιον τους ερωτευθηκε. Στο τελος χανουν και τα αυγα και τα καλαθια.
Το επιασες το νοημα μωρο μου? (ξερει η παραλήπτρια του μυνηματος)

[black_velvet]

"Η ανασφαλεια που προκαλει ο δυνατος ερωτας ειναι ενα βασανο δεδομενο

Άποψη της συγγραφέως (καθ'όλα σεβαστή) με την οποία διαφωνώ απόλυτα. Προσωπικά νιώθω πολύ πιο δυνατή όσο πιο δυνατός είναι κι ο έρωτας που αισθάνομαι. Κι αυτό επειδή δε νιώθω καμία ανασφάλεια όταν είμαι ερωτευμένη. Τουναντίον!
 ]

ομως η ανασφαλεια που προκαλει ο ερωτας προς καποιον που μισοανηκει σε μια αλλη ειναι ενα βασανο ασυλληπτο.Αλλα η ανασφαλεια ειναι επισης εξαιρετικα ερωτικη.Ερεθιζει τον ερωτα και ο ερωτας την ερεθιζει και αλληλοκυνηγιουνται σε κυκλους πυρινους και φαυλους.Γινεται λασο, βροχος, κινηση φιδιου που τρωει την ουρα του...Εσυ στη μεση.."
(Οι Παλιες Αγαπες Πανε στον Παραδεισο-Μ.Βαμβουνακη)


Εσεις τι λετε?

Δεν βρίσκω καμία απολύτως γοητεία στο κυνήγι αυτό "έρωτα"-"ανασφάλειας". Προσωπικά μου φέρνει σε μαζοχισμό όλο αυτό (κι απ'ό,τι είδα, το ίδιο σκέφτηκαν και άλλοι νωρίτερα) και δεν θα'λεγα πως είναι του στυλ μου.
Για να μην αναφερθώ στο γεγονός πως αυτό το "μισοανήκει" δεν μου λέει και τίποτα. Τι πάει να πει "μισοανήκει"; Κατ'αρχήν, τι είναι για να "ανήκει"; Αντικείμενο, έπιπλο, χωράφι, τι;;;  ]